❝ ရင်နင့်ပန်း ❞
━━━━━━━━━━━━━━
မိုးမြင့်မေ ( ရေနံချောင်း )
━━━━━━━━━━━━━━
ကျွန်မ အခန်းပြင်ဘက် ကို ထွက်လာရင်း အိပ်ရာပေါ်မှ လူမမာ အမေ့ ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်တယ် ။ အမေ က ညာဘက် ကို ဘေးစောင်းရင်း အိပ်ပျော်နေ ဆဲထင် ။ ကျွန်မ အမေ့ အနား ကို ခြေဖွဖွ တိုးကပ်ကာ ကြည့်လိုက်တယ် ။ အို အမေ ငိုနေတာပါလား ။
“ အမေ ”
ကျွန်မ တိုးတိုးလေး ခေါ်တော့ အမေ က ကိုယ် ကို လှုပ်ပြပြီး ၊ မျက်နှာ ကို စောင်ပါးလေး နဲ့ ဆွဲ အုပ်လိုက်တယ် ။
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ အမေ ရယ် ၊ သမီး အမေ့ အတွက် ဈေး ကို ဆေးသွား ဝယ်မလို့ ”
ကျွန်မ အသံ ကြားတော့မှ အမေ က တအင့်အင့် နဲ့ အသံထွက် ငိုနေတော့ တယ် ။ ကျွန်မ လည်း မျက်ရည် ဝိုင်းလျှက် အမေ့ လက် ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖြေသိမ့် ပေး ရတယ် ။ ကျွန်မ က အမေ ငိုတာ မြင်ရင် ဘယ်တော့မှ အမေ့ ရှေ့ ကို မျက်ရည် မကျ အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်တယ် ။ ကျွန်မ ငိုရင် အမေ ပို အားငယ် မှာ အမှန် ။
“ အမေ ဘာစားချင်တဲ့ စိတ် ရှိလဲဟင် ။ အမေ ခံတွင်း ကောင်းမယ် ထင်တာ လေး ပြောပါအုံး ၊ နေ့တိုင်း သမီး က ကောင်းမယ် ထင် တာလေးတွေ ကျွေးပေမယ့် အမေ ခံတွင်းတိုး မှ အရသာ ရှိမှာပေါ့ ၊ ဘာ မှာမလဲ အမေ ၊ အမေ စားချင်တာလေး မှာလိုက်ပါ ”
အမေ က ထုံးစံအတိုင်း ခေါင်းခါ ပြတယ် ။ အမေ့ ကို မေး သာ မေးရတယ် ဘယ်တော့မှ စားချင်တာ ကို မမှာပါ ။ ကျွန်မ ဘာကိုပဲ ချက်ချက် ဟက်ဟက် ပက်ပက် မစား ။ တို့ကာ ဆိပ်ကာ သာ ။ မျိုမကျတဲ့ ပုံ ။ လုံးလုံး မစားတာ မဟုတ်ပေမယ့် မသေရုံ တမယ်ရယ် အရာရာ စိတ်လျှော့ ထားသလို နေတော့တယ် ။ ကျွန်မ ဘာကို မှ လည်း ဆက် မမေး နေတော့ပါ ။
“ အမေ သမီး သွားပြီနော ”
ကျွန်မ လည်း ဈေးခြင်း ကို ဆွဲရင်း တံခါး ကို ပိတ်ကာ တိတ်တဆိတ် ထွက် လာခဲ့တယ် ။ အတွေးတို့ က အမေ့ အတွက် ဆေး နဲ့ အမေ စားချင်မယ့် ဟင်းစားလေး တွေ ဝယ်ဖို့ စဉ်းစားရင်း အတိတ် က ပုံရိပ်မည်း က ခေါင်းထဲ တဝဲလည်လည် ။
၂ ။
“ ဦးလေး ၊ ဦးလေး ရေ ”
ကျွန်မ က အိမ်ရှေ့ သံပန်းတံ ခါးကို လှုပ်ခါလှုပ်ခါ နဲ့ ခေါ်ရင်း အသံ ပိုပိုမြည် အောင် အတင်း လှုပ် ခေါ်နေတော့တယ် ။
“ ဟေ .. ဘယ်သူလဲ ဟ ၊ တံခါး ကို တွန်း ဝင်ခဲ့လိုက်ဟေ့ ဒီမှာ ဦးလေး မအားလို့နော် ”
အိမ် ထဲ က ဦးလေး အသံ ကို ကြားပြီး နောက် ကျွန်မ လည်း ခြံဝ က သံတံခါး ကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်တယ် ။ အိမ်ရှေ့ ရောက်လာတဲ့ အထိ အိ မ်ထဲ က လူ က ထွက် မလာသေး ။ ကျွန်မ အိမ်ထဲ မဝင်သေးဘဲ အိမ်ပေါက်ဝ က နေပဲ ရပ်စောင့် နေ လိုက်တယ် ။
“ အော် .. ခင်လေး လာလာ ညည်း တစ်ယောက် တည်းလား ”
ဦးလေး က ကျွန်မ နောက် ကို ပါ လှမ်း ကြည့်ရင်း မေးလိုက်တော့ ကျွန်မ လည်း ချက်ချင်းပဲ အလောတကြီး ဖြေ လိုက်တယ် ။
“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး ၊ အမေ နေမကောင်းလို့ အဲဒါ ပိုက်ဆံ လာ ချေးတာပါ ”
ဦးလေး က ကျွန်မ ဖြေသံ အပြီး မှာ အိမ် ထဲ ကို ရှေ့ က နေ ဝင်သွားတော့ ကျွန်မ လည်း နောက် က နေ လိုက်လာခဲ့ပြီး ထိုင်ခုံ မှာ ထိုင်ရင်း ဦးလေး စကားပြန် တာ ကို တထိတ်ထိတ် နဲ့ နားထောင် နေလိုက်တယ် ။ ချေး လို့ မှ မရရင်တော့ အမေ့ အတွက် ဆေးဖိုး ခက်တော့မှာပဲ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ စိုးရိမ်နေမိတယ် ။
“ အေးပါ ဘယ်လောက် ယူမှာလဲ ”
“ တစ်သောင်း ဆိုရင် ရပါပြီ ဦးလေး ၊ အကြာကြီး မထားပါဘူးနော် ။ ရှေ့ တစ်ပတ် ဆိုရင် ကျွန်မ ဈေး ထဲ မှာ အလုပ် ရပါပြီ ”
“ အောင်မာ အသက်ကလေး ကြည့်တော့ တစ်ဆယ့်ငါး သာသာ ဘာတွေ များ လုပ်ရမှာတုန်းဗျ ၊ ကဲ ပြောပါအုံး ”
“ ဈေး က ဆိုင်ကြီး မှာ တောက်တိုမယ်ရပေါ့ဗျ ၊ ဈေးရောင်း လည်း သင်ရင်း ပေါ့ ၊ ထမင်း လည်း ကျွေးမယ် အဝတ်အစား လည်း ဆင်မယ်တဲ့လေ ”
“ ဟုတ်ပါပြီ ဗျာ ဟုတ်ပါပြီ ၊ ကဲ ခဏ နေဦး ငါ သွား ယူလိုက်မယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတဲ့ ဝဝတုတ်တုတ် ဦးလေး ကို လိုက်ကြည့်ရင်း အမေ့ ဆေးဖိုး အတွက် အဆင်ပြေပြီ ဆိုပြီး ပျော်လိုက်တာလေ ။
၃ ။
လူသစ် ရောက်လာတယ် ဆိုပြီး ရောက်နှင့် နေတဲ့ အလုပ်သမားတွေ က ကျွန်မ ကို သေချာကြည့်တယ် ။ နောက်ပြီး တစ်ယောက် နဲ့ တစ်ယောက် မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ တွေ လုပ်ပြ နေတာ မြင်လိုက်ရပေမယ့် အဓိပ္ပာယ် ကို နားမလည်ခဲ့ဘူး ။ ဆိုင်ရှင် အန်တီကြီး က ကျွန်မတို့ အနား ရောက်လာတယ် ။ ကျွန်မ ကို လည်း သေချာ ကြည့်ရင်း အလုပ်သမား တချို့ ကို လှမ်း ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟေ့ လူဟောင်းတွေ ၊ လူသစ် ကို ရောင်းတာ ဘာညာ သင်လိုက်အုံး ဟို ကောင်မလေး ငွေ တော့ တွက်တတ်တယ်မလား ”
မေးလာတဲ့ ဆိုင်ရှင် မိန်းမကြီး ကို ကြည့်ပြီး မြန်မြန် ခေါင်းညိတ် ပြလိုက် တယ် ။ အလုပ်သမားတွေ က ကိုယ့် နေရာ နဲ့ ကိုယ် နေရာ ယူ လိုက်ကြပြီး ဈေးဝယ်သူ လာရင် ဘယ်လို အပြော နဲ့ ရောင်း ၊ မဝယ် ဝယ်အောင် ဆွဲဆောင် ၊ ဈေးဝယ်သူ စိတ်တိုင်းကျ စေဖို့ ဘယ်လို ပြော ရောင်း ၊ ဘာညာ အကုန်သင်ပြပြ သင်လုပ်လုပ် နဲ့ ထမင်းစား နား ခဏ နေပြီးရင်တော့ ဆိုင် ထဲ အလှည့်ကျ ပြန်ဝင် ။ ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့တာ ကုန်ဆုံးပြီး တစ်ရက် ပြီး တစ်ရက် တစ်လ ပြီး တစ်လ နောက် တစ်နှစ် ဘက် ကို တောင် ရောက်လာခဲ့ တော့တယ် ။
ဒီ ဆိုင်မှာ လုပ်သက်ကလေး ရလာပြီး အရာရာ ကျွမ်းကျင် လာခဲ့တယ် ။ ကျောင်း တက်ချိန် ဆိုတာ လည်း အမေ့ ကျန်းမာရေး ကြောင့် မတက်ခဲ့ရ ။ ငါးတန်း ဖြေပြီး ကျောင်း ထွက်ခဲ့ရတယ် ။ ရွယ်တူ ကျောင်းသူလေးတွေ ကို မြင်ရင် လိုက် ငေးရတာ လည်း အမောပါပဲ ။
ဒီ တစ်နှစ် အတွင်း ဖွင့်ထွား လာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်း ကလည်း မယုံနိုင်စရာ ။ မျက်နှာလေး က ဖူးလုံးလုံးလေး မို့ ချစ်စရာလေး ဆိုပြီး လုပ်ဖော်ကိုင် ဘက်ချင်း မနာလို သလို အမြဲတမ်း စစနောက်နောက် လုပ်ကြလေရဲ့ ။ လုပ်တဲ့ နေရာ မှာ လည်း သေသပ်ပြီး ဘာခိုင်းခိုင်း ဖင်ပေါ့တာ ကြောင့် ခင်လေး နာမည် က ဈေးလာ ဝယ်သူများ ပင် အလွတ် ရကာ မှတ်မိနေတော့တယ် ။
“ ခင်လေး ရေ အိမ်နောက်ဖေး က စတိုခန်း ကို သွားနော် လိုတဲ့ ပါဆယ်ထုပ်တွေ စစ် လိုက်တော့ ဟေ့ ဆိုင်သိမ်းတော့မယ် ”
“ ဟုတ် အစ်မ ”
ဆိုင် မှာ စီနီယာ ကျတဲ့ အစ်မ တစ်ယောက် က ခိုင်းတာ နဲ့ စာအုပ် နဲ့ ဘောလ်ပင် ယူပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ စတိုခန်း က ချောင်ကျ နေတော့ ညနေ ခပ်စောင်းစောင်းမို့ အမှောင်ဘက် နည်းနည်း စွန်းချင်တယ် ။ စတိုခန်း တံခါး ကို ဖွင့်ရင်း ခေါက်ဆွဲထုပ်တွေ ထားတဲ့ ဘက် ကို လာလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ရုတ်တရက် ကျွန်မ ရဲ့ နောက် ကနေ သိုင်းချုပ်ပြီး ပါးစပ် ကို အတင်း ပိတ်လိုက်တာကို သိပေမယ့် ကျွန်မ မရုန်းနိုင်ခဲ့ပဲ အသံ က ဝူးဝူးဝါးဝါး ။ ဒါပေမယ့် အင်အားချင်း မ မျှတော့ ကျွန်မ ရုန်းကန် အော်ဟစ် ပေမယ့် အချည်းနှီး သာပါပဲ ။ ကျွန်မ အကြောက်အကန် ရုန်းခဲ့တယ် ။ အုပ်မိုးလာတဲ့ မျက်နှာ ကို မြင်လိုက်တော လူယုတ်မာကြီး ။ ဆိုင်ရှင် အန်တီကြီး ရဲ့ ယောက်ျား ။ မသဲမကွဲ ကြားက မှတ်မှတ်ထင်ထင် မြင်တွေ့ လိုက်ရတဲ့ လူယုတ်မာ ၊ ကျွန်မ ဘာမှ မတတ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး ။ သင်း ခြေလို့ ကြေမွခဲ့တဲ့ ပန်းတစ်ပွင့် အတွက် လက် ထဲ ကို ထိုးထည့်သွားတဲ့ အရာ ။ တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင် ထားရင်း စတိုခန်း ကနေ အပြေး တစ်ပိုင်း နဲ့ အပြီးတိုင် ပြေးထွက် လာခဲ့ တော့တယ် ။
၄ ။
“ ဟိတ် ”
အသံ တစ်ခု ။ နီးနီးကပ်ကပ် ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် အတွေး က နေ ရုတ်တရက် လန့်ဖြန့် သွားခဲ့တယ် ။
“ ဈေး ကို လား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ”
ဈေးခြင်း မြင်လျက် နဲ့ ဈေး ကို လား ဆိုတော့ ဟုတ်ကဲ့ ပဲပေါ့ ။
“ လာလေ လိုက်ပို့မယ် အာရကေ မလိုပါဘူး အသိတွေပဲဟာ ”
“ အော် ကျေးဇူးပါ ရပါတယ် ရောက်တော့မှာပဲဟာ ”
“ လာပါ ကဲ စကားလေး ပြောချင်လို့ ဟာ ”
အနား ကို လာပြီး အတင့်ရဲစွာ နဲ့ လက် ကို ဆွဲတော့ ကျွန်မ က အနေအထား ကို ကြည့်ရင်း အလိုက်သင့် ဖြေရတာပေါ့ ။
“ ကျွန်မ အလုပ် ကို ညနေပိုင်း ပဲ စကား ပြောပါတယ် အကို မနက်ပိုင်း အမေ့ အတွက် ပြုစုရလို့ပါ ”
“ ဘာလဲ ဟ ရေမလျှံ ဘူး ထင်ပြီး အထာ ကိုင်တာလား ၊ ဒီမယ် အပြည့် သူများ ထက် နှစ်ဆ ပေးလို့ရတယ် သဘောပေါက် ”
စောစောစီးစီး မူး နေပြီး လမ်းမ ပေါ်မှာ မထီမဲ့မြင် လုပ်လာတော့ ကျွန်မ စကားနည်း ရန်စဲ ဖြစ်အောင် ဘာမှ မပြောဘဲ လှည့် ထွက်ခဲ့တယ် ။ ခုတလော အမေ က ကျန်းမာရေး တော်တော် ဆိုးလာတာ အရင် လို နေ့ရောညပါ သွားလို့ မဖြစ်ဘူး ဆိုတာ ကျွန်မ ကိုယ်တိုင် ပြုစုနေရတော့ သိတယ်လေ ။
ဒီလိုပါပဲလေ ။ ခနဲ့တဲ့တဲ့ အသံတွေ ကြား မထိတထိ လုပ်တာတွေကို နေသားကျ နေတဲ့ ကျွန်မ က နှုတ်ဆက် လာသူတွေ ကို လည်း ပြုံးပြရတာပေါ့ ။ ဒါမှ ကျွန်မ ဘဝ က ညည ထွက်ရမှ အလုပ် ဖြစ်မယ်လေ ။ ကျွန်မ ဘဝ ရဲ့ အတိတ် က အကြောင်း တစ်စေ့တစ်စောင်း သိတဲ့ သူတွေ ရှိချင် လည်း ရှိမယ် ။ မသိတဲ့ သူ လည်း ရှိမယ် ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မ ဘဝ ကို နားလည်မှု နဲ့ ကူညီဖေးမမယ့် သူ ရှိသလို ကျွန်မ ရဲ့ အသွေးအသား နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်း ကို ဋီကာ ဖွဲ့ပြီး ခပ်နွဲ့ နွဲ့ ယောကျာ်း တွေ လည်း ရှိရဲ့ ။
ဘဝ မှာ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မယ် ဆိုရင် ပျက်စီးခြင်း အကြောင်းတရား ထဲ က မှ ငွေ ရှိလို့ အချိန်ဖြုန်း ။ ငွေကို ရေလိုသုံးပြီး ပျက်စီးရာ ပျက်စီးကြောင်း အကြောင်းရှာ သုံးဖြုန်း တတ်တဲ့ ယောက်ျား အများစု က ငွေ ရှိလို့ ပျက်စီးကြတယ် ။ ကျွန်မ က တော့ ငွေ မရှိလို့ ဘဝ ပျက်ခဲ့ရ ပျက်စီးခဲ့ရပေမယ့် ပျက်စီးခြင်းအကြောင်းတရား အရ ကျွန်မ က ငွေ မရှိလို့ မျက်နှာမွဲမို့ ဖျက်ဆီး ခံခဲ့ရတယ် ဆိုရင် ပို မှန်ပါလိမ့်မယ် ။ ငွေ ရှိတိုင်း လူတိုင်း ပျက်စီးကြတယ် လို့ တော့ ကျွန်မ မဆိုလိုပါဘူး ။ ကျွန်မ လေ ဖျက်ဆီးခံ ခဲ့ရ တဲ့ တဒင်္ဂ ပြန် တွေးမိရင် ခုထိ တုန်လှုပ်ခြောက်ချား ဆဲပဲ ။ အရိပ်မည်း လို မိုးနေတဲ့ မျက်နှာ ကို ပြန် မြင်မိတိုင်း ဆတ်ခနဲ တွန့် ပြီး ကြောက်လန့်နေတုန်း ။ တွေးမိလိုက်တိုင်း လည်း ဒေါသ က အလိပ်လိုက် တက်တက် လာပေမယ့် အရာရာ မျက်နှာမွဲ မို့ ခေါင်းငုံ့ ပြန်ခဲ့ရတယ် ။ လက် ထဲ ကို ထိုးထည့် သွားပြီး ပြေးထွက်သွားတဲ့ လူယုတ်မာ ရဲ့ ကျောပြင် ကို ငေးကြည့်ရင်း ငွေ ဆိုတာ ကို သိလိုက်ပေမယ့် ကျွန်မ လွှင့်မပစ်ခဲ့ဘူး ။ အမေ့ အတွက် ဆိုပြီး ကြိတ်မှိတ် ခံစားရင်း မထူးဇာတ် ခင်းခဲ့တာ အခုထက်ထိ ပါပဲလေ ။ ကျွန်မ အရွယ် မတိုင်ခင် ကတည်း က ခြေတော်တင်ပြီး ငွေအင်အား နဲ့ ကစားခဲ့တဲ့ လူ့ ဂုဏ်သရေရှိ မြို့မျက်နှာဖုံး ကျက်သရေတုံး ကို ကျွန်မ သ,တ်ဖို့ အကြိမ်ကြိမ် ကြံစည်ဖူးတယ် ။ စိတ်ကူး နဲ့ လည်း အကြိမ်ကြိမ် ကြိုးစားဘူးတယ် ။ ဒါပမယ့် အချည်းအနှီးပါပဲ ။ တကယ်လို့ ကျွန်မ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားရင် အမေ ဒုက္ခ ရောက်ရချည်ရဲ့ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ မျိုသိပ် ခဲ့ရတာလည်း အခုထိ ။ ဒါတွေ သိထားတဲ့ အမေ က ငိုတိုင်း ကျွန်မ စိတ် မကောင်းပါ ။ အမေ့ ကို လည်း နားလည်အောင် ပြောပြထားရတယ် ။ မိခင် ဆိုတဲ့ အမေမျိုး က အရာရာ ကို ကိုယ် က သာ သားသမီး အပေါ် အုပ်မိုးပြီး ဘယ်လို ပြဿနာမျိုး ကို မဆို ရင်စည်း ခံချင်ကြတာလေ ။ ဖြစ်ရင်း ဖြစ် အမေ သာ လျှင် အဖြစ်ခံမယ် ။ သားသမီးလေးတွေ ရှေ့ရေး အတွက် ကံငါးပါး ဆိုလည်း လုံမယ် မထင်ပါ ။ ဒါဟာ မိခင် တစ်ယောက် ရဲ့ စိတ်လေ ။ ခုတော့ အမေ က ကျန်းမာရေး ကြောင့် အိပ်ရာ ထက် လဲ ခဲ့တော့ သမီး ဘဝပျက်ခံ ရှာကျွေး နေတာ အမေ မျို မကျတာ မဆန်းပါဘူး ။ မထူးတော့ပါဘူး အမေ ။ ကျွန်မ ဘဝ က သန်းခေါင် ထက် ညဉ့် မနက်တော့ပါဘူး ။ အမေ့ အပေါ် သမီး ပြုစုယုယခွင့် ရတာ ကိုပဲ ဒီ ဘဝ ရောက်ရတာ အမြတ်ပေါ့ ။ ကျွန်မ မရှုံးပါဘူး အမေ ၊ ဒါပေမယ့် အမေ မငိုပါနဲ့ ။ ကျွန်မ ဘဝ က အကြွေပန်း ပေမယ့် မနွမ်း ပါဘူး ။ ကျွန်မ အသက်ရှင် နေ သရွေ့ အမေ့ အတွက် ထာဝစဉ် လန်းဆန်း နေအုံးမှာပါ ။
“ ကျွီ ... ”
ကားဘရိတ်အုပ်သံ ကြောင့် ကျွန်မ လမ်းကူးကာ နီး ဆဲဆဲ အတွေး ရပ်သွား တော့တယ် ။ ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ပြီး ကားမှန် က ရုတ်တရက် လျောကျ လာပြီးခေါ်သံကြောင့် ကျွန် မကြည့် လိုက်တယ် ။
“ ခင်လေး ”
မြင်လိုက်ရတဲ့ မျက်နှာ က ဆက်စုပ်ရွံ့ရှာစရာ ကောင်းလောက်အောင် အခုထိ မှတ်မိ နေဆဲ ။
“ လူယုတ်မာ ”
အံကို တင်းတင်းကြိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်း ကို ဖိကိုက် ထားလိုက်တယ် ။ ကျွန်မ မမြင်ချင်ဆုံးသော မျက်နှာ ကို အော့နှလုံး နာ လွန်းလို့လေ ။ အို ကြာရင် ဒေါသတွေ ထိန်းမရ ဖြစ်မှာ စိုးလို့ ကား ကို ရှောင်ပြီး လမ်းကူးဖို့ ခြေလှမ်း ပြင်လိုက်တယ် ။ ဘေး ကို လည်း ကြည့် မနေဘူး ။ လူယုတ်မာ မျက်နှာကို မမြင်ရလေ ကောင်းလေ ဆိုတဲ့ အတွေး ထက် အသံ ကို ကြားလိုက်ရတော့ ဒေါသ က ပို ထွက်လာတော့တယ် ။
“ ခင်လေး ခဏလေး နေပါဦး ”
မတွေ့အောင် လည်း ရှောင်ခဲ့တယ် ၊ မတွေ့တာ လည်း ကြာခဲ့ပြီ ။ အခုမှ ဘယ်က ပေါ်လာတယ် မသိဘူး ရုတ်တရက် ကျွန်မ ဒေါသ က ငယ်ထိပ် အထိ တက်လာ တော့တယ် ။ လူယုတ်မာ က အောက် ကို အဆင်း ကျွန်မ က လမ်း ကို အကူး အရှိန် နဲ့ မောင်း လာတဲ့ ကားလေး ကို ဖျတ်ခနဲ မြင်လိုက်ရပေမဲ့ ကျွန်မ နောက်ကျ သွားခဲ့တယ် ။
“ ဒုန်း ”
“ အား ... ”
“ ဟာ သွားပြီ ”
အသံတွေ ကြားလိုက်ရပြီး ကျွန်မ လေထဲ ကို အနည်းငယ် မြင့်တက် သွားတဲ့ နောက်မှာ မြောက်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ခပ်ဝေးဝေး မှာ ခွေခနဲ ပြန်ကျလာတယ် ။ ခေါင်း က မခံရပ်နိုင်အောင် နာကျင်ပြီး သွေးရူးသွေးတန်း နဲ့ လွင့်ထွက်သွားတဲ့ ခြင်း နဲ့ ပိုက်ဆံ အိတ် ကို ယူဖို့ ကြိုးစားရတယ် ။ ပိုက်ဆံအိတ် ဟာ လက်တစ်ကမ်း အကွာ မှာ ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မ မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး ။ ခြင်းတောင်း နဲ့ ပိုက်ဆံအိတ် ကို တစ်ရွေ့ရွေ့ နဲ့ လက် လှမ်း နေမိပေမယ့် မယူနိုင်ခဲ့ဘူး ။ ကျွန်မ မျက်လုံးတွေ ပြာလာတယ် ။
“ အမေ အို အမေ့ အတွက် ငါ .. ငါ အမေ့ အတွက် ”
နှုတ် က တစ်တွတ်တွတ် ဆိုရင်း ခန္ဓာကိုယ် က တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်ကာ ငြိမ်ကျ သွားပြီး အမှောင်လောက ထဲ ကျွန်မ တစ်ယောက် ထဲ အမေ့ ဆီ ပြေးသွားလိုက်တော့တယ် ။
▢ မိုးမြင့်မေ (ရေနံချောင်း )
📖 တစ်ယောက် တစ်ဘဝ ( ၁ )
.
No comments:
Post a Comment