လမ်းမှာ တွေ့ခဲ့ကြရသော ယာတောင်ရွာသား ဦးကြာပန်း စကား ကို သတိရမိ သွားလေသော ဦးထွန်းလူ မှာ ရောက် ရောက်ချင်း သူတော်ငတေ ဆီ ၌ ဆောက်ထွင်း ခံလိုက်ရ သဖြင့် ဒေါသ လည်း ထွက် သွားသည် ။ ထို့ကြောင့် -
“ ဦးသူတော် ၊ ခင်ဗျား ပြော သလို ဆို ရွှေပန်းထိမ် တိုင်း သူခိုး ချည်းလားဗျ ”
“ ကျုပ် ဘယ်လူ့ ရွှေ မှ မခိုးဘူးဗျာ ”
“ ဟဲ ဟဲ ခင်ဗျား မို့ အပြော ကောင်း တယ် ၊ ခင်ဗျား နည်းနည်းလေး မှ မခိုး ဘူးလား ၊ ကျုပ် ကို မလိမ်နဲ့ နော် ၊ ငတေ ကို ဘယ်လူ မှ လိမ်လို့ မရဘူးဗျ ၊ ခင်ဗျား နည်းနည်းလေး ဗျာ ၊
နည်းနည်းလေး မှ မခိုးဘူးလား ... မှန်မှန် ပြောစမ်းပါ ၊ ဟဲဟဲ ”
သူတော်ငတေ က တဟဲဟဲ ရယ်၍ ပြောနေသည် မှာ သူ့ ကို တမင် ကျီစယ် ပြော နေသလား ဆိုသည် ကို ယခုမှ သတိထား မိ လိုက်သော ရွှေပန်းထိမ် ဆရာကြီး ဦးထွန်းလူ က လည်း ယခုမှ ရယ်ကျဲကျဲ နှင့် -
“ ပန်းထိမ်တွေ ရွှေခိုးတယ် ဆိုတာ စကား အဖြစ် လောက ဝေါဟာရ ပြော ကြတာပါ ဦးသူတော် ။ ပန်းထိမ်ပညာ မှာ အလျော့တွက် တို့ လက်ခ တို့ ဘာတို့ညာတို့ ဆိုတာ တိတိကျကျ အင်မတန် တွက်ရ ခက်ပါတယ် ကျွန်တော်တို့တောရွာကျေးလက် မှာ လုပ်ကိုင် စားသောက် ကြရတဲ့ ပန်းထိမ်ဆရာတွေ က - ပစ္စည်း ကိရိယာ အရ ပိုပြီး မတိကျ တတ်ကြပါ ဘူး ။ အဲဒါကြောင့် အနည်းအများ ပို တဲ့ အခါ ရှိသလို လို တဲ့ အခါလည်း ရှိ တတ်ပါတယ် ။ အဲသလို ရွေး တစ်ရွေး တစ်ခြမ်း လိုတာတွေ ကို ခိုးတယ်လို့ ပြော ရင်တော့ စောစောက ဦးသူတော် ပြော သလို ကျွန်တော်မျိုး လည်း သူခိုး ထဲ ပါတာပေါ့ နော် ဟဲဟဲ ။ ဒါပေမဲ့ သူခိုးကြီး တော့ မဟုတ်ပါဘူး ခင်ဗျား ၊ ဘုရား ပေးပေး ၊ ကျမ်းပေးပေး ကျိန်ရဲပါတယ် ”
“ ခင်ဗျား အမှန်တွေ ပြောတာ တော့ ကျုပ် သဘောကျ သွားပြီ ၊ အဲဒါကြောင့် ခင်ဗျား ကို ကျုပ် ရွှေ ဖြစ်တဲ့ နည်းလေးတစ်ခု ပေး လိုက်မယ် ၊ မကောင်းဘူးလား ”
“ ဘယ့်နှယ် ပြောပါလိမ့် ဦးသူတော် ခင်ဗျား ၊ ကျေးဇူး မမေ့ပါဘူး ၊ ပေးစမ်းပါ ”
တွေ့စ က သာ ဘုဘောက် ဖြစ်ကြသော်လည်း ယခု မူ လေပေး ဖြောင့် သွား ကြရာ ရွှေပန်းထိမ်ဆရာကြီး ဦးထွန်းလူ မှာ လည်း သူတော်ငတေ က သူ့ ကို ရွှေဖြစ်နည်း ပေးမည် ဆို သဖြင့် ထ ခုန်မတတ် ဝမ်းသာ သွားပုံ ရသည် ။
“ ခင်ဗျား ကို ရွှေ ဖြစ်နည်း ပေးမယ် ဆိုတော့ ရေးပေး မှ ရမယ် ထင်တယ် ၊ ခင်ဗျား ချက်ချင်း ကျက် သွား လို့လည်း ရဖို့ မလွယ်ဘူး ထင်တယ် ၊ ဆရာလေးတို့ မှာ ပေရွက် အပိုများ ရှိကြသေးလား ”
သူတော်ငတေ က ဆရာလေး တို့ ဆို သဖြင့် ကျောင်းသားလေး တစ်ယောက် က သူတော်ငတေ ရှေ့ ရောက် လာသည် ။
“ ဆရာနေဆန်း ပေရွက် အပိုများ ရှိသေးလား ”
“ ပေရွက် အပိုတွေ တော့ မရှိတော့ဘူး ဘဘ ”
“ အဲဒါဆို ဒီ ပန်းထိမ်ဆရာကြီး ကို ရွှေဖြစ်နည်း ရေးပေးရမှာ ခက်နေပါလား ”
“ ကျွန်တော် တို့ မှာ စာအုပ် ခဲတံ ပါ ပါ တယ် ဦးသူတော် ”
သူတော်ငတေ စကား မဆုံးမီ ရွာသူကြီး သွားတိုင်း လယ်ခွန်ယာခွန် တွေ အမြဲ ရေးပေး နေရသော ဆယ်အိမ်မှူး ဦးစိုးအောင် က ဝင် ပြောလိုက်သည် ။
“ ဟေ တယ် ဟုတ်ပါလား ၊ ခဲတံ စာရွက် ခင်ဗျားတို့ ဘယ်က ရလဲ ”
သူတော်ငတေ က အထိတ်တလန့် မေးလိုက်၏ ။
“ လယ်ခွန် ယာခွန်တွေ ကောက်ဖို့ အတွက် အရေးပိုင်မင်း က ထုတ်ပေး ထားပါတယ် ”
“ အဲဒီ အရေးပိုင် နဲ့ ကျုပ် တွေ့ချင် လိုက်တာဗျာ ”
“ ခဲတံ စာအုပ် တောင်း မလို့လား ဦးသူတော် ”
“ ဘယ် ဟုတ်မလဲဗျ ၊ ကျုပ်တို့ ကျတော့ ခဲတံ စာရွက် မကိုင်ရ လို့ အမိန့် ထုတ် ထားပြီး ခင်ဗျားတို့ ကု,လားဖြူ ကျွန်တွေ ကျ တော့ ဘာလို့ ထုတ်ပေး ထားလဲ မေး မေးပြီး ပါးနား လှိမ့်လှိမ့် ရိုက် ချင်လို့ ”
အရေးပိုင်မင်း ကို သူကြီး ရှေ့ တွင် ပါးနား လှိမ့် ရိုက်ချင်သည် ဆိုသော သူတော်ငတေ ကို ကြည့်ကာ ဆယ့်နှစ်ရွာပိုင် သူကြီး ဦးကျော်ဇံ က တော့ မျက်နှာ ပျက်နေ၏ ။ အရေးပိုင်မင်း ကို မဆိုထား နှင့် မြို့ပိုင် ၊ တိုက်ပိုင်များ ကို ပင် သူကြီး ၊ ဆယ်အိမ်မှူး ရှေ့ မည်သူ မျှ အမနာပ မပြောဆို ရဲကြ သော် လည်း ငတေ ကား မည်သူ့ ကို မျှ ကြောက်ပုံ မရပါလား ဟု လည်း သူကြီး က အံ့ဩ နေသည် ။
“ ကဲ ကဲ ကု,လားဖြူတွေ လူဝါးဝတဲ့ အကြောင်း ပြောဆို နေလို့ က ပြီးမှာ မဟုတ်သေးဘူး ။ သူခိုးကြီး အတွက် နောင် ကို ဘယ်သူ့ ဆီ က မှ မခိုးဘဲ ရွှေ ရဖို့နည်း က အရေးကြီး နေတယ် ။ သူကြီး အကြံပေး လား ၊ သူကြီး အောက်ဆွဲ လား ခဲတံ စာရွက် နဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ကြီး ရှေ့ တိုးစမ်းပါ ”
“ ရှေ့တိုးစမ်းပါ ” ဟု သူတော်ငတေ က ပြောလိုက်လေ သဖြင့် ဆယ်အိမ်မှူး ဦးစိုးအောင် က မဝံ့မရဲ နှင့် သူတော်ငတေ ရဲ့ ရှေ့ နည်းနည်း တိုး လာ၏ ။
“ ကဲ ရွှေဖြစ်နည်း ရေးတော့ ”
“ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ”
“ ပြည်ကောင်းအောင် ဆောင်မ ကိုး ရယ် လို့ ၊ ရွှေဒေါင်းတောင် ကလောင် တစ်မျိုး ... ဟာ မဟုတ်သေးဘူးဗျ ၊ ကျုပ် ပါးစပ် က လည်း အကောင်း သာ မထွက်ရင် နေရမယ် ၊ ပေါက်ကရ တော့ အတော် ထွက်တတ်တာ ဗျ ။ ကျုပ် က ပညာတွေ သင်ထားတာ များ နေတော့ ပညာတွေ က လုံးလည်ချာ လည် လိုက်ပြီး ပေါက်ကရ ဖြစ် သွား တာဗျ ။ ကဲ ကဲ သူကြီး အကြံပေးကြီး ရေးတော့ ဗျာ ၊ ကျုပ် ပြောသလို တစ်လုံးချင်း ရေးနော် ။ ပန်းတိမ်ဆရာကြီး
ရွှေ ဖြစ် သွားရင်တော့ ခင်ဗျား လည်း အကျိုး ရှိမှာပေါ့ ဟဲဟဲ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးသူတော် ”
“ ခေါင်းစဉ် က ဘော်ဝါစားလမ်း တဲ့ ရွှေပန်းထိမ်ဆရာကြီး မှတ်ထားနော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်ဗျား ”
“ ကဲ ရေးတော့ဗျာ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ”
“ ပျော်ကြောင်းငယ်ရှာ ဘော်ကောင်းစွာ ချိန်တစ်ကျပ်ကယ် နှင့် ယမ်းစွက်ပါလို့ လေးတူစွာ ယမ်းကုန် လျှင် ကန့်ကို ထူးတဲ့ ပညာ ဆင် ကျောက်ကုန်း ကျား ပုန်းသည့် ပုံသဏ္ဌာန် ၊ ဆင်နင်းပြန် မြွေအန် သည့်အုံး ဖော်နိုင်သူ တစ်ပြည်လုံး တင်းချိန် လို့ သုံး တဲ့ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ”
“ ရေးတာတော့ မှန်ပါတယ်နော် တစ်ခေါက် ဖတ်ပြစမ်းပါဦး ”
သူတော်ငတေ က တစ်ခေါက် ဖတ် ပြပါဦး ဆို သဖြင့် ဦးစိုးအောင် က သူတော်ငတေ မှ ရွတ်ပြသည့် အတိုင်း လိုက် ရေးထားသည် ကို တစ်ခေါက် ဖတ်ပြ လိုက်သည် ။
“ အဲဒါ နာနာနယ ပကိဏ္ဏက ဒီပနီကျမ်း လာ ရွှေဖြစ်နည်း ပဲ ပန်းထိမ်ဆရာကြီး ရဲ့ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျား ၊ ကျေးဇူး တင်ပါ တယ် ဦးသူတော် ဒါပေမဲ့ ဦးသူတော် ကို တစ်ခု မေးပါရစေဦး ခင်ဗျား ”
ဦးစိုးအောင် လိုက် ကူး ထားသော သူတော်ငတေ စာသား ကို သေသေချာချာ ငုံ့ ကြည့် လိုက်ပြီး ရွှေပန်းထိမ်ဆရာ ဦးထွန်းလူ က ပြောလိုက်၏ ။
“ မေးလေ ၊ ခင်ဗျား ဘာ မေး မလို့လဲ ”
“ ဆင်ကျောက်ကုန်း ကျားပုန်းသည့် ပုံသဏ္ဌာန် ၊ ဆင်နင်းပြန် မြွေအန် သည့်ထုံး ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ ခင်ဗျား ၊ ယမ်းစွက်ပါလို့ လေးတူစွာ ဆို တာလည်း သဘောပေါက် ပါ တယ် ၊ ယမ်းကုန်လျှင် ကန့်ကိုဖြူး ဆို တာ လည်း ရှင်းပါတယ် ။ အဲဒီ ဆင် ကျောက်ကုန်း
ကျားပုန်းသည့် ပုံသဏ္ဌာန် ဆိုတာနဲ့ ဆင်နင်းပြန် မြွေ အန်သည့်ထုံး ဆိုတာ ဘယ်လို
အဓိပ္ပာယ်တွေ ပါ လဲ ခင်ဗျား ”
“ ဟာ ကျုပ် လည်း ဘယ် သိမလဲဗျ ၊ နာနာနယ ပကိဏ္ဏကကျမ်း မှာ တွေ့လို့ ကျက်ထားတာ ရွတ်ပြတာပဲ ”
သူတော်ငတေ ခွ ပြောပြီ ဆိုသည်ကို သိလိုက် သဖြင့် ဦးထွန်းလူ က ရှေ့ဆက် မမေးတော့ ။
“ ဖော်နိုင်သူ တစ်ပြည်လုံး တင်းချိန်လို့ သုံးလို့ ... ဆိုထားတာပဲ ၊ ခင်ဗျာ ဘာသာ ခင်ဗျား ဖော် ကြည့်ပေါ့ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ၊ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် ... ”
“ တော်ပြီဗျာ မမေးနဲ့တော့ ”
“ မဟုတ်ပါဘူး ဦးသူတော် ၊ ကျွန်တော်တို့ လာရင်း ကိစ္စ က ဒီ ရွှေ ဖြစ်နည်း လာ ရှာတာ မဟုတ်ပါဘူး ခင်ဗျား ”
သူတော်ငတေ နှင့် ဦးထွန်းလူ တို့ ဆက် ပြော နေကြလျှင် သူတော်ငတေ က ဘုတာ တော့ မည် ကို ရိပ်မိ နေ သဖြင့် သူကြီးမင်း ဦးကျော်ဇံ က ဝင် ပြော လိုက်ရ၏ ။
“ ဗျာ အဲဒါဆို ဘာကိစ္စ ”
“ ဦးသူတော် ဆီ ကျွန်တော်တို့ လာရ တဲ့ ကိစ္စ က ည ည ကျရင် ကျွန်တော်တို့ ရွာ ထဲ ပိတုန်းတွေ ရာချီ ထောင်ချီ ပြီး ဝင် လာပြီး လူတွေ ကို လိုက်တုပ်လိုက်ထိုး နေကြတဲ့ ကိစ္စ ဦးသူတော် အစီအမံ တစ်ခု ခု ဆောင်ရွက် ပေးဖို့ လာ ပြောကြတာပါ ”
“ ဘာ အစီအမံလဲဗျ ၊ အစီအမံတွေ ဘာတွေ ကျုပ် မလုပ်တတ်ပါဘူး ”
“ ကျွန်တော်တို့ ကြား ကြပါတယ် ဦးသူတော်ရယ် ၊ ယာတောင်ရွာ ပိတုန်း တွေ ဝင် တုပ်တုန်း က ဦးသူတော် က လုပ်ပေးတယ် ဆိုတာ ”
“ အဲဒါ ဘာအစီအမံ မှ မဟုတ်ပါဘူး ဗျာ မတည့်တဲ့ ဓာတ် ချင်း တိုက် ပေးလိုက်တဲ့ သဘောပါ ။ ခု ခင်ဗျားတို့ ဒီ ကျောင်းဝင်း ထဲ က သရက်ပင်တွေ ကို လိုက်ကြည့် ၊ ဘယ် သရက်ပင် မှာ မှ ခါချဉ်ထုပ် ခါချဉ်တစ်ကောင်မှ မရှိ ဘူးဗျ ။ အဲ့ဒါ ခါချဉ်ကောင်တွေ နဲ့ မတည့်တဲ့ ပြောင်းဖူးပင်တွေ ကို ခါချဉ်ကောင် ရှိ တဲ့ အပင် အောက် စိုက်ထားလို့ပဲ ဗျ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ၊ ခုလည်း ပိတုန်းတွေ ည ည ရွာ ဝင်လာတဲ့ ကိစ္စကို မတည့်တဲ့ ဓာတ်ချင်း လုပ်ပေးပါ ခင်ဗျား ”
သူတော်ငတေ့ အား ဆယ့်နှစ်ရွာပိုင် သူကြီး က ပြော၏ ။
“ အဲဒါ လွယ်ပါတယ် သူကြီးမင်း ရယ် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ၊ ဦးသူတော် က တော့ သိတဲ့ တတ်တဲ့ လူမို့ လွယ်ကူပေမဲ့ ၊ ကျွန်တော် တို့ မှာ ဘာ လုပ်ရမှန်း မသိ လို့ အိပ်ရေးပျက်တာ လည်း သုံးလေး ည ရှိနေပါပြီ ဗျာ ၊ အဲဒါ လုပ်ပေးစမ်းပါ ”
“ အေးပါ ၊ ကျုပ် ပြောမယ် ၊ ခင်ဗျား တို့ သေသေချာချာ နားထောင် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ”
“ ပျားပိတုန်း တို့ ဆိုတာ ဘာ ကို စားလဲ ”
“ ပျားပိတုန်း တွေ ဆို တာ ပန်း ကို စုပ် စားပါတယ် ဦးသူတော် ”
“ ပန်း ဆိုတာ က မွှေး သလား ၊ နံ သလား ”
“ မွှေးပါတယ် ခင်ဗျား ”
“ အေး ၊ အဲဒါ အဖြေပဲဗျာ ၊ ကျုပ် ပြောမယ် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ”
“ ခင်ဗျားတို့ ရွာ မှာ ရာဝင်အိုးကြီး တွေ တော့ ရှိမှာ ပေါ့ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ၊ အိမ်တိုင်း လိုလို ရှိကြပါတယ် ဦးသူတော် ”
“ ရွာဝင်အိုးကြီး တစ်လုံး ကို ရွာ အလယ် မှာ တည် ၊ ရေ တစ်ဝက် လောက် ထည့် ၊ ပြီးတော့ ခင်ဗျားတို့ တစ်ရွာလုံး ယောက်ျား မိန်းမ ကလေးသူငယ် ပါ မကျန် ယို သမျှ ချေး တွေ ကို အဲဒီ ရာဝင်အိုးကြီး ထဲ ထည့် ၊ ပြီးတော့ ယောက်မ အဲ လှော်တက် ပေါ့ ဗျာ ၊ ထမနဲ ထိုး သလို အားကောင်း မောင်းသန် မင်းယောက်ျားကြီးတွေ က ချေးတွေ ၊ စမြင်းတုံးတွေ ပါ အစေး ပေါက် ကြေ သွားအောင် နာနာ မွှေ ၊ ကြေပြီ ညက်ပြီ ဆိုရင် ဒီအတိုင်း ထား လိုက်တော့ ဒီ ရာသီ လေရူး နှောက်တဲ့ ရာသီ ပဲ ဗျ ၊ ည ကျ လို့ လေရူး လည်း နှောက် လိုက်ရော တစ်ရွာလုံး ချေးစော် နံလာတော့ ရွာ ထဲ ဘယ် ပိတုန်း မှ ဝင် လာမှာ မဟုတ်တော့ ဘူး ။ ဘယ့်နှယ်လဲ အဲဒီ နည်း က မေကောင်းဘူးလား ၊ ဒါ မတည့် တဲ့ ဓာတ်ချင်း တိုက် ပေးတဲ့ သဘောပဲ သူကြီး မင်းရယ် ”
သူတော်ငတေ စကား ကို သူကြီးမင်း ဦးကျော်ဇံ မှာ ကြား ကတည်း က မျက်နှာ မှာ ပျက် နေ၏ ။ သူတော်ငတေ သည် သူတို့ ကို တမင် သက်သက် အရွဲ့ တိုက် ပြောပြီ ဟု ထင် လိုက်သည် ။ လာ မိတာ မှားပြီ ဟု ထင် ကာ ထိုင်ရမလို ထရ မလို နှင့် သုံးယောက် စလုံး အေးမလုပ် အင်းမလုပ် ဖြစ်ကုန်ကြသည် ။
“ ဘယ့်နှယ်လဲ ဗျ ၊ ကျုပ် ပြောတာ ”
သူတော်ငတေ က ခွ ပြောပြီ ထင် သဖြင့် မည်သူ က မျှ ဟုတ်ကဲ့ မလိုက် ရဲကြ ၊ တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့် လိုက် ၊ သူတော်ငတေ ကို ကြည့် လိုက် နှင့် ယခုအချိန် ထိ နှုတ် ဆိတ် လျက် သာ ။
“ ချေး ဆိုတာနဲ့ ဘာလဲ ခင်ဗျားတို့ က ရွံကြလို့လား ၊ ချေး က လူတိုင်း အူ ထဲ ဗိုက် ထဲ ရှိတာပဲဗျ ၊ ဘာ ရွံစရာ ရှိလဲ ၊ လူချေး ဟာ အင်မတန် ကို ဆေးဖက်ဝင် တယ်ဗျ ။ ခင်ဗျား တို့ မသိ လို့ပါ ၊ မုဆိုးတွေ ရဲ့ တစ်ဆွေ့ခုန် နှစ်ဆွေ့ခုန် မြားဆိပ်တွေ မှာ လူချေးပြာ ပါတယ် ၊ တစ်ဆွေ့ ခုန် မြားဆိပ် ဆိုတာ ဘယ် သက်ရှိ သတ္တဝါ ကို ဖြစ်ဖြစ် ပစ်လိုက် လို့ သွေး ပေါက်တာ နဲ့ တစ်ချက် သာ ခုန် နိုင်ပြီး သေတာ ကို မုဆိုးတွေ က တစ်ဆွေ့ခုန် မြားဆိပ် လို့ ခေါ်တယ် ။ လူချေးပြာ ကို တစ်နေ့ နည်းနည်း နည်းနည်း စား ပေးရင် ကိုးဆယ့် ခြောက်ပါး ရောဂါတွေ ပါ ပျောက် တယ် ။ မယုံလို့ လား သူကြီးမင်း ”
ဤ တစ်ခါတော့ သူတော်ငတေ ဆီ လာ မိတာ မှားပြီး ထင်သည့် အပြင် အရှေ့ဘက် ကမ်းနား တွင် တွေ့ခဲ့ကြရ သော ဦးကြာပန်း ၏ စကား ကို လည်း သူကြီးမင်း ဦးကျော်ဇံ က ကြား ယောင် လာကာ ပိုပြီး မျက်နှာ မထားတတ် ဖြစ် လာသည် ။
“ အဲဒီတော့ ကျုပ် က ချေး ဟာ ဘယ်လောက် ဝေးဝေး တယ် အာနိသင် ရှိတယ် ၊ ဘာပြီးတယ် ညာပြီးတယ် ဆိုတာတွေ အသာ ထားပြီး ခင်ဗျားတို့ သူကြီးမင်း တို့ လည်း ကြားဖူး မှာပါ ။ ပုဂံပြည်ကြီး က သူဌေးကြီး ဦးကျော်စွာ ဒေါ်သော်တာ တို့ ရဲ့ ရဟန်းကြီး အဇ္ဇဂေါဏ ထွက်ရပ်ပေါက် ပြဒါးလုံး ဖို ထိုးတာ ပုဂ္ဂိုလ် တစ်ဦး က အနှောင့်အယှက် ပေးပြီး ချေး ကျွေးရ မယ် ဆိုတာ ရွှေ ကျွေးရမယ် လို့ ပြင် ရေး ထားခဲ့တာ နဲ့ ရဟန်းကြီး အဇ္ဇဂေါဏ က ကျွေး လိုက်တဲ့ ရွှေတွေ သူ့ ဒကာ ကျော်စွာ နဲ့ ဒကာမ သော်တာ တို့ လည်း မွဲ ၊ နောက် ဘုရင် က သူ့ ဘဏ္ဍာတိုက် က ရွှေတွေ ထုတ် ပြီး လို သလောက် ကျွေး ၊ သုံးနှစ် ပြည့် လို့ ဘာ မှ ဖြစ် မလာရင် မျက်လုံး ကို ဖောက် မယ် ဆိုပြီး အလောင်းအစား လုပ်ကြတာ ချေး ကျွေးရမယ် ဆိုတာ ရွှေတွေ ချည်း ကျွေး နေလို့ ဘုရင့် ဆီ မှာ သုံးနှစ် ပြည့် တော့ မျက်လုံး အဖောက် ခံရ တယ် ဆို မဟုတ်လား ။ နောက်တော့ စိတ် နာနာ နဲ့ ဒီလောက်တောင် ဒုက္ခပေး လှတဲ့ ဓာတ်လုံး ချေးတွင်း ထဲ ပစ်ချ လိုက်တော့ မှ ချေးစား ရ လို့ ဓာတ်လုံး က မြူးပျံ တောက်ပ ရွှေ ဖြစ်တဲ့ အတတ် ကို ရ သွားတာ ဆို မဟုတ် လား ၊ ခု ခင်ဗျား တို့ ရွာ ထဲ ညည ပိတုန်းတွေ ဝင်တုပ် တာ ရွာလယ် မှာ ချေးအိုးကြီး တည်ပြီး လုပ်ရမယ် ဆို တာ နဲ့ သူကြီးမင်း လည်း မျက်နှာ ပျက် ၊ ခင်ဗျား တို့ နှစ်ယောက် က လည်း အသံ မထွက်ကြတော့ဘူး ဆိုတော့ ဒီ နည်း ကို ခင်ဗျား တို့ မကြိုက်ကြတာ သေချာတယ် ၊ ဒီတော့ ငတေ မှာ နည်း တွေ အများကြီးပေါ့ ဗျာ ဟုတ်လား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးသူတော် ၊ ရွာလယ် မှာ ချေးအိုးကြီး တည် ထားရမယ့် နည်း ကတော့ သိပ် မသင့်တော်ဘူး ထင်ကြလို့ပါ ခင်ဗျား ၊ တခြား နည်းလမ်းလေး ပဲ ပေးပါ ”
“ ခင်ဗျားတို့ က လူပျင်းတွေ ဆိုတော့ ၊ ကဲ အလွယ်ဆုံး နည်း တစ်ခု ပေး လိုက်မယ် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျား ၊ ကျေးဇူးပါပဲ ”
“ အဲဒါကတော့ ခင်ဗျားတို့ ဘာမှ မပင်ပန်းဘူး ၊ ရွာဆော်ကြီး တစ်ယောက် နည်းနည်း အာ ခြောက်မယ့် နည်းဗျ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးသူတော် ”
“ ကျုပ် ပေး လိုက်တဲ့ ဂါထာ ကို ခါတိုင်း ရွာဆော် သလို သူကြီး အမိန့် နဲ့ ဆော်ရမယ် နော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျား ”
“ ကဲ ၊ ဟို ကု,လားကျွန်တွေ သာ ကိုင်ခွင့် ရတဲ့ ခဲတံ စာအုပ် နဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် သေသေချာချာ ကျုပ် ဂါထာကို ရေးနော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျား ”
“ ရွာဆော်ကြီး က ဆယ်အိမ်ခြား ငါးအိမ်ခြား လိုက် ဆော်ရမှာ က တော့ ခါတိုင်း လို ပေါ့ ၊ ဆယ့်နှစ်ရွာပိုင် သူကြီး အမိန့် မင်းရွာသူ မင်းရွာသား များ လှည်းနေ လှေအောင်း မြင်းဇောင်း မကျန် မသိ မကြား မရှိစေရ ၊ ဒူ ဒူ ပေါ့ဗျာ နော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျား ”
“ ကဲ ၊ သူတော် ဂါထာ ဆိုတော့ ချင် မအုံ ချင် ခွာချပေါ့ ဗျာ နော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဟဲ ဟဲ ”
“ ဂါထာ စာကိုယ် နော် ၊ သေသေချာချာ ရေးတော့ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ”
“ မင်းရွာသူ မင်းရွာသားများ ကိုယ့် အပြစ် ကိုယ် သိ ငတိ သူတော် ကျောက်ခေါင်းပျော် ၊ သူတော် မယား ”
“ ကျောက်ခေါင်းပျော် ဆိုတာ က ကျွန်တော်တို့ မြစ်နား က ကျောက်ခေါင်းတောင် ကို ဆိုလိုတာလား ဦးသူတော် ”
“ တောက် ၊ ခင်ဗျား ပါးစပ် ပိတ်ထား စမ်း ၊ ဂါထာ ရေးနေပါတယ် ဆို ၊ ဒါ ခင်ဗျား အလုပ်လား ”
သူတော်ငတေ က ဟောက်လိုက် သဖြင့် ဆယ်အိမ်မှူး ဦးစိုးအောင် မှာ မော့ ကြည့်ပြီး မေးနေရင်း က ခေါင်းငုံ့ နှုတ်ဆိတ် သွား၏ ။
“ ကဲ ထပ်ရေး ၊ နောက် မမေးနဲ့နော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးလူတော် ၊ မသိလို့ပါ ”
“ ရှည်ပြန်ပြီး ရေး ဆို ရေး တော့ ”
ဤ တစ်ခါတော့ ဦးစိုးအောင် က ဘာမှ မပြောတော့ ။ သူ ကိုင် ထားသော ခဲတံ ကို တံတွေး တစ်ချက် တို့ လိုက် ကာ အသင့် ပြင်ထား၏ ။
“ မင်းရွာသူ မင်းရွာသားများ ၊ ကိုယ့် အပြစ် ကိုယ် သိ ၊ ငတိ သူတော် ကျောက်ခေါင်းပျော် ၊ သူတော်မယား ကျောက်ခေါင်းသွား ၊ သွား သွား မြန် မြန်သွား ဒီနေ့ ည မှာ အမြန်သွား ဂါထာ က တော့ ဒါပဲ သူကြီးမင်း ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျာ ”
“ အဲဒီ ဂါထာ ရွာဆော်ကြီး ကို အရ ကျက် ခိုင်းပြီး နေ မဝင်မီ ရွာ ကို ဆော် ခိုင်းလိုက် သူကြီးမင်း ။ ဒါဆို ခင်ဗျားတို့ ရွာ ကို ဘယ် ပိတုန်း တစ်ကောင် မှ မလာတော့ဘူး ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးသူတော် ၊ ကျေးဇူး တင်ပါတယ် ”
“ ဘာ ကျေးဇူးမှ တင် မနေနဲ့ ပါတာသာ ပေးထားခဲ့ကြ ၊ ဟဲ ဟဲ ”
သူတော်ငတေ က ပါ တာ ကို ပေး ထားခဲ့ကြ ဆိုသဖြင့် သူကြီးမင်း ဦးကျော်ဇံ က ငှက်ပျောသီး သုံးဖီး ၊ ဆေးရွက်ကြီး တစ်စည်း နှင့် ကြံသကာထုပ် တစ်ထုပ် ကို ဘုန်းကြီး ကပ် သလို ကို ရိုသေသေ ပေးကပ်ပြီး မတ်တပ် ထ လိုက်ကြသည် ။
“ ကဲ ကျွန်တော်တို့ ကို ခွင့်ပြုပါဦး ဦးသူတော် ”
“ ကောင်းပါပြီဗျား ကြွကြတော့ ”
သူတော်ငတေ က ကြွကြတော့ ဆို သဖြင့် မင်းရွာသူကြီး ဦးကျော်ဇံ တို့ သည် သူတော်ငတေ ၏ ဖိုရုံ ရှေ့ ကွပ်ပျစ် ပေါ် မှ ဆင်းလာကြ ရာ ခြေလှမ်း ငါးလှမ်း ပင် မပြည့်သေး ၊ သူတော်ငတေ က
“ ဟေ့ ဟို ပန်းထိမ်ဆရာခဏ ခဏ ”
ဟု ဆိုလိုက် သဖြင့် သုံးယောက် စလုံး ခြေလှမ်း ရပ်ပြီး ပန်းထိမ် ဆရာကြီး ဦးထွန်းလူ က သူတော်ငတေ ဘက် လှည့် ကြည့် လိုက်သည် ။
“ ပန်းထိမ်ဆရာကြီး ကျုပ် နည်း နဲ့ ရွှေ ဖြစ်ရင်တော့ ကျုပ်ကို မမေ့ပါနဲ့ နော် ”
“ စိတ်ချပါ ဦးသူတော် ၊ ဦးသူတော် ပေးတဲ့ နည်း နဲ့ ရွှေ ဖြစ် လာရင် ဦးဆုံး ဦးသူတော် ဆီ ကို လာကန်တော့ပါ့မယ် ခင်ဗျာ ”
“ အေး ခင်ဗျား တော့ မသိဘူး ၊ ကျုပ် တပည့်တွေ က တော့ အဲဒီ နည်းနဲ့ ရွှေဖြစ် ငွေဖြစ် ဖြစ်ကုန်ကြလို့ ခင်ဗျား ကို ပေးတာ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ၊ ဦးသူတော် တပည့်တွေ က ရွှေဖြစ် ငွေဖြစ် တောင် ရှိနေကြပြီ ဆိုတော့ ခု ဦးသူတော် အဆင့် က ကော ခင်ဗျား ဘာတွေ ဖြစ် နေပြီလဲ ”
“ ကျုပ် က လား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ”
“ ဘာမှ မဖြစ်လို့ ခု ဖိုဆွဲဟယ် ၊ ပြာ ဟယ် လုပ်နေတာပေါ့ဗျ ဟဲဟဲ ”
ထိုအခါမှ သူတော်ငတေ နောက် မှန်း သိသဖြင့် ဦးထွန်းလူ တို့ မှာ တဟဲဟဲ ရယ်ပြီး ကျောင်းဝင်း ထဲ က ထွက်လာ ကြလေသည် ။
“ အရူး ကို လင် လုပ်ရတယ် ဆိုတာ ဒီ သူတော်ငတေ လို လူမျိုး နဲ့ စကား ပြော ရတာမျိုး ဖြစ်မယ်နော် ဦးလေး ”
“ ဟဲဟဲ အေးကွ ၊ တကယ် အပေါင်းရ အသင်းရ ကျပ်မယ့် ငတေ ပဲ ၊ အဲဒါကြောင့်လည်း ဦးကြာပန်းကြီး က တို့ ကို ပြောတာ ဖြစ်မယ် ”
ဦးထွန်းလူ ၏ အမေး ကို သူကြီး ဦးကျော်ဇံ က လည်း ရယ်ပြီး ပြန်ပြော၏ ။
“ သူ ပြောတာတွေ တကယ်ကော ဟုတ်နိုင်ပါ့မလား နော် သူကြီး ”
“ အေးလေကွာ ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဟုတ် မဟုတ်တော့ လုပ်ကြည့်ကြရ မှာပေါ့ ”
ဦးစိုးအောင် ၏ မယုံသင်္ကာ စကား ကို သူကြီးကျော်ဇံ က တော့ လုပ်ကြည့်ရမည် ဟု ဆိုသည် ။
ယာတောင်ရွာ ဘက် ဆီ မှ စကား တပြောပြော နှင့် လျှောက်လာခဲ့ကြရာ နေ မွန်း မတည့်မီ ပင် သူတို့ မင်းရွာ သို့ ရောက်လာကြ၏ ။
သူကြီး ဦးကျော်ဇံ ပြောသလို ဟုတ်သော် ရှိ မဟုတ်သော် ရှိ လုပ်ကြည့်ကြ ရမည် ဖြစ်ရာ မင်းရွာ ကို ရောက်သည် နှင့် ရွာဆော်ကြီး ဦးရွှေဗန် ကို ခေါ် ကာ သူတော်ငတေ ပြော ပေး လိုက်သော ရွာဆော်ဂါထာ ကို အလွတ် ကျက်စေပြီး နေ မဝင်မီ ရွာ ကို ဆော်ဩရန် သူကြီးမင်း က အမိန့် ချမှတ် လိုက်လေသည် ။
သူကြီးမင်း အမိန့် အတိုင်းပင် ရွာဆော်ကြီး ဦးရွှေဗန် က လည်း ငါးအိမ်ကြား တစ်ခါ ၊ ဆယ်အိမ်ကြား တစ်ခါ သူ ၏ ရွာဆော်ဂါထာ နှင့် တစ်ရွာလုံး ကို လျှောက်ပြီး ကြေးနင်း မောင်းလည် ဆော် ခတ် ရတော့သည် ။
“ ဆယ့်နှစ်ရွာပိုင် ရွှေစလွယ်ရ သူကြီးမင်း အမိန့် မင်းရွာသူ မင်းရွာသားများ မသိ မကြား မရှိစေရ ”
“ မင်းရွာသူ မင်းရွာသားများ ၊ ကိုယ့် အပြစ် ကိုယ်သိ ၊ ငတိသူတော် ကျောက်ခေါင်းပျော် ၊ သူတော်မယား ကျောက်ခေါင်းသွား ၊ သွား သွား မြန်မြန်သွား ဒီနေ့ ည မှာ မြန်မြန်သွား ... ”
ရွာဆော်ကြီး ဦးရွှေဗန် သည် သူကြီးမင်း အမိန့် အတိုင်း ဆယ်အိမ်ကြား ငါးအိမ်ကြား တစ်ခါ သူတော်ငတေ ၏ ဂါထာ နှင့် ရွာ ကို ဆော်ဩနေသည် ။
မင်းရွာသူ မင်းရွာသားများ မှာ ဘာမှန်း မသိသဖြင့်
“ ဦးရွှေဗန် ခင်ဗျား ရွာဆော်တာ က လည်း ခါတိုင်းလို မဟုတ်ပါလား ၊ ဘယ်လိုလဲဗျ ၊ ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ ၊ ငတိ သူတော် ကျောက်ခေါင်းပျော် ဆိုတာ ”
ဟု လိုက် မေးကြ၏ ။
“ မသိဘူးလေဗျာ ၊ ကျုပ် က လည်း သူကြီး ဆော်ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း ဆော် ရ တာ ”
ဦးရွှေဗန် က လည်း မေးလာ သမျှ လူများ ကို ဤသို့ သာ ပြောရ၏ ။ အမှန်တကယ် လည်း ဘာ အဓိပ္ပာယ် ဆိုသည် ကို သူ မသိ ၊ ထို့ကြောင့်လည်း တစ်ရွာလုံး ကို လျှောက် ၍ မောင်း တဒူ ဒူ နှင့် သူကြီး အမိန့် အတိုင်း လိုက် အော် လိုက် ဆော် နေရလေသည် ။
“ ဆယ့်နှစ်ရွာပိုင် ရွှေစလွယ်ရ သူကြီး အမိန့် .. ”
“ မင်းရွာသူ မင်းရွာသားများ လှည်းနေလှေအောင်း မြင်းဇောင်းမကျန် မသိ မကြား မရှိစေရ ”
“ မင်းရွာသူ မင်းရွာသားများ ၊ ကိုယ့် အပြစ် ကိုယ်သိ ၊ ငတိသူတော် ကျောက်ခေါင်းပျော် ၊ သူတော်မယား ကျောက်ခေါင်းသွား ၊ သွား သွား မြန်မြန်သွား ဒီနေ့ည မှာ မြန်မြန်သွား ”
ဆယ်အိမ်ကြား ငါးအိမ်ကြား ကို ရွာဆော်ကြီး ရောက်တိုင်း ကြား သူများ ညည ပိတုန်းတွေ ရွာ ထဲ ဝင် တုပ် လို့ လူတွေ ချောက်ချောက်ချားချား ဖြစ်နေကြရတဲ့ ထဲ သူကြီး က လည်း ဘာ ဆော်ခိုင်းမှန်း မသိ နဲ့ ၊ အားလုံးတော့ ဒုက္ခ ရောက်ကုန်ကြ တော့မှာပဲ ဟု ပြောသူတွေ က ပြောကြသည် ။
ထို့ကြောင့်လည်း တချို့ ကြောက် တတ်သူများ ဆို လျှင် ရွာ ထဲ ၌ ပင် မအိပ်ဝံ့ကြတော့ ဘဲ နွားတင်းကုပ် ၊ ကောက်ရိုးပုံ ၊ လယ်တဲ ယာတဲ ထွက် အိပ်ကြသည် အထိ ဖြစ်ကုန်ကြသည် ။
ဆယ့်နှစ်ရွာပိုင် သူကြီးဦးကျော်ဇံ နှင့် ရွာလူကြီးများ မှာ လည်း သူတော်ငတေ က ဤသို့ ဆော်လိုက်ပါ ဆို၍ သာ ရွာဆော်ကြီး ကို ဆော်ဩ ခိုင်းရ သော်လည်း ဟုတ်မှ ဟုတ်ပါ့မလား ၊ လွန်ခဲ့သော နှစ်နှစ် ခန့် က မင်း ရွာ ကာလသားများ နှင့် ယာတောင်ရွာ က ကာလသားများ
တန်ဆောင်မုန်းလ ကထိန် ပွဲ တွင် ဒိုးပတ် အပြိုင် တီးကြရင်း က ခိုက်ရန် ဒေါသ ဖြစ်ခဲ့ဖူး ကြသည် ။ ထိုစဉ် က လည်း သူတော်ငတေ ၏ တံပူပျံ တွေ က မင်းရွာ ကာလသားများ ကို လိုက်ထိုး သဖြင့် ပြေးလာ ခဲ့ကြရသော အကြောင်း ဖြစ်ပျက် ရှိထားခဲ့ကြရာ ယခု သူတော်ငတေ သည် သူတို့ ရွာ ကို ထို အငြိုး နှင့် များ ပိုပြီး ဆိုးဆိုးရွားရွား ဖြစ်အောင် စီမံ ပေး လိုက်တာလား ဟူ သော သံသယ နှင့် ရွာ ၏ အခြေအနေ ကို စောင့်ကြည့် နေကြရ လေသည် ။
ရွာ ထဲ ရှိ ရွာသူရွာသားများ မှာ မူ လွန်ခဲ့သော ညများ က လို မိုးချုပ် သည် နှင့် ပိတုန်းကောင်များ ရွာ ထဲ ကို ဝင် လာ ကြမှာ အကြောက်ကြီး ကြောက် နေကြ သဖြင့် မိုး မချုပ်ခင် က ပင် အိမ် ထဲ ဝင် တံခါး ပိတ်ကာ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်ကုပ် နေကြသည် ။ ထို့ကြောင့် ရွာလယ်လမ်း နှင့် ခြံတွင်း အိမ်ပြင် တွင် မည်သူမျှ မရှိကြ ။
အိမ်ခြေ ငါးရာကျော် ရှိသော မင်းရွာ မှာ လူသံ သူသံ ပင် မကြားရဘဲ ချောက်ချားစရာ ကောင်းလောက်အောင် တိတ်ဆိတ် နေလေသည် ။ ရွာ ၌ တာဝန်ရှိသူ သူကြီး နှင့် ရွာ လူကြီးများက သာ ရွာ ၏ အခြေအနေ ကို စောင့်ကြည့် အကဲခတ် လျက် ရှိနေကြ၏ ။
သည်လိုနှင့် ပင် သူငယ်ခေါင်းချ ကြက်တွန်သံများ ကို သာ ကြားကြရပြီး ဟိုနေ့ ဟိုနေ့တွေ က လို မင်းရွာ ထဲ ပိတုန်း ဆို ၍ တစ်ကောင် တစ်မြီး မှ ဝင် ရောက် လာသည် ကို မမြင် မတွေ့ ကြရ တော့ မှ သူတော်ငတေ ၏ အစွမ်း ကို သိသွားကြ လေ သတည်း ။
( ပြီး ပါ ပြီ )
◾ဝေယံလင်းခေါင်
📖 သူတော်ငတေ နှင့် ပိတုန်း တစ်ထောင်
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment