အခန့်သင့် ပင် သူ ခြံဝ ရောက် တော့ ခြံ ထဲ တွင် စိတ်အေးချမ်းသာစွာ ထိုင်နေသော ဟို စုံတွဲ ကို တွေ့ရသည် ။ သူ ဣန္ဒြေ ကို ထိန်း၍ ခပ်တည်တည် နဲ့ လှမ်း ခေါ် လိုက်သည် ။
“ ချွတ်ချွတ် ချွတ်ချွတ် ...”
သူ့ အသံ ကြားတော့ နှစ်ယောက်လုံး ဝေ့ ကြည့် ကြသည် ။ သူတို့ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသူ ဖြစ်၍ ထင့် ။ နှစ်ယောက်လုံး အံ့အား သင့် နေကြ သည် ။ ပြီးတော့ ဘာလဲ ဟူသော ပုံစံမျိုး နှင့် မေးငေါ့ ကြသည် ။ သူ က ဒီကို လာရန် လက် လှမ်း ပြ လိုက်သည် ။
ဟို နှစ်ယောက် တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်၍ ထ လာကြသည် ။
“ ဘာ ကိစ္စလဲ မသိဘူး နော် ”
အမျိုးသား က နူးညံ့စွာ မေးသည် ။ အမျိုးသမီး က သူ့ ကို ခပ်ကြာကြာ ငေးကြည့် နေသည် ။ သူ ဘာမှ မပြောဘဲ အိတ်ကပ်ထဲ ထည့်ယူ လာသော သူမ ၏ စာ ကို ဆွဲထုတ် ပေး လိုက်သည် ။
“ ရော့ ... ”
နှစ်ယောက်လုံး မျက်မှောင်ကြုတ် သွားကြသည် ။
“ ဘာ စာလဲ ဟင် ”
အမျိုးသမီး က ဇဝေဇဝါ မေးသည် ။ သူ က ခပ်တည်တည် ပင် ...
“ ရည်းစားစာ လေ ”
“ ဟင် ”
“ အို ”
နှစ်ယောက်လုံး အံ့အားသင့် သွားကြသည် ။ နောက် တစ်ယောက် မျက်နှာ ကို တစ်ယောက် ပြန် ကြည့် သည် ။ သူတို့ စိတ်ထဲ မယုံနိုင်စရာ ဖြစ် နေပုံ ရ၏ ။ အတန်ကြာ မှ အမျိုးသမီး က ..
“ ဘယ်သူ့ ကို ပေးတာလဲ ”
သူ လည်း ခပ်တည်တည် ပင် အမျိုးသား ကို လက်ညှိုး ညွှန် ၍ ...
“ သူ့ ကို ပေးတာ ”
“ ဟာ ”
နှစ်ယောက်လုံး တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ပြန် ကြည့်လိုက် သူ့ ကို ကြည့်လိုက် ဖြစ်နေသည် ။ အမျိုးသား က မသင်္ကာနိုင်စွာ သူ့ ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့် ၍ ...
“ ခင်ဗျား က ကျုပ် ကို ပေးတာ ”
သူ ခပ်တည်တည် ခေါင်းညိတ် ရင်း ...
“ ဟုတ်တယ် ”
“ ဟာ ”
“ အလို ”
ယောက်ျား အချင်းချင်း ရည်းစားစာ ပေးတာ ဆိုတော့ အံ့အားသင့် သွား ပုံရ၏ ။ ထိုတော့မှ သူ လည်း သတိရ သွားပြီး ...
“ အဲ ... မဟုတ်ဘူး ... တစ်ယောက် က ပေးခိုင်း လိုက်တာ ”
နှစ်ယောက်လုံး တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ပြန်ကြည့်ကြ သည် ။ နောက်မှ အမျိုးသမီး က ...
