မင်းသားလေး

 ❝ မင်းသားလေး ❞

[ မီးရောင် အောက် က ရွှေမင်းသားလေး ဘဝ ဟာ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးစရာ ချည်း ဖြစ်ပါသည် ။ သူ့ ကို ချစ်သော ပရိသတ် က သောင်းသောင်းဖြဖြ အားပေး ကြသည် ။ မိန်းမပျိုကလေးတွေ က လည်း မင်းသား ကို ဝိုင်း ပိုး ကြသည် ။ အောင်မြင်သော မင်းသား တစ်ယောက် အဖို့ နတ်စည်းစိမ် ဆယ်သက် တစ်ကယ် မမက် ပေါင် ဆိုနိုင်ပါသည် ။

ဇာတ်မင်းသား ကိုလှခိုင် က အောင်မြင်ပြီး လူချစ်လူခင် ခံရသော မင်းသား ဖြစ်သည် ။ လျှမ်းလျှမ်းတောက် အောင်မြင်ချိန် အသက် ၂၃ နှစ် အရွယ် မှာ ဇာတ်မင်းသား ဘဝ ကို လုံးဝ စွန့်လိုက်သည် ။ သာမန် လူ လုပ်နိုင်ခဲသော အလုပ် ကို ကိုလှခိုင် လုပ်ခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။

ယခုအခါ မန္တလေး ဈေးချိုတော် ဒီရုံ ပထမထပ် မှာ “ မင်းသား ” ပိုးထည် နှင့် ချည်ချော လုံချည်ဆိုင် ဖွင့်ပြီး ကိုလှခိုင် ကိုယ်တိုင် ရောင်း နေသည် ။ သူ့ ဆိုင် ကိုယ်တိုင် ရောင်း နေသည် ။ သူ့ ဆိုင် ကို သွားပြီး မင်းသား ဘဝ မှ ဈေးသမား ဘဝ ကို ဘာကြောင့် ကူးခဲ့သလဲ မေးမြန်းပါသည် ။ ]

••••• ••••• •••••

၁၆ နှစ်သား က စပြီး ကျွန်တော် ဇာတ် က ခဲ့တာ ၊ ရှစ်နှစ် ကျော် ကိုးနှစ် လောက် ကြာတယ် ။ ဇာတ်လောက မှာ အောင်မြင်မှု ရှိနေချိန် မှာ ဗြုန်းစားကြီး ရပ် ပစ် လိုက်တာ က အောင်မြင်မှု နဲ့ အနိုင် ပိုင်းချင် လို့ပါ ။

ကျွန်တော် ဇာတ် က တုန်း က သူများ လက်အောက်ခံ အဖြစ် ၂ နှစ် ပဲ ကြာတယ် ။ ခေါင်းဆောင်မင်းသား တင်ပြီး ဇာတ်ထောင် ပေးမယ့် သူ ၊ ငွေထုတ် ပေးမယ့် သူတွေ ပေါ်လာတယ် ။ ဇာတ် က ရတာ အောင်မြင်မှု အတိုင်းအတာ က ကြောက်စရာ တောင် ကောင်းတယ် ။ ကျွန်တော် ဇာတ်ပစ္စည်း တွေ ပိုင်တယ် ၊ ကုန်ကားကြီး ဝယ်နိုင်တယ် ၊ မြေ နဲ့ တိုက် ဝယ်နိုင်တယ် ။ ဈေးချို မှာ ဆိုင်ခန်း ဝယ်နိုင်တယ် ။ ငွေ ရတာ လည်း ကြောက်ခမန်း လိလိပဲ ။ ဖားကန့် ကို တစ်ည ငါးသိန်းခွဲ နဲ့ လိုက် က ရတယ် ။ စရိတ်စက နုတ်ပြီး သုံးသိန်း ကျန်တယ် ။ ဆယ်ည ၊ နည်းတာ မဟုတ်ဘူး ။

ဒါပေမယ့် ကိုယ့် ရှေ့ က အောင်မြင်ခဲ့တဲ့ မင်းသားကြီး တွေ ကြည့် ပြန် တော့ နာမည် ဖြင့် ကြီးပါ ရဲ့ အသက် ကြီး တော့ ဘာမှ ဆုပ်ဆုပ်ကိုင်ကိုင် မကျန်ရစ်ဘူး ။ ဘဝ အတွက် အာမခံချက် လည်း မရှိဘူး ။ အသက်ကြီး တဲ့ မင်းသား တွေ ငယ်တုန်း ရွယ်တုန်း ငွေတွေ သောက်သောက်လဲ ဝင်တုန်း က အရက် သောက်ကြ ၊ လောင်းကစားတွေ လုပ်ကြ ၊ အမျိုးသမီး ကိစ္စ ရှုပ်ကြနဲ့ ။

ကိုယ့် လောက အကြောင်း မကောင်း ပြောရင် ကိုယ် လည်း သိက္ခာ ကျတယ် ဆိုတာ သိပါတယ် ။ ကိုယ့် ပါးစပ် က ပြော တော့ ကိုယ် လည်း သူများ အတင်း ပြောတဲ့ အဆင့် ကို လျှောကျ သွားတယ် ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့် လောကသားတွေ ကို ပြုပြင်စေချင်လို့ပါ ။

ကျွန်တော် ဆိုင်ခန်း ဝယ် နိုင်တယ် ဆိုတာ ကိုယ် လိမ္မာ လို့ပေါ့ ။ မိန်းမ ကိစ္စ လည်း ကင်းတယ် ။ အဲသည် ကိစ္စ လုပ်တဲ့ သူ လာဘ် တိတ်တယ် ။

အချို့ မိန်းကလေးတွေ က စမ်းတာ ရှိတယ် ။ ကျွန်တော် က နှမသားချင်း လို နေခဲ့တော့ အခုအထိ ဘယ်အိမ် ဝင်ဝင် ကျွန်တော် လိပ်ပြာသန့်သန့် ဝင်လို့ ရတယ် ။ ကျွန်တော် နဲ့ ဆို ဘယ် သွားသွား မောင်ဖွားမိဘ က စိတ်ချတယ် ။

ကျွန်တော် ဇာတ် က ရင်း ရတဲ့ ငွေ နဲ့ မန္တလေးဈေးချို ထဲ မှာ ဆိုင်ခန်း တစ်ခန်း စ ဝယ်တယ် ။ ဆိုင်ခန်း သာ ဝယ်တာ ဘာ ရောင်းမှာလဲ မဆုံးဖြတ်ရ သေးဘူး ။ ဆိုင်ခန်း က ဒီရုံ ၊ အထည်ရုံ ထဲ မှာ မို့ အထည် ရောင်းဖြစ် သွားတာပါ ။

မင်းသား ချည်ချောလုံချည် နဲ့ မင်္ဂလာမောင်နှံ အတွက် ပိုးထည် ရောင်းတယ် ။ ကျွန်တော့် မျိုးရိုး ထဲ မှာ ဈေးသည် မရှိပါဘူး ။ မိဘတွေ ကလည်း တောင်သူလယ်သမား တွေ ပါ ။ ကျွန်တော့် ဇနီး မသဉ္ဇာလတ် က လည်း ဈေးသမား မဟုတ်ဘူး ။ အခု သင်္ချာ အဓိက နဲ့ မဟာသိပ္ပံ တက် နေတယ် ။

ကျွန်တော် က ဇာတ် က နေရင်း က ပဲ တစ်နေ့ မှာ ဇာတ် က တာ နားပြီး စီးပွားရေး လောက ကို ဇောက်ချ လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ် ထားတာပါ ။ ကိုယ့် ကို ချစ် တဲ့ သူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေတာ ၊ က မယ် ဆို က လို့ ရသေးတယ် ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ် လုပ်နိုင် ကိုင်နိုင် တဲ့ အရွယ် ကောင်းတုန်း မှာ စီးပွားရေး လုပ်မယ် လို့ ဆုံးဖြတ် လိုက်တာပါ ။

ဈေးချို ထဲ ဝင် တိုးဖို့ ဆိုတာ လွယ်တာ တော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ ကျွန်တော့် ကို တော့ အနုပညာ သံယောဇဉ် နဲ့ လိုက်လာပြီး အားပေးကြတာ လည်း ရှိတယ် ။ ကိုယ် က လည်း ကြိုးစားတယ် ။ လှေကားထစ်များ တစ်ထစ်ချင်း တက် သလိုပဲ ကျွန်တော် တက် နေပါတယ် ။

ကျွန်တော့် လုပ်ငန်း တိုးတက်တယ် ဆိုရာ မှာ ကြိုးစားမှု နဲ့ စေတနာ ကြောင့် လို့ ထင်တယ် ။ ကျွန်တော် က ပစ္စည်း ဝယ်ရာ မှာ ဈေးနှုန်း ကောင်းကောင်း ပေး ဝယ်တယ် ။ ပစ္စည်း ကောင်း ကျွန်တော် ရတယ် ။ ပြန် ရောင်းတဲ့ အခါ အမြတ် နည်းနည်း ပဲ ယူ ပြီး ဈေး သက်သက်သာသာ နဲ့ ရောင်းတယ် ။ သည် စကား ကို လူတိုင်း ပြောကြတာပါပဲ လို့ ဆိုမှာပဲ ။ ကျွန်တော် က တော့ ဥပမာ - သဲတောဝမ်းတွင်း က လုံချည် ဝယ်တယ် ဆိုပါတော့ ၊ စက်ရုံတွေ အများကြီး က လုံချည်တွေ ထွက်တယ် ။ ကျွန်တော် ဝယ်မယ့် စက်ရုံ က လုံချည် တစ်ထည် ကို ဝယ်ပြီး အိမ် မှာ ဆပ်ပြာမှုန့် နဲ့ ကျကျနန စိမ် ၊ ထုရိုက် လျှော်ဖွပ် ကြည့်တယ် ။ ဆေးရောင် ကျွတ်သလား ၊ ချည်သား ကောင်းရဲ့လား ကြည့်ပြီး မှ ဝယ်တယ် ။ ကိုယ် ပြန် ရောင်းတဲ့ အချိန် မှာ လည်း တစ်ထည် ကို တစ်ဆယ် ၊ ဆယ်ငါးကျပ်စား နဲ့ ပဲ ရောင်းတယ် ။

ပိုးထည် ရောင်းရာ မှာ လည်း အဆင်အသွေး ကို ဆန်းသစ် လှပ နေအောင် ဒီဇိုင်း လှလှလေးတွေ ဖော်တယ် ။ ကိုယ် တွေ့ တဲ့ ပန်းပွင့်ကလေး လှ ရင် ယူ ထားတယ် ။ ချိတ်ကြိုးကလေး တွေ လှရင် မှတ်ထား လိုက်တယ် ။ ဒါတွေ ကို ပေါင်းစပ်ပြီး ကျွမ်းကျင်တဲ့ ရှေးဆရာကြီးတွေ ကို ပင်စား ရေးခိုင်းတယ် ။ ပင်စားခ သုံးသောင်း လောက် ပေး ရတယ် ။ ဒီဇိုင်း လှလှ ၊ သူများ ဆီ မှာ မရှိတာ ကိုယ့် ဆိုင် မှာ ရှိတော့ ပို ရောင်းရတာပေါ့ ။

မင်းသား လုပ်ရတာ ကို ကျွန်တော် ပို ပျော်ပါတယ် ။ ကိုယ် လုပ်ချင်တာ ကို ချက်ချင်း အကောင်အထည် ဖော်လို့ ရတယ် ။ နေ့ မှာ စဉ်းစားမိတာ ကို ည မှာ ချက်ချင်း ထ က လို့ ရတယ် ။ ကိုယ် တင်ပြချင်တဲ့ စိတ်ကူးကလေး ပရိသတ် ကို ချက်ချင်း တင်ပြလို့ ရတဲ့ ပီတိ က သိပ် ကောင်းတာ ၊ ပြီးတော့ နယ်တကာ ကို လည်း ရောက် ရတယ် ။ ဘုရားစုံ လည်း ဖူးရတယ် ။ မိတ်ဆွေတွေ လည်း တိုးတယ် ။

အခု ဈေးချို ထဲ ရောက် တော့ ဇာတ်မင်းသား တုန်း က လို ပျော်ရွှင်မှုမျိုး ပီတိမျိုး တော့ မခံစားရတော့ဘူးပေါ့ ။ ဒါပေမယ့် ပိုးထည် ကို ဒီဇိုင်း လှလှ ၊ အသစ် အဆန်းလေး ဖော်ပေးလို့ ထွက်လာတဲ့ အထည် ကို ကြည့်မိတိုင်း ပီတိ တစ်မျိုး ခံစားရတယ် ။ ကိုယ် တီထွင် လိုက်တဲ့ ဒီဇိုင်းလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး ဝတ်ဆင်ထား တာ မြင်ရရင် ကျေနပ်တယ် ။

ဇာတ် က ပြီး ငွေ ရှာရင် မရဘူးလား ၊ ရနိုင်ပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် မလုပ်ချင်ဘူး ။ စီးပွားရေး လောက ထဲ ဝင်တာ က ဘဝ အတွက် အာမခံချက် ပို ရှိတယ် လို့ ကျွန်တော် ထင်တယ် ။

◾ကျော်ရင်မြင့်

📖 ဘဝဇာတ်ခုံ

#ကိုအောင်နိုင်ဦး

.