ထူးနိုင် ကိုယ့် ကို ကိုယ် အလှဆုံး ဖြစ်အောင် သ,နေသည် ။ ရင် ထဲ မှာ လဲ တထိတ်ထိတ် ။ အခြေအနေ က ဘာဖြစ်နိုင်မယ်မှန်း မသိနိုင်သေး ။ တစ်ချက် မှားသွားသည် နှင့် အခြေအနေ က ချက်ချင်း ပြောင်းလဲ သွားနိုင်သည် ။ တစ်ချိန်တည်း တစ်ပြိုင်တည်း ကို ဘယ်လို သွားရမှန်း မသိ ။ နောက်မှ အကြံ ရပြီး
“ ဟုတ်ပြီ ၊ ကားတစ်စီး ကို အပြတ် ငှားထားမယ် ၊ ပြီးရင် ဟိုဖက် ဒီဖက် ကူးမယ် ”
ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး
“ အဲ နေဦး ၊ ဟိုဖက်ဒီဖက် ဘယ်လို ကူးမလဲ ”
ထပ် စဉ်းစားမိပြန်သည် ။ နောက်မှ သတိရကာ လက်ဖျောက် တစ်ချက် တီးကာ
“ ဟုတ်ပြီ ၊ မိုးမောင် ကို ဖုန်းဆက် ခိုင်းရမယ် ”
တွေးမိကာ မိုးမောင် ထံ ဖုန်း ဆက်လိုက်သည် ။
“ ဟဲလို မိုးမောင် လား ၊ အေး ငါပါ ထူးနိုင် ပါ ၊ မင်း ငါ့ကို ဆယ့်တစ်နာရီခွဲ ကျော်ကျော်လောက် ဖုန်းဆက်လို့ ရမလား ၊ ကိစ္စ က မင်း သိတဲ့ အတိုင်း ပေါ့ကွာ ၊ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ကြား ဗျာများ ရမှာ ပေါ့ ၊ ဆက် ဖြစ် အောင် ဆက်နော် ၊ မင်း ညီလေး ခြေထောက် ကျိုးလို့ ဘာညာပေါ့ ၊ ဒါပဲနော် ”
အားလုံး အကွက်ကျအောင် စီမံပြီး ထူးနိုင် ပျော် သွားသည် ။ ထို့ကြောင့် အချိန် မနှောင်းစေရန် အပြင် ထွက်၍ ကား ငှားလိုက်သည် ။ အခန့်သင့်ပင် ကားတစ်စီး လာရပ်သည် ။
“ ဘယ် သွားမလို့ လဲ ညီလေး ”
ကားဆရာ က အသက် ခပ်ကြီးကြီး တစ်ယောက် ။
“ ဒီ ရပ်ကွက် အစွန်ဖက် ကို သွားမယ် ၊ ပြီးရင် စောင့်ရမယ် ၊ အဲဒီက မှ ဟိုဖက် ရပ်ကွက် ကို သွားမှာ ”
လူကြီး က မျက်မှောင် ကြုတ်သွားသည် ။ ပြီးမှ
“ တစ်နာရီ တစ်သောင်း ပဲ ပေး ”
ထူးနိုင် စဉ်းစား မနေဘဲ
“ ရတယ် ၊ ပေးမယ်ဗျာ ”
ဆိုကာ ကားပေါ် တက် လိုက်သည် ။ ကားလေး က အလိုက်သင့် မောင်း ထွက်လိုက်သည် ။
“ သီချင်းတွေ ကြိုက်လား ညီလေး ”
ကားဆရာ အမေး ကို ထူးနိုင် လဲ ဘာရယ် မဟုတ် ။
“ ဟုတ်ကဲ့ ကြိုက်ပါတယ် ”
“ ဘာ သီချင်း ကြိုက်လဲ ညီလေး ၊ ဘိုသီချင်းလား ၊ မြန်မာသံလား ”
ထူးနိုင် ခေါင်းကုတ်ပြီး
“ လေးဖြူ သီချင်း လုပ်ဗျာ ”
“ အိုကေ ညီလေး ”
ဆိုကာ
“ ပင်လယ်ပြင် ကို ဖြတ်ကျော်ချင်တယ် နှလုံးသားများ လဲ လေးလံနေဆဲ အချစ် ”
“ ဟင် ”
ပြဲကွဲ ထွက်လာသော အသံကြီး ကြောင့် ထူးနိုင် လန့်သွားသည် ။
“ ဟင် ဒါ ဒါက ”
ကားဆရာ က ပြုံးပြီး
“ ကက်ဆက် တော့ မရှိဘူး ညီလေး ၊ ဒါပေမယ့် သီချင်း အကုန် ရတယ် ၊ အစ်ကို ဆိုပြမယ် ”
“ ဟင် ”
ထူးနိုင် အံ့အားသင့် သွားသည် ။
“ ဘဝ တစ်ခု ဆက် ရှင်နေထိုင် မြစ်တစ်ခုလို ငါ့ရဲ့ အချိန်တွေ စီးတယ် ၊ အသံထပ်ကျယ်ပေးရမလား ညီလေး ”
“ ရ ရပါပြီဗျာ ”
“ အားမနာနဲ့ ညီလေး ၊ တစ်နာရီ တစ်သောင်းတောင် ပေးထားတာပဲ ”
“ စီးဆင်းနိုင်မလား လွတ်လပ်ခြင်းများ လမ်းလျှောက် ”
ပြဲကွဲ နေသော အသံကြီး ကြောင့် ထူးနိုင် သည်း မခံနိုင်တော့ ။ ထို့ကြောင့်
“ မြန်မာ မြန်မာသံလေး ပဲ လုပ်ပါတော့ဗျာ ”
“ ရတယ်လေ ညီလေး ၊ ဟင်္သာတထွန်းရင် ၊ တွံတေးသိန်းတန် ၊ ကိုမြကြီး ၊ ဗညားဟန် ၊ ဘာ နားထောင်မလဲ ၊ အကုန် ရတယ်နော် ”
“ တွံတေးသိန်းတန် သာ လုပ်ပါဗျာ ”
“ ကျေးစေခိုင်းရမှာ ဖြင့် ရိုးတယ်ထင်ပါသည် ၊ ပေဖူးလွှာ ပေဖူးလွှာ အမှာ ပါးရမှာ ဖြင့် ”
သီချင်းတွေ တကယ် ကို ရနေခြင်းဖြစ်သည် ။
ဤသို့ဖြင့် သီချင်း ( ၃ ) ပုဒ် မဆုံးခင် မြရီနွယ် တို့ အိမ်သို့ ရောက်ပါသည် ။ နာရီ ကြည့်တော့ ဆယ့်တစ်ခွဲရန် အနည်းငယ် အလို ကားပေါ် မှ ဆင်းသည် ။
“ ညီလေး သီချင်း ဆက်လုပ်ထားရမလား ”
ထူးနိုင် လဲ ခေါင်းညိတ် ပြီး
“ ဆက်လုပ်ထား ရတယ် ၊ ရတယ် ”
“ တွံတေးသိန်းတန် ပဲ လား ညီလေး ”
“ ရတယ် ၊ ရတယ် ၊ ဆက်လုပ် ”
“ အဲ မြန်မာဆို ငါးပိကို မမေ့ပါနဲ့ ”
ထူးနိုင် အရသာ ခံ၍ နားမထောင်နိုင်တော့ ။ မြရီနွယ် တို့ အိမ်လေး ထဲ လှမ်း ဝင်လိုက်သည် ။
“ ပျင်းသေးတယ် ၊ ပျင်းသေးတယ် ၊ ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်ဟေ့ ၊ မိန်းမမျက်ရည် မာယာလောက်တော့ ပျင်းသေးတယ် ၊ ပျင်းသေးတယ် ၊ ပျ င်းတောင်ပျင်းသေးတယ်ဟေ့ ”
••••• ••••• •••••
“ မျှော်နေတာ ”
မြရီနွယ် က ဆီးကြို၏ ။
“ မင်းတို့ မျက်ရည် မာယာလောက်တော့ ပျင်းသေးတယ် ပျင်းသေး တယ် ၊ ပျင်းတောင် ပျင်းသေးတယ်ဟေ့ ”
ကားဆရာ ၏ အသံကျယ်ကျယ် ကြား တော့ မြရီနွယ် မျက်မှောင်ကြုတ် သွားသည် ။
“ ကားဆရာ ဘာလို့ သီချင်း ဆိုနေတာလဲ ”
“ ပျော်လို့ ၊ အဲ ဟုတ်ပါဘူး ၊ တန်အောင်လို့ တဲ့ ”
မြရီနွယ် အံ့အားသင့် သွားသည် ။
“ ဟင် ကား ကို တစ်ခါတည်း ငှားထားတာလား ၊ ဘယ် သွားစရာရှိ သေးလို့ လဲ ”
ထူးနိုင် ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်သွားသည် ။ နောက် ကယောင်ကတမ်းဖြင့်
“ ဟုတ်ကဲ့ ၊ သူငယ်ချင်း ရဲ့ ညီ တစ်ယောက် က အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်မှာ လေ ၊ အဲဒါ ကြိုသိလို့ ”
“ အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်မှာ ကြိုသိလို့ ”
မြရီနွယ် မျက်လုံး ပြူး သွားသည် ။ ထိုတော့မှ ထူးနိုင် လဲ စကား မှားမှန်း သိပြီး
“ ဟဲဟဲ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး ၊ ပျော်လို့ ပြောတာ ၊ လာ အထဲ ဝင်ရအောင် ”
ဆိုကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း နှင့် သူ့အိမ် သူ့ယာ လို သူ က ဦးဆောင်၍ အိမ် ထဲ ဝင်လိုက်သည် ။
“ ပျင်းတောင် ပျင်းသေးတယ် ဟေ့ ပျင်းတောင် ပျင်းသေးတယ် ”
ကားဆရာ အသံ က ကြားနေရတုန်း ။
“ လာ ကိုထူး လာ ”
မြရီနွယ် က ဦးဆောင်၍ ထမင်းစားခန်း ခေါ်သွားသည် ။
“ မေမေ ဒါ သမီး ပြောတဲ့ ကိုထူး လေ ၊ ထူးနိုင် တဲ့ ”
မိတ်ဆက် ပေးသော မြရီနွယ် အမေ က ပြုံးရွှင်စွာ ဖြင့်
“ အေး သားလေး အကြောင်း သမီး က အမြဲ ပြောတယ် ၊ လူချင်း က အ ခုမှ မြင်ဖူးတာ ၊ သမီးလေး အတွက် လဲ ကျေးဇူး တင်ပါတယ်ကွယ် ”
အတော်ကလေး ကို ဖော်ဖော်ရွေရွေပင် ။
“ ဘာတွေ ရှောင်လဲတော့ မသိဘူး ၊ အားလုံး စုံ အောင်တော့ ချက်ထားတာပဲ ”
တကယ့်ကို ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ ပင် ။ ထမင်းစားပွဲ ကို ကြည့်၍ ထူးနိုင် အဝ တုတ်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွား နှင့် ပေါ်လာသည် ။ အိမ် မှာ တည်းမယ့်သူ မရှိ ကတည်းက ထမင်းဆို င်မှာ ပင် ဖြစ်သလို မဖြစ်ညစ်ကျယ် စားနေရသည် ကိုး ။
“ ထည့်စားနော် သား ၊ အားမနာနဲ့ ”
ဟိုက ရိုးရိုးသားသား သား ဟု ခေါ်သည် ကိုပင် ထူးနိုင် မှာ ရှိန်းတိန်း ဖိန်းတိန်းနှင့် ။
“ သမီးလေး ကို စောင့်ရှောက်တဲ့ အတွက်လဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သားရယ် ၊ ဟဲ့ သမီး ဟင်းတွေ ထည့်ပေးလေ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ ”
မြရီနွယ် က ဟင်းတွေ ခပ် ထည့်ပေးသည် ။ ထူးနိုင် လဲ အားမနာဘဲ ပါးဖြဲနားဖြဲ စားမည် အပြင်
“ တီတီတီ တီတီတီ ”
ဖုန်းမြည်သံ ။ ဖွင့် ကြည့် လိုက်တော့ မိုးမောင် ၏ ဖုန်း ။ ထူးနိုင် စိတ်ညစ်သွားသည် ။ ဆယ့်တစ်နာရီခွဲ ကျော် မှ ဖုန်းခေါ်ခိုင်းသည် ကို ဘာမှ ပင် မစားရသေးခင် ကြို ခေါ်၍ ဖြစ်သည် ။
ဖုန်း ကို ကိုင်ရနိုး ၊ မကိုင်ရနိုး ဖြစ်နေမိ၏ ။ မြရီနွယ် က သူ့ ကို ပြုံးကြည့်ပြီး
“ အရေးကြီးတဲ့ ဖုန်းလား ၊ ကိုင် လိုက်လေ ”
ထူးနိုင် ခေါင်းညိတ်ပြီး ဖုန်း ကို ကိုင်လိုက်ရသည် ။
“ ဟဲလို ”
တစ်ဖက် မှ ကြားရသော အသံ က
“ ဟေ့ကောင် သေချင်းဆိုး ၊ ယောက်ဖလေး ”
မိုးမောင် ၏ ခေါ်သံကြောင့် ထူးနိုင် မျက်နှာ ပျက် သွားရသည် ။ သို့သော် ဟန် မပျက်ဖြင့်
“ ဟုတ်ပါတယ် ၊ ထူးနိုင် ပါ ”
“ အေး ဟေ့ကောင် အခြေအနေ ကောင်းလား ၊ သူများ ကျွေးတာ စားပို့နင့် အောင် မစားနဲ့ နော် ”
ထူးနိုင် လဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး
“ ဪ မိုးမောင် လား ၊ ပြော ဘာကိစ္စလဲ ”
တစ်ဖက်မှ လဲ မလျှော့ ။
“ အေး မင့် နှမယောက်ျား လေ ၊ မင်း ကို ချေးကားလက်ဆောင် ဝယ်
ပေးခဲ့တဲ့ သူပေါ့ ”
ထူးနိုင် လဲ ခပ်တည်တည် ဖြင့်
“ ဘာ မင်း ညီမ ဟိုကောင် နောက် လိုက်လို့ ”
တစ်ဖက် မှ ကြောင်ပြီး အသံတိတ် သွားသည် ။ နောက်မှ သတိရကာ
“ အေး မင်း ညီမဝမ်းကွဲလေး ငါ့ အိမ် ရောက်နေလို့ အဲဒါ သတိပေးတာ ”
“ ဘယ်အချိန် က လဲ ”
“ မနက် ကတည်း က ဆိုပါတော့ကွာ ”
“ ဟာ ဒါဆို လိုက်ရင် မီနိုင်သေးတာပေါ့ ”
“ မမီတော့ဘူး ဟေ့ကောင် ၊ ကိစ္စက ပြီးသွားပြီ ”
“ အေး အေး ဒါဆို ငါ လာခဲ့မယ် ”
ဆိုကာ အရေးကြီး ဟန်ဖြင့် ကမန်းကတန်း ဖုန်း ချလိုက်သည် ။
နောက် မြရီနွယ် ဖက် လှည့်၍
“ သူငယ်ချင်း မိုးမောင် လေ သိတယ် မဟုတ်လား ၊ ပလာဇာ မှာ တွေ့တာ ”
“ အင်း ဘာဖြစ်လို့ လဲ ”
“ သူ့ ညီမ က လင်နောက် လိုက်လို့ တဲ့ ၊ ကောင်မလေး က ( ၆ ) တန်း ပဲ ရှိ
သေးတာ ”
“ ဟင် ( ၆ ) တန်း ကလေးက လင်နောက် လိုက်လို့ ”
“ ဟုတ်တယ် ၊ အဲ ( ၁၆ ) နှစ် ပဲ ရှိသေးတယ်လို့ ပြောတာ ”
“ ( ၁၆ ) နှစ် ”
“ အဲ ( ၂၆ ) နှစ် လို့ ပြောတာ ၊ သူ လိုက်ပြေးတဲ့ ကောင်လေး က သံဝယ်တယ် ၊ ကြေးဝယ်တယ် လုပ်တဲ့ ကောင်လေး ”
မြရီနွယ် မှာ တကယ်ပဲ အံ့သြ နေတာလား ၊ တမင် အံ့ဩ ပေးတာလား မသိ ။ အံ့ဩ ပေးရှာသည် ။
“ အဲ အဲဒါ အမြန် လိုက် ရှာမလို့ တဲ့ ၊ အကူအညီ တောင်းလို့ ”
“ ဟင် ထမင်းစားလျက်ကြီး ”
“ ဟုတ်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် အမြန် လိုက်ရမှာ လေ ၊ နောက်ကျ သွားရင် ပိုးစိုးပက်စက်တွေ ဖြစ်ကုန်မှာ ”
“ အင်း ဒါလဲ ဟုတ်သား ”
“ ကဲ အဲဒါကြောင့် ခွင့်ပြုဦး ၊ နောက်တစ်ခါ မှ ပဲ အားရပါးရ စားတော့ မယ်နော် ”
“ ဪ ဟုတ် ဟုတ် ”
“ ကဲ ဒါဖြင့် သွားပြီ သွားပြီနော် ”
ဆိုကာ အရေးကြီးဟန် နှင့် ပြေးထွက်ခဲ့သည် ။ ဒါကို မြရီနွယ် မိခင် ကပါ
“ ဟဲ့ ဟဲ့ ဒီကလေး ထမင်း စားမယ် ဆိုပြီး ”
“ နောက်မှ စားတော့မယ် အန်တီ ရေ ၊ သွားဦးမယ် ”
ဆိုကာ ကားဆီ ပြေး သွားလိုက်သည် ။
“ သတိရ နေတယ် သူငယ်ချင်း ရေ ၊ တို့ များ ငယ်ငယ်တုန်း က ရွာအဝင် လမ်းဆီကနေ လက်ချင်း ယှက်ကာ တောင်းကာ ရမ်းကာ အဲ လက်ချင်း ယှက်ကာ ပြေးကာလွှားကာ ”
“ ကားဆရာ သွားမယ် ”
ကားဆရာက မော့ ကြည့်သည် ။
“ မြန်လှချေလား ၊ တွံတေးသိန်းတန် တစ်ခွေ တောင် မကုန်သေးဘူး ”
“ နောက်မှ ဆက် ဆိုဗျာ ၊ ဟိုဖက် သွားစရာ ရှိသေးတယ် ”
ဆိုကာ အတင်း ကား ကို မောင်း ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဒါကို ကားဆရာ က
“ ဘာသီချင်း နားထောင်ဦးမလဲ ”
“ ဆိုချင်ရာ ဆိုဗျာ ”
“ ဟွန်းသတထန်းရည် ၊ အဲလေ ဟင်္သာတထွန်းရင် နားထောင်မလား ”
“ ကြိုက်တာသာ လုပ်ဗျာ ”
“ အမေ မွေးမေ ကျေးဇူး ဆပ်ဖူးချင်တယ်လေ ၊ အမေ တစ်မြေဆီခြား လို့ ဝေးကွာခဲ့ပြီ ၊ သားချစ်တဲ့ မွေးမေမေ ၊ သားသားချစ်တဲ့ မွေးမေမေ ”
ကားလေး နှင့် အတူ ဟင်္သာတထွန်းရင် သီချင်းသံများ ပျံ့လွင့် နေသည် ။ ကြာတော့ ထူးနိုင် သည်း မခံနိုင်တော့ ။
“ ကားဆရာ ၊ အဲဒီ အသံ ပိတ်လို့ မရဘူးလား ”
ကားဆရာ က လှည့် ကြည့်ပြီး
“ ညီလေး မတန်ဘူး ဖြစ်သွားမှာ ပေါ့ ၊ တန်အောင် အစ်ကို အာ အညောင်းခံပြီး ဆိုပြနေတာ ”
“ ဒါဆို Lဆိုင်းဇီ ဆိုဗျာ ”
“ မိုးရေထဲမှာ အချစ်ရေ ခဏလေး တွေ့လိုက်မိတိုင်း ”
ထူးနိုင် ကိုယ့် နဖူး ကိုယ် ရိုက် လိုက်မိသည် ။ သူ ကတော့ မိန်းကလေး သီချင်း ဆိုလျှင် ဒီ လူကြီး မရလောက်ဘူး ထင်နေတာ ၊ သူ့ အထင် နှင့် အမြင် တက်တက်စင်အောင် လွဲသွားသည် ။ မိန်းကလေး သီချင်း ကို ပို၍ ပင် ပိုင်နေသေး၏ ။
“ တမ်းတမိတဲ့ ဟိုးအရင် မိုးရေ ”
“ ချမ်းချမ်း လုပ်ဗျာ ”
“ တကယ်ပဲလဲ နင်မချစ်ဘဲနဲ့ လာပြီးတော့ ညာချွဲမနေနဲ့ ၊ ဟိုးတုန်းက လို အချစ်မျိုးလဲ ၊ ပုံပြင်တွေလို ဟောင်းသွားခဲ့ပြီ ၊ တကယ်ပဲလဲ နင်မချစ် ဘဲနဲ့ ”
ကား ထဲ မှ သီချင်းသံ လွင့်ပျံ့နေဆဲ ။ ထူးနိုင် ကိုယ့် နဖူး ကိုယ် သာ ပြန် ထု နေမိသည် ။
▢ အကြည်တော်
📖 နွယ်ချို
.
No comments:
Post a Comment