“ ဘယ်သူ ပေးခိုင်းတာလဲ ”
“ မေထူးချွန် ... ”
“ ဟင် ”
“ ဟာ ”
အမျိုးသား မျက်နှာ ပျက်သွား၏ ။ အမျိုးသမီး ၏ မျက်နှာ ပေါ် ဒေါသရိပ် များ သန်း လာ၏ ။
“ ကိုမျိုးမြင့်ထွန်း ... ရှင် ... ရှင် ဒီအမျိုးသမီး နဲ့ ဘာ ဆက် ရှုပ်နေတာလဲ ”
အမျိုးသမီး ၏ စကား ကြောင့် မျိုးမြင့်ထွန်း ဆိုသော လူ လန့် သွား ပြီး ...
“ ဟာ ... မဟုတ် ... မရှုပ် ”
သူ့ စကား မဆုံးမီ အမျိုးသမီး က ခါး ပေါ် လက် တင်ပြီး ...
“ ရှင် မရှုပ်ရင် ဒီ စာ က ဘယ်လို ရောက် လာတာလည်း ... ပေးစမ်း ဒီ စာ ”
ဟု ဆို၍ သူ့ လက် ထဲ က စာ ကို ဆွဲယူ ပြီး ...
“ ကဲဟာ ဒီလောက် ဖြစ်လှတာ ”
“ ဗြိ ... ဗြိ ”
“ အင်းဟာ .. ကဲ .. ကဲ ”
စာရွက် က ထို အမျိုးသမီး ၏ လက်ထဲ တစ်စစီ ဖြစ်သွား၏ ။ နောက် အမျိုးသမီး က သူ့ ဘက် လှည့် ၍ ...
“ အဲဒီ မေထူးချွန် ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီး ကို ပြောလိုက် ... နောင် ... ကိုမျိုးမြင့်ထွန်း နဲ့ လုံးဝ မပတ်သက် မဆက်သွယ်ပါနဲ့ လို့ ”
ဟု ဆိုပြီး အိမ် ထဲ သို့ ဘောက်ဆတ် ဘောက်ဆတ် နဲ့ လှည့် ဝင်သွား လေသည် ။ ထိုတော့မှ မျိုးမြင့်ထွန်း က ပါ မျက်လုံးပြူး သွားပြီး ...
“ ဟာ ... သက်သက်ဇင် .. နေ ... နေ ... နေဦးလေ ”
ဟု ဆိုပြီး အမျိုးသမီး နောက် ပြေး လိုက်သွားသည် ။ သူ့ ကို ပင် လှည့် မကြည့် တော့ ။
ယခုတော့ ခြံပေါက်ဝ တွင် သူ တစ်ယောက် တည်း ငေါင်စင်းစင်း ယောင်လည်လည် နဲ့ ဘာ လုပ်ရမှန်း မသိတော့ ။ သူ ရှေ့ မှာ တော့ အစိတ်စိတ် အမြွှာမြွှာ ပြန့်ကျဲ နေသော ပန်းနုရောင် စာရွက် အပိုင်းအစ များ ။
ထို စာရွက် အပိုင်းအစများ ထဲမှ မျက်ရည်စို နေသော ‘ ကို ’ ဆိုသည့် စာလုံး လေး လေ အဝိုက် တွင် ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက် ဖြစ်နေသည် ကို မြင် ဖြစ် အောင် မြင်မိ သေးသည် ။ ရှုံး ပေါ့ မျက်ရည် တစ်စက် ။
“ ဘယ်လိုလဲ .. ဘယ်လိုလဲ .. ငါ့ စာ ကို သူ ယူလိုက် တယ် မဟုတ်လား သူ ယူလိုက်တယ် မဟုတ်လား ”
အလောတကြီး မေးသော သူမ ကို သူ ငေးကြည့် နေမိသည် ။
သူမ က ပဲ ဆက်၍ ...
“ ဟဲ့ ... မေးနေတယ် လေ ... နင် နားလေး နေလား ... စာ ကို သူ ယူလိုက်တယ် မဟုတ်လားလို့ ”
သူ သက်ပြင်း ချ မိသည် ။ နောက် လေသံ တိုးတိုး ဖြင့် သာ ...
“ အေးပါ.. ယူလိုက်ပါတယ် ဟာ ”
“ ဟယ် .. ”
သူမ မျက်ဝန်း မှ ရောင်နီများ ဖြာ သွားသည် ။ ပြီးနောက် နှစ်လိုဖွယ် ပြုံးပြီး
“ ဝမ်းသာ လိုက်တာ ဟယ်... ဒီလိုပဲ ဖြစ်ရမှာပေါ့ ... ဟဲဟဲ ”
မုတ်ဆိတ်မွှေး မရှိ ပါ ပဲ သူ့ မေး ကို သူ မုတ်ဆိတ် ဆွဲ သလိုမျိုး လုပ်နေသည် ။
“ ဟဲ့ .. ဘောက်ထော် ”
သူ့ နာမည် မဟုတ်ပေမယ့် သူမ ကို ဝေ့ ကြည့်သည် ။
“ နင် မယုံရင် ကြည့်နေ အဲဒီ စာ ကို ဖတ်ပြီး သူ မကြာခင် ငါ့ ကို ပြန် ဆက်သွယ် မှာ .. ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ငါ့ စာ က လွမ်းလွမ်းဆွေးဆွေး ရင်ကွဲနာ အပြည့် နဲ့ ပေးထားတာလေး ... ဟဲဟဲ ... သိတယ်မဟုတ် လား ”
မရှိတဲ့ မုတ်ဆိတ် ကို ဆွဲနေတာ ဆိတ်သိုးကြီး ကျ နေတာပဲ ။ သူမ ကို ကြည့်ပြီး သူ့ မှာ ရယ်ရ မလို ငိုရ မလို သနားရ မလို ဖြစ်နေမိသည် ။ သူ့ စာ ကို ဟိုက ဆွဲဆုပ် ပစ် လိုက်မှန်း သိရင် သူမ မည်သို့ နေမည်နည်း ... ။ သူ မစဉ်းစား တတ်တော့ ။
“ ကဲ ... ဘောက်ထော် ... နင့် ကို ငါ အိမ်ပြန် ပို့ပေးမယ်.. လာ ကားပေါ် တက် ”
သူ ဘာမှ မပြောဘဲ ကား နောက်ခန်း ထဲ တက် ထိုင်လိုက်သည် ။ သူမ ကားကက်ဆက် ကို ကျယ်လောင်စွာ ဖွင့် လိုက်သည် ။
“ ရွှေရော ×× × ငွေရော × ×× ငါ ဆင်ပေးထားတာ x xx အဖေရော အမေရော ဝင်ဝင်နှိပ်စက်တာ x x x အခြေဂိုး အနေဂိုး နင်တို့ အမျိုးလား ကွာ နင့်အဖွား xxx နင့်အဘိုး xxx ဒီလိုအချိုးပဲလား xxx ”
မည်သူ ပါးချောင် နားချောင် နဲ့ ဆိုထားမှန်း မသိသော ထို သီချင်း ပင် ။ သူမ က သံသေးကြောင် နှင့် အကျယ်ကြီး လိုက် ဆိုသည် ။ ထို သီချင်း ကို သူ အလွန် ကြိုက် နှစ်သက်ပုံ ရ၏ ။
“ ဟဲ့ .. မသိလို့ မေးပါရစေဦး နင် က ဘာ အလုပ် လုပ်တာလဲ ... ”
သူမ ကား ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း မောင်းရင်း မေးသည် ။
“ ငါလား ”
“ အေး ”
“ ငါ ဆေးရုံ က မေ့ဆေးဌာန မှာ လုပ်တာ ”
“ မေ့ဆေးဌာန ”
“ အေး ”
သူမ စိတ်ဝင်စား သွားရော့ ထင့် ၊ ကား ကို အရှိန်လျှော့ လိုက်သည် ။ နောက် မျက်မှောင်ကြုတ် ၍ ...
“ ဒါဆို ... နင့် အိမ် မှာ မေ့ဆေးတွေ အများကြီး ရှိမှာပေါ့ ”
“ ရှိတာပေါ့ ... ပုရွက်ဆိတ် က နေ ဆင် တစ်ကောင်လုံး ကို အပ် သေးသေး နဲ့ ပစ်လိုက်ရုံ နဲ့ တုန်းခနဲ လဲသွား လောက်တဲ့ အဆိပ်မျိုးတွေ အစုံ ရှိတယ် ”
“ တကယ် ”
“ အေး ”
သူမ စိတ်ဝင်စား သွားပုံ ရသည် ။ ကား ဂီယာတံ ပေါ် လက် တစ်ဖက် တင်၍ ငြိမ် နေသည် ။ ဂီယာ ချိန်းသင့် နေပါလျက် နဲ့ မချိန်းဘဲ မေ့ဆေး အကြောင်း ပြောရင်း မေ့ နေပုံ ရသည် ။
“ နေပါဦး အဲဒီ ဆင် ပစ်ရင် တုန်းခနဲ လဲ တဲ့ မေ့ဆေး နဲ့ လူ ကို ပစ်ရင် ဘာ ဖြစ်မှာလဲ ”
သူမ ၏ ထူးထူးဆန်းဆန်း မေးခွန်းကြောင့် သူ တွေ နေမိသည် ။ နောက်မှ ...
“ အဲဒါတော့ ငါ လည်း မပစ်ဖူးတော့ ဘယ် သိမှာလဲ .. ဒါပေမယ့် ငါ ထင်တယ် ... အနည်းဆုံး နှစ်ရက်သုံးရက် လောက်တော့ ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော် သွားမယ် ထင်တယ် ”
“ ဪ ”
သူမ ခေါင်း ကို ဖြည်းညင်းစွာ ညိတ်နေ၏ ။ အသေအချာ စဉ်းစား နေပုံ ရသည် ။ ဘာ စကားသံ မှ ထပ် ထွက် မလာ ။
“ မေထူးချွန် ညာဘက် ကို ကွေ့ လိုက် ”
“ ဟင် ... အင်းအင်း ”
ထိုတော့ မှ သူမ သတိ ပြန် ဝင်လာပုံ ရသည် ။ ဂီယာ ကို ချိန်းပြီး ကား ကို သူ ပြောသည့် အတိုင်း ကွေ့ ချလိုက်သည် ။
“ ရပြီ အဲဒီမှာ ပဲ ရပ်တော့ ”
သူမ ကားလေး ဖြည်းညင်းစွာ ထိုး ရပ် လိုက်သည် ။
“ ငါ့ အိမ် က ဟိုးမှာ တွေ့လား ... ”
“ ဘယ်မှာလဲ ”
သူမ ကား ထဲ မှ နေ၍ ခေါင်းပြူ ကြည့်သည် ။
“ ဟိုမှာ ဆေးအနီ သုတ် ထားတဲ့ တတိယ ထပ် ”
“ အော် ... ဟိုဟာ လား ... ဝရန်တာ မှာ ထဘီ နှစ်ထည် လှန်း ထားတာ ”
သူမ စကား ကြောင့် သူ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြင့် ...
“ လုံချည်ပါ ဟာ ”
သူမ ရယ်ပါသည် ။ နောက် ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ရင်း ...
“ ဒါနဲ့ ဖုန်းနံပတ် က ရော ”
သူ ပိုက်ဆံအိတ် ထဲ ဆောင်ထားသော သူ့ ဖုန်းကပ်လေး ကို ထုတ်ပေး လိုက်သည် ။
“ ဒါ က အိမ်ဖုန်း ၊ ဒါ က ရုံးဖုန်း ”
သူမ က ကဒ် ကို ဆွဲယူ လိုက်ပြီး ...
“ ရပြီ .. ရပြီ .. အိုကေ ”
ဟု ဆို၍ နှုတ်ပင် မဆက်ဘဲ ကား ကို ဝူးခနဲ မောင်းထွက် သွားသည် ။ သူ တစ်ယောက် တည်း ပလက်ဖောင်း ပေါ် မှာ အူကြောင်ကြောင် နဲ့ ကျန်ခဲ့ သည် ။ ကားကလေး ပျောက်သည် ထိ ငြိမ်သက်ငေးမော ရင်း ပေါ့ ။
◾အကြည်တော်
📖 ကျွန်တော့် ချစ်သူ ပြောသော သူ့ ချစ်သူ အကြောင်း
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment