❝ ပွဲစားမ မာယာငွေ ❞
( မင်းတင်ထွဏ်း )
( ၁ )
“ အစ်ကို ဘယ်ပျောက် နေတာလဲ ... မမြင်တာ ကြာပြီနော် ... ခရီးထွက် နေတာလား ... ရွာပြန် နေတာလားဟင် ”
မာယာငွေ ရဲ့ ပြုံးယောင်ယောင် စကားကြောင့် ကျွန်တော့် စိတ်ထဲ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်သွားတယ် ။ သူမ နဲ့ ကျွန်တော် ဘာဆိုင်လို့လဲ ။ ဘာပတ်သက်ခဲ့လို့လဲ ။ အဲ ... နှစ်ကြိမ်တော့ ပတ်သက်မိတာပေါ့လေ ။
ဒါ ... ပြီးခဲ့ပါပြီ ။ နောက် မာယာငွေ နဲ့ ဘယ်အကြောင်းနဲ့ မှ မပတ်သက်ဖို့ ၊ မဆက်ဆံဖို့ ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်ထားတယ် ။ ပထမ မှားရင် လိမ်သူရဲ့ အမှား ။ ဒုတိယ မှားရင် အလိမ်ခံရသူရဲ့ အမှား ။ တတိယ အမှား မဖြစ်ဖို့ သတိကြီးစွာ နေရမယ် ။
ကျွန်တော် နဲ့အတူ လမ်းလျှောက် ထွက်လာတဲ့ ကိုသံခဲ က “ လုပ်ပြီ ” လို့ တိုးတိုးလေးပြောတယ် ။ မနက် အလုပ်မသွားခင် ကျွန်တော် နဲ့ ကိုသံခဲ လမ်းဆုံ က လက်ဖက်ရည်ဆိုင် မှာ လက်ဖက်ရည် သောက်ပြီး ပြန်လာကြတယ် ။
အိမ် နဲ့ အနီးမဝေး အရောက်မှာ မာယာငွေ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လာ ဆုံနေတယ် ။ မာယာငွေ က ပိန်ပိန်ပါးပါး ၊ အသက် ၃ဝ လောက် ရှိမယ် ။ စကားပြောရင် နှာသံလေး ပါတယ် ။ ချွဲချွဲပျစ်ပျစ် နဲ့ ပြောတတ်တယ် ။ ရဲရဲတင်းတင်း ဆက်ဆံတတ်တယ် ။
သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြီးလိမ်းထားပြီး မှုန်နံ့သာ ခြယ်ကာသ ထားတယ် ။ ပွဲစားတွေ ဆုံဆည်းရာ လမ်းဆုံ က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေ ဆီ သွားတာ ဖြစ်မယ် ။ ကျွန်တော် က မျက်နှာထား တင်းတင်း နဲ့ စကား မပြန်ဘဲ ရှေ့ဆက် လျှောက်ခဲ့တယ် ။
“ အစ်ကိုသံခဲ တို့ ... လက်ဖက်ရည်ဆိုင် က ပြန်လာတာလား ”
ကိုသံခဲ ကို လှမ်းမေးပြန်တယ် ။ ကိုသံခဲ က “ အေး ” ဆိုပြီး ကျွန်တော် နဲ့ အတူ ရှေ့ဆက် လျှောက်ခဲ့ကြတယ် ။
( ၂ )
နာမည်အရင်း က မခင်ငွေ ပါ ။ ဒါပေမဲ့ အရပ်က ‘ မာယာငွေ ’ လို့ပဲ ခေါ်ကြတယ် ။ သူမ ကလည်း မာယာငွေ လို့ ခေါ်တာ ကြိုက်ပုံရတယ် ။
ဒီ မင်္ဂလာရပ်ကွက်လေး ကို ကျွန်တော် ရောက်တာ မကြာသေးပါ ။ သုံးလကျော် လောက်ပဲ ရှိဦးမယ် ။
ကျွန်တော့် အလုပ်က ကုမ္ပဏီ တစ်ခု က ထရပ်ကား မောင်းသမားပါ ။ အိမ်ထောင် မရှိသေးပါဘူး ။ ဒါပေမဲ့ ရွာမှာ ချစ်သူ ရှိပါတယ် ။ သီတင်းကျွတ် မှာ လက်ထပ်ဖို့ အတွက် စေ့စပ်ထားပါတယ် ။ ဒါကြောင့် မြို့ မှာ အိမ်လေးဝင်းလေး နဲ့ နေနိုင်ဖို့ ကိုယ် စုထားတဲ့ ငွေနဲ့ မိဘတွေ ဆီက တောင်းတဲ့ ငွေနဲ့ပေါင်းပြီး အိမ်နဲ့ ဝင်းနဲ့ ဝယ်ထားပါတယ် ။
အိမ် ဝယ်တာက အစ မာယာငွေ နဲ့ စ တွေ့တာပါ ။
ကျွန်တော့် ရှိတဲ့ ငွေနဲ့ မြို့ ထဲ မကပ်နိုင်တော့ မြို့သစ်တွေ ၊ မြို့ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တွေ မှာ မြေဝယ် ရှာပုံတော် ဖွင့်ရတာပေါ့ ။
