❝ သက်ကြီး စကား သက်ငယ် ကြား ❞
ရှေ့က လူရွှင်တော်ကြီးတွေ ဟာ ခွင့်လွှတ်သည်းခံ ပြီး တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် နားလည် မှု ရှိသည် ဟု ကျွန်တော်တို့ ဗီဒီယို ရိုက်ကွင်းတိုင်း မှာ လူရွှင်တော်ကြီး ( ရှေ့မီ နောက်မီ ) ဦးစိန်ရိုး က ပြောပြခဲ့ဖူးပါသည် ။
သက်ကြီး စကား သက်ငယ် ကြား ဆိုသည့် စကား အတိုင်းပါပဲ ။ အစ်ကို ဦးစိန်ရိုး စကား တစ်ခွန်း ကို ကျွန်တော့် နား ထဲ က မထွက် ။ အတု ယူစရာ ၊ ဆင်ခြင်စရာ ၊ မှတ်သားစရာ စကား ဟု ကျွန်တော် မှတ်ယူ ပါသည် ။ ဦးစိန်ရိုး စကား ဟာ အင်မတန် တန်ဖိုး ကြီးမားပါသည် ။
“ ငါ နာမည် ကြီး ခဲ့တဲ့ အချိန် က မစုမိ မဆောင်းမိ ခဲ့လို့ ခု ဒီ အသက် အရွယ် ရောက် မှ
အရှက် မရှိ ဘဲ လုပ်စား နေရတာ ”
ဟူသော စကားပင် ။
ကျွန်တော် ဒီ နေရာ မှာ ဦးစိန်ရိုး အကြောင်း အနည်းငယ် တင်ပြ လိုပါ သည် ။
ထို လူရွှင်တော်ကြီး ဦးစိန်ရိုး သည် ပြက်လုံး အသစ်အဆန်း ရှာဖွေ ရာ မှာ ကောင်းသည် ဟု အချို့ လူရွှင်တော်များ ပြောပြချက် အရ ကျွန်တော် နှင့် ရိုက်ကွင်း မှာ ဆုံခဲ့တိုင်း ကျွန်တော် မြည်းစမ်း ခွင့် ရခဲ့ပါသည် ။ တကယ်လည်း နှံ့စပ်ပါ ပေသည် ။ အနုပညာ နှင့် စိတ် ပျော်ရွှင်မှု တို့ကြောင့် ဒီနေ့ ဦးစိန်ရိုး ဟာ လူငယ် တစ်ယောက် လို နုပျိုဆဲ ဖြစ်ပါသည် ။
အခွင့် သာတုန်း ပြောပါရစေ ... ။
လူရွှင်တော် ခင်လှိုင် ၊ စိန်ရိုး ဟု မြန်မာပြည် အနှံ့ ခြေဆန့် ခဲ့ဖူးကြပါသည် ။ ကျွန်တော့် ညီ မောင်ခင်လှိုင် သည် ဦးစိန်ရိုး ထံ မှ ပညာ များစွာ ရခဲ့သည် ဟု ထင်ပါသည် ။
ကျွန်တော် သည် လူရွှင်တော် အစစ် မဟုတ်ပါ ။ သို့သော် လူရွှင်တော်ကြီးများ ကို စိတ် ရော ကိုယ် ပါ ချစ်ပါသည် ။
ရိုက်ကွင်း တစ်ခု မှာ အစ်ကို ဦးစိန်ရိုး ပြောပြသော လူရွှင်တော် နှစ်ဦး ၏ လူရွှင်တော် ပီသ ခဲ့ကြပုံ များကို ဖောက်သည် ချလိုက်ပါရစေ ။
အကယ်၍ အချို့ နေရာများ လွဲမှားခဲ့သည် ရှိသော် ကျွန်တော် ဗေလုဝ အပြစ် သာ ဖြစ်ပါ ကြောင်း ဝန်ခံပါသည် ။
ရေတာရှည် မှ ဆွာ
ထုံးစံ အတိုင်း ပွဲကူး ဆိုတော့ ဇာတ်ကား ပေါ် အကုန် တက် ကြပေါ့ ။ ကားခေါင်းခန်း ဆိုတာ ဇာတ်ဆရာ လင်မယား အပိုင် ။ မိုး ရွာရွာ နေ ပူပူ ဇာတ်ကား ပေါ် မှာ ဇာတ်သမားတွေ ပွဲကူးကြရုံ ပဲ ရှိတာ ပေါ့ ။
ရှေးက လူရွှင်တော်များ ပြော ပါတယ် ။ ဦးတိမ်ရောင် ဆိုတာ လူရွှင်တော် ။ ထို ဇာတ် အဖွဲ့ ရဲ့ မရှိ မဖြစ် လူရွှင်တော် ။ သူ့ ရဲ့ ချီလုံး က ပရိသတ် အကြိုက် ။ ( အလွတ် ၊ အလွတ် ) တိမ်ရောင် ... သူ့ ခေတ် သူ့ အခါ က နာမည်ကြီး ။ သူလို လူ တစ်ယောက် က ပတ္တမြားသိန်းဒီ ။ ထုံးစံ အတိုင်း ရေတာရှည် မှ ဆွာ ကို သူတို့ တစ်တွေ ဇာတ် ကူးကြပြီပေါ့ ။
ဦးတိမ်ရောင် က ဇာတ်ကား ပေါ် မှာ ။ ဒါကို မြင် လိုက်တဲ့ ဦးသိန်းဒီ က ...
“ အစ်ကို အစ်ကို ... အစ်ကို က နာမည်ကျော် လူရွှင်တော် လေ ... ဒီ ဇာတ်ကား နဲ့ လိုက်ရ
မယ့် အဆင့် လား ... ဆင်း ဆင်း ... လာ .. ကျွန်တော် နဲ့ သွားမယ် ”
ဒီတော့ ဦးတိမ်ရောင် က ငါ့ ကောင် တော်လှချည့်လား လို့ သူ့ စိတ် ထဲ မှာ တွေးမိ မှာ ပေါ့ ။ ဇာတ်ကား ပေါ် ကနေ ထီးကလေး ချိုင်းကြား ညှပ်ပြီး ဇာတ်ကား ပေါ် က ဆင်း ။
“ အစ်ကို ဒီ လိုင်းကား ပေါ် တက် ... ခေါင်းခန်း က တက် ”
ဒီတော့ ဦးတိမ်ရောင် က ...
“ သိန်းဒီ ... မင်း လည်း ခေါင်းခန်း လာလေ ”
“ ဟာ ... အစ်ကို က လည်း .. အစ်ကို့ ဘေး မှာ ဆရာလေးလေ ... သုံးယောက် ထိုင်လို့ မှ မရ တာ .. ကျွန်တော် နောက် က ပဲ စီးမယ် ”
“ အေး ... အေး ... သိန်းဒီ ရေ ”
ငိုက်မျဉ်း နေသော ဦးတိမ်ရောင် ကို ကားစပယ်ယာ မှ ..
“ ဆရာကြီး ... ကားခ ”
“ နောက်က သိန်းဒီ ပေး လိမ့် မယ် ”
“ ဆရာကြီး ... ကားခ ”
“ နောက်က သိန်းဒီ ပေးလိမ့်မယ် ”
ဒေါသ ထွက် လာသော လိုင်းကား စပယ်ယာ မှ ...
“ ဘာ သိန်းဒီ လဲ ... ဒီမှာ ဆွာ ကို ရောက်လို့ ဂိတ်ဆုံး သွားပြီ .. ခေါင်းခန်း မှာ ဦးလေး တစ်ယောက် ပဲ ရှိတော့တယ် ... ဘာ သိန်းဒီ မှ မရှိတော့ဘူး ”
ထိုအခါ ကျ မှ ပျာပျာသလဲ ဦးတိမ်ရောင် မျက်လုံး ပွတ် ကြည့် တော့ မှ အိပ်ရေး ပျက် ထားသော အရှိန် ဖြင့် ...
ဟော ... သိန်းဒီ လုပ်လိုက် ပြီ ။ အစ်ကိုဆရာ ခေါ် ကာ ကား ခေါင်းခန်း ပေါ် တင်ပေးပြီး သူ က ဘယ် ရောက် သွားမှန်း မသိ ။ ဇာတ်ဆရာ က ငွေ မရှင်း သေး တာ မို့ လူရွှင်တော်ကြီး ဦးတိမ်ရောင် ခမျာ ...
“ ငါ့ တူရယ် ... ကားခ ခဏ လေးစောင့် ... ပေးပါ့မယ် ”
ဟု ပြောပြီး ဂိတ် အနီးအနား ရှိ ကွမ်းယာဆိုင် သို့ သွား ကာ ..
“ ငါ့ တူမ ... ဒီည ဆွာ မှာ က မယ့် ဇာတ် မှာ ဦး က မှာ ပါ ... လူရွှင်တော် တိမ်ရောင် ပါ ကွာ .. ရော့ ... ငါ့ ထီးလေး ကို ငါးကျပ် နဲ့ ခေတ္တ ထားခဲ့မယ် .. ဇာတ်ကား လာတာ နဲ့ ပြန် လာ ရွေးမယ် နော် ”
ကားခ ရှင်း ပြီး နောက် ဇာတ်ရုံ ထဲ ကို ဇာတ်ကား အထိုင် ချ ကြတာပေါ့ ။ ဒေါသ ထွက် နေသော ဦးတိမ်ရောင် မှ ...
“ ဟေ့ ... သိန်းဒီ ဘယ် ဇာတ်ကား ပေါ် မှာ ပါလဲဟေ့ ... ဒီည ဒီကောင် အသေပဲ ”
ပွဲကူးည ဦးသိန်းဒီ ရောက်မလာ ။
“ ဟေ့ ... သိန်းဒီ မလာသေးဘူးလား ”
ကသည့် ည လက်ဖက်ရည်ထုပ်ကလေး ဖြင့် ..
“ အစ်ကို ... အစ်ကို ”
“ ဟာ ... သိန်းဒီ ... မင်း သေ ဖို့ သာ ပြင်တော့ ”
ဦးတိမ်ရောင် ၏ ဒေါသ က အထွတ် အထိပ် ။
“ ကျွန်တော့် စကား ကို ဆုံး အောင် နားထောင်ပြီး မှ အစ်ကို ကျွန်တော့် ကို သ,တ် ချင် သ,တ်ပါ ... ဒီ ကားသမား တွေ .. အရမ်း စော်ကားတယ် အစ်ကို ရာ .. ‘ ဆွာ ’ မရောက်ခင် ကား ရပ်တော့ ကျွန်တော် အပေါ့အလေး ဆင်း သွားတယ် အစ်ကိုရာ ... အဲဒါကို ကျွန်တော့် ကို မစောင့်ဘဲ ကားမောင်း ထွက် သွားတယ် ... ဒီ ကောင်တွေ အရမ်း မိုက်ရိုင်း လွန်း အားကြီးတယ် ”
“ ဟုတ်တာပေါ့ ကွာ ”
ဦးတိမ်ရောင် ၏ အဖြေ ။
“ အစ်ကို ... လက်ဖက်ရည် ကောင်းလား ”
“ အေး .. ကောင်းတယ်ကွ ... ဒါ ဘယ်ဆိုင်ကလဲ ”
“ အစ်ကို လက်ဖက်ရည် ကြိုက်တတ်မှန်း သိလို့ တကူးတက ဝယ် ခဲ့တာပေါ့ အစ်ကို ရာ ”
“ မင်း ကို အဲဒါကြောင့် ညီအရင်း လို ချစ် နေရတာ ”
ဦးတိမ်ရောင် ဦးသိန်းဒီ ကို မြင် လိုက် ချိန် ဟိုက ချော့ လိုက်တာ ပျော့ သွားတာပဲ ။
ကျွန်တော် ပြောချင် ရေးချင် တာ က စောစောက ဦးသိန်းဒီ နောက် လိုက်တာ တကယ်လို့များ ဦးတိမ်ရောင် မှာ ထီးများ မပါ ခဲ့ ရင် ဘယ်လောက် ဒုက္ခ ရောက်လိမ့် မတုံး ။
ဒါပေမဲ့ ဦးတိမ်ရောင် က ခွင့်လွှတ်တယ် ဗျာ ။
ကဲ ... ရှေးက လူရွှင်တော် များ ပြောပါတယ် ... ။
ဦးတိမ်ရောင် ကြည့်မြင်တိုင် ဘုန်းကြီးကျောင်း တစ်ကျောင်း မှာ ဒုလ္လဘ ဝတ် သံ ကြားတော့ ဦးသိန်းဒီ ရောက် လာတယ် ။ ရိုသေစွာ ဝတ် ပြုပြီး
“ အစ်ကို ... အဲ ... ကန်တော့ ကန်တော့ ... ဦးပဉ္စင်း .. တပည့်တော် အိမ် မှာ မနက် အရုဏ်ဆွမ်း ကပ်မလို့ လာပင့်တာ ”
“ ဘာအတွက် လှူတာတုံးကွ ”
“ သမီး ကျန်းမာရေး မကောင်းလို့ အလှူ လုပ်ပြီး ယတြာ ချေ တဲ့ သဘောပေါ့ ဦးပဉ္စင်း ရယ် ... မနက်ဖြန် မနက် ၄ နာရီ လောက် အိမ် ရောက်ရင် ရပြီ ... အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲဆွမ်း ”
“ ဦးပဉ္စင်း အကြိုက်မို့ မင်းဟာ က ဘယ်နှပါး ကြွရမှာလဲ ”
“ ငါးပါး ပါ ဦးပဉ္စင်း ... သုံးဘီးကား ငှားလာခဲ့ ... တပည့်တော် ဟိုကျ မှ စောင့်ပြီး ရှင်းပေးမယ်"
“ အေးအေး ... ကောင်းပြီ ကောင်းပြီ ”
“ တပည့်တော် ကို ပြန်ခွင့် ပြုဦး ... စီစဉ်စရာ ရှိတာ စီစဉ်ရဦးမှာ ”
“ အေး အေး ”
ဦးသိန်းဒီ ပြန်သွားသည် ကို ဦးတိမ်ရောင် တစ်ဖြစ် လဲ ဦးပဉ္စင်းကြီး က မိန့်မိန့်ကြီး ပြုံး လျက် ...
“ သာဓု သာဓု သာဓု ”
ဝေလီဝေလင်း သုံးဘီးကား သံ တဖုတ်ဖုတ် ဖြင့် ဦးသိန်းဒီ ရှိရာ မြောက်ဥက္ကလာပ ကို အရုဏ် ဆွမ်းစား ကြွကြ တာပေါ့ ။
ဦးသိန်းဒီ အိမ်ရှေ့ ရောက် တော့ အိမ် က လည်း မှောင်နေ ။
“ ဟေ့ ... သိန်းဒီ ... သိန်းဒီ .. ဒီလောက် ဝီရိယ မဲ့ လှချည်လားကွ ... ဇာတ်သမား မဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ ”
ကျန် ဦးပဉ္စင်း လေးပါး က တစ်ပါး မျက်နှာ တစ်ပါး ကြည့်လျက် ။
“ ဟေ့ ... သိန်းဒီ ... သိန်းဒီ ”
ခေါ်သည့် အသံက မြင့်တက် လာ၍ ဘေး အိမ် မှ မီးများ ဖွင့်ပြီး...
“ ဦးသိန်းဒီ မရှိပါဘူး ဘုရား ... မနေ့ည က ပဲ ဇာတ်ထွက် သွားပါတယ် ”
“ တောက် ... ကွာ ... သိန်းဒီ ငါ့ ကို လုပ်လိုက်ပြန်ပြီ ”
ကျန် ဦးပဉ္စင်း လေးပါး ကို အားတုံ့အားနာ အသံ ဖြင့် ...
“ ဦးပဉ္စင်း ကို ကျောင်း ရောက် မှ ပဲ ပြောချင်တာ ပြောကြပါတော့ ဘုရား ... အခြေအနေ က ဦးပဉ္စင်း တို့ အမြင်ပဲ ”
ဟု ပြော ကာ ငှား လာသော သုံးဘီးကား နှင့် ပင် တဖုတ်ဖုတ် နှင့် ပြန်လည် ထွက်ခွာ သွားကြလေတော့သည် ။
နောက်မှ သိရသည် မှာ သုံးဘီးကားခ ကို ဦးတိမ်ရောင် အပြေးအလွှား ချေးငှား ၍ ကားခ ပေး လိုက်ရသည် ဟု သိရသည် ။
ဤမျှ လောက် ဦးပဉ္ဇင်း ဘဝ ကို ခေတ္တ ရောက်သွားသည့် လူ ကို ပင် နောက် ဖြစ်အောင် နောက် သွား လိုက်သေးသည် ။
ယခု နောက်ပြောင်မှုကြီး က အတော် ကြီးသည် ။
အစ်ကို ...
မြင်းခြံမှာ သုံးည ကမယ် ။ အစ်ကို လိုက်လာခဲ့ ။
ဇာတ်ဆရာ က ကားခ ၊ လမ်းစရိတ် ပါ ဟို ရောက်ရင် အကုန် ပေးမယ် တဲ့ ။
အစ်ကို့ရဲ့ ညီ ။
သိန်းဒီ
လူ တစ်ယောက် လာ ပို့သည့် စာ ကို ဖတ်ပြီးသည် နှင့် ခရီးဆောင် အိတ်လေး လွယ်ပြီး ဟိုလှည့် ဒီလှည့် နှင့် လမ်းစရိတ် လုပ်ပြီး ဦးတိမ်ရောင် မြင်းခြံ သို့ ပေါ့ ။
မြင်းခြံ ရောက်တော့ လမ်းဘေး ကြော်ငြာ ဆိုင်းဘုတ် လည်း မတွေ့တော့ ဦးတိမ်ရောင် သံသယ ရှိ လာပြီး ...
“ ဒီက တူမကြီး .. ဇာတ် ကြော်ငြာ လှည့် တဲ့ ကားများ တွေ့လိုက်မိသေးလား ကွဲ့ ”
“ မတွေ့မိပါဘူး ... ကျွန်မတို့ မြို့ မှာ ဒီ ရက်ပိုင်း ဘာ ပွဲ မှ မရှိ ပါဘူး ... ဘုရားပွဲ က တစ်လ တောင် လိုသေးတယ် ”
“ ပတ်ဝန်းကျင် ဒေသ တစ်ဝိုက် မှာ ရော မကြားမိဘူး လားကွဲ့ .. ဦး က လူရွှင်တော် ဦးတိမ်ရောင် ပါ ”
“ ကျွန်မ ပွဲဈေး ရောင်းတဲ့ သူ .. ဒီ တစ်ဝိုက် မှာ ဘာ အသံ မှ မကြားမိပါဘူး ”
“ ဟော ... ကြည့် ... သိန်းဒီ ငါ့ ကို လုပ်လိုက်ပြန်ပြီ ”
ပြောနေကျ စကားလေး နဲ့ အတူ မြင်းခြံ က အမျိုး အသိ မိတ်ဆွေတွေ ထံ မှ လမ်းစရိတ် တောင်း ပြီး အိမ်ပြန် ခဲ့ရသည် ။ ဒေါသ အရှိန် မသေသေး ။ အိမ် ရောက် တော့
ဇာတ်သမား တစ်ယောက် က အိမ် မှာ အဆင်သင့် ။
"ဦးလေးရာ .. ဦးလေး ကို စောင့် နေရတာ ရထား အချိန် နီး နေပြီ ”
“ သိန်းဒီ ... သိန်းဒီ ... ငါ့ ကို ဒုက္ခ ပေးတာ ... ဒီမှာ သူ့ စာ... မြင်းခြံ မှာ က မှာ ဆို ”
“ ပေါက်ကရ ဦးလေး ရာ ... နေပြည်တော် ပျဉ်းမနား မှာ က မှာ ပါ ”
နေပြည်တော် ပျဉ်းမနား ဘူတာ ရောက်တော့ ဦးတိမ်ရောင် မှ ...
“ သိန်းဒီ ... သိန်းဒီ ... မင်း သေဖို့ သာ ပြင်