ကျွန်တော်တို့ လူမျိုးတွေ ဟာ ဆွေမျိုး ကို မင် ကြပါတယ် ။ အပေါင်းအသင်း ကို ခင် တတ်ကြပါတယ် ။ ဒါဟာလည်း ရိုးရာ အစဉ်အလာ တစ်ခု လိုပါပဲ ။
ကျွန်တော်တို့ လူမျိုးတွေ ဟာ တစ်ယောက် တည်း နေတာ အင်မတန် ရှား ပါတယ် ။
တချို့ နိုင်ငံတွေ မှာ အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် ကျော် ရင် မိဘ အိမ် က စွန့်ခွာ ပေးရပါတယ် ။ မိဘ ကို ဘယ်လောက် ချစ်ချစ် ကပ် နေခွင့် မရပါဘူး ။ အသက် သုံးဆယ် ကျော် ထိ မိဘ အိမ် မှာ ပဲ ဆက် နေရင် မိဘ က သားသမီး ကို တရား ပြန် စွဲ တတ်ပါတယ် ။
“ ဒီ အရွယ်ကြီး ထိ ကိုယ်ပိုင် ဘဝ မထူထောင် ၊ မိဘ ဘဝ ထဲမှာပဲ ကပ် နေလို့ပါတဲ့ ”
ကျွန်တော်တို့ ဆီ မှာ တော့ ဘယ် အရွယ် ထိ ဖြစ်ဖြစ် မိဘ အိမ် မှာ နေလေ့ ရှိပါတယ် ။ အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် မပြောနဲ့ ၊ အိမ်ထောင် ကျ ပြီး ကလေးတွေ ရ ပြီး တာ တောင် မိဘ အိမ်မှာ ပဲ ကပ် နေတဲ့ သူ တွေ လည်း အများကြီး ပါ ။ တချို့ ကလေးတွေ ကျ တစ်မျိုး ။
“ နင်တို့ ဒီ အရွယ် ထိ မိဘ လုပ်စာ ထိုင် စား နေဦးမှာလား ”
တစ်ခွန်း ငေါက် လိုက်တာ နဲ့ ကလေးတွေ က လိမ္မာတယ် ။
“ ထမင်း စား ရင်တောင် မတ်တတ် ရပ် စားတယ် ”
မိဘ လုပ်စာ ထိုင် စား နေတယ် လို့ အပြော ခံ ရမှာ စိုးလို့ မတ်တတ် ရပ် စားတယ် ။ ဘယ်မှ တော့ မသွားဘူး ။ သားသမီး အပြစ်ကြီး ပဲ လည်း မဟုတ်ပါဘူး ။ မိဘများ က လည်း ကိုယ့် သားသမီး ကို ချစ် တော့ အရွယ် ရောက်ပြီ မှန်း သိ တာတောင် ကလေး လို သဘော ထား ပြီး ပြုစု စောင့်ရှောက် နေကြတုန်း ။ ဒါ့အပြင် အဲဒီ သူတို့ နဲ့ ခွဲ ရမှာ စိုးလို့ သမက် ( သို့မဟုတ် ) ချွေးမ ကို အိမ်ပေါ် ခေါ် တင် ထား ပြန်ရော ။ သမက် ၊ ချွေးမ စသည်ဖြင့် အိမ် ပေါ် က ဆင်း သွားရင် မျက်ရည် တစမ်းစမ်း နဲ့ ။
ကျွန်တော် အပြစ် ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး ။
“ လူ ဆို တာ အရွယ် ရောက် လာတဲ့ အခါ ကိုယ်ပိုင် ဘဝ ရှိသင့်ပါတယ် ၊ ကိုယ်ပိုင် ဘဝ နဲ့ နေသင့်ပါတယ် ”
တစ်ယောက် ယောက် ရဲ့ အရိပ် အောက် မှာ မဟုတ်ဘဲ ကိုယ့် ဟာ ကိုယ် ရှင်သန် နိုင် ရမှာပါ ။ လူ အားလုံး စံ ထား ရ လောက်အောင် ကြီးကျယ် မြင့်မြတ်တဲ့ သမိုင်း မဟုတ် ရင် တောင် ကိုယ့် မိဘ ဆွေမျိုးများ နဲ့ ကိုယ့် ရဲ့မျိုးဆက်များ ပြန် ပြောကြ တဲ့ ဆွေမျိုး သမိုင်း မှာ တော့ ကိုယ် ဆိုတာ ဘယ်လို လူမျိုး ဆိုတာ မှတ်ကျောက် အတင် ခံ သင့်ပါတယ် ။
“ ဒီ ကောင် လား ၊ ဘာ ကောင် မှ မဟုတ်ဘူး ၊ မိဘ တွေ ဆီ တစ်သက်လုံး ကပ် စားသွားတာ ”
ဒါမျိုး အပြော မခံ ရ အောင် လည်း လုပ်သင့်ပါတယ် ။ ချစ်သူရည်းစား ထားခြင်း ၊ အိမ်ထောင်ပြုခြင်း ဆိုတာ များသော အားဖြင့် ကိုယ့် စိတ်ကြိုက် ရွေးချယ်ခြင်း ဖြစ်သလို ၊ ကိုယ့် ဘဝလမ်း ကို လည်း ကိုယ် ကိုယ်တိုင် ပဲ ရွေးချယ် လျှောက်လှမ်းရမှာပါ ။
ကျွန်တော့် မိတ်ဆွေ တစ်ယောက် ကျ တစ်မျိုး ။ သူ လည်း နယ် က နေ တစ်ယောက် တည်း တက် လာပြီး ရန်ကုန် မှာ ဘဝ တစ်ခု တည်ဆောက်တာပါ ။ မိဘ လည်း မရှိတော့တဲ့ တစ်ကောင်ကြွက် ပေါ့ ။
“ ငါ က တစ်မျိုး ကွ ၊ အိမ်ထောင် ကျ တာ နဲ့ မိသားစု ဘဝ စတာပဲ ”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ မိန်းမ ယူ လိုက်တာ နဲ့ ယောက္ခမတွေ ပါ အိမ် ပေါ် ရောက် လာတာလေ ”
မှတ်ထားပါ ။ အိမ်ထောင် ကျ တဲ့ ယောက်ျား အတော်များများ ဟာ ‘ အာဒမ် နဲ့ ဧဝ ’ ကို သဘော ကျ လေ့ ရှိတယ် ။
“ ကမ္ဘာဦး လူသား ဖြစ်တဲ့ အတွက် သူတို့ မှာ ယောက္ခမ မရှိဘူးလေ ”
မိဘတွေ က သားသမီးတွေ ကို “ စိတ် မချဘူး ” ဆိုတဲ့ စိတ် နဲ့ နေကြတယ် ။ မိဘများ က တစ်သက်လုံး အရိပ် သဖွယ် မိုးထား ပေး ချင်ကြတယ် ။ ကိုယ့် ရဲ့ သားသမီးလေးတွေ မပူမပင် ကြရအောင်ပေါ့ ။ မှန်သင့် သလောက်တော့ မှန်ပါတယ် ။
ဒါပေမဲ့ ကိုယ် မိုး ထား တဲ့ အရိပ် ဟာ ကလေးတွေ အတွက် လူငယ်တွေ အတွက် ‘ လောင်းရိပ် ’ လည်း ဖြစ် နေ နိုင်ပါတယ် ။
သတိထားပါ ။
◾အကြည်တော်
#လူပျိုအပျိုဖတ်စာ
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment