❝ ကိုယ် ညံ့ လို့ သူ တော် တာ ❞
ငါ့ တူမများ ကို လေးလေး ကျောင်း နေတုန်း က အခြေအနေ ပြောပြချင်တယ် ။ လေးလေး နေရတဲ့ စာသင်ခန်း မှာ လူတော်တွေ ချည်းများ စု နေသလား လို့ တောင် ထင် ရတယ် ကွ ။ လေးလေး ရဲ့နောက် လှည့် ကြည့်လိုက်ရင် တစ်ခါတလေ မှ တစ်ယောက် စ နှစ်ယောက် စ တွေ့ ရတယ် ။ တစ်ခါတလေ လူ ပျောက်နေတယ် ။ အကုန် လေးလေး ရှေ့ က ချည်းပဲ ။ နောက်ဆုံး က စ ရေတွက်မယ် ဆိုရင်တော့ လေးလေး ရဲ့ အခြေအနေ က လစဉ် တစ် နှစ် သုံး အတွင်း မှာ ရှိ နေတယ် ဆိုရမှာ ပေါ့ ။ ဒီတော့ စဉ်းစားတယ် ။ အဲဒီ
တုန်း က သူ တို့ တော်လို့လား ။
သေသေချာချာ စဉ်းစား လိုက်တော့ သူတို့ တော်တာ မဟုတ်ဘူး ကွယ့် ။ လေးလေး ညံ့ နေတာ ။
အဲ
လေးလေး က ဉာဏ် ထိုင်းသလား ဆိုတော့ မထိုင်းဘူး ။ ဘာလို့ အဲသလို ပြော နိုင်သလဲ ဆိုရင် ကျောင်းစာ နဲ့ မပတ်သက်တာ
တွေ ဆို အကုန် တော် နေတာကိုး ။ ဝီရိယ လည်း ရှိ သလား မမေးနဲ့ ။ စာ ကျက်ဖို့က လွဲရင် ကျန်တာ အကုန် ကြိုးစားတာ ။
အဲဒီတုန်း က “ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ” ရုပ်ရှင်ကား ကို တစ်ကား လုံး အလွတ် ရအောင် ကြည့် ဖူးတယ် ။ သင် နေရတဲ့ စာ သာ တစ်လုံး မှ မရတာ ။ ဆရာ က စာ မေးတော့ မင်းသားကြီး ဦးမြတ်လေး လို မျက်ခုံး တစ်ဖက် ပင့် ဖြေ လို့ အရိုက် ခံရဖူးပါ ရဲ့။ စိတ်ဝင်စား တဲ့ အရာတွေ က အဓိပ္ပာယ် မရှိတာတွေ မို့ သာ ။ ဝီရိယ ရှိပုံကတော့ ကမ်းကုန်ရော ။
မှတ်မှတ်ရရ လုပ်ရပ် တစ်ခု ပြောပြရဦးမယ် ။
လေးလေး ဆယ်တန်း နှစ် မှာပေါ့ ။ ရုပ်ရှင်မင်းသားကြီး က “ နှစ်ယောက်တည်း နေချင်တယ် ” ဇာတ်ကား နဲ့ တစ်ရှိန်ထိုး
အောင်မြင်လာတဲ့ အချိန် ။ လေးလေး တို့ အတန်း ထဲ က မိန်းကလေးတွေ က “ ဝင်းဦး ” ဓာတ်ပုံ ရရင် ဘယ်လောက် ပေးရပေးရ ဝယ် မယ်ပေါ့ ။ ဒီတော့ လေးလေး ရယ် ၊ လေးလေး ရဲ့ သူငယ်ချင်း ကိုခင်မောင်တင့် ရယ် မင်းသားကြီး ဦးဝင်းဦး ရဲ့ ဓာတ်ပုံ ရဖို့ အကြံအဖန် လုပ် ကြတယ် ။ လေးလေး တို့ ဟာ ဆံပင် ကို အလယ် မကျတကျ ခွဲပြီး အိုးမည်း နဲ့ နှုတ်ခမ်းမွေး ဆွဲ ။ ပြီးတော့ ဓာတ်ပုံ ရိုက် ။ အဲဒီ ဓာတ်ပုံ ကို ဦးဝင်းဦး ဆီ ပို့ ။ ဓာတ်ပုံ ချင်း လဲ ပါပေါ့ ။ ကျွန်တော် တို့ ဟာ မင်းသားကြီး ရဲ့ ပရိသတ်တွေ ပါပေါ့ ။
မရပါဘူး ။
ဟို က သူ့ ပြောင်တယ် ထင် ပုံ ရပါတယ် ။ လေးလေး နဲ့ အတူ ရှုပ်ခဲ့တဲ့ ကိုခင်မောင်တင့် ဆိုတာ ခုတော့ ရှူတင်မန်နေဂျာ ဖြစ် နေတယ် ။ “ သင်္ကြန်မိုး ” တို့ ၊ “ ဒဏ္ဍာရီ ” တို့ ၊ “ သွေး အတွက် သွေး ” တို့ မှာ ရှူတင်မန်နေဂျာ အဖြစ် တာဝန် ယူခဲ့တဲ့ သူပေါ့ ။
အဲဒီတုန်း က လေးလေး ရဲ့ ဘကြီးတစ်ယောက် က လေးလေး တို့ ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေ ကို ကြည့် ပြီး ...
“ ငါ့ မြေး လုပ်သမျှ ကြည့် နေရတာ ငါ ကွမ်းဝါး နေရသလိုပါပဲ ကွာ ။ အရည်မရ အဖတ်မရ တွေ ချည်းပဲ ” လို့ မှတ်ချက် ချဖူးတယ် ။ လေးလေး တို့ နှစ်ယောက် ကို ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီး ကတော့ အားကိုး ပါတယ် ။ ဆရာကန်တော့ပွဲ ကို စည်ကားအောင် လုပ် တတ်လို့တဲ့ ။ ဆရာကန်တော့ပွဲ ဆိုတာ နဲ့ တေးသရုပ်ဖော်တွေ ၊ ကျဘမ်းစကားပြောပွဲတွေ ။ စကားရည်လုပွဲတွေ နဲ့ လုံးလည်လိုက် နေတော့တာပဲ ။ ကျောင်း မှန် တဲ့ ရက် ဆိုလို့ လဲ တစ်နှစ်လုံး မှာ အဲသလို ရက်တွေပဲ ရှိတယ် ။
မှတ်မိသေးတယ် ။
အဲဒီတုန်း က ဆရာကန်တော့ပွဲ မှာ ထွေးညိုပြဇာတ် က တာ ။ ဇာတ်ထုပ် ကို နောက် က ဖွင့်ပေးပြီး ရှေ့ က သရုပ်ဆောင် တာ ပါ ။
ဇာတ်သိမ်း မှာ လေကြီးမိုးကြီး ကျပြီး ညောင်ကိုင်းကြီး ပြတ်ကျဖို့အတွက် လေးလေး က တာဝန် ယူရတယ် ။ ဖျာလိပ် ကို စက္ကူ ပတ် ။ သစ်ကိုင်း နဲ့ တူအောင် ဆေးခြယ် ။ ညောင်ရွက် နဲ့ ညောင်ကိုင်း
သေးသေးလေးတွေ ဖျာလိပ် မှာ ထိုး ပြီး နဖူးစီး အကွယ် ကနေ တက် ကိုင်ထားတာ ။ ထွေးညို က ညောင်ပင် အောက် ပြေး အဝင် ။ ဘကြီးမှုံ က
“ ထွေးညို ညောင်ပင် အောက် ကို မသွားနဲ့ ”
“ ထွေးညို ၊ ညောင်ပင်အောက် ကို မသွားနဲ့ ” ဆိုပြီး နောက် ကနေ အော် လိုက်လာတာ ၊ သစ်ကိုင်း က ကျိုး ကျ ။ ထွေးညို အပေါ် ပိ ။ ထွေးညို ဆုံးတော့ မှ ကိုသစ္စာ ပြန်ရောက်လာတဲ့ အချိန် ၊ ဘကြီးမှုံ က
“ မောင်သစ္စာ - မင်း အလာ ကောင်းပေမယ့် အခါ နှောင်းပြီကွယ် ” ဆို တုန်တုန်ရီရီ နဲ့ ပြော ။ ဇာတ်လမ်း က အဲသလိုကိုး ။
လေးလေး တို့ ကပြကြတော့ အဲဒီအချိန် မှာ လေးလေး က ဖျာလိပ်လွှတ် ချလိုက်တာ လေ က ဝှေ့လိုက်တော့ ညောင်ကိုင်း က ( ဖျာလိပ် ) ထွေးညို အပေါ် မကျဘဲ ဘကြီးမှုံ အပေါ် သွား ကျရော ။
ပရိသတ် က လည်း ဝေါခနဲ ရယ် ။ မင်းသမီး က လည်း ဗိုက်နှိပ် ရယ် ။ ဘကြီးမှုံ က လည်း ယောင်ရမ်းပြီး အား ဆို အော် လို့ လှဲ အိပ်လိုက် ။ နောက်က ကိုသစ္စာ က ရှေ့ က ဖြစ်နေတာတွေ ဘာမှ မသိဘူး ။ ညောင်ကိုင်း ကျိုးတာ သဘောကျလို့ ရယ်ကြတာ မှတ် နေတာ တဲ့ ။ ဟန် နဲ့ ပန် နဲ့ထွက် လာတာပေါ့ ။ အဲဒီတင် မင်းသမီး က ..
“ ကိုသစ္စာ ကိုသစ္စာ အလာကောင်းပေမယ့် အခါ နှောင်းသွားပြီ ၊ ဘကြီးမှုံ တစ်ယောက်တော့ ညောင်ကိုင်း ပိလို့ သေရှာပြီ ” လို့ ပြောပြီး ကန့်လန့်ကာ ချ ပစ်ရတာပေါ့ ။ ကိုသစ္စာ ကတော့ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းကြီး နဲ့ မင်းသမီး က ရယ် ။ ပရိသတ် က ရယ် ၊
တော်တော် နဲ့ ကို ရယ်လို့ မပြီးတော့ဘူး။
လေးလေး တို့ လုပ်လိုက် မှ ဖြင့် အဲသလိုချည်း ပဲ ။ ဒီလိုနဲ့ စာမေးပွဲကြီး ဖြေ ရရော ။ ဘာ ပြောကောင်းမတုန်း ။ လက်တွဲညီညီ နဲ့ ကျလိုက်တာ ဘုန်းခနဲ အုန်းခနဲ ပဲ ။ အဲသလို ဆယ်တန်း မှာ လေးနှစ် လေးမိုး ပညာ သင် လိုက်တော့ လေးလေး ရဲ့ မိဘများ ဟာ လေးလေး ရဲ့ အရည်အသွေး ကို အမှန်အတိုင်း မြင် သွားတယ် ။ ဒီတော့ လေးလေး ရဲ့ အဖေ က ....
“ မင်း ဘာ ဖြစ်ချင်တာလဲ ”
“ ကျွန်တော် အောင်မြင်ကျော်ကြားတဲ့ လူ ၊ လူတိုင်း က ဂရု စိုက်ရတဲ့ လူ ”
“ ဖြစ်တော့မှာပဲ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ”
“ ဘာ ဟုတ်ကဲ့လဲ ”
“ ဖြစ်တော့မှာ ဆိုလို့ ”
“ မဖြစ်နိုင်လို့ ပြောတာကွ ။ စာမေးပွဲ တဘုန်းဘုန်း ကျနေတဲ့ ကောင် က ”
“ ဟာဗျာ .. အဲဒါက ကျွန်တော် စိတ်မဝင်စားလို့ ပေါ့ ”
“ ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားတာ ဆိုရင် ”
“ ပြောစမ်းပါဦး ၊ မင်း က ဘာများ စိတ်ဝင်စားလို့လဲ ”
“ ကျွန်တော် က အနုပညာ ။ ပန်းချီပညာ ”
လေးလေး က အဲသလို လည်းပြောရော လေးလေး ရဲ့ အဖေ ဟာ တိုနေတဲ့ စိတ် ဆန့် ထွက်သွားပြီး ဟီးခနဲ ရယ် တော့တာ ။ လေးလေး ရဲ့ ပန်းချီ ဝါသနာ ကြောင့် ထွေးညိုဆက်တင် လုပ်တဲ့ ညောင်ကိုင်းသတင်း ကို သိ ထားတာကိုး ။
“ ကောင်းပြီ ၊ မင်း ဝါသနာ ပါတာ မင်း လုပ် ။ ထွန်းထွန်းပေါက်ပေါက် မဖြစ်လို့ကတော့ အသတ်ပဲ ”
အဲဒီလို နဲ့ ကျောင်း စာသင်ခန်း ထဲ က ထွက်ခဲ့ ရပြီး အနုပညာကျောင်းက ပန်းချီသင်တန်း ထဲ ရောက် ခဲ့ရတာပါပဲ ။ လေးလေး ဒါတွေ ကို ပြန် ရေးပြ နေရတာက လူ ဆိုတာ ဘယ်လို ပင်ကို စွမ်းရည်တွေ ပဲ ရှိနေနေ ကိုယ် လုပ်နေရတဲ့ အလုပ်ပေါ်မှာ စိတ် ဝင်စားမှု မရှိရင် မကြိုးစားရင် အချိန် ဖြုန်းရာ ရောက်တယ်ဆိုတာ ပြော ချင်လို့ပဲ ။
လူတိုင်း မှာ ပင်ကို အရည်အသွေးကတော့ ရှိပါတယ် ။ ငါ့ တူမများ မှာ လည်း ရှိတာပဲ ။ အဲဒီအရည်အသွေး ကို စနစ်တကျ ပြုစု
ပျိုးထောင် ရင် လူတော်လူချွန် ဖြစ်မှာပဲ ။ ကျောင်း နေတုန်း ဆိုရင် ကျောင်းစာ ကို စိတ်ပါ လက်ပါ ကြိုးစားပါ ။ တကယ် ကြိုးစားရင် မညံ့ပါဘူး ။ မကြိုးစားချင်ဘူး ဆိုရင် ကျောင်း ကသာ ထွက် လိုက် ။
မိဘ ပိုက်ဆံ လည်း ဖြုန်း မနေပါနဲ့ ။ ကိုယ့် အချိန်တွေ လည်း မဖြုန်းပါနဲ့ ။
ယောက်ျားလေး ဆိုရင် အချိန်တွေကို ဖြုန်း နေတဲ့ အတွက် ပညာ ရှာရမယ့် အရွယ် မှာ အချောင် စား နေလို့ စီးပွား ရှာရမယ့် အရွယ် မှာ ထိုင် ငတ် နေရလိမ့်မယ် ။
မိန်းကလေး ဆိုရင် လည်း ပညာ ရှာရမယ့် အရွယ် မှာ ပညာရေးထူးချွန်အောင် မလုပ်ရင် စီးပွား ရှာရမယ့်အရွယ် မှာ တွေ့ရာ ယောက်ျား အမြန် ယူပြီး အားကိုး ရှာရလိမ့်မယ် ။
ငါ့ တူမများ စဉ်းစားစမ်း ။
မင်း တို့ ကျောင်း နေတုန်း ဆိုရင် မင်း တို့ အတန်း ထဲ က တော်ပါတယ် ဆိုတဲ့ ကျောင်းသား ကျောင်းသူ ဟာ ဆရာ သင်ပေးတာထက် များ ပို တတ် နေသလား ။ စာမေးပွဲ မှာ အမှတ် တစ်ရာ ဖိုး မေးတာ ကို တစ်ရာ့နှစ်ဆယ် ရအောင်များ ဖြေ တတ်သလား ။
သင်ထားတာ ကို မေး တယ် ။
သိထားတာ ကို ဖြေ နိုင်တယ် ။
ဒါ တော်တာ မဟုတ်ဘူး ။ ပုံမှန် ကွယ့် ။ စဉ်းစားစမ်းပါ ။ သေသေချာချာ စဉ်းစားစမ်းပါ ။ မင်းတို့ က သင် ပေးထားတာ ကို
မရလို့ ။ မဖြေနိုင်လို့ ။ ညံ့ လို့ ။ သင် ပေးထားတာ ဖြေနိုင် တဲ့ ပုံမှန်သမား က တော်သလို ဖြစ် နေရတာ ။ တစ်နှစ် တစ်တန်း အောင်တာ လူတော် မဟုတ်ပါဘူး ၊ တစ်နှစ် သုံးတန်းလောက် အောင် မှ တော်တာ ။ လေးလေး တို့ ခုနစ်တန်းနှစ် မှာ ကြုံဖူးတယ် ။ အဲဒီတုန်း က ခုနစ်တန်း က အစိုးရစစ် ။ ဘုတ်စစ် ပေါ့လေ ။ လေးလေး တို့ နေတဲ့ ကျောင်း ကို မိန်းကလေး နှစ်ယောက် ရောက် လာတယ် ။ သူတို့ က လေးတန်း အောင်ပြီး ငါးတန်းရောက်လာတာ ။ ပထမ
အစမ်းစာမေးပွဲ လည်း ဖြေ ရော တော်လွန်း လို့ ဆို ခြောက်တန်း တင် ပေးလိုက်တယ် ။ ခြောက်တန်းမှာ နှစ်လ လောက်တောင် မနေ လိုက်ရပါဘူး ။ တော်လို့ ဆိုပြီး ခုနစ်တန်း ပို့ လိုက်တယ် ။ ခုနစ်တန်း မှာ အတူ သင် ရ ကတည်း က သိ လိုက်တယ် ။ ဒီ ကောင်မလေးတွေ သေချာပေါက် အောင်မှာ ပဲ ဆိုတာ ။ အဲဒီနှစ် က လေးလေး သာ လိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ် နဲ့ အောင်တာ ။ သူတို့ က တကယ့်ကို လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဂုဏ်ထူးသုံးဘာသာ လောက် စီ နဲ့ အောင်
သွားတာ ။ မန္တလေးမြို့ အမှတ် ( ၃ ) အထက်တန်းကျောင်း ၊ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီး ဦးဘသော် လက်ထက် ပေါ့ ။ အဲဒါမျိုး က မှ
တကယ် တော်တာ ။
အဲသလို မဟုတ်ဘဲ အတူတူသင်ပေး တဲ့ စာ ကိုယ် က မကြိုးစား လို့ မရတာ နဲ့ ညံ့တာ နဲ့ ပုံမှန် စာ ရတဲ့ လူ က လူတော် ဖြစ်နေရတာ ဟာ အဓိပ္ပာယ် မရှိဘူး ။ သူ တော် လို့ ကိုယ် ညံ့ တာ မဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ် က ညံ့ လို့ သူ တော် နေရတာ ။
ငါ့ တူမများ စဉ်းစား ကြည့်စမ်း ။
တို့တတွေ ဟာ ကျောင်း မှာ လည်းညံ့မယ် ။ စီးပွားရေး လောက မှာလည်း ညံ့ မယ် ။ အသက်ကြီး ထိ ညံ့ မယ် ဆိုပြီး ညံ့ တာ ကို
သက်တမ်း တစ်လျှောက်လုံး ကန်ထရိုက် ယူ ထားကြရင် ဘယ်လို လုပ် တိုးတက် မှာလဲ ။ လေးလေး ဒီ စကားတွေ ကို စိတ်ရင်း မှန်မှန် စိတ်ထား ဖြူဖြူ နဲ့ ပြော တာပါ ။ လူတွေ အားလုံး ကို စတီရီယိုခေတ်ဦး က ဆို ထားတဲ့ “ တာဝေး အပြေးသမား ” တွေ လို့ ပဲ မြင်ပါတယ် ။ တို့ မှာ ဇွဲ မရှိရင် ။ ဝီရိယ မရှိရင် ။ မကြိုးစားရင် ရည်ရွယ်ချက် ပန်းတိုင် ရောက်မယ် မဟုတ်ဘူး ။ “ ထိုင်နေလို့တော့ ဘာမှ ဖြစ်မလာဘူး ” ပေါ့ ကွာ ။ ရည်ရွယ်ချက် ပန်းတိုင် ကို ရောက်ဦးတော့ သူများ နောက် က ဖြစ်မှာပဲ ။
လူ့ ဘဝကြီး မှာ “ ဇွဲ ” ဆု လောက် နဲ့ ကျေနပ်ပြီး မသေရုံ တစ်မယ် စားနေရတယ် ဆိုရင် ဘယ် ဟုတ်ပါ့မလဲ ။
ဘယ်လိုလုပ် ကျေနပ်စရာ ကောင်းမလဲ ။
ဒီတော့ တို့တွေ ဟာ ရှေ့ဆုံးက ရောက် နေမှ ဖြစ်မယ် ။ တာဝေးပြေး နေကြရတဲ့ ဆီ မှာ ကိုယ့် ရှေ့ရောက် နေသူ ကို လည်း ခြေထိုး ခံဖို့ မလိုပါဘူး ။ ကိုယ် က သူ့ ရှေ့ ရောက် အောင် ပြေး နိုင်ရင် သူ ကိုယ့် နောက် ရောက် သွားမှာပဲ ။ ကိုယ် ညံ့ လို့ သူ တော်
နေတာ လို့ မြင် ထားလိုက်ပြီ ဆိုတာ နဲ့ ကိုယ့် ထက် သာ လို့ မနာလို တာလည်း မဖြစ်တော့ဘူး ။
“ ငါ ကြိုးစားရမယ် ” ဆိုတဲ့ အသိ ဝင် လာလိမ့်မယ် ။ နိဂုံးချုပ် လေးလေး မှာ ချင်တယ် ။ ငါ့ တူမများ မှတ်ထားပါ ။
( ၁ ) ဘဝ တာဝေး ပြေးရတဲ့ ဆီ မှာ ဇွဲ ဆုလောက် နဲ့ မကျေနပ်ကြပါနဲ့ ။
( ၂ ) ဒီနေ့ စီးပွားရေး ၊ ပညာရေး ၊ လူမှုရေး တွေ မှာ ဧည့် လူမျိုးတွေ “ လူတော် ” ဖြစ်နေတယ် နော် ။ နောင်ဆိုတဲ့ အနာဂတ်ကာလ မှာ ငါ့တူများ ငါ့တူမများ “ တော် ” မှ ဖြစ်မယ် ။
( ၃ ) သူ တော် တာ ကိုယ် ညံ့ လို့ပါ ။ ကိုယ် တော် အောင် လုပ်ကြပါ ။
◾ ကံချွန်
📖 အပျိုစင်တို့သိဖို့ ယောက်ျားတို့အကြောင်း ( ၃ )
#ကိုအောင်နိုင်ဦး မှ မျှဝေသည် ။
.
No comments:
Post a Comment