❝ နံ့သာဆီ နှင့် အုန်းမှုတ်ခွက် ❞
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
အဏ္ဏဝါစိုးမိုး
⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺⎺
ကျွန်တော် သည် အစိုးရဌာန တစ်ခု မှ ထွက်သည့် အငြိမ်းစား ဖြစ်သည် ။ အငြိမ်းစား လစာငွေ ထုတ်ရန် ဘဏ် ကို သွားသောအခါ ဘဏ်ဝန်ထမ်း တွေ က ကျွန်တော့် လစာစာရင်း မှာ ငွေလက်ကျန် မရှိတော့ပါ ဟု ပြောသည် ။ ကျွန်တော် သည် လစာ မထုတ်ဘဲ ထားတာ သုံးနှစ် မျှ ကြာပြီ ဖြစ်၍ ငွေလက်ကျန် ရှိရမည် ဟု ပြောပြပါသည် ။ ပင်စင်ရုံး ကို သွားရောက် မေးမြန်းရန် အကြံပေး ကြပါသည် ။
ပင်စင်ရုံး ကို သွားသည် ။ သက်ဆိုင်ရာ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ကို မေးမြန်း ကြည့်သော အခါ ဘဏ် ကို ငွေ မဝင်သည့် အကြောင်းရင်း ကို သိရသည် ။ ကျွန်တော် သည် ပင်စင်လစာငွေ ကို လစဉ် မထုတ်ရုံ သာမက ပင်စင်ထုတ်ယူခွင့် လျှောက်လွှာ ကို လည်း ခြောက်လ တစ်ကြိမ် ပင် လာ မတင်သည် မှာ ၂ နှစ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်လို့ ပင်စင်စား သေပြီ ဟု ယူဆပြီး လစာ မပေးတော့တာ ဟု သိရသည် ။ ကျွန်တော် မသေသေးပါ ။ ယခု လူ ကိုယ်တိုင် လာပါပြီ ဟု ပြောသော်လည်း မရတော့ပါ ။ ပင်စင် ထုတ်ယူခွင့် မလျှောက်တာ တစ်နှစ် ကျော်သွားပြီ ဖြစ်လို့ တိုင်းဘား ဖြစ်သွားပြီဟု ဆိုပါသည် ။ ပင်စင် ပြန်လျှောက်ရန် အတွက် လိုအပ်သည့် စာရွက်စာတမ်းတွေ ကို ပြောပါသည် ။ ရန်ကုန်မြို့ မှ အဝေး ကို ရောက်ရှိ နေကြောင်း ရပ်ကွက်ကောင်စီ ထောက်ခံချက် ၊ ရာဇဝတ်ပြစ်မှု ဖြင့် ထောင်ကျနေခြင်း မဟုတ်ကြောင်း ရဲစခန်း ထောက်ခံချက်တွေ ယူလာခဲ့ပါ ဟု ဆိုသည် ။
ထောက်ခံချက်တွေ ရပြီးသော အခါ ပင်စင်ရုံး ကို သွားရပြန်သည် ။ ပင်စင် ခံစားခွင့် အချက်အလက် တွေ ပြည့်စုံပြီ ဖြစ်လို့ ငွေစာရင်းအရာရှိ ရှေ့မှောက် ကို ကိုယ်တိုင် သွားပြီး မသေသေးကြောင်း လူလုံး သွားပြရမည် ဖြစ်သည် ။ စာရေးမလေး ဖြည့်စွက် ပေးသည့် စာရွက်တွေ ကို ကိုင်ပြီး ငွေစာရင်းအရာရှိ ရုံးခန်း ထဲ ကို ကိုယ်တိုင် ဝင်သွားပါသည် ။ ငွေစာရင်းအရာရှိ နှင့် အရာရှိ ၏ စားပွဲပေါ် က သစ်သားတုံးလေး မှာ ဆေးအဖြူဖြင့် ရေးထားသည့် အမည် ( ဦးတင်အောင် ) ကို မြင်လိုက်ရသော အခါ ကျွန်တော် အံ့သြဝမ်းသာ သွားပါသည် ။
“ ဟင် ... မောင်တင်အောင် ”
“ ဟာ ... အစ်ကိုလေး ”
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်လုံး ဝမ်းသာအံ့သြလွန်း၍ ဘာစကား က စပြီး ပြောရမှန်း မသိ ဖြစ်သွားကြသည် ။ မောင်တင်အောင် ( ဦးတင်အောင် ) နှင့် ကျွန် တော်တို့ မတွေ့ကြတာ နှစ်ပေါင်း နှစ်ဆယ် ကျော်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။ မောင်တင်အောင် နှင့် ကျွန်တော်တို့ လမ်းခွဲကြလို့ အဆက်ပြတ် သွားသည့်အခါ မောင်တင်အောင် သည် ငွေစာရင်းဌာန က အောက်တန်းစာရေးကလေး မျှသာ ရှိသေးသည် ။ မောင်တင် အောင် သည်လည်း အတိတ် က အကြောင်းတွေ ကို ပြန်လည် သတိရ လာဟန် တူသည် ။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်နေသည် ။ ကျွန်တော် က အတိတ်အကြောင်းတွေ ကို အလေး မထားသည့် ဟန် ဖြင့် သူ့ ဘဝ သူ့ အခြေအနေ ကို မေးကြည့်သည် ။
“ ကလေး ဘယ်နှယောက် ရှိလဲ ”
“ နှစ်ယောက် ။ သမီး တစ်ယောက် ၊ သား တစ်ယောက် ။ သမီး က ဆယ်တန်း ၊ သား က အခုမှ ရှစ်တန်း ဖြေမယ် ”
“ အေး ... အတော်တောင် ကြီးကြပြီပဲ ။ အရင် အိမ် မှာ ပဲ နေကြသလား ”
“ မနေတော့ဘူး ၊ အရင် အိမ် မှာ အစ်ကိုတို့ မိသားစု နေကြတယ် ။ အမေ ဆုံးပြီးတော့ ကျွန်တော် အိမ်ခွဲ နေလိုက်တယ် ။ ဆယ်ရပ်ကွက် ထဲ မှာ အိမ် တစ်လုံး ဝယ်လိုက်တယ် ။ အစ်မလေး နေကောင်းလား ”
“ အေး ... ကောင်းပါတယ် ။ မင်း နဲ့ တွေ့ ခဲ့တယ် ပြောပြရင် ဝမ်းသာမှာပဲ ”
အစ်မလေး ဆိုတာ ကျွန်တော့် ဇနီး ကို ပြောခြင်း ဖြစ်သည် ။ သူ ၏ အတိတ် ဘဝ ဇာတ်လမ်း ထဲ မှာ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ပါဝင်ခဲ့သူ ဖြစ်လို့ သတိတရ မေးခြင်း ဖြစ်သည် ။ ယခု သူ နေသည့် ဆယ်ရပ်ကွက် ဆိုတာ သာကေတမြို့ ကို ပြောခြင်း ဖြစ်သည် ။ သူ ၏ အတိတ် က အချစ်ဇာတ်လမ်း သည် သာကေတမြို့ မှာပင် ဖြစ်ခဲ့သည် ။ သူ့ ဇာတ်လမ်း ထဲ က ဇာတ်ကောင် တစ်ကောင် ဖြစ်သည့် ကျွန်တော့် ဇနီး ကို သာ သတိတရ မေးသော်လည်း သူ အသက်ထွက် မတတ် ချစ်ခဲ့ ၊ ကြိုက်ခဲ့သည့် ကျွန်တော့် နှမ မိခင်လှ အကြောင်း ကိုတော့ မေးဖော် မရတာ ကိုက ထူးခြား နေသည် ။ သူ့ ကိုယ် သူ ရှက်နေတာ ဖြစ်မည် ။ ကျွန်တော့် ပင်စင်လစာငွေ ကို ဒီနေ့ပဲ ထုတ်လို့ ရအောင် ချက်လက်မှတ် ရေးပေး လိုက်သည် ။
ကျွန်တော် သည် မောင်တင်အောင် ( ဦးတင်အောင် ) ကို ရိုရိုသေသေ နှုတ်ဆက်ပြီး ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြော၍ ပြန်လာခဲ့ပါသည် ။ အပြန်လမ်း တစ်လျှောက် မှာ မောင်တင်အောင် နှင့် ကျွန်တော့် နှမဝမ်းကွဲ မိခင်လှ တို့ အကြောင်း ကို ပြန်ပြောင်း သတိရ နေသည် ။
မောင်တင်အောင် သည် သာကေတမြို့မှာ ကျွန်တော် နှင့် အတူ တစ်ရပ် ကွက်တည်း နေခဲ့သူ ဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော့် ညီ နှင့် သက်တူရွယ်တူ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်လို့ ကျွန်တော်တို့ အိမ် ကို ဝင်ထွက် နေသူဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော့် ညီ အိမ်ထောင်ကျ သွားလို့ အိမ်ခွဲ သွားတော့ ကျွန်တော့် ညီရဲ့ အိမ် မှာပဲ အိပ်စား နေပြန် သည် ။ လူပျိုလူလွတ် ဖြစ်လို့ သူ့ အိမ် နေလိုက် ၊ ကျွန်တော့် ညီ အိမ် မှာ စားလိုက် လုပ်နေခဲ့ သူ ဖြစ်သည် ။
၁၉၇ဝ ခုနှစ် လောက် မှာ ကျွန်တော့် နှမ မိခင်လှ ရွာ ကနေ ရန်ကုန် ကို ရောက် လာသည် ။ သာကေတမြို့ က ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာပဲ ခေတ္တ နေသည် ။ နောက် များမကြာမီ ကျွန်တော့် ညီ ရဲ့ အိမ် ကို ပြောင်းနေသည် ။ ရှင်းအောင် ပြောရမည် ဆိုလျှင် ကျွန်တော့် ညီ ဆိုတာ ကလည်း အမေ့ ဘက် က တော်သည့် ညီဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည် ။ မိခင်လှ က လည်း အမေ့ ဘက် ကပင် တော်သည့် နှမဝမ်းကွဲ ပင် ဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော့် ညီ နှင့် မိခင်လှ တို့က တောမှာ တုန်းက တစ်ရွာ တည်း အတူ နေခဲ့သူ ဖြစ်လို့ ပိုပြီး သံယောဇဉ် ရှိကြသည် ။ သူတို့ချင်း လည်း မောင်နှမ တော်ကြသည် ။
မိခင်လှ ရွာ က ထွက်လာတာ ကိုက မူမမှန်သော ဘဝ ဖြင့် ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။ သူ့ လင်နဲ့ ကွဲတာ လည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ လင် ကို ရွာ မှာ ထားပစ်ခဲ့ပြီး ရန်ကုန် ကို ရောက်လာခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဒီ လင် ကို မပေါင်းချင်တော့ လို့ ဆိုပြီး နှစ်ကြိမ်ကွဲ ၊ သုံးကြိမ် ပြန်ပေါင်း လုပ်ခဲ့သေးသည် ။ အခုတစ်ခါ တရားဝင် မကွာ ရှင်းဘဲ ရွာ မှာ ထားပစ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ သူ့ ယောက်ျား လိုက်လာ နိုင်သေးသည် ။
ကျွန်တော် က ရန်ကုန် ကို ရောက်နေလို့ မသိလိုက် သော်လည်း အမေတို့ ပြန်ပြောပြလို့ မိခင်လှ လင် ရသည့် အကြောင်းကို သိရသည် ။ သူတို့ ရွာ နှင့် ငါးမိုင် လောက် ဝေးသည့် ရွာ က ချောင်ချောင်လည်လည် မိသားစု ၏ တစ်ဦးတည်း သော သား နှင့် မိဘချင်း သဘောတူ လို့ ပေးစားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။ သူ့ ယောက်ျား သည် ရဟန်းသုံးဝါ ရပြီးမှ လူ ထွက်သည့် လူရိုးလူကောင်း ဟု သိရသည် ။ အစ်မတွေ ကလည်း မောင်လေး တစ်ယောက်တည်း ကို ချစ်လွန်းလို့ ယောက်မ ( မိခင်လှ ) ကိုပါ ချစ်ကြသည် ဟု သိရသည် ။ ဆွေကြီးမျိုးကြီး ထဲက မိန်းကလေး ကို ရလို့ လည်း အတော် ဂုဏ်ယူ နေကြသည် ဟု သိရသည် ။
ရွာက လာကြသည့် ဆေးကုဧည့်သည် ၊ ဘုရားဖူးဧည့်သည် ၊ ကုန်သည်တွေ ထံမှ တစ်ဆင့် မိခင်လှ ရဲ့သတင်းတွေကို ကြားသိခဲ့ရသည် ။ မိခင်လှ သည် လင် ရပြီး တစ်နှစ် လောက် အကြာမှာ ဒီ လင် ကို မပေါင်းချင်တော့ဘူး ဆိုပြီး သူ့ လင် ရဲ့ ရွာ ကို လိုက်နေရာ မှ သူ့ ရွာကို ပြန်ပြေးလာခဲ့သည် ။ သူ့ လင် နှင့် သူ့ လင် ဘက်က ဆွေမျိုး တွေက လိုက်လာကြပြီး အမျိုးမျိုး ချော့ခေါ်ကြပါသော်လည်း မိခင်လှ က ပြန် မလိုက်ဟု သိရသည် ။ သူ့ လင် ရဟန်းလူထွက် စိတ်ပျော့ လူကောင်း ကို ယောက်ျား နဲ့ မတူလို့ မပေါင်းချင်ဘူးလို့ အကြောင်းပြသည် ။ ယောက်ျား ဖြစ်ပါလျက် ယောက်ျား နဲ့ မတူဘူး ဆိုတာ ဘာတွေ ဖြစ်နေလို့လဲလို့ မေးတော့ လည်း မဖြေဘဲ ခေါင်းကြီး ငုံ့ထားသည် ဟု ဆိုသည် ။
မိခင်လှ သည် လင်နဲ့ တရားဝင် မကွဲသေးသည့် အတွက် တစ်ခုလပ် လည်း မဟုတ် ၊ မုဆိုးမ လည်း မဟုတ်ဘဲ မိဘ အိမ်မှာ အနေကြာ လာသောအခါ ပျင်းလာ ဟန်တူသည် ။ သူ့ လင် ကို ပြန်ပေါင်းတော့မည် ဟု အကြောင်းကြား လိုက်သည် ။ သူ့ လင် နှင့် အပေါင်းအသင်း တစ်စု တို့သည် ဝမ်းသာအားရဖြင့် မိခင်လှ ကို ပင့်ရန် ကကြိုးတန်ဆာ ဆင်ထားသည့် နွားချောကြီး နှစ်ကောင်တပ် လှည်းယဉ်ကြော့ ပေါ် မှာ အီတလီလုပ် ကော်ဇောကြီး ခင်းပြီး လာခေါ်ကြသည် ။ အိုးစည်တွေ ၊ ဒိုးပတ်တွေ ပါ ယူလာကြသည် ဟုဆိုသည် ။ မိခင်လှ ရဲ့ မိဘတွေ ကို ကန်တော့ကြပြီး ကဲ ... သွားကြမယ် ၊ လှည်း ပေါ် တက် ဆိုတော့မှ မိခင်လှ က မလိုက်တော့ဘူး လို့ ပြောသည့် အတွက် လာခေါ်သူ တွေ ရှက်ပြီး ပြန်သွားကြရသည် ဟု သိရသည် ။ သူ့ လင် နှင့် အပေါင်းအသင်းတွေ က ရှက် လည်း ရှက် ၊ ဒေါသ လည်း ထွက် ကြ၍ အပြန် ခရီးမှာ အရက်တွေ မူးအောင် သောက်ကြတော့သည် ။
မိခင်လှ ရဲ့ လင် ရဟန်းလူထွက် က အရက် မသောက် သော်လည်း အဲဒီနေ့ ကတော့ ရှက်လို့ ဆိုပြီး ဟိုကောင်တွေ နှင့် အတူ ရော တွယ်တော့သည် ။ အူရိုင်း ဆိုတော့ သူများ ထက် ပို မူးသွားသည် ။ ခါးက ကျွတ်သွားသည့် လုံချည် က စလွယ်သိုင်း တောင် မဟုတ်တော့ဘဲ လည်ပင်း မှာ ချိတ်ပြီး တွဲလောင်းကျ နေသည် ဟု ဆိုပါသည် ။ အရက် ကြိုက်တဲ့ အကောင်တွေ က တော့ ရှက်တာကို အကြောင်းပြပြီး ဖိတွယ်တာ များ သွားလို့ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပြီး လယ်ကွက် ထဲ က ကန်သင်း ပေါင်မှာ ခေါင်းစိုက် နေသူ နေ ၊ လှည်းလမ်းကြောင်း ပေါ်မှာ လှဲ အိပ်သူ အိပ် ဖြစ်ကုန်ကြသည် ။ ကကြိုးတပ် နွားနှစ်ကောင် ဆွဲ လှည်းယဉ်ကြော့ကတော့ မောင်းသူ မပါဘဲ ခြေဦးတည့်ရာ သွားနေရာ မှ ချောင်းကမ်းစပ် တစ်ခု ကို ရောက်သွားပြီး အလိုအလျောက် ရပ် နေသည် ။ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် တီးမှုတ်ကြမည် လို့ ယူလာခဲ့ကြ သည့် တူရိယာပစ္စည်းတွေ ထဲက ဒိုးပတ် က ဘယ်မှာ ပြုတ်ကျ ကျန်ခဲ့မှန်း မသိလို့ ပျောက်နေသည် ။ နှဲကတော့ နွားလှည်း တက်ကြိတ် ခံထားရလို့ ထက်ပိုင်းကျိုး နေသည် ။
ဒီအကြောင်းတွေ ကို သိထားသည့် ကျွန်တော် က မိခင်လှ ရန်ကုန် ကို ရောက်လာသော အခါ ဟုတ်မဟုတ် မေး ကြည့်သည် ။ ဟုတ်မှန်ကြောင်း ဝန်ခံ သည် ။
“ နင် တော်တော် အကျင့်ယုတ်တဲ့ ကောင်မပဲ ၊ မလုပ်သင့်ဘူး ”
“ ငါမှ မကြိုက်တာဘဲဟဲ့ ”
“ မကြိုက်ဘဲ နဲ့ နင် ဘာဖြစ်လို့ ယူခဲ့တာလဲ ”
“ အမေ ပေးစားလို့ ”
ကျွန်တော် ဘာဆက် ပြောရမှန်းမသိလို့ ဆက်မမေးတော့ဘဲ ပါးစပ်ပိတ် ထားလိုက် ရသည် ။ ဒီကောင်မ သည် သူ မကြိုက်သည့် လင် ကို မယူဘဲ ကြိုက်သည့် လင် ကိုသာ ယူမည့် သတ္တိ ရှိသူဖြစ်သည် ။ မိဘနှင့် ဆွေမျိုးတွေ က ဝိုင်းတွန်းကြလို့ သူ့ လင်နှင့် နှစ်ခါလောက် ပြန်ပေါင်း ခဲ့သေးသည် ။ အခု တစ်ခါတော့ အပြီးအပြတ် ခွဲခွာလာခဲ့ပြီဖြစ်သည် ။
မိခင်လှ ကျွန်တော့် ညီ အိမ်မှာ နေတော့ ကျွန်တော့် ညီ ရဲ့ ဈေးဆိုင်လေး ကို ကူရောင်းပေးသည် ။ တိုလီမိုလီ ရောင်းသည့် ဈေးဆိုင်လေး မှာ ကွမ်းယာ နှင့် ဆေးလိပ်ပါ တွဲရောင်းသည့် အတွက် ဈေးဝယ်သူ လူစုံပါနေသည် ။ မိခင်လှ ကို အပျို ထင်ပြီး ပိုးရင်းပန်းရင်း ဆေးလိပ် ၊ ကွမ်းယာ လာဝယ်နေသူတွေ လည်း ပါသည် ။ မိခင်လှ လည်း အချိုးအဆစ် ပြေပြစ်သည့် ညိုချော ဖြစ်လို့ အကြောင်း မသိသူတွေ က ကြိုက်ကြသည် ။ ရွာ မှာ နေခဲ့တုန်းက သူ့ လင် နှင့် အပေါင်းအပါတွေ လယ်ကန်သင်းမှာ ခေါင်းစိုက်ပြီး နှဲကျိုး ၊ ဗုံပျောက် ဖြစ်ခဲ့တာတွေ သိသွား လျှင် လန်သွားကြမည် ဖြစ်သည် ။
ကျွန်တော့် ညီ ၏ သူငယ်ချင်း မောင်တင်အောင် သည် ကျွန်တော့် ညီ အိမ် မှာ ဝင်ထွက်သွားလာ ၊ စားသောက် နေရာမှ မိခင်လှ ကို တစ်ဖက်သတ် ကြိုက်နေ လေတော့သည် ။ မိခင်လှ ကလည်း မောင်တင်အောင် ကို အခွင့်အရေး ပေးသည့် အနေ ဖြင့် ရွှေတိဂုံ နှင့် တိရစ္ဆာန်ရုံတွေ ကို အတူတွဲ သွားပြခဲ့သည် ။ တခြား ဘယ် နေရာတွေ ကို အတူသွား၍ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြသည် မသိ ။ မောင်တင်အောင် သည် မိခင်လှ ကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေသည် ။ မောင်တင်အောင် သည် မိခင်လှ ထက် ရှစ်နှစ်မျှ ငယ်သော လူပျို ၊ အသည်းနု ၊ အူရိုင်းလေး ဖြစ်သည် ။ မမခင် ၊ မမခင် လို့ ခေါ်ပြီး မိခင်လှ ကို တစ်နေ့ မမြင်ရ လျှင် စားမဝင် အိပ်မပျော် ဖြစ်နေသည် ။ မိခင်လှ က ဘယ်လို အနံ့ ပေးထားသည်မသိ ။ အရူးလေး ကို အမဲသား ကျွေးမိသလို ဖြစ်နေတော့သည် ။
မိခင်လှ ဆီမှာ ဈေးလာ ဝယ်သူတွေ ထဲမှာ အသားဖြူဖြူ ၊ လူပုံသန့်သန့် ၊ အရပ်အမောင်း ကောင်းကောင်း ကျော်နိုင် ဆိုသူ သည် မိခင်လှ ကို ရည်းစားစာ ပေးသည် ဟု သိရသည် ။ မိခင်လှ က ပေးသမျှ စာတွေ ကို လက်ခံသည့် အပြင် ကျော်နိုင် ဆိုင် ကို လာလျှင် ဧည့်ခံ စကား ပြောသည် ။ ကျော်နိုင် ဝယ်သည့် ကွမ်းယာ ကို စပယ်ရှယ် ဖြစ်အောင် ယာပေးသည် ။ ကျော်နိုင် ကို ပြန်ကြိုက် နေလို့ မျက်နှာသာ ပေးသလို ဖြစ်နေသည် ။
ဒီအကြောင်း ကို သိ သွားသည့် မောင်တင်အောင် သည် မျောက်မီးခဲကိုင် မိသလို ပူစပ်ပူလောင် ဖြစ်နေသည် ။ မောင်တင်အောင် သည် ကျွန်တော့် ဇနီး ကို အကူအညီတောင်းသည် ။ မိခင်လှ ကို ပြောပေးဖို့ ပူဆာသည် ။ ကျွန်တော့် ဇနီးက လည်း မောင်တင်အောင် ကို သနားတာ နဲ့ မိခင်လှ ကို ပြောကြည့်သည် ။ ဒီတော့မှ မိခင်လှ ရဲ့ သဘော ကို သိရသည် ။ မောင်တင်အောင် သည် လစာ ၁၂၆ ကျပ် သာ ရသည့် အောက်တန်းစာရေးလေး ဖြစ်သည် ။ သူ့ အမေကြီး က ကြိုးကိုင် ခြယ်လှယ် ခံရမှာကို ကြောက်သည် ။ မိမိ ထက် ငယ်သူ ကို ယူလျှင် ရေရှည်မှာ အိမ်ထောင်ရေး အဆင်ပြေမည် မဟုတ်၍ မောင်တင်အောင် ကို မယူနိုင်ပါ ဟု အကြောင်း ပြန်သည် ။
ကျွန်တော့် ဇနီး ထံမှ ကြားရသော မိခင်လှ ၏ ပြန်ကြားချက် ကို သိရသော အခါ မောင်တင်အောင် သည် အရူးလေးလို ဖြစ်သွားသည် ။ ကျွန်တော့် ဇနီး က ချော့မော့ ပြောသည် ။ မိခင်လှ သည် အပျို မဟုတ်ကြောင်း ၊ မောင်တင်အောင် ထက် များစွာ အသက်ကြီးကြောင်း ၊ သူ့ကို မရသည့် အတွက် စိတ်မကောင်း မဖြစ်သင့် ကြောင်းပြောပြီး ချော့မော့ လွှတ်လိုက်သည် ။ မောင်တင်အောင် သည် ငိုပြီး သူ့ အိမ် ပြန်သွားသည် ။
အဲဒီနေ့ ည မှာပဲ မောင်တင်အောင် သည် ကျွန်တော်တို့ အိမ်ရှေ့ ကို ရောက် လာပြီး ကျွန်တော့် ဇနီး ကို အိမ်ရှေ့က လာ ခေါ်သည် ။ အကာလ ညအခါ ၊ သာကေတ ရဲ့ လျှပ်စစ်လမ်းမီးရောင် မှိန်မှိန် အောက်မှာ တစ်ယောက်တည်း ရပ်နေသည့် မောင်တင်အောင် ကို တွေ့ ရသည် ။ ကျွန်တော်ပါ မနေသာတော့ လို့ ထွက်တွေ့ ရသည် ။ အချိန်အခါ မဟုတ် လာရခြင်း ကိစ္စ ကို မေးသည် ။
“ အစ်မလေး ၊ မမခင် ကို ခေါ်ပေးပါ ၊ ကျွန်တော် သူ နဲ့ စကား ပြောချင်တယ် ”
“ ဟဲ့ ... အချိန်မဟုတ် အခါမဟုတ် ၊ မနက်မိုးလင်း မှ ခေါ်ပေးလို့ မဖြစ်ဘူးလား ”
“ ကျွန်တော် အိပ်လို့ လည်း မရဘူး ၊ ဒီညပဲ သူ့ ကို အပြတ် မေးပြီး ကျွန်တော့် ကို မယူ ဘူးဆိုရင် သူ့ ကို ဟောဒီ ဓားနဲ့ ထိုးသ,တ်မယ် ”
သူ့ခါး မှာ ထိုးယူလာသော ဓားမြှောင် ကို ထုတ်ပြသည် ။ ကျွန်တော် ကြောက် သွားလို့ ကျွန်တော့် ဇနီး ရဲ့ နောက်ကို ဝင်ပုန်း လိုက်ရသည် ။
“ သူ့ ကို သ,တ်ရင် နင် ထောင်ကျမှာပေါ့ဟဲ့ ... ”
“ သူ့ကို သ,တ်ပြီးရင် ကျွန်တော့် ကိုယ် ကျွန်တော် လည်း ထိုးသ,တ်ပြီး ေ သ လိုက်တော့မယ် ”
ကျွန်တော် လန့်သွားသည် ။ မလွယ်ပါလား ဟု သတိထား လိုက်မိသည် ။ မောင်တင်အောင် သည် စားမဝင် ၊ အိပ်မပျော် ဖြစ်နေပုံ ရသည် ။ အတော် ပိန်သွား တာကို သတိထားမိသည် ။ ကျွန်တော် နှင့် ကျွန်တော့် ဇနီးတို့က ဒီည တစ်ညတော့ သည်းခံပြီး စောင့်ပါ ။ နက်ဖြန် နံနက် မှာ မခင်လှ ကို နားချပြီး မောင်တင်အောင် အလိုကျ ဖြစ်အောင် ဆောင်ရွက်ပါမည်ဟု ပြောပြီး ချော့မော့ လွှတ်လိုက်ရသည် ။
ကျွန်တော့် ဇနီး က လည်း သူ့ ကတိအတိုင်း နောက် နေ့မှာ မိခင်လှ ကို တွေ့ပြီး မနေ့ညက အဖြစ်အပျက် ကို ပြောပြလိုက်သည် ။ မိခင်လှ က မောင်တင်အောင် ကို သနားသွားပြီး ငေးငေးငိုင်ငိုင် ဖြစ်သွားသည် ။ အဲဒီနေ့ ညမှာပဲ ကျော်နိုင် ရဲ့နောက် ကို ခိုးရာလိုက် ပြေးလေတော့သည် ။ ကျွန်တော့် ဇနီး သာ သွား မပြောလျှင် လင် နောက် လိုက်ချင်မှ လိုက်ဦးမည် ဖြစ်သည် ။
အဲဒီ နှစ် မှာပဲ မောင်တင်အောင် သည် သူ့ ရုံး က လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် စာရေးမလေး နဲ့ လက်ထပ်လိုက်သည် ။ စာရေးမလေး သည် အဲဒီ ရုံးက အရာရှိတစ်ယောက် ရဲ့ သမီး ဟု သိရသည် ။
မိခင်လှ ကတော့ စက်ပြင်ယာဉ်မောင်း ကျော်နိုင် နဲ့ ကလေး သုံးယောက် ရသည် ။ ကျော်နိုင် က အရက် အလွန်အကျွံ သောက်ပြီး သွေးအန်လို့ သေသွားသည် ။ ကလေး သုံးယောက် အမေ ဆိုသော်လည်း ရုပ်ရည်လေး က ရှိတော့ ဆိုက်ကားသမား လူပျို တစ်ယောက် နဲ့ ညား ပြန်သည် ။ ကလေး တစ်ယောက် ရပြီး မကြာမီ ဆိုက်ကားသမားလေး ဝမ်းလျှောရောဂါ ဖြင့် ဆုံးသွားပြန်သည် ။ တစ်လင်ကွာ ၊ နှစ်လင်သေ မုဆိုးမ ဘဝဖြင့် ဒုက္ခရောက် နေသည် ။ ကျော်နိုင် နဲ့ ရသည့် သား အကြီးကောင် ၏ ဆိုးသွမ်းနှိပ်စက်မှုဒဏ် ကို လည်း အတော်ခံရသည် ဟု ကြားရသည် ။
နံ့သာဆီ သည် သိင်္ဂီရွှေခွက် နှင့် သာ ထိုက်တန်ပါသည် ။ မောင်တင်အောင် ဆိုသည့် နံ့သာဆီ သည် မိခင်လှ ဆိုသည့် အုန်းမှုတ်ခွက် နှင့် မထိုက်တန်၍ ကံကောင်း သည် ဟု တွေးနေမိပါသည် ။
⎕ အဏ္ဏဝါစိုးမိုး
📖 နှလုံးအိမ် ( Heart ) မဂ္ဂဇင်း
ဒီဇင်ဘာလ ၊ ၂၀၀၃ ခုနှစ်
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment