❝ လူတွေ ကို ကြက်တွေ က ဘာကြောင့် ကြောက်ကြတာလဲ ❞
( အောက်တိုဘာအောင်ကြီး )
ရှေးအခါ က ...
မုဆိုး တစ်ယောက် သည် တော ထဲ ၌ အမဲလိုက် ခဲ့စဉ် ...
“ အလို ... သိမ်းငှက်ပေါက်စကလေး တစ်ကောင် ပါ လား ၊ အပျံ သင် ရင်း အောက် ကို ကျ လာတာ နဲ့ တူတယ် ”
ဟု ဆိုကာ မုဆိုး သည် သိမ်းငှက်ပေါက်စကလေး ကို အိမ် သို့ ယူလာခဲ့ လေတော့၏ ။
“ သူ့ ကို ယဉ်ပါးအောင် မွေးပြီး အမဲ ရှာ တတ်အောင် သင်ပေး ရမယ် ”
ဟု မုဆိုး က သိမ်းငှက် အား ကောင်းမွန်စွာ ကျွေးမွေး ထား လေတော့၏ ။
ဤသို့ဖြင့် သိမ်းငှက် သည် လွန်စွာ မှ ယဉ်ပါး လာ ပြီး လျှင် မုဆိုး ၏ သွန်သင် ပြသမှုတွေ ကြောင့် အမဲ ရှာ တတ် လာ လေတော့၏ ။
“ အမယ် .... ဒီ တစ်ခါတော့ ဖေ့သားကြီး က ယုန် လိုက်လာတာကိုး ၊ တော်တယ် ”
ဟု မုဆိုး က ချီးကျူး လေ၏ ။
အမဲ လိုက်သည့် အခါ သိမ်းငှက် သည် သူ ၏ သခင် မုဆိုး ၏ ပခုံး ပေါ် တွင် လည်းကောင်း ၊ လက် ပေါ် တွင် လည်းကောင်း နား လေ့ ရှိ၏ ။
သခင် မုဆိုး က လေ ချွန် ပြီး ခေါ် လျှင် သိမ်းငှက် မှာ ချက်ချင်း လာ တတ် သဖြင့် မုဆိုး က လွန်စွာ မှ သဘောကျ လေတော့၏ ။
မုဆိုး ၏ အိမ် တွင် အလှမွေး ထားသော ကြက်ဖကြီး တစ်ကောင် လည်း ရှိ သေး၏ ။
ထို ကြက်ဖ သည် ကား သခင် မုဆိုး ခေါ် လျှင် လည်း မည်သည့် အခါ မှ မလာချေ ။
အစာ ကျွေးသည့် အခါ မှ လာ တတ် ပြီး လျှင် အစာ စား ပြီးသည် နှင့် တစ်ပြိုင်တည်း လျင်မြန်စွာ ပြန် ပြေး လေတော့၏ ။
ထို့ကြောင့် ...
တစ်နေ့သ၌ တွင်
သိမ်းငှက် က ... ကြက်ဖကြီး အား ...
“ အဆွေ ကြက်ဖ .. သင်တို့ ကြက်မျိုးတွေ ဟာ စား ပြီး နား မလည် ၊ အတော် ကျေးဇူးတရား မသိတတ်ကြဘူး ထင်တယ် ”
ဟု အပြစ် တင်လေ၏ ။
သိမ်းငှက် စကားကြောင့် ကြက်ဖကြီး မှာ နား မလည် နိုင်အောင် ဖြစ်သွား ကာ ...
“ ဘာဖြစ်လို့ လဲ ကိုသိမ်းငှက် ရ ”
ဟု ပြန် မေး လိုက်လေ၏ ။
“ သင်တို့ ဟာ ... သခင် အနား ကို လည်း မကပ်ကြဘူး ၊ ခေါ် ရင် လည်း မသိဟန် ဆောင် နေကြတယ် ၊ ဆာ မှ လာတယ် ၊ ဆာ လာ ... ဝ ပြန် ပဲ .. ကျုပ် ဆိုရင် သခင် ခေါ်တိုင်း ကျုပ် စိတ် နဲ့ ကျုပ် အလိုအလျောက် သွား တယ် ”
ဟု သိမ်းငှက် က ပြော လိုက်ရာ ...
“ အဲဒါ ဘာဖြစ်လို့ လဲ ”
ဟု ကြက်ဖကြီး က မေး လိုက်ပြန်၏ ။
“ ဟ ... ဒီတော့ ခင်ဗျား တို့ ဟာ ... ကျေးဇူး သိတတ်ဖို့ လိုတယ် ၊ ကျုပ် ဟာ တခြား ငှက်တွေ ထက် တောင် လျင်မြန်စွာ ပျံ နိုင်တယ် ၊ အမြင့်ဆုံး ရောက် အောင် လည်း ပျံ နိုင်တယ် ၊ ဒါပေမဲ့ ... သခင် ရဲ့ ကျေးဇူး ကို ဘယ်တော့ မှ မမေ့ဘူး ၊ ပြီးတော့ .. သခင် အနား က လည်း ဘယ်ကို မှ မသွားဘူး ”
ဟု သိမ်းငှက် က ပြော လိုက်ရာ ...
“ ဟား ဟား ဟား ”
ဟု ကြက်ဖကြီး က လွန်စွာမှ သဘော ကျ ကာ ရယ် လေတော့၏ ။
“ ဟေ့ ... ကိုကြက်ဖ ဘာ ရယ်တာလဲ ”
ဟု သိမ်းငှက် က မေး ရာ ...
“ အဆွေ သိမ်းငှက် ... လူတွေ ဟာ သိမ်းငှက် ကို ကောင်လုံးကြော် စားတာ တွေ့ဖူးပါ သလား ”
ဟု ကြက်ဖကြီး က မေး လိုက် လေ၏ ။
“ ကြံကြံဖန်ဖန် ဗျာ ၊ ကျုပ်တို့ လို စူးရှ တဲ့ မျက်လုံး ၊ ရဲရင့် တဲ့ သတ္တိ နဲ့ လျင်မြန် တဲ့ အရှိန် ရှိ တဲ့ ငှက်မျိုး ကို ကြော်စား ဖို့ ထက် ကျုပ် ရှာ ပေးတဲ့ သားကောင် ကို ပို လိုချင်ကြတာပေါ့ ဗျာ ”
ဟု သိမ်းငှက် က ပြော လိုက်ရာ ....
“ ဒီမယ် ကိုသိမ်းငှက် .. ခင်ဗျား တို့ က သခင့် ဆီ က ဘယ် ပြေး မလဲ ၊ ဘာဖြစ်လို့ လဲ ဆိုတော့ သိမ်းငှက် ကို လူတွေ က သိမ်းငှက် ကောင်လုံးကြော် စား တာ မှ မတွေ့ဖူးဘဲ ၊ ကျုပ်တို့ ကြက်တွေ ကို ... ကြက် ကောင်လုံးကြော် စား တာ ကို မကြာခဏ တွေ့ရတယ်ဗျ ၊ သိလား ”
ဟု ကြက်ဖကြီး က ပြော လိုက်လေ၏ ။
ထိုအခါ ကျ မှ သိမ်းငှက် လည်း သဘောပေါက် သွားလေတော့ သတည်း ။
◾ အောက်တိုဘာအောင်ကြီး
၂ဝ၁၃ ၊ စက်တင်ဘာ ( ၂၇ ) ရက်
📖 ယုံတမ်းစကား လိပ် နှင့် အခြား ပုံပြင်များ
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment