ဘီလူးခေါ်သံ

 

❝ ဘီလူးခေါ်သံ ❞
   ( တက္ကသိုလ်စန်း )
  
ဟိုရှေးရှေးတုန်း က တောင်ခြေရင်း တစ်ခု အနီး မှာ ရှိတဲ့ မြို့ကြီး တစ်မြို့ မှာ နာမည်ကြီး သူခိုး တစ်ယောက် ရှိခဲ့တယ် ။ အဲဒီ သူခိုး ဟာ တစ်နေ့ ကျ တော့ မြို့ ထဲ က အိမ်တွေ မှာ ဘာ ပစ္စည်း တစ်ခု မှ ခိုးယူ လို့ မရတာ နဲ့ ဘုရားစေတီဟောင်း တစ်ခု မှာ လှူဒါန်း ထားတဲ့ ခေါင်းလောင်း တစ်ခု ကို ခိုးယူ ပြီး တောင်ခြေရင်း ဘက် ကို ထွက်ပြေး သွားခဲ့တယ် ။ တောင်ခြေရင်း ရောက် တော့ အဲဒီ ခေါင်းလောင်း ကို လုံခြုံ တဲ့ တစ်နေရာ ရာ မှာ ဝှက်ထား မယ်လို့ လုပ် နေတုန်း မှာ ပဲ ကျားကြီး တစ်ကောင် က ထွက် လာပြီး သူခိုး ကို ကိုက်ချီ သွားတာ နဲ့ ခိုးယူ လာတဲ့ ခေါင်းလောင်း လည်း လမ်းခုလပ် မှာ ကျ ကျန်ရစ် ခဲ့တော့တယ် ။ ဒါပေမယ့် ဒီခေါင်းလောင်း ကို နေ့ရက်ပေါင်း အတော် ကြာ အောင် ဘယ်သူမှ မတွေ့မိကြဘူးကွယ့် ... ။

တစ်နေ့တော့ တောင်ပေါ် မှာ နေတဲ့ မျောက် တစ်အုပ် ဟာ အစာ လှည့်လည် ရှာဖွေ ကြရင်း တောင်ခြေရင်း ဘက် ကို ရောက် လာတဲ့ အခါ သူခိုး လက် က လွတ်ကျပြီး ကျန်နေခဲ့တဲ့ ခေါင်းလောင်း ကို တွေ့တာ နဲ့ ကောက်ယူ သွားပြီး တောင် ပေါ် မှာ လှည့်လည် တီးခေါက်ကြတော့တယ် ။

မျောက်တွေ ဟာ အဲဒီ ခေါင်းလောင်း ကို လက် က မချဘဲ သွားလေရာ ကို ဆောင်ယူ သွားပြီး မကြာခဏ တီးခေါက် ကြတော့ တောင်ခြေရင်း အနီး မှာ ရှိတဲ့ မြို့ပေါ် က လူတွေ ဟာ “ ငါတို့ တစ်သက်လုံး ဒီ မြို့ မှာ နေထိုင် လာခဲ့ကြတာ တောင်ပေါ် က ဘာသံ မှ မကြားခဲ့ဘူးပါဘူး ။ အခု တောင်ပေါ် က မကြာခဏ ခေါင်းလောင်း ခေါက်သံ ကြားနေရတာ ဧကန္တ လူတွေ တီး တာတော့ မဟုတ်နိုင်ဘူး ။ ငါတို့ မြို့ပေါ် က လူတွေ ကို ဖမ်းစားဖို့ လို့ တောင်စောင့် ဘီလူးကြီး က သူ့ တပည့် မကောင်းဆိုးဝါး
တစ္ဆေသရဲ တွေ ကို အချက်ပေး ခေါ်တာပဲ လို့ ” တွေးတော ယူဆပြီး အတော်ပဲ ထိတ်လန့် ကြောက်ရွံ့ ကုန်ကြတာပေါ့ ။ ဘယ်လောက်များ ကြောက်ရွံ့ကြသလဲ ဆိုရင် မြို့တွင်း က မြို့ပြင် ကို တောင် မထွက်ရဲ ကြတော့ဘူး ။ မြို့ ထဲ မှာ လည်း လူ ၄ - ၅ ယောက် စုမိ တိုင်း တောင်ပေါ် က မကြားဖူး ကြား ရတဲ့ ခေါင်းလောင်းသံ အကြောင်း ကို ပဲ ပြောဆိုပြီး အလိုလို ကြောက်ရွံ့ နေကြတော့တယ် ။

အဲဒီလို မြို့ထဲ မှာ လူတွေ အကြောက်လွန် ပြီး လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်နေကြတာ ကို မြို့စားကြီး သိ ရတော့ မြို့သူမြို့သားတွေ ရဲ့ စိတ်အေးချမ်းမှု ရအောင် တောင်ပေါ် က ခေါင်းလောင်းသံ ကို
ပျောက် သွားအောင် မိမိတို့ တတ်စွမ်းတဲ့ လောကီပညာ နဲ့ လုပ်ပေး နိုင်တဲ့သူ ရှိရင် ဆုတော်ငွေ မြောက်မြားစွာ ပေးကမ်း ချီးမြှင့်တော်မူမယ် လို့ တစ်မြို့လုံး မှာ လှည့်လည် ပြီး မောင်းခတ် ကြေညာ စေတယ် ။ ဒီ ကြေညာချက် ကို အလွန် ဆင်းရဲနွမ်းပါး တဲ့ အဘွားအို တစ်ယောက် က ကြားသိ ရတော့ “ ဒီမြို့ မှာ ငါ နေထိုင် လာခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ( ၇ဝ ) လောက် ရှိခဲ့ပြီး တောင် ပေါ် မှာ ဘီလူး ရှိတယ်လို့ တစ်ခါမှ မကြားခဲ့ပါဘူး ။ အခု ကြားရတဲ့ ခေါင်းလောင်းသံ ဟာ မြို့သူမြို့သား တွေ ထင် နေ သလို “ ဘီလူးခေါ်သံ ” တော့ မဟုတ်နိုင်ပါဘူး ။ ဧကန္တ တောင်ပေါ် မှာ ထူးခြားတဲ့ အချက် တစ်ခု တော့ ရှိမှာပဲ ။ ဟုတ် မဟုတ် သိ ရအောင် ငါ ကိုယ်တိုင် သွားရောက် စူးစမ်း ကြည့်ဦးမှပဲ ” လို့ အကြံ ရပြီး ဘယ်သူမှ မသိအောင် တောင် ပေါ် ကို တိတ်တဆိတ် တက် သွား တော့တယ် ။

တောင်ပေါ်  ရောက်တဲ့ အခါ အမယ်အိုကြီး ဟာ သူ ထင်တဲ့ အတိုင်း ပဲ “ ဘီလူးခေါ်သံ ”
မဟုတ်ဘဲ မျောက်တွေ လက် ဆော့ပြီး ခေါင်းလောင်း တီး နေတာ ကို တွေ့ရတာ နဲ့ မြို့ ကို အလျင်အမြန် ပြန် လာခဲ့ပြီး မြို့စားကြီး ထံ ကို တိုက်ရိုက် ဝင်သွား တော့တယ် ။ မြို့စားကြီး ဆီ ရောက် တော့ အမယ်အိုကြီး က “ အရှင် မြို့စားကြီး ။ အခု မြို့သူမြို့သားတွေ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ နေတဲ့ တောင်ပေါ် က ဘီလူးခေါ်သံ ကို ကျွန်ုပ် ရဲ့ပညာအစွမ်း နဲ့ နှိမ်နင်း ပေးပါ့မယ် ။ အောင်မြင်ခဲ့လို့ ရှိရင် မောင်းခတ် ကြေညာတဲ့ အတိုင်း ကြီးမား တဲ့ ဆုတော် လာဘ်တော်များ နဲ့ ချီးမြှင့် နိုင်ပါ့မလား ” လို့ လျှောက်ထား မေးမြန်း လိုက်တယ် ။ မြို့စားကြီး က လည်း ချီးမြှင့်ပါမယ် လို့ ကတိ ပြုတာနဲ့ အမယ်အိုကြီး ဟာ သစ်သီး တစ်ခြင်းတောင်း စာ လောက် ရအောင် လိုက်လံ ဝယ်ယူ စုဆောင်း တော့တယ် ... ။

သစ်သီးတွေ လည်း ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ရရော ။ အမယ်အိုကြီး ဟာတန်ခိုးကြီး ဘုရား တစ်ဆူ ရှေ့ မှာ ဦးချ ဝတ်ပြုပြီး မကောင်းဆိုးဝါးတွေ ကြောက်ရွံ့တဲ့ ဂါထာ ၊ မန္တယားတွေ ကို မန်းမှုတ်ဟန် ဆောင် တော့တယ် ။ မြို့သူမြို့သားတွေ က တော့ သူတို့ ထိတ်လန့် ကြောက်ရွံ့ နေရတဲ့ တောင်စောင့် ဘီလူးခေါ်သံ ကို ပျောက်သွား အောင် အမယ်အိုကြီး က သူ့ ရဲ့ပညာစွမ်း နဲ့ တားဆီး ကာကွယ်ပေးမယ် လို့ ကြားရ ကတည်း က ဝမ်းသာအားရ တာ နဲ့ အမယ်အိုကြီး ရဲ့ အပြုအမူတွေ ကို တအံ့တဩ ဝိုင်းဝန်း ကြည့်ရှု နေကြ တော့တယ် ။ အမယ်အိုကြီး လည်း လုပ်စရာ ရှိသမျှတွေ ကို ဆောင်ရွက် လုပ်ကိုင် လို့ ပြီးတာနဲ့ တစ်ပြိုင် နက် တောင် ပေါ် ကို မကြောက်မရွံ့ ဘဲ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ နဲ့ တက် သွား တော့တယ် ။ အဲဒီလို တောင် ပေါ် ကို တက် သွားလို့ မျောက်တွေ ရှိတဲ့ နေရာ နဲ့ မနီးမဝေး ကို လည်း ရောက် ရော ခြင်းတောင်း ထဲ က သစ်သီးတွေ ကို မျောက်တွေ မြင်နိုင်လောက်တဲ့ မြေကွက်လပ် တစ်ခု ပေါ် မှာ ဖြန့်ကြဲ လိုက်ပြီး ချုံကွယ် တစ်ခု မှ တိတ်တဆိတ် ချောင်းမြောင်း ကြည့်ရှု နေ တော့တယ် ။

မျောက်တွေ က တော့ အမယ်အိုကြီး ကြဲဖြန့် ထားတဲ့ သစ်သီးဝလံတွေ ကို မြင်တယ် ဆိုရင်ပဲ လက် ထဲ က ခေါင်းလောင်း ကို ပစ်ချခဲ့ပြီး အပြေးအလွှား လုယက် ကောက်စား ကြတာပေါ့ ။ အဲဒီလို မျောက်တွေ လုယက် စားသောက် နေတုန်းမှာ အမယ်အိုကြီး ဟာ ပုန်းကွယ် ကြည့် နေရာ က မျောက်တွေ မသိအောင် တိတ်တဆိတ် ထွက် လာခဲ့ပြီး ခေါင်းလောင်း ကို အလျင်အမြန် ယူ လာ ခဲ့တော့တယ် ။ အခုလို ယူလာခဲ့ ပြီးတဲ့ နောက် တစ်မြို့လုံး ကို ထိတ်လန့် ကြောက်ရွံ့အောင် ဒုက္ခ ပေး နေတဲ့ ခေါင်းလောင်းသံ ဟာ လည်း အဲဒီ အချိန် က စပြီး မကြားရတော့ဘူး ။ မြို့သူမြို့သား တွေ မှာ လည်း တောင် ပေါ် က ခေါင်းလောင်းသံ ပျောက်ကွယ် သွားတော့ မှ ပဲ အကြောက် ပြေပြီး ပျော်ရွှင် နိုင်ကြတော့တယ် ။
မြို့စားကြီး လည်း ဆင်းရဲသူ အမယ်အိုကြီး ကို သူ့ ရဲ့ ကတိ အတိုင်း ရွှေ တစ်အိတ် နဲ့ ဆုတော် လာဘ်တော်များ ချီးမြှင့်တော် မူလိုက်တယ် ။ သူတို့ ရဲ့ သေဘေး ကို ကာကွယ်ပေးတဲ့ အတွက် “ အသက်သခင် ကျေးဇူးရှင် ” ဆိုပြီး ရွှေငွေ မြောက်မြားစွာ ကို လက်ဆောင် အဖြစ် နဲ့ ပေးပို့ ကြတော့တယ် ။ ဆင်းရဲသား အမယ်အိုကြီး ဟာ အဲဒီအချိန် က စပြီး မဆင်းရဲတော့ဘူး ။
အသက်ထက် ဆုံး အထိ ချမ်းချမ်းသာသာ နဲ့ နေထိုင် သွားရတယ်ကွဲ့ ။

ဒါကြောင့် ကလေးတို့ တစ်တွေဟာ လည်း ဒီ ပုံပြင် မှာ ပါတဲ့အတိုင်း အရမ်းမဲ့ ထိတ်လန့် ကြောက်ရွံ့ခြင်း မဖြစ်ကြနဲ့ ကွဲ့ ။ ဘယ်ကိစ္စ မှာ မဆို မိမိ တို့ ရဲ့အသိဉာဏ် နဲ့ နှိုင်းချိန် စဉ်းစားပြီး နေထိုင် ကျင့်ကြံ သွားတတ်ရင် တစ်နေ့ မှာ ကြီးပွား တိုးတက် နိုင်ပါတယ် ။

ကိုင်း ... ဒီတစ်ပတ် ဒါလောက် နဲ့ ပဲ ရပ်နားကြပါစို့ကွယ် ။

ကလေးတို့ ပျော်ရွှင်ကြပါစေ ။

◾တက္ကသိုလ်စန်း

📖 ရှုမဝ မဂ္ဂဇင်း
       ၁၉၅၇ ၊ ဇွန်

#ကိုအောင်နိုင်ဦး

.