ပိုးဖလံကောင်

 

❝ ပိုးဖလံကောင် ❞

တစ်ခါက ..

ပင်လယ် တစ်ခု အတွင်း ရှိ ကျွန်းကြီး တစ်ကျွန်း ပေါ်တွင် တိုင်းပြည် တစ်ပြည် တည်ရှိလေ၏ ။

ထို တိုင်းပြည် ကို လွန်စွာမှ ခက်ထန်ပြီး လွန်စွာ မာန ကြီးသော အာဏာရှင် ဘုရင် တစ်ပါး အုပ်စိုး လေ၏ ။

ထို အာဏာရှင် ဘုရင် သည် သူ ၏ နေပြည်တော် ကို ပတ်ကာ လွန်စွာမှ ခိုင်ခန့် သော မြို့ရိုးကြီး ကို တည်ဆောက် ထား လိုက်လေ၏ ။

မြို့ ၏ အပြင်ဘက် တွင် ကား လွန်စွာ မှ စိမ်းလန်းစိုပြည်သော လယ်ကွင်းများ လည်း ရှိလေ၏ ။

တိုင်းသူပြည်သားများ မှာ လွန်စွာ မှ ရိုးသား ကြပြီး စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်း ဖြင့် အေးရာအေးကြောင်း အသက် မွေးကြ၏ ။

ကောက်ပဲသီးနှံများ မှည့်ချိန်တွင် ပျော်ပျော်ပါးပါး ရိတ်သိမ်းကြလေ၏ ။

ထိုသို့ ... လွန်စွာမှ သာယာလှပသည့် တိုင်းနိုင်ငံတော်ကြီး ကို တခြား တိုင်းပြည်များ မှ လိုချင်ကြ သဖြင့် ရန်သူများ မကြာခဏ လာ ရောက် တိုက်ခိုက်ကြ သော်လည်း လွန်စွာ မှ ခိုင်ခံ့မြင့်မား သော မြို့ရိုး ကို မကျော်နိုင် သဖြင့် လက်လျှော့ ကာ ပြန် သွားကြရလေတော့၏ ။

တစ်နေ့တွင် ...

လွန်စွာမှ အင်အား တောင့်တင်းပြီး မျာ ပြားလှသော ရန်သူ တပ်မတော် သည် ချီတက် လာ ကြလေ၏ ။

ထိုအခါ .... တိုင်းသူပြည်သား တို့ သည် စားနပ်ရိက္ခာများ ကို အလုံအလောက် သယ်ယူကြလေ၏ ။

ရန်သူများ လာကြ သည် ကို မြင်သော် မြို့စောင့်တပ်များ က မြို့တံခါး ကို ပိတ်ထား လိုက်ကြလေ၏ ။

သို့သော် ... ရန်သူများ သည် မြို့ရိုး ကို ကျော် တက်ရန် မကြိုးစားဘဲ မြို့ရိုး ကို သာ ဝိုင်းရံကာ တပ်စွဲ ထား လိုက်ကြလေတော့၏ ။

ရိက္ခာ အလုံအလောက် ရှိသော ရန်သူများ သည် ကာလ အတန်ကြာ သည့် တိုင် မြို့ရိုး ကို ဝိုင်းရံ ထား လေရာ မြို့သူမြို့သား တို့ မှာ အပြင် သို့ လည်း မထွက်နိုင် ၊ လယ်ကွင်းများ ဆီ သို့ လည်း မသွားနိုင်ကြ သဖြင့် လွန်စွာမှ အခက် ကြုံရလေတော့၏ ။

သီးနှံများ ရိတ်သိမ်းရမည့် အချိန် သို့ ကျရောက် လာ ရာ မြို့သူမြို့သား တို့ မှာ မြို့ပြင် သို့ မထွက်နိုင် ကြ သဖြင့် သီးနှံများ ကို ရိတ်သိမ်း ရန် မတတ်နိုင်ကြချေ ။

မြို့တွင်း မှာ လည်း ရိက္ခာ ကုန်ပြီ ဖြစ်၍ ငတ်ပြတ် နေကြပြီး ရန်သူ တို့ က လည်း မြို့တွင်း မှာ အစာပြတ် ပြီ ဆိုလျှင် ၎င်းတို့ လက်နက် ချမှာ ပဲ ဟူ သော ရည်ရွယ်ချက် ဖြင့် ဆက်လက် ဝိုင်းရံ ထားကြလေ၏ ။

ဘုရင်ကြီး မှာ ရန်သူများ ကို ထွက် တိုက်ရန် ကြံစည် သော်လည်း အင်အားချင်း မမျှသဖြင့် ထို အကြံအစည် ကို လက်လျှော့ ထားရလေ၏ ။

တိုင်းသူပြည်သား တို့ မှာ လည်း အစာ ငတ်၍ သေသူ က သေ ကြပြီး အိပ်ရာ ထဲ လဲသူတွေ က လဲ နေ ကြ သဖြင့် အမျိုးမျိုး ဒုက္ခ ခံ နေကြရ ရှာ လေ၏ ။

ထိုအခါ .... တိုင်းသူပြည်သား တွေ လွန်စွာမှ ဒုက္ခ ရောက် နေသည် ကို စည်းစိမ်များ နှင့် ယစ်မူး နေသည့် အာဏာရှင်ဘုရင်ကြီး မှာ သူ ၏ မိသားစု နှင့် အတူ လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များ နှင့် နေ ကြလေ၏ ။

ထို အဖြစ် ကို သိ ရသည့် ကျောင်းဆရာ တစ်ယောက် မှာ လွန်စွာ မှ စိတ် ထိခိုက်ရပြီး လျှင် ...

“ အပြစ်မဲ့ တဲ့ တို့ တိုင်းသူပြည်သား တွေ ကို ဒုက္ခ လာ ပေးသည့် ရန်သူ တွေ နှင့် လူထု အရေး ကို မကြည့်ဘဲ တစ်ကိုယ်ကောင်း ဆန် သည့် အာဏာရှင်ဘုရင်ကြီး တို့ တန်ပြန် ဒုက္ခ တွေ့ပါစေ ”

ဟု ဆိုကာ ဆုတောင်း လိုက် လေတော့၏ ။

ထိုအချိန် တွင် ကျွန်းကြီး တစ်ခုလုံး ငလျင် လှုပ် သကဲ့သို့ လှုပ်ခါ သွားပြီး တောမီး လောင် လေတော့၏ ။

ထို တောမီးကြီး ကား လွန်စွာမှ ထူးဆန်း ပြီး လျှင် မြို့ပြင် တွင် တပ်စခန်း ချ ထားသော ကျူးကျော်သူ ရန်သူများ နှင့် အာဏာရှင် ရှင်ဘုရင်ကြီး နေထိုင်သော နန်းတော်ကြီး တို့ ကို သာ မီး စွဲလောင် လေတော့၏ ။

၎င်းတို့ မှာ မီးလောင် သေဆုံး ကုန်ကြ ပြီးလျှင် ဘဝ ပြောင်းကာ ပိုးကောင်ကလေးများ အဖြစ် မီးလျှံ များ ကြား မှ ထိုးထွက် ပျံသန်း လာကြ လေ၏ ။

ထို ပိုးကောင်ကလေးများ မှာ ကား ယနေ့တိုင် မြင်တွေ့ နေကြရသော ပိုးဖလံကောင်လေးများ ပင် ဖြစ်လေတော့ သတည်း ။

( အီတလီပုံပြင် တစ်ခု ကို ခံစားမိ ပါသည် ။ )

၂ဝ၁၃ ၊ စက်တင်ဘာ ( ၂၃ ) ရက်

◾ အောက်တိုဘာအောင်ကြီး

📖 ယုံတမ်းစကား လိပ် နှင့် အခြားပုံပြင်များ

#ကိုအောင်နိုင်ဦး

.