အမေ ၏ ခမည်းခမက်

 ❝ အမေ ၏ ခမည်းခမက် ❞

“ ခမည်းခမက် ” ဆိုသည် မှာ မိမိ တို့ ၏ မိဘ နှင့် ယောက္ခမ တို့ တော်စပ်ပုံ ကို သုံးနှုန်းသော စကားရပ် ဖြစ်ပါသည် ။ ဆိုပါစို့ ။ အမေ နှင့် ယောက္ခမ ။

ဤသို့ ကျွန်တော် ရှင်းပြ နေသည် မှာ “ ခမည်းခမက် ” ဆိုသော စကားရပ် နှင့် ပတ်သက်၍ နားလည် ပြီးသူများ အတွက် မဟုတ်ရပါ ။ သည်နေ့ အချို့ လူငယ်လေးများ ( မသိသေးသူများ ) အတွက် ဖြစ်ပါသည် ။ အချို့ လူငယ်များ ကား ဒီထက် မက သော ဝေါဟာရများ ( ကျွန်တော်တို့ ပင် မသိသော ဝေါဟာရများ ) ကို သိကြပါသည် ။

ကျွန်တော် သည် အမေ နှင့် ပတ်သက်သော ဝတ္ထုတို ပေါင်း များစွာ ကို ရေးခဲ့ ပြီးပါပြီ ။ ရှေ့လည်း ဆက် ရေးဦးမည် ဖြစ်ပါသည် ။ သည့် အတွက် ဤ ဝတ္ထု ကို ရေး ပါသည် ။

“ အမေ ၏ ခမည်းခမ က် ” အကြောင်း မပြောမီ ကျွန်တော် ငယ်စဉ်က အဖေ ရိုက်ကူးခဲ့သော ဖတ်စကလပ် ရုပ်ရှင် ( First Class ) ဇာတ်ကား မှ ဇာတ်ဝင်ခန်း တစ်ခန်း ကို ကြိုတင် ပြောပြရန် လိုအပ်မည် ထင်ပါသည် ။

ထို ဇာတ်ကား တွင် ထွန်းဝေ နှင့် မင်းသမီးကြီး “ မြတ်မွန် ” တို့ ပါဝင်ကြပါသည် ။

ထားပါဗျာ ။

ကျွန်တော် ပြောလိုသည် မှာ ထို ဖတ်စကလပ် ဇာတ်ကား မှ ဇာတ်ဝင်ခန်း တစ်ခန်း ဖြစ်ပါသည် ။

ဇာတ်လမ်း မှာ -

ငွေကြေး ချမ်းသာသော မိသားစု တစ်စု နှင့် ၎င်းတို့ အိမ် တွင် ဒရိုင်ဘာ ( ကားဆရာ ) လုပ် နေရ ရှာသော မိသားစု တို့ ၏ ကိုယ့် ဘဝ နှင့် ကိုယ် ရုန်းကန် လှုပ်ရှားရသော အကြောင်းတရား ကို အခြေခံခြင်း ။

“ ဖတ်စကလပ် ” ဆိုသည် မှာ ထို ခေတ် ထို အခါ က ရုပ်ရှင် အထူးတန်း ကို ခေါ်ဆိုခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။ ယခု ခေတ် တော့ အပေါ်ထပ် ငါးကျပ်တန်း ( DC ) ပေါ့ ခင်ဗျာ ။

တစ်နေ့တွင် စောစောက ပြောခဲ့သော ချမ်းသာသူ မိသားစု မှာ သူတို့ ၏ ဒရိုင်ဘာ ကိုထွန်းဝေ နှင့် ဇနီးသည် မြတ်မွန် တို့ အား ရုပ်ရှင် မေတ္တာလက်ဆောင် လက်မှတ် တစ်စောင် ( လေးယောက် စာ ) ကို ထပ်ဆင့် ပေး လိုက် လေသည် ။ ( ဖတ်စကလပ်တန်း က ပါ ပဲ )

ဆင်းရဲသား မိသားစုများ ဖြစ်ကြသည့် အလျောက် ထို အထက်တန်း တွင် ရုပ်ရှင် မကြည့်ဖူးသေးသည် ဖြစ်ရာ မြတ်မွန် မှာ လွန်စွာ ပျော်ရွှင်၍ ထို မေတ္တာ ဖြင့် ပေးသော ရုပ်ရှင်လေး တစ်ပွဲ ကြည့် ရ ဖို့ အရေး အတွက် အကြီးအကျယ် ပြင်ဆင် လုံးပန်း ရှာ လေတော့သည် ။

မေတ္တာလက်မှတ် ဖြစ် သဖြင့် ပိုက်ဆံ ပေးစရာ မလို ကြောင်း လူကြီးမင်းများ သိပါလိမ့်မည် ။ သို့ရာတွင် ထို အထူးတန်း ၌ ကြည့်ရှုနိုင်ရန် အတွက် ထွန်းဝေ နှင့် မြတ်မွန် တို့ ပြင်ရ ဆင်ရ သည်မှာ သူတို့ လေးယောက် မြတ်မွန် ၊ ကလေး နှစ်ယောက် နှင့် လက်မှတ် ပုပ်သွားမည် စိုး သဖြင့် ခေါ်လာခဲ့သော အိမ်နီးချင်း အနှိပ်သည်ကြီး ၊ ကိုယ့် ဘာသာ ကိုယ် ရုပ်ရှင် သွား ကြည့် လျှင် ကုန်ကျသော ငွေ ထက် သုံးဆ လောက် များ နေ လေတော့သည် ။ အဘယ့်ကြောင့် ဆိုသော် -

အလကား ရသော ဖတ်စကလပ် လက်မှတ် နှင့် သွားကြည့်သည့် တိုင်အောင် ထွန်းဝေ ၏ ဖိနပ် စုတ်ပြတ် နေခြင်း ၊ မြတ်မွန် ၌ ပါတိတ်ထဘီ ကောင်းကောင်း မရှိခြင်း ။ ကလေးတွေ အတွက် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် လုပ်ရခြင်း ၊ ထို့ပြင် အနှိပ်သည် အဒေါ်ကြီး အတွက် ပံ့ပိုးရခြင်း ၊ ရုပ်ရှင်ရုံ ပေါ် ရောက်သော အခါ အခြား ချမ်းသာသူ သားသမီးများ နည်းတူ ရေခဲမုန့်.စသဖြင့် ဝယ် ပေးရခြင်း စသည် စသည်ဖြင့် ဖြစ် လေသည် ။

ဇာတ်လမ်း ရည်ရွယ်ချက် မှာ ...

ရိုးရိုးသားသား ပြောကြပါ စို့ ဗျာ ။

ကိုယ် နှင့် မဆိုင်တာ မလုပ်ကြပါ နှင့် ... ဒါပါပဲ ။

အချုပ်ကတော့ ဗျာ ... ။

တစ်နေ့ တွင် မြတ်မွန် အား စောစောက ပြောသော အိမ်ရှင် သူဌေးကတော် က ဆုံးမဩဝါဒ စကား ပြော လေသည် ။

“ ဟဲ့ .. အမာ ( မြတ်မွန် ၏ ထို ဇာတ်ကား ထဲ တွင် ပါဝင်သော နာမည် ) ညည်း မလည်း အေ ကလေးတွေ တပြွတ်ပြွတ် မွေး နေ တော့တာပဲ ၊ ဆင်းရဲသူ ဆင်းရဲသား ဆိုတာ ကလေး မွေးတဲ့ နေရာ တောင် ချွေတာသင့်တယ် အေ့ ၊ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လည်း နေကြမှပေါ့ ကွယ် ”

ထို စကား ကို မြတ်မွန် က ထွန်းဝေ အား ပြန် ပြောသော အခါ ထွန်းဝေ က အောက်ပါ အတိုင်း ပြန် ပြော လေတော့သည် ။

“ အေး ... အမာ ၊ နောက် တစ်ခါ သူ ဒီလို ဆုံးမ စကား ပြော လာရင် ဟုတ်ကဲ့ ၊ ကျွန်မ ယောက်ျား က သူများ အိမ် မှာ ဒရိုင်ဘာ လုပ်လို့ ဆင်းရဲတဲ့ သူ ဆိုတော့ အမြှောင် ၊ အစွယ် ၊ အငယ်မယားတွေ မထားနိုင်လို့ပါ လို့ ပြောလိုက် ” တဲ့ ။

လူကြီးမင်းများ ခင်ဗျား ကျွန်တော့် အဖေ သည် ပိုက်ဆံ ချမ်းသာသူများ က ဆင်းရဲသားများ အပေါ်  မလိုအပ်ဘဲ လျက် ဆရာကြီး သမားကြီး လုပ် တတ်သော အလေ့အထ ကို ဤသို့လျှင် လှောင်ပြောင် ခဲ့ပါသည် ။

သဘော က တော့ မိဘ တို့ ၏ မေတ္တာတရား ကို ဖော်ကျူး လိုခြင်း အတွက် ဖြစ်သည် ဟု ကျွန်တော် ထင် ပါသည် ။

ကျွန်တော် သည် စာ ရေးသား ရာ ၌ အလွန် ရိုးသားသော အကြောင်းအရာများ ကို ရှာဖွေ ရေးသားတတ်သူ ဖြစ်သည့် နည်းတူ ကျွန်တော့် ဖခင် နှင့် ကျွန်တော့် မိခင် ထံ မှ လောက သဘာဝ နှင့် ပတ်သက်သော အကြောင်းများ ကို လည်း “ လက်ဦးဆရာ မည်ထိုက်စွာ ” ဆိုသလို ရရှိ အတုယူပြီး ရေးသား တတ်သော စာရေးဆရာ တစ်ယောက် လည်း ဖြစ်သည် ။

°°°°°   °°°°°   °°°°°

အမိ အဖ တို့ ထံ မှ ဝတ္ထုများ ရရှိခဲ့ သလို ထို အမိအဖများ နှင့် ပတ်သက်၍ လည်း ဝတ္ထုများ ရရှိခဲ့ပါသည် ။ ထို ဝတ္ထုများ ထဲ မှ တစ်ပုဒ် ကို ကျွန်တော် ပြောပြ ချင် ပါသည် ။

အခြား ဟုတ်ပါရိုးလား ခင်ဗျာ ၊ ယခု ကျွန်တော် ခေါင်းစဉ် တပ် ခဲ့သော “ အမေ ၏ ခမည်းခမ က် ” ဝတ္ထု ပင်ဖြစ်သည် ။

အကြောင်းအရာ ကား တိုတိုလေးပါ ။

တစ်နေ့တွင် ကျွန်တော် ၏ ညီ “ မင်းလူ ” ၏ ဇနီး စန်းစန်းအောင် ၏ မိဘများ ကျွန်တော့် အမေ ထံ လာရောက် လည်ပတ် ကြပါသည် ။

စန်းစန်းအောင် သည် သူတို့ မိသားစု ထဲ ထွင် နံပါတ် ကိုးယောက် မြောက် သမီးရတနာ ဖြစ်ပါသည် ။

စုစုပေါင်း က တော့ ဗျာ သူ့ မိဘ တို့ သည် သားသမီး ဆယ့်လေးယောက် ထွန်းကား ခဲ့သည် ဟူ သတည်း ။

ထို စန်းစန်းအောင် ၏ မိဘများ အိမ် လာ လည် သော နေ့ က ကျွန်တော့် အမေ က ကျောင်းဆရာမ ပီပီ မေးခွန်း တစ်ခု ထုတ် လေ၏ ။

“ အစ်မကြီး ရယ် သားသမီး ဆယ့်လေးယောက် တောင် မွေးခဲ့တယ် ဆိုတော့ မပင်ပန်းဘူးလား ရှင် ”

ထိုအခါ အမေ ၏ ခမည်းခမက် က အောက်ပါ အတိုင်း ပြန် ၍ ပြောလိုက်လေ သတည်း ။

“ ဟုတ်ကဲ့ ၊ ကျွန်မ စိတ်ကူး က တော့ ဝိညာဉ် တွယ်ကပ် တာ တို့ ၊ ဝင်စား တာ တို့ များ ရှိ ခဲ့ရင် ဆင်းရဲတဲ့ လူတွေ ရဲ့ ဗိုက် ထဲ ကလေးတွေ ဝင်စား သွား မှာ စိုးလို့ ရသမျှ ကလေးတွေ ကို ကျွန်မ ယူခဲ့တာပဲ ၊ အဲဒီ အချိန် က ကျွန်မတို့ ဟာ အလွန်အမင်း ချမ်းသာ ခဲ့တာ ကိုး ”

°°°°°   °°°°°   °°°°°

ကျွန်တော် စဉ်းစား ကြည့် မိသည် ။

ဤ လောက ၌ အချို့ သည် ချမ်းသာသည် ။ အချို့ သည် ဆင်းရဲသည် ။

ချမ်းသာသူ ဖြစ်ပလေ့စေ ။ ဆင်းရဲသူ ဖြစ်ပလေ့စေ ။ မိဘ သည် သားသမီး ကို ချစ်လေ၏ ဟူသော အတွေးအခေါ် တစ်ရပ် ကို ရပြီး ရင်း မတ်တတ် က ပင် လျှင် ထပ်၍ ရ လိုက် ပါလေတော့သည် ။

ကျွန်တော် ငယ်စဉ် က ယခု ထက် တိုင် မှတ်သား ထားဖူးသော ကျွန်တော့် အဖေ ၏ ဧည့်ခန်း မှ စာ တစ်ကြောင်း ကို ပြောပြ ပါရစေ ။

စေတနာ ကောင်းကောင်းလေး ထားပါ ။

◾သုမောင်

📖 ပေဖူးလွှာ

      ဇူလိုင် ၊ ၁၉၈၃

#ကိုအောင်နိုင်ဦး

.