❝ တောင်ရှည် တစ်ထည် လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက် ❞
ထမင်းစားတဲ့ အချိန်ရယ် ၊ ညနေ နေဝင်ရီပျိုးဖျ အချိန်ရယ်ဟာ အမြဲတမ်း ငိုနေရတာ ကျွန်တော့် ဘဝပါ ။ ထမင်းစားချိန် ဆိုရင် မိသားစု ထမင်းဝိုင်းကို ပြန်ပြန် သတိရတယ် ။
ဇာတ်ပွဲ ကူးတော့လည်း ဇာတ်ကားပေါ်မှာ ဘယ်သူ ကတော့ ဘယ်နေရာ ၊ ဘယ်ဝှါ ကဖြင့် ဘယ်နေရာ စသည်ဖြင့် တစ်နှစ် ပတ်လည်လုံး နေရာထိုင်ခင်း ကိုယ်စီ ရှိကြပေမယ့် ကျွန်တော့် အတွက်တော့ နောက်ဆုံး သံခုတင် ၊ ထမင်းအိုးတွေ တင်တဲ့ နေရာလေးမှာ မတ်တတ် တစ်လှည့် ၊ ငုတ်တုတ်တစ်လှည့် နဲ့ ကားသံတန်းတိုင် ကို ပုဆိုးကွင်း စွပ်ပြီး ၊ ပုခက်သဖွယ် မျက်နှာတင်ပြီး တစ်လမ်းလုံး ငိုက်ခဲ့ရပါတယ် ။
တစ်ခါတလေ လမ်းမှာ ကားနားလို့ သူများတွေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ၊ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် တွေမှာ ထိုင်နေရင် အဲဒီက လာတဲ့ အနံ့ ရနံ့လေးတွေ ရှူရှိုက် မိရင် ဆာလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ ။
ဒီလိုနဲ့ ဖြတ်သန်းလာခဲ့ရတာ နောက်ပိုင်း ဇာတ်တွေမှာ တစ်ခန်း နှစ်ခန်း စပါလာရပြီ ။ နောက် နှစ်ပါးသွား ၊ လူရွှင်တော် ထွက်လာရတယ် ။
တောင်ရှည် မရှိတော့ ပြဇာတ်မှာ သုံးတဲ့ စားပွဲခင်း အကွက်ကြီးကို ပစ္စည်းထိန်းဆီက လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် အမြဲတမ်း တိုက်ပြီး ငှားရတယ် ။
ပြက်လုံး မှားရင် ဝိုင်းရယ် ၊ ဝိုင်းဆောင့်ကန် နဲ့ ၊ အငြိမ့်ဇာတ် စကားအရ ပြောရင် ကျွန်တော်ဟာ “ ဖိုးလုံး ... အုန်းသီး " ပေါ့ ။
အဲဒီလိုနဲ့ သုံးလေးနှစ် အကြာ ကျွန်တော့် နာမည်ကို ကျောင်းသားလေးချိုတူး ဆိုပြီး ဇာတ်ဆရာက နာမည်ပေးလိုက်တယ် ။
တစ်နှစ်ပေါ့ ... ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကျွန်တော်တို့ နေတဲ့ ဟုမ်းလမ်း ၊ ချင်းချောင်းရပ်ကွက်နဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့ အလုံ ၊ ဆင်မင်းလမ်းမှာ ကျွန်တော်တို့ အငြိမ့်ကရမယ်လို့ ဇာတ်ဆရာ က ပြောတယ် ။ ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ .. မပြောပါနဲ့တော့ ... မိဝေးဖဝေးနဲ့ ခရီးရက်ရှည် ထွက်နေရတဲ့ နှစ်တွေလတွေ မနည်းတော့ဘူး ။
ရန်ကုန် ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အမေ့ ဆီ တန်းပြေးပြီး ၊ အမေ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ တစ်ဝကြီး ငိုချလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ အမေ့ကို ..
“ အမေ .. သားတို့အဖွဲ့ ဆင်မင်းရပ်ကွက် မှာ ဒီည ' က ' ရမယ် .. အမေ လာကြည့်ပါလားလို့ ... ”
ပြောလိုက်တော့ အမေ က ..
“ ငါ့သား က ဘယ်နေရာက ပါမှာလဲ .. အငြိမ့်ခန်း ထွက်နေရပြီလား "
လို့ ပြန်မေးတော့ ကျွန်တော် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေတယ် ။
ဟုတ်တယ်လေ .. ကိုယ်က နှစ်ပါးသွား ကျမှ ထွက်ရမှာ ။ ပဲပြုတ်သည်တွေ ၊ ဆိုက်ကားသမားတွေ သွားလာလှုပ်ရှားချိန်မှ ထွက်ရမှာ ။ ဒါနဲ့ပဲ ..
“ အမေရယ် .. လာကြည့်တော့ သိရမှာပေါ့ .. ”
လို့ နှစ်သိမ့်လိုက်တယ် ။
◾ ကျော်ထူး
📖 လူပြောများတဲ့ လူပေါကြီး
koaungnaingoo.blogspot.com
.
No comments:
Post a Comment