ခုနက သောက်ခဲ့တဲ့ လမ်းဆုံ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ စနည်းနာဖို့ ဝင်ထိုင်ခဲ့တယ် ။ လက်ဖက်ရည် မှာ သောက်တယ် ။ ထူးထူးခြားခြား လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲမှာ အမျိုးသမီးတွေ အများကြီး ။ ကျွန်တော်တို့ ကို ဝံပုလွေမ မျက်လုံးတွေ ၊ ကျားသစ်မ မျက်လုံးတွေ နဲ့ ကြည့်နေကြတယ် ။ ကျွန်တော် က သမင်ပျိုမ မျက်လုံးမျိုး ရှိမယ့် သူကို လိုက်ရှာနေတယ် ။
အဲဒီ အချိန်မှာ အမျိုးသမီး တစ်ဦး ဆိုင်ထဲ ဝင်လာတယ် ။ ပြုံးပြရင်း ကျွန်တော့် စားပွဲနား ရောက်လာတယ် ။
“ အစ်ကို ... နေကောင်းလား ” ဆိုပြီး ကု,လားထိုင် မှာ ဝင်ထိုင်တယ် ။
“ ဗျာ ” ကျွန်တော့် မှာ သူမ ကို ကြည့်ပြီး ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ် ။ ရင်းနှီးတဲ့ ခေါ်သံကြောင့် အသိလားပေါ့ ။
“ ကျွန်မ မာယာငွေ ပါ ... အစ်ကို့ ကို မြို့ထဲ မှာ ခဏခဏ မြင်ဖူးနေလို့ စိတ်ထဲက သိနေတာလေ ... နောက်ပြီး အစ်ကို က ရုပ်ရှင်မင်းသား ရဲအောင် နဲ့ လည်း တူတယ်နော် ”
ပြောပြီး ရယ်နေသေး ။ အသံ က နှာသံလေး နဲ့ ။ ဟုတ်မှာပေါ့ ။ ကိုယ်က ထရပ်ကား မောင်းသမား ဆိုတော့ မြို့ ထဲ မှာ သွားလာ နေရတာလေ ။
“ ဪ .. ဟုတ်လား ”
“ အစ်ကို မြေဝိုင်း ရှာနေတာ မဟုတ်လား .. ညီမ ကူရှာပေးမယ်လေ ”
“ ခင်ဗျားက မြေပွဲစားလား ”
“ ဟင်း .. ဟင်း ... ညီမ က မြေပွဲစားစစ်စစ် မဟုတ်ပါဘူး ... အစ်ကို့ လို ရင်းနှီးတဲ့သူတွေသာ ကူညီပေးတာပါ .... ဒီအရပ်မှာ က ပွဲစားတွေ အများကြီးလေ ။ ဟိုမှာ ကြည့်ပါလား ... ၊ မှန်မှန်ကန်ကန် လုပ်တဲ့ သူတွေ ရှိသလို ဖြတ်စားလျှပ်စား လုပ်တဲ့သူတွေ လည်း ရှိတာပေါ့ ... အစ်ကို က ရိုးတော့ ... အစ်ကို ခံသွားရမှာ စိုးလို့ပါ ၊ မြေကွက်တွေ လိုက် ပြမယ်လေ ... အစ်ကို ကြိုက်ရင် ပိုင်ရှင် နဲ့ တွေ့ပေးမှာပေါ့ ... အစ်ကို့ ဘာသာ ဈေးစကားပြော ၊ ညီမ ကို ပွဲခ ပေးစရာ မလိုပါဘူး .. အစ်ကို သနားရင် မုန့်ဖိုးပဲပေးပါ ”
သူမ စကားကြောင့် ကျွန်တော့် စိတ်ထဲ ကျေနပ်သွားတယ် ။ သူမ လိုက်ပြတဲ့ မြေကွက်တွေ လိုက်ကြည့်တယ် ။ နောက်တော့ ကျွန်တော် ကြိုက်တဲ့ ဝင်းနဲ့အိမ်လေး ကို တွေ့တော့ ပိုင်ရှင် ဆိုသူနဲ့ တွေ့ပေးတယ် ။ ဈေးစကား ပြောတယ် ။ သူမ က ကျွန်တော့် ဘက် က ကူပြောပေးပါတယ် ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော် က ပွဲခထက် မနည်းတဲ့ မုန့်ဖိုး ပေးလိုက်ပါတယ် ။
ဝါ မဝင်ခင် ကျွန်တော် ပြောင်းလာတယ် ။ ဝင်းကလေး က နိမ့်နေလို့ မာယာငွေ က မြေဖို့ ဖို့ ပြောတယ် ။ မြေကားကို လည်း သူမ ရှာပေးတယ် ။ မုန့်ဖိုးလောက်ပဲ ပေးရတယ် ။ အဲဒီအချိန်က သဘောကောင်းတဲ့ မာယာငွေ ကို ကျေးဇူးတင်မိတာ အမှန်ပါ ။
ဒါပေမဲ့ ပန်းသတင်း လေညင်းဆောင် ၊ လူသတင်း လူချင်းဆောင် ဆိုသလို မာယာငွေ ရဲ့ သတင်း ကို သိလာရတယ် ။ ကျွန်တော် နဲ့ အိမ်နီးချင်း ဖြစ်လာတဲ့ အနောက်ဘက် အိမ်က ကိုသံခဲ မိန်းမ မဝိုင်းတင် ဆီကပါ ။ ကိုသံခဲ က အငှားကား မောင်းတယ် ။ မဝိုင်းတင် က အိမ်မှုကိစ္စပဲ လုပ်တယ် ။
မာယာငွေ ခေါ် မခင်ငွေ ကို မုဆိုးမ လား ၊ တစ်ခုလပ်မ လားတော့ မသိကြပါ ။ ကလေး သုံးယောက်နဲ့ မင်္ဂလာရပ်ကွက်ကို ပြောင်းလာတာ သုံးနှစ် ရှိတာတော့ သေချာတယ် ။ အစက အိမ်ငှား ။ နောက် မြေပွဲစား ၊ အိမ်ပွဲစား ၊ အပေါင်ပွဲစား ၊ အထွေထွေပွဲစားတွေ လုပ်ရင်း အိမ်ပိုင် ဖြစ်လာတယ် ။ နှုတ်သွက် ၊ လျှာသွက်တယ် ။ တစ်ဖက်လူ ငေး နေအောင် ၊ ကျအောင် ပြောနိုင်တယ် ။ ဒါတော့ ကျွန်တော့် ကိုယ်တွေ့ပါ ။ နောက်ပြီး မာယာငွေ က အငြိမ့်မင်းသမီး ဖြစ်ခဲ့တယ် ။ ဒါတော့ ဖြစ်နိုင်တယ် ။ စကား ပြောရင် မာယာသံ ပါတယ် ။ ဒါတော့ မငြင်း ... ။ ကလေး တစ်ယောက် လင် တစ်ယောက် ဆိုတဲ့ စကားကို တော့ အလွန်အကျွံ ပြောကြတယ်ထင်တယ် ။ ထားပါ ။ ဒါက မာယာငွေ ရဲ့ သမိုင်း ။
“ တကယ်တော့ ကိုမောင်ထွန်း ရဲ့ ဝင်းနဲ့အိမ်က ဆယ့်ကိုးသိန်း ရရင် ကို ရောင်းချင်နေတာ ”
မဝိုင်းတင် စကား ကြောင့် ကျွန်တော် မျက်လုံးပြူးသွားတယ် ။
“ ဗျာ ... ဟုတ်ရဲ့လား ။ ကျွန်တော် က နှစ်ဆယ့်တစ်သိန်း ပေးရတာ ”
“ ဟုတ်မှာပေါ့ .... မာယာငွေ ပြောတာကို ကိုမောင်ထွန်း .. ယုံသွားတာကိုး ...ပိုင်ရှင် က ကျွန်မ လည်း အပ်ထားတာလေ .... သိန်းနှစ်ဆယ် ထိ ရရင် ပွဲခပေးမယ် .... ကျော်ရင် ပွဲညွန့်စား လို့ ပြောထားတာ ... မာယာငွေ ပွဲညွန့် တစ်သိန်း ရသွားတာပေါ့ ”
“ သေလိုက်ပါတော့ဗျာ ... ဆိုတာက သိန်း သုံးဆယ်ဗျာ ၊ ကျွန်တော် က နှစ်ဆယ် နဲ့ ဆစ်တာ ... ပိုင်ရှင် က နှစ်ဆယ့်ငါး တင်းခံ နေလို့ မာယာငွေ က ကြားဝင်ပြီး နှစ်ဆယ့်တစ်သိန်း နဲ့ ဝင်ပြောတာ .. ကျွန်တော့် မှာ မာယာငွေ ကြောင့် ဒီဈေးရတာ ဆိုပြီး မုန့်ဖိုး ငါးသောင်းတောင် ပေးလိုက်တာ ”
ကျွန်တော် စိတ်ပျက်ပျက် နဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။
မဝိုင်းတင် က ပြုံးပြီး “ တစ်ဆက်တည်း ဆက် ပြောရဦးမယ် ... ကိုမောင်ထွန်း မြေချတာ တစ်စီး ခုနစ်ထောင် ပေးရတယ် မဟုတ်လား ... တကယ်တော့ ပေါက်ဈေးက ငါးထောင် ပဲ ရှိတာ ”
ကျွန်တော် ကိုယ့် နဖူး ကိုယ် ရိုက်မိတော့တယ် ။
“ ကိုမောင်ထွန်း ... မာယာငွေ နဲ့ ပေါင်းရင် ကြည့်ပေါင်းနော် ... တော်ကြာ .. ဟိုက အပြောကောင်း ... အချွဲကောင်းတာ နဲ့ စတုတ္တကလေးအဖေ ဖြစ်သွားမယ် ”
မဝိုင်းတင် က ရယ်ပြီး ပြောတယ် ။
ကျွန်တော့် မှာ ‘ ဟာဗျာ ’ ပင် မလုပ်နိုင် ၊ စိတ်ထဲ က မာယာငွေ နဲ့ မပတ်သက်တော့ ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
( ၃ )
တစ်ရက် ကုမ္ပဏီဝင်းထဲမှာ မန်နေဂျာမရဲ့ နိုင်ငံခြားဖြစ် ခွေးလေးက ပြေးရင်း နဲ့ ကျွန်တော့် ကားကို ဝင်တိုက်မိတယ် ။ တော်ပါသေးရဲ့ ။ ကားဘီးကို ဘေးက ဝင်တိုက်မိပြီး ကျွန်တော် က လည်း ချက်ချင်း ဘရိတ်အုပ် လိုက်လို့သာပေါ့ ။
မန်နေဂျာမ က နိုင်ငံခြားဖြစ်ခွေးလေးတွေကို တစ်နေ့ တစ်ကောင် သူမ ရုံးခန်း ကို ခေါ်လာတတ်တယ် ။ မန်နေဂျာမ က သူမ ခွေးကို ကားတိုက်ပြီ ဆိုတော့ ရုံးထဲက ပြေးထွက်လာပြီး ကျွန်တော့် ကို လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုးပြီး နှစ်ပြားမတန် ဆိုတယ် ။
ကျွန်တော် က ပြန်ပြောချင်ပေမယ့် သူဌေးမျက်နှာကို မြင်ပြီး စကားတွေ လည်ချောင်းဝ တစ် သွားတယ် ။ သူမ ရဲ့ ခြွေရံသင်းပင်းတွေ က လည်း ပျာယာခတ်ပြီး ခွေးလေး ကို ကောက်ပွေ့ကာ ...
“ မမ ... ခွေးလေးကို ဆေးခန်းသွားပြမှ ဖြစ်မှာ ” လို့ ပြောမှ ကား နဲ့ တစ်အုပ်တစ်မကြီး ခွေးကို ဆေးခန်း သွားပြကြတယ် ။
ကျွန်တော့် မှာ ရင်မောစွာ ၊ စိုးထိတ်စွာနဲ့ ကျန်ခဲ့တယ် ။ နောက်နေ့ ရောက်တော့ မန်နေဂျာမက ကျွန်တော့် ကို သူမ ရုံးခန်းထဲ ခေါ်တွေ့တယ် ။
“ မင်း ... မဆင်မခြင် မောင်းလို့ ငါ့ ဘေဘီလေး ခြေသန်း ကျိုးသွားတယ် ... ခွဲရစိတ်ရ ၊ ဆေးထိုးရ နဲ့ ငွေသုံးသိန်း ကုန်သွားတယ် ... အဲဒါ ... မင်း လျော်ပေး ”
မန်နေဂျာမ က မျက်နှာခပ်ထန်ထန် နဲ့ ပြောတယ် ။
“ ဟာ ... ဘာလို့ လျော်ရမှာလဲ ...ကျွန်တော် မမှားဘူး..အစ်မခွေးက ကျွန်တော့် ကားဘီးကို ဘေးက ဝင်တိုက်တာလေ ”
ကျွန်တော် က မဟုတ်မခံ ဆိုတော့ ပြန်ပြောတာပေါ့ ။ ဒီတော့ မန်နေဂျာမ က ပို စိတ်ဆိုး သွားပုံရတယ် ။
“ ဘာ .. မင်း .. မမှားရမှာလဲ .. မင်း မှားလို့ ငါ့ခွေး တိုက်မိတာပေါ့ ၊ မင်းက ဗြောင် ငြင်းတယ် ... ဒါမျိုး ငါ မကြိုက်ဘူး ... ငွေသုံးသိန်း လျော်ကို လျော်ရမယ် .. ၊ အေး ... မင်းကို ငါ အချိန် သုံးရက် ပေးမယ် .. မလျော်ရင် အလုပ်ဖြုတ်ပစ်မယ် ... မင်း သွားတော့ ... ငါ့ ကို ဘာမှ ပြန်မပြောနဲ့တော့ ”
မန်နေဂျာမ ရဲ့ အမျက်တော် ကို မချေဖျက်နိုင်ဘဲ ကျွန်တော် ပြန်ခဲ့ရတယ် ။ ကျွန်တော် မမှားကြောင်း ကျွန်တော် သိပါတယ် ။ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်း အားလုံး သိတယ် ။ ငွေသုံးသိန်း ဆိုတာက ကျွန်တော့် လက်ထဲမှာ မရှိ ။ သီတင်းကျွတ် ရင် လက်ထပ်မှာ မို့ အခု ကတည်းက ဝယ်ခြမ်းထားဖို့ ငွေနှစ်သိန်း ကို ရွာပို့ ထားတယ် ။ အခုဆို ဝယ်ထားလောက်ပြီ ။ ကျွန်တော့် လက် ထဲ မှာ က သောင်းဂဏန်း လောက်ပဲ ရှိတယ် ။
ဖြစ်သမျှ ကို ကိုသံခဲတို့ မိသားစု ကို ရင်ဖွင့်မိတယ် ။ ကိုသံခဲ က တော့ “ ဟုတ်တာပေါ့ .. ခင်ဗျား မမှားဘူး ” ပဲ လုပ်နေတယ် ။
မဝိုင်းတင် က
“ ရှင်တို့ သူဌေး တိုင်ပါလား ” လို့ အကြံပေးတယ် ။
“ သူဌေး က ဟောင်ကောင် မှာ ... ဒီမှာ ကုမ္ပဏီခွဲ လာ ဖွင့်တာ ... တိုင်လည်း အကြောင်းထူးမှာ မဟုတ်ပါဘူး ”
“ ဘာလဲ မန်နေဂျာမက သူဌေး ရဲ့ စပါယ်ရှယ်ဝမ်းလား ”
မဝိုင်းတင် က ပြောတော့ စိတ်အိုက်ရတဲ့ အထဲ ရယ်ချင်သွားတယ် ။ ကိုယ့်သူဌေး အကြောင်း ဘာမှ မပြောချင် ။
“ ဒီလိုဆို မာယာငွေ ကို ငှားပါလား ”
မဝိုင်းတင် စကားကြောင့် လန့်သလို ၊ အံ့ဩသလို ဖြစ်သွားတယ် ။
“ ဘာဆိုင်လို့လဲ ... မာယာငွေ က ရှေ့နေမို့လား ” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
“ ရှင် ... ငွေသုံးသိန်း မလျော်ချင်ရင် မန်နေဂျာမ ကို တောင်းပန်ရမယ်လေ ၊ ရှင် က တောင်းပန် မှာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဒီတော့ မာယာငွေ ကို ငှားပြီး တောင်းပန်ခိုင်းရမှာပေါ့ ။ တောင်းပန်တယ် ဆိုတာ အောက်ကျို့ခံပြီး တစ်ဖက်သူ သနားလာအောင် ပြောရတာ ၊ ဒါမျိုး မာယာငွေ တတ်တယ် ”
မဝိုင်းတင် အပြော ကောင်းတာရယ် ၊ ပြဿနာ က ငယ်ထိပ် တက်နေပြီမို့ မာယာငွေ နဲ့ မပတ်သက်ချင်တော့ပေမယ့် တစ်ခါ ပြန် ပတ်သက်ရပြန်တယ် ။
( ၄ )
မဝိုင်းတင် က တစ်ဆင့် မာယာငွေ ကို သုံးသောင်း နဲ့ ငှားလိုက်တယ် ။ စရန်တစ်ဝက် အရင် ပေးရတယ် ။
ညနေပိုင်း မှာ ကိုသံခဲ လေးဘီးကား နဲ့ မန်နေဂျာမ အိမ် ထွက်ခဲ့ကြတယ် ။ ဇာတ်လမ်း က မစရသေးဘူး ၊ မာယာငွေ က ဩဇာ စ , ပေးတယ် ။ မဝိုင်းတင် ကို ကားရှေ့ခေါင်းခန်း ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော့် ကို သူတို့ မိသားစု နဲ့ အတူ ကားနောက်ခန်း ထိုင်ခိုင်းတယ် ။
ကလေး သုံးယောက် ။ အကြီး မိန်းကလေး က ၈ နှစ် လောက် ရှိမယ် ။ အငယ်ဆုံးနှစ်ယောက် က ယောက်ျားလေး ။ မာယာငွေ့ မျက်နှာမှာ ဘာမှ ခြယ်သ မထား ။ ဒါပေမဲ့ အင်္ကျီတွေ က သစ်သစ်လွင်လွင် ၊ နောက်ပြီး အဝတ်အိတ်ကြီး လည်း ယူလာကြတယ် ။ တကယ့် မိသားစု ပျော်ပွဲစား ထွက်တဲ့ပုံ ။
ကား သွားရင်း နဲ့ မာယာငွေ က သူမ စီမံချက်တွေ ကို ပြောပြတယ် ။ ကျွန်တော့် ကို ပြောသလို သူ့ ကလေးတွေ ကို လည်း သွန်သင် နေတယ် ။
ကျွန်တော့် မှာ မျက်လုံး ပြူးပြီး နားထောင် နေရတယ် ။ ဖြစ်မှ ဖြစ်ပါ့မလားလို့ စိတ် က ပူမိတယ် ။ နောက် ပြန်လှည့်ရ ကောင်းမလား လို့ လည်း စိတ်က ကူး မိပြန်တယ် ။
“ ကိုထွန်း စကား မမှားစေနဲ့နော် ... ငွေ ပြောတဲ့ စကားနောက်က အသာလိုက်ပြော .. အရေးအကြီးဆုံး က ဒေါသ မဖြစ်နဲ့နော် ... အတတ်နိုင်ဆုံး ခေါင်းငိုက်စိုက် ချနေနော် ... ကိုထွန်း ငွေ ပြောတာ မှတ်မိတယ်နော် ” နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင် နေတဲ့ ကျွန်တော့် လက်ကို သူမ လက် နဲ့ ကိုင်ပြောနေတော့ ကျွန်တော့် မှာ ဘာ ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး ။ စိတ်တွေ ထူပူ သွားတော့တာပေါ့ ။
မန်နေဂျာမအိမ် နဲ့ မနီးမဝေး မှာ ကားရပ်သွားတယ် ။ နောက် မာယာငွေ တို့ မိသားစု က အဝတ်ဟောင်းတွေ လဲ ဝတ်ကြတယ် ။
ကျွန်တော် နဲ့ ကိုသံခဲ က တအံ့တဩ ကြည့်နေတယ် ။ မဝိုင်းတင် က ကူလုပ်ပေးနေတယ် ။ မာယာငွေ ရဲ့ ဗိုက် ကို ရေမြှုပ် တစ်ခု ကပ်နေတယ် ။ နောက် အင်္ကျီ တစ်ထည်ပွပွ ကို အပေါ် က ဝတ်လိုက်တယ် ။ ဆံပင်တွေ လည်း ဆွဲဖွနေတယ် ။
ဘုရားရေ ... မာယာငွေ မှာ ဗိုက်တုကြီး နဲ့ ပါလား ။
“ ကဲ ... ကိုထွန်း ရှေ့ က သွား ... သမီး နဲ့ သားတွေ အမေ ပြောတာ မှတ်မိတယ်နော် ”
မာယာငွေ က ကျွန်တော့် ကို အမိန့် ပေးသလို ၊ သူမ ကလေးတွေ ကိုလည်း ပြောနေတယ် ။
“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ ... မှတ်မိပါတယ် ”
ကလေးတွေ က ပြိုင်တူ ဖြေတယ် ။
“ ကိုထွန်း .. သားလေး ချီ လေ ”
ကျွန်တော့် မှာ အငယ်ဆုံးကောင် ကို ကောက် ချီရတယ် ။ အကြီးကောင် က လက် လာ ဆွဲတယ် ။ ကျွန်တော့် နောက်မှာ မာယာငွေ က သူ့ သမီးကြီး ပခုံး ဖက်လိုက်လာတယ် ။
“ ကိုမောင်ထွန်းတို့ မိသားစု အောင်မြင်ပါစေ ” လို့ မဝိုင်းတင် က နောက်က လှမ်း စတယ် ။ ကျွန်တော့် မှာ သွားရင်း လာရင်း ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်နေရတယ် ။ ခုလုတ် တိုက်မိချင် သလိုလို ။ မျက်နှာ က ထူအမ်း နေသလို ဖြစ်နေတယ် ။
မန်နေဂျာမ အိမ် ရောက်တော့ အစောင့် က ...
“ ဘာကိစ္စလဲ ” လို့ ဆီး မေးတယ် ။
“ ဟို ... မန်နေဂျာမမ နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါ အစ်ကိုကြီး ”
ကျွန်တော် မပြောခင် မာယာငွေ က ချွဲချွဲပျစ်ပျစ် ဝင်ပြောတယ် ။ တစ်ခေါင်းလုံး ဖြူ နေတဲ့ အစောင့်က “ ခဏနေဦး ” ဆိုပြီး တိုက်ဆီ ခပ်သုတ်သုတ် သွားသတင်းပို့ ပြီး ခပ်သုတ်သုတ် ပြန်လာကာ တံခါးဖွင့်ပေးတယ် ။
“ ကျေးဇူးနော် ... အစ်ကိုကြီး ”
မာယာငွေ က ပြောပြီး ကျွန်တော်တို့ ဝင်းထဲ ဝင်ခဲ့ကြတယ် ။ တိုက်အပေါက် မှာ မန်နေဂျာမက ခါးထောက် ရပ်နေတယ် ။
“ မင်း မှားတဲ့ အတွက် လျော်ကြေးငွေ သုံးသိန်း လာပေးတာလား ” လို့ ဆီးမေးတယ် ။
ကျွန်တော် က ဘာ ပြန်ပြောရမှန်း မသိ ။ မာယာငွေ မှာထားသလို ခေါင်းငုံ့နေလိုက်တယ် ။ ဒီအချိန် မှာ မာယာငွေ နဲ့ ကလေး သုံးယောက် က သမံတလင်း ပေါ် ဒူးထောက် လိုက်ကြတယ် ။
“ မမရယ် ... ကျွန်မတို့ သားအမိ ကို သနားပါရှင် ” လို့ ငိုသံလေး နဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဘာလဲ ... ရှင်တို့ က သူ နဲ့ ဘာတော်သလဲ ” လို့ မန်နေဂျာမက မေးတယ် ။
“ ကျွန်မ က ကိုထွန်း မိန်းမပါ ... ဒါ ကျွန်မတို့ ကလေးတွေပါ မမ ”
“ ကိုမောင်ထွန်း မှာ မိန်းမ ရှိတယ်လို့ မကြားဖူးပါဘူး ”
မန်နေဂျာမကလည်း လျင်တယ် ။
“ ဟုတ်လား မမ .. သူ က သူ့ ကိုယ်သူ လူပျို လို့ ပြောနေတာ နေမှာ မမ .. ယောက်ျားတွေ က ကွယ်ရာကျ ဒီလိုပဲ ”
မာယာငွေ က ကျွန်တော့် ကို မျက်စောင်း လှမ်းထိုးလိုက်တယ် ။ နောက် မျက်ရည်တွေ ဝိုင်း လာပြီ ...
“ စီးပွားရေး မို့ ... ကျွန်မတို့ လင်မယား ချစ်လျက် နဲ့ ခွဲနေရတာပါ မမ ရယ် ၊ ကျွန်မတို့ မိသားစု က ရွာမှာ နေရတာပါ.. ရွှေဘို အနောက်ဘက် ဇီးဖြူကုန်း ကပါ ၊ ကျွန်မ အဖေ က မျက်စိ မမြင်ရှာပါဘူး ၊ ကိုထွန်း အဖေအမေ တွေ ကလည်း အိုနေကြတော့ ကျွန်မ က ပဲ ပြုစုစောင့်ရှောက်နေရတယ် ။ ကိုထွန်း လှမ်း ပို့တဲ့ ငွေရယ် ၊ ကျွန်မ ပျိုးနုတ် ၊ ကောက်စိုက်တဲ့ ငွေလေး နဲ့ပဲ ကျွန်မတို့ မိသားစု ချွေတာစားသုံး နေရတာပါ ... အဖေ က လည်း မျက်စိ ခွဲရမှာတဲ့ ... အခုလို ပြဿနာ ဖြစ်တယ် ကြားတော့ ကျွန်မတို့ သားအမိ လိုက်လာရတာပေါ့ ... ကျွန်မတို့မှာ စားစရာ အနိုင်နိုင်မို့ လျော်စရာလည်း မရှိပါဘူး အစ်မရယ် ၊ အလုပ်ပြုတ် သွားရင်လည်း သူ တင် မကဘူး ၊ ကျွန်မတို့ မိသားစုရော ၊ ကျွန်မတို့ ကို မှီတင်းနေတဲ့ မိအိုဖအိုတွေ လည်း ဒုက္ခ ရောက်ကြရမှာပါ မမရယ် .... ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ အစ်မကို ရှိခိုးတောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ... သူဌေး နဲ့ အစ်မမန်နေဂျာက သဘောကောင်းတယ် ၊ စိတ်ထား မြင့်မြတ်တယ် လို့ ကိုထွန်း က ကျွန်မတို့ ကို အမြဲတမ်း ပြောနေတာပါ မမ ရယ် ”
မာယာငွေ မှာ ပြောရင်း မျက်ရည်တွေ တပေါက်ပေါက် ကျကာ မန်နေဂျာမကို ဦးချနေတယ် ။
“ မမ ... ဖေဖေ့ကို မလုပ် မဖြုတ်ပါနဲ့နော် ... သမီးတို့ ဒုက္ခ ရောက်မှာ စိုးလို့ပါ ”
အကြီးမလေး ကလည်း ငိုပြီး ကန်တော့ရှာတယ် ။ ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက် ကလည်း ကန်တော့ကြတယ် ။ ဒီတော့ မန်နေဂျာမက သနားသွားသလား ၊ စိတ်ရှုပ်သွားသလား မသိဘူး ။
“ ကဲ .. ကဲ ... တော်ကြပါ ... ကိုမောင်ထွန်း ရှင် မှားတယ် မဟုတ်လား ” လို့ မန်နေဂျာမက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းမေးတယ် ။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော် မမှားဘူး လို့ ဖြေမယ် အလုပ် ...
“ ကိုထွန်း ... ကိုထွန်း မှားတယ်လေ ... ငွေ့ ကို ချစ်ရင် ကိုထွန်း အမှားကို ဝန်ခံလိုက်လေ ... မမ က အမှန်တရား မှ ကြိုက်တာ ”
မာယာငွေ က ထ လာပြီး ကျွန်တော့် လက်မောင်း ကို လှုပ်ပြီး ပြောရှာတယ် ။ ကျွန်တော် သက်ပြင်းချပြီး ...
“ ဟုတ်ကဲ့ .. ကျွန်တော် မှားပါတယ် မမ ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒီတော့ မန်နေဂျာမ က ပြုံးပြီး ...
“ ရှင် မှားမှန်း သိရင် လျော်တာတော့ လျော်ရမယ် ... ဒါပေမဲ့ ရှင့် မိန်းမနဲ့ ကလေးတွေ ကို သနားလို့ တစ်သောင်းတော့ လျော်ရမယ် ” လို့ ပြောတယ် ။
မန်နေဂျာမ စကား ကြောင့် ကျွန်တော့် ရင်ထဲ က အလုံးကြီး ကျသွားတယ် ။
“ မမ ... ကိုထွန်း ကို တော့ အလုပ် မဖြုတ်ပါနဲ့နော် ”
မာယာငွေ က စိုးရိမ်သံလေး နဲ့ ဝင်ပြောတယ် ။
“ စိတ်ချပါ ... ရှင် က ရှင့်ယောက်ျားကို တော်တော် ချစ်ပုံရတယ် .. လျော်ကြေး က လည်း လစာထဲက ဖြတ်လိုက်ပါမယ် ။ နေဦး .. ကလေးတွေအတွက် မုန့်ဖိုး ပေးလိုက်ဦးမယ် ”
မန်နေဂျာမ က အိမ်ထဲဝင်ပြီး ငွေ ယူတယ် ။ နောက် ကလေး တစ်ယောက်ကို မုန့်ဖိုး တစ်သောင်း ပေးတယ် ။ မာယာငွေ ကို တော့ “ ဗိုက် ထဲ က ကလေးအတွက် ” ဆိုပြီး နှစ်သောင်း ပေးတယ် ။ ကျွန်တော့် မှာ ရယ်ချင်လိုက်တဲ့ ဖြစ်ခြင်း ။
( ၅ )
အပြန်လမ်းမှာ မာယာငွေ က ကလေးတွေ ဆာနေပြီ ဆိုတော့ စားသောက်ဆိုင်မှာ ခေါက်ဆွဲကြော် ဝင် ကျွေးရတယ် ။ အအေးတိုက်ရတယ် ။ ကလေးတွေ မရောက်ဖူးပါဘူး ဆိုတဲ့ တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ် လိုက်ပို့ရတယ် ။ အရေးထဲ မဝိုင်းတင် က “ ကိုမောင်ထွန်း ပျော်လား ” လို့ နောက်နေသေးတယ် ။
အိမ်ရောက်တော့ ကျန်ငွေ ၁၅ဝဝဝ ပေးရတယ် ။
“ ငါးထောင် က မဝိုင်းတင် ကို ပွဲခ ပေးရဦးမှာ ” လို့ ပြောသွားတယ် ။ ကားခလည်း မယူဘူးပြောပေမယ့် တစ်သောင်း ပေးလိုက်ရတယ် ။
နောက်တော့ စိတ်မောလူမော နဲ့ ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လန် လှဲချလိုက်တယ် ။ ဒီတော့ ခဏတွင်း ဖြစ်ပျက်မှုတွေ ကို ရုပ်ရှင်ပြကွက်ကလေးတွေ လို မာယာငွေ ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကို မြင်နေမိတယ် ။ မြင်ရင်း မြင်ရင်း နဲ့ ရွာ က လက်ထပ်တော့မယ့် ချစ်သူ ကို ဘယ်လိုက နေ ဘယ်လို သတိရသွားတယ် မသိဘူး ။ အိပ်ရာထဲ ကနေ ငေါက်ခနဲ ထထိုင်မိတယ် ။
ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေတယ် ။ ချွေးတွေ ပြန်နေတယ် ။
“ ဟိုက အပြောကောင်း ... အချွဲကောင်းတာ နဲ့ စတုတ္ထကလေးအဖေ ဖြစ်သွားမယ် ”
မဝိုင်းတင် ရဲ့ စကားသံကို ပဲ့တင် ကြားနေရတယ် ။
မဖြစ်ဘူး ... မဖြစ်ဘူး ။ ခွင့်ယူပြီး ရွာ ကို ပြန်မှ ။ သီတင်းကျွတ် ရင် လက်ထပ် မှ ။ ချစ်ရတဲ့သူ နဲ့ အိုးသစ် ၊ အိမ်သစ် ၊ နေရာသစ် ကို နေမှ တစ်သက်တာ စိတ်ချမ်းသာမယ် ။
ဒီဝင်း ဒီအိမ် ကို ရောင်းရမယ် ။
ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော မာယာငွေ နဲ့ စတုတ္ထအကြိမ် ပတ်သက်ရပေဦးမယ် ။
⎕ မင်းတင်ထွဏ်း
📖ရွှေအမြုတေမဂ္ဂဇင်း
မတ်လ ၊ ၂ဝ၁ဝ
📖ခံစားသူအကြိုက် ( ဥတ္တရလမင်း )
၂ဝ၁ဝ
No comments:
Post a Comment