❝ ယုံတမ်းစကား ❞
တစ်ခါက ..
တိုင်းပြည် တစ်ပြည် တွင် ပညာတေဇ ဘုရင်လေး တစ်ပါး ရှိလေ၏ ။
ထို ပညာတေဇ ဘုရင်လေး သည် သက်တော် ( ၂၇ ) နှစ် သို့ ရောက်သည့် အခါ မွေးနေ့သဘင်ပွဲတော် ကို တစ်တိုင်းပြည်လုံး တွင် ပျော်ရွှင်ပွဲများ ဖြင့် ကျင်းပစေပြီး ပြိုင်ပွဲများ ပြုလုပ်ရန် ဝန်ကြီးများ ၊ အမတ် များ နှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးလို့ နေလေတော့၏ ။
“ ဒီ လက်စွပ် ကို တိုင်းသူပြည်သား ထဲ က လူတစ်ဦးတစ်ယောက် ကို မွေးနေ့အထိမ်းအမှတ် အဖြစ် ချီးမြှင့်ချင်ပါတယ် ၊ ဘယ်လို လူမျိုး ကို ပေးသနားသင့်သလဲ ”
ဟု မိန့် ရာ ...
“ အကျင့်သီလ နှင့် ပြည့်စုံသော သူ ကို သာ ချီးမြှင့်သင့်ပါတယ် ”
ဟူ၍ လည်းကောင်း ...
“ သူရသတ္တိ နှင့် ပြည့်စုံသည့် လူ ကို ပေးသင့်ပါတယ် ”
ဟူ၍ လည်းကောင်း ...
“ ဉာဏ်ပညာ ထက်မြက်သူ ကို ချီးမြှင့်သင့်ပါတယ် ၊ ချီးမြှင့်ရာ မှာ ဉာဏ်ကြီးရှင် ပြိုင်ပွဲ ပြုလုပ်ပြီး ရွေးချယ် ချီးမြှင့်တော်မူပါ ”
ဟု ဝန်ကြီး ၊ အမတ်များ က လျှောက်ထားကြကုန်လေ၏ ။
ထိုအခါ ဘုရင်လေး က ....
“ ဒီ ပွဲ မှာ ငါ့ ပညာ အစွမ်းလည်း ပြရသေးတာပေါ့ ”
ဟု တွေးတော လိုက်လေ၏ ။
ထို့နောက် ... ဘုရင်လေး ပညာတေဇ က ...
“ အမတ်ကြီး အကြံ ကောင်းလှပါသည် ၊ မနက်ဖြန် ဉာဏ်ကြီးရှင်ပြိုင်ပွဲ ပြုလုပ်ရန် တစ်တိုင်းပြည်လုံး ကို ကြေညာမောင်း ခတ်စေ ”
ဟု မိန့် လိုက်လေတော့၏ ။ နောက် တစ်နေ့ တွင် ...
“ တိုင်းသူပြည်သား လူအများ တို့ ရေ ... လာမည့် လပြည့်နေ့ တွင် ... ဘုရင်လေး ပညာတေဇ ၏ ( ၂၇ ) နှစ် မွေးနေ့တွင် ဉာဏ်ကြီးရှင်ပြိုင်ပွဲ ကို နန်း ... မဏ္ဍပ် တွင် ပြိုင်ပွဲပြုလုပ်မည် ဖြစ်၍ မည်သူ မဆို လာရောက် ယှဉ်ပြိုင် နိုင်ပါသည် ”
လပြည့်နေ့ သို့ ရောက်သည့်အခါ ဉာဏ်ကြီးရှင်ပြိုင်ပွဲ သို့ ကျင်းပလေတော့၏ ။
“ အမောင်တို့ ... တစ်ဦးချင်း စီ ပြောချ င်ရာ ပြောကြ ၊ ကျွန်ုပ် ကိုယ်တော်မြတ် မယုံကြည်အောင် ပြောနိုင်သည့် လူ ကို ဟောဒီ က ပတ္တမြား လက်စွပ်တော် ကို ပေးတော်မူမည် ။ ကဲ ... အခုချိန် က စပြီး တစ်ဦးစီ ပြောနိုင်ကြပါပြီ ”
ဟု ဘုရင်လေး က မိန့်တော် မူလိုက်သည့် အခါ ကျေးတောသား တစ်ဦး က ...
“ ကျွန်တော်မျိုး နွားမကြီး ဟာ အလွန်ပင် ကြီးလို့ တစ်ဖက် ချို ပေါ်မှာ နား နေတဲ့ ကျီးကန်း ဟာ ဟိုဘက် ချိုဖျား ရောက်အောင် ညပေါင်း တစ်ရာ ပျံရပါတယ် ဘုရား ”
ဟု လျှောက်ထား လိုက်လေတော့၏ ။
နောက်ထပ် ကျေးတောသား တစ်ဦး က လည်း ...
“ ကျွန်တော်မျိုး အဘိုး ဟာ အသက် ( ၁၀ ) နှစ်သား မှာ အိမ် ပေါ် က ပြု တ်ကျတာ မြေကြီး ပေါ် ရောက်တဲ့ အခါ အသက် ( ၉ဝ ) အရွယ် ဖြစ်သွား တာ ယုံတော်မူပါ ဘုရား ”
ဟု လျှောက်ထားပြန်၏ ။
“ ကျွန်တော်မျိုး တို့ မွေးထားသည့် ကျွဲကြီး ဟာ ရှေ့ကျွန်း က နေပြီး အနောက်ကျွန်း က မြက်တွေ ကို စားပါတယ် ။ စား ပြီးတော့ မစင် စွန့်ချလိုက်တာ အခု ဟိမဝန္တာတောင်ကြီး ဖြစ်သွားပါတယ် ”
ဟု လျှောက်လိုက်ရာ ဘုရင်လေး ပညာတေဇ က ....
“ မောင်မင်းတို့ ပြောတာတွေ ဟာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ် ၊ ကျွန်ုပ် ကိုယ်တိုင် ယုံလည်း ယုံကြည်တော်မူပါ တယ် ”
ဟု မိန့် ရာ ပြိုင်ပွဲဝင် အားလုံး က ....
“ မဟုတ်တာ ပြောလည်း ယုံတာပဲ ”
ဟု အံ့ဩကြကုန်လေ၏ ။
ထို အချိန်၌ နွားကျောင်းသားလေး မောင်လူလှ ရောက် လာ ပြီးလျှင်
“ ဉာဏ်ကြီးရှင် ပြိုင်ပွဲ မှာ ... ကျွန်တော် မောင်လူလှ ယှဉ်ပြိုင်ခွင့် ပြုပါ ခင်ဗျာ ”
ဟု ခွင့်တောင်းလေ၏ ။
ထိုအခါ .... ဝန်ကြီးတစ်ဦး က ...
“ ပြိုင်နိုင်ပါတယ် ၊ အထဲ ကို ဝင်ပါ ”
ဟု ပြိုင်ပွဲမဏ္ဍပ် ထဲ သို့ ဝင်ခွင့် ပြု လိုက်လေတော့၏ ။
နွားကျောင်းသားလေး မောင်လူလှ မဏ္ဍပ် ထဲ သို့ ရောက်သည့်အခါ ဘုရင်လေး ပညာတေဇ က ...
“ ကဲ ... အမောင် ... အမောင် ပြောသမျှ ကို ငါ ကိုယ်တော်မြတ် ယုံကြ ည်တော်မူမည် ၊ မယုံကြည်နိုင်ကြောင်း ငါ ကို ယ်တော်မြတ် အမိန့် ရှိ က ပတ္တမြားလက်စွပ် ကို သင့် အား ပေးမည် ၊ ငါ မယုံကြည်သော စကား ကို ပြောပေတော့ ”
ဟု မိန့် လိုက်လေတော့၏ ။
ထိုအခါ နွားကျောင်းသားလေး မောင်လူလှ က ...
“ ကျွန်တော်မျိုး ဖခင်ဟာ တစ်ချိန်က ဗိသုကာပညာရှင်ကြီး တစ်ယောက် ဖြစ်ပါတယ် ၊ အရှင်မင်းကြီး ခမည်းတော် နှင့် ကျွန်တော်မျိုး ဖခင် တို့ မိတ်ဆွေအရင်းတွေ ဖြစ်ကြပြီး ဤ နန်းတော်ကြီး ကို လုပ်အားခ အကြွေး နှင့် တည်ဆောက်ခဲ့ပါတယ် ၊ နန်းတော်ကြီး ပြီးစီးသွားတဲ့ အခါ အရှင် ရဲ့ ခမည်းတော် က ကတိ တစ်ခု ပြုခဲ့ပါတယ် ဘုရား ”
ဟု လျှောက်ထား လိုက်လေ၏ ။
“ ဘယ်လိုများ ကိုယ်တော် ရဲ့ ဖခမည်းတော် က ကတိ ပြုမိလို့ လဲ ”
ဟု ဘုရင်လေး က မိန့်လိုက်ရာ ....
“ ကျွန်တော်မျိုး အသက် ( ၂၀ ) အရွယ် ရောက် လို့ ဒီ နန်းတော်ကြီး ဆောက်ခအကြွေး မကျေပါက နန်းတော်ဆောက်ခ အကြွေး မပေးပါ က နန်းတော်ကြီး ကို ကျွန်တော်မျိုး အား ပေးရန် ကတိသစ္စာ ပြုထား ကြပါ သည် ။ အခု ... ကျွန်တော်မျိုး မှာ အသက် ( ၂၀ ) အရွယ် ရောက်ပါပြီ ၊ ကျွန်တော်မျိုး စကား ကို အရှင်မင်းကြီး ယုံပါလျှင် နန်းတော်ကြီး ကို အခုပင် ပေးတော်မူပါရန် လျှောက်ထားဝံ့ပါသည် ဘုရား ”
ဟု နွားကျောင်းသားလေး မောင်လူလှ က လျှောက်ထား လိုက်လေ တော့၏ ။
ထိုအခါ ... ဘုရင်လေး ပညာတေဇ မှာ ကား ......
“ ဟိုက် ... သူ့ စကား ကို ငါ ယုံကြည်တယ် ဆိုရင် နန်းတော်ကြီး ကို ပေးရမှာ ပါလား ၊ အားလုံး ထဲ မှာ သူ က အတော်ဆုံးပဲ ”
ဟု တွေးတော လိုက်လေ၏ ။
ထို့နောက် ဘုရင်လေး ပညာတေဇ က ...
“ ကျွန်ုပ်တို့ တိုင်းပြည် မှာ သင့် လို ပညာရှိ နွားကျောင်းသားများ ရှိတာ သိရလို့ ဝမ်းသာစရာပါပဲ ၊ ကဲ ... သင့် စကား ကို ငါ ကိုယ်တော်မြတ် ယုံကြည်တော်မူပါတယ် ၊ ကျွန်ုပ် ၏ မွေးနေ့ မင်္ဂလာပွဲ မှာ ဆုဒါန အဖြစ် ပတ္တမြားလက်စွပ်တော် ကို သင့် အား ချီးမြှင့်တော်မူမည် ”
ဟု ဆိုကာ နွားကျောင်းသားလေး မောင်လူလှ အား လက်ဝတ်ရတနာ ကို ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာစွာ ပေး လိုက်လေတော့ သတည်း ။
၂ဝ၁၃ ၊ စက်တင်ဘာ ( ၂၂ ) ရက်
▢ အောက်တိုဘာအောင်ကြီး
📖 ယုံတမ်းစကား လိပ် နှင့် အခြားပုံပြင်များ
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment