အလင်း ဖြန့်ဝေပေးသူ

 ❝ အလင်း ဖြန့်ဝေပေးသူ ❞

[ ပြင်ဦးလွင်မြို့ ဟာ ရာသီ မရွေး အရာင်အသွေး စုံတဲ့ ပန်းမျိုးစုံ ဖူးပွင့် နေ ပြီး လှပတဲ့ တောင်ပေါ်မြို့ ဖြစ်ပါတယ် ။ သာယာ လှပတဲ့ ရှုခင်းတွေ ကို ကြည့်မြင်ဖို့ နေ့စဉ် နဲ့ အမျှ လာကြတဲ့ ဧည့်သည်တွေ အများကြီး ရှိတယ် ။ 

သည်လို လှပတဲ့ မြို့ကလေး မှာ နေထိုင်ခွင့် ရပေမယ့် ပန်းအလှတွေ ကို မခံစားနိုင်ကြသူ ၆၆ ဦး ဟာ ပြည်ချစ်ဘုရား လို့ ခေါ် တဲ့ မဟာအံ့ထူးကံသာ ဆုတောင်းပြည့်ဘုရား ခြေတော်ရင်း မှာ စုပေါင်း နေထိုင်ကြတယ် ။ သူတို့ အားလုံး ဟာ မျက်မမြင် တွေ ဖြစ်ကြတယ် ။

ကိုယ်တိုင် လည်း မျက်စိ အလင်း ဆုံးရှုံးခဲ့တဲ့ ဆရာတော် ဦးဉေယျ က ပရဟိတ မျက်မမြင် ပညာသင်ကျောင်း ကို ပြင်ဦးလွင် မှာ တည်ထောင် ဖွင့်လှစ် ထားတယ် ။ သည် ကျောင်း မှာ မွန်ပြည်နယ် ဘီးလင်း ၊ စစ်ကိုင်းတိုင်း ကလေးမြို့ ၊ မကွေးတိုင်း မြိုင်မြို့ ၊ ရှမ်းပြည်နယ် ပန်ဆိုင်း စသဖြင့် နိုင်ငံ တစ်ဝှမ်းလုံး ဒေသအစုံ က တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစုံ ခိုလှုံပြီး ပညာဆည်းပူး နေကြတယ် ။ တစ်မိသားစု တည်း က အမြင် အာရုံ ချွတ်ယွင်း တဲ့ ညီအစ်မ သုံးဖော်လုံး သည် ကျောင်း မှာ ရှိ နေတာ လည်း တွေ့ နိုင်တယ် ။ ခင်ဦးမြို့နယ် အုန်းပင်ကုန်းရွာ က မမြတ်သီတာအေး ( ၁၈ နှစ် ) ၊ မမြတ်သူ ( ၁၆ နှစ် ) ၊ မနှင်းမာအေး ( ၁၄ နှစ် ) တို့ ဟာ တစ်အူတုံဆင်း ညီအစ်မ အရင်းတွေ ပါ ။

သည် ကျောင်း မှာ နေထိုင်သူ တစ်ဦးချင်း ရဲ့ ဘဝတွေ မှာ စိတ်ဝင်စား စရာတွေ အပြည့်ပါ ။

ကျောင်း တည်ထောင် တဲ့ ဆရာတော်ဦးဉေယျ ( သက်တော် ၅၈ နှစ် ) ကို သွားရောက် ဖူးတွေ့ပြီး သူ့ ရည်မှန်းချက် ၊ လုပ်ဆောင်ချက် တွေ ကို မေးလျှောက် ပါတယ် ။ ]

•••••   •••••   •••••

ရွှေဘိုမြို့နယ် ကျားအလယ်ရွာ မှာ ဘုန်းကြီး ကို မွေးပါတယ် ။ မိဘ က တောင်သူတွေပါ ။ မွေးစ က ဘုန်းကြီး မျက်စိ မြင်တယ် ။ သုံးနှစ်သား အရွယ် မှာ ကျောက်ကြီး နဲ့ ဝက်သက် ပေါက်ပြီး မျက်စေ့ ကွယ် ခဲ့တာ ။ သုံးနှစ်သား ဆိုတော့ အမှတ်မထင် ပေါ့ ။

ရှစ်နှစ် ကိုးနှစ် သား အရွယ် ရောက်တော့ အမြင်အာရုံ ရဲ့တန်ဖိုး ကို သိ လာတယ် ။ ကိုယ် က မြင်ခဲ့ဖူး တာကိုး ။ ဒီအချိန် မှာ မျက်စိ တန်ဖိုး လျော့ ရုံ နဲ့ ကိုယ့် ဘဝ တန်ဖိုး အလျော့ ခံရ တော့ မှာလား လို့ စဉ်းစားတယ် ။ ရှစ်နှစ်သား ကိုးနှစ်သား မှာ စဉ်းစား မိတာ ။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် ကျောင်း လိုက်ချင်တယ် လို့ မိဘ ကို ပူဆာတယ် ။ မိဘတွေ က သူများ က ပြောင်ကြ လှောင်ကြ မှာ စိုး လို့ ကျောင်း မထည့် ချင်ဘူး ။ သူများ ပြောင်တာ လှောင်တာ အကြောင်း မဟုတ်ပါဘူး ။ ကျောင်း လိုက် ကို လိုက်မယ် ဆိုပြီး ဘုန်းကြီး ကျောင်း မှာ ကျောင်း လိုက်တယ် ။ ရွာဦးကျောင်း ပေါ့ ။

စာတွေ ကို နှုတ်တက် လိုက် ရတာပေါ့ ။ သမ္မတ ဆယ်စောင်တွဲ ၊ သဒ္ဒါ ၊ သင်္ဂြိုဟ်တွေ ကို ဆရာတော် ဦးကောသလ္လ ထံ မှောက် မှာ နှုတ်တက် အာဂုံ ကျက် ရတာ ။ ကျောင်းသားတွေ ထဲ မှာ ထူးချွန် လို့ ဆရာတော် က သဘောကျတယ် ။ ၁၄ နှစ်သား မှာ ရှင်သာမဏေ ဝတ်တယ် ။

ဘုန်းကြီး က ရေဒီယို အမြဲ နားထောင်တာ ။ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ကို စာ ရေး ခိုင်းပြီး သောတရှင် ပြန်ကြားခန်း ကို လှမ်း ပို့တယ် ။ ရေဒီယို က ပြန် လာ တယ် ။ ရွှေဘိုမြို့နယ် ကျားအလယ်ရွာ က ဦးဖိုးဝန် ၊ ဒေါ်ချစ်ပုံ တို့ သား ၁၇ နှစ်သား ၊ မျက်စိ အလင်း မရသူ မောင်ထွန်းရှိ က အတီးအမှုတ် ၊ အနုပညာ သင်လို ကြောင်း ဆက်သွယ် လာတာ ၊ ရန်ကုန် လူမှုဝန်ထမ်းဌာန ကို လျှောက်လွှာ တင်ပါ လို့ သူတို့ က ညွှန်တယ် ။

လူမှုဝန်ထမ်းဌာန ကို စာ ပို့ လိုက်တော့ အထက်မြန်မာပြည် အတွက် ပခုက္ကူ မှာ မျက်မမြင်ကျောင်း ရှိတယ် ။ မောင်ထွန်းရှိ သင် လိုတဲ့ ပညာ အဲဒီမှာ အဆင် ပြေပါလိမ့်မယ်လို့ လူမှုဝန်ထမ်း က အကြောင်း ပြန် လာတယ် ။ လူ ထွက် လိုက်ပြီး အသက်၂ဝ မှာ ပခုက္ကူ ကို ရောက်သွားတယ် ။

မျက်မမြင် လက်စမ်းစာ တတ် ချင်တယ် ဆိုတော့ သင်ရတယ် ။ စာ တတ် ပြီ ဆိုတော့ ဂီတအနုပညာ က နှဲပညာ ၊ ဒိုးတီးပညာ သင်ခဲ့ရတယ် ။ လက်မှုပညာ နဲ့ ဗေဒင်ပညာ လည်း သင်တယ် ။

သုံးနှစ် အကြာ ၁၉၇၀ ပြည့်နှစ် မှာ ပခုက္ကူ မျက်မမြင်ကျောင်း က ကျောင်း ထွက်ခဲ့ပြီး ဘဝတူ သူငယ်ချင်း ခြောက်ယောက် ပေါင်း ပြီး ကနီမြို့ မှာ ချိုတေးယဉ် မျက်မမြင် တီးဝိုင်း ကို တည်ထောင် ကြတယ် ။ ပြီးတော့ ရောင်ခြည်သစ် မျက်မမြင် အလုပ်ရုံ ထူထောင်တယ် ။ ကြိမ်လက်မှုပညာ ၊ နှီးလက်မှုပညာ ၊ ချည်ကြိုး လျှော်ကြိုး အမျိုးမျိုး လက်မှုပညာ အလုပ်ရုံ လုပ် ကြတယ် ။ သူ့ စွမ်းအား ကိုယ့် စွမ်းအား တူညီစွာ လုပ်ပြီး စားဝတ်နေရေး ဖြေရှင်း ကြတာပေါ့ ။

ဘုန်းကြီး ရဲ့ ခမည်းတော်ကြီး က ဘုန်းကြီး ရဲ့ ဘဝ ရှေ့‌ရေး  ကို စိတ် မချဘူး ။ ဘုန်းကြီး ပခုက္ကူ မျက်မမြင်ကျောင်း က ပြန်လာပြီး နောက် ငါ့ သား အတွက် သူ့ ဘဝ အာမခံချက်တွေ ပြည့်စုံ လုံလောက်ပြီ လို့ စိတ်ချစွာ နဲ့ ရဟန်း ပြု လိုက်တယ် ။ 

ဘုန်းကြီး ရဲ့ ခမည်းတော်ကြီး က အသက် ကြီး တော့ အနီးကပ် ခြေဆုပ် လက်နယ် ပြုဖို့ လူ လိုတယ် ။ ဒါနဲ့ ၁၉၈၁ ခု မှာ ဘုန်းကြီး လည်း ရဟန်း ပြု လိုက် ရတယ် ။ ခမည်းတော်ကြီး ကို ရှစ်ဝါ ပြုစု လိုက်ရတယ် ။

ဘုန်းကြီး က မျက်မမြင် စာ နဲ့ ဝိနည်း ၊ ဘိက္ခု ပါတိမောက် အနက် နဲ့ သင်္ဂြိုဟ် ပါဠိအနက် တွေ ကို စူးဖောက် နဲ့ လိုက် ဖောက်ပြီး စာဝါ လိုက်တယ် ။ စာပြန်ပွဲ ဖြေဆို အောင်မြင် ခဲ့ပါတယ် ။

ခမည်းတော် ရဟန်းကြီး ပျံလွန်တော် မူပြီး တဲ့ နောက် ကိုယ် ကိုယ်တိုင် မျက်မမြင် ဘဝ မှာ မျက်မမြင်တွေ တတ်ထားသင့်တဲ့ ပညာတွေ တတ်လို့ ဘဝ နေ ထိုင်မှု မှာ ချမ်းသာသုခ ရတယ် ။ ကိုယ် နဲ့ ဘဝတူတွေ ကိုယ် လို ပညာ တတ်မြောက် စေရမယ် ။ မျက်စေ့ မမြင် လို့ ပညာ မကန်းစေရဘူး ဆိုပြီး မျက်မမြင် ကျောင်း ဖွင့်ဖို့ ဘုန်းကြီး ဆုံးဖြတ် ပါတယ် ။

၁၉၉၃ မှာ ရွှေဘိုမြို့နယ် ၊ ကျားရွာ မျက်မမြင် ပညာသင်ကျောင်း ကို ဖွင့်တယ် ။ ရည်ရွယ်စဉ် က သုံးနှစ် အတွင်း အောင်မြင်ရမယ် ပေါ့ ။ ကျောင်း ရံပုံငွေ အတွက် နယ်တကာ လှည့်ပြီး အသံချဲ့စက် တစ်လုံး နဲ့ အလှူ ခံတယ် ။ နှစ်နှစ် လောက် နဲ့ အောင်မြင်ပြီး ကျောင်း ဖွင့် နိုင်တယ် ။ မျက်မမြင် ခြောက်ဦး နေထိုင် ပညာ သင်နိုင် ခဲ့တယ် ။

ငွေကြေး က မပြည့်စုံတော့ ကျောင်း ဖွင့် လို့ ဒုတိယနှစ် မှာကျောင်း ကို ခြောက်လ လောက် နား ထားပြီး အလှူခံခရီး လှည့်ရ ပြန် ရော ။ နောက်တော့ သူ့ ဟာ နဲ့ သူ လည်ပတ် ပါတယ် ။

ခြောက်နှစ် လောက် နေ တော့ မေမြို့ ( ပြင်ဦးလွင် ) က ဘုန်းကြီး ရဲ့ နောင်တော်ကြီး ဦးနာယက ကို ရဟန်းခံ ပေးတဲ့ ရဟန်းအစ်မကြီး ဒေါ်ချိုချိုဝင်း ရောက် လာတယ် ။ မျက်မမြင် ကျောင်း ကို လည်း လာ လေ့လာပြီး မေမြို့ ( ပြင်ဦးလွင်) ကို ပြောင်းဖို့ ပင့်တယ် ။ စေတနာရှင် အလှူရှင်တွေ ရဲ့ အလှူ ကို ခံယူပြီး လက်ရှိ နေရာမှာ ပရဟိတ မျက်မမြင် ပညာသင်ကျောင်း ကို ဖွင့် ပါတယ် ။

ဘုန်းကြီး က လူမျိုးမရွေး ဘာသာမရွေး ဘဝတူ မျက်မမြင် အားလုံး ကို လက်ခံ ပါတယ် ။ ဘာသာ မရွေး လက်ခံရတာ က တော့ သည်ကျောင်း ကို လူမှုရေး ရှုထောင့် က ဦးတည် ဖွင့်တာ မို့ မမြင်တဲ့ သူ ဘယ်သူ မဆို သူ့ ဘဝ ဆင်းရဲမှု ကို မခံစား ရအောင် ကူညီ လုပ်ဆောင် ကြစေခြင်း ငှာ ကိုးကွယ် ယုံကြည်မှု အပေါ်  ချုပ်ချယ်မှု မပြုဘဲ ကိုယ် ကြိုက်နှစ်သက်တဲ့ ဘာသာ ကို ကိုးကွယ်ခွင့် ပြုတယ် ။

ကျောင်း မှာ အသိပညာ အတတ်ပညာ ကို ဦးစား ပေးတယ် ။ ရောက် လာ သူ ရဲ့ အရွယ် ကို ကြည့်ပြီး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ရောက် လာရင် စာပေ ကို ဦးစား ပေး သင်တယ် ၊ အသက် ကြီး မှ ရောက် လာ ရင် စာ မြန်မြန် တတ်အောင် အသုံးလုံး တတ်အောင် သင်ပြီး အသက်မွေး ဝမ်းကျောင်းပညာ အဓိက သင် ပေးတယ် ။ မျက်စိ အလင်း မရပေမယ့် သူများ ကို မမှီခိုဘဲ ကိုယ့် ဘဝ ကိုယ် ရပ်တည် နိုင်အောင် လောက အလယ် မှာ တင့်တင့်တယ်တယ် နေ နိုင်အောင် အဓိက ရည်ရွယ်ချက် ထားတယ် ။ သူတို့ ဟာ အရင် က ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်ယာ အကြောင်း ပဲ သိတယ် ။ အခု တော့ ကိုယ့်ပြည် ကိုယ့်ရွာ အကြောင်း သာ မက နိုင်ငံတကာ အကြောင်း ပါ သိ လာ ရတယ် ။ ကိုယ့် ဘဝ ကိုယ် အားရ ကျေနပ် လာ ကြတယ် ။ ဒါကို ဘုန်းကြီး ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဖြစ်ပါတယ် ။

ဘုန်းကြီး ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက် တစ်ခု က မျက်မမြင် ပညာရေး ကမ္ဘာ့ အဆင့် မီ စေ ဖို့ပါ ။ တတ်သိ ပညာတွေ ကမ္ဘာ့ အဆင့် မီ ရမှာပေါ့ ။ ဒီလို မီ ဖို့ အသုံးပြုတဲ့ ကိရိယာတွေ လည်း ကမ္ဘာ့ အဆင့် မီ ရမှာ ပေါ့လေ ။ အမြင် ကွန်ပျူတာ ရှိသလို မျက်မမြင် ကွန်ပျူတာ လည်း ရှိတယ် ။ ဘုန်းကြီး ဆီ မှာ တော့ ကိုယ့်အား ကိုယ့်အင် နဲ့ မနီး သေး ပါဘူး ။ ရှိ လာ ခဲ့ရင် ကလေးတွေ ပညာ သင်ကြားရေး မှာ ပိုပြီး အဆင်ပြေ သွားမယ် ။ ကျောင်း မှာ အထက်တန်း ၊ တက္ကသိုလ် တက် နေတဲ့ သူတွေ ရှိတယ် ။ မျက်မမြင် Printer တီထွင် ထားတာ ရှိတယ် ။ ဒါ ရှိရင် စာမေးပွဲ ဖြေရာ မှာ လည်း အဆင်ပြေ သွားမယ် ။ အခုတော့ မျက်မမြင် ကျောင်းသား ဆယ်တန်း စာမေးပွဲ ဖြေတဲ့ အခါ အမြင် ကိုးတန်း ကျောင်းသား က ပြောတဲ့ အတိုင်း ရေး ပေး ရတယ် ။ ရေးတဲ့ အခါ ပြော သလို အကုန် မရေးတော့ ထူးချွန် ပေမယ့် အမှတ် မကောင်းနိုင် ဘူး ။ လိုရင်း မပေါက်ဘူးပေါ့ ။

ဘုန်းကြီးတို့ ကျောင်း ရပ်တည် ရ တာ က အလှူငွေ ပဲ ။ ကျောင်း က ထုတ်လုပ်တဲ့ ပရိဘောဂ လက်မှု ပစ္စည်း ရောင်း ရတာ က တော့ ကုန်ကြမ်း တန်ဖိုး ကာ မိ ရုံပဲ ကလေးတွေ ပညာ တိုးတာ အမြတ် ပဲ ။ ဒါကိုပဲ ဘုန်းကြီး က ဝမ်းသာ လှပါပြီ ။

◾ကျော်ရင်မြင့်

📖 ဘဝဇာတ်ခုံ

#ကိုအောင်နိုင်ဦး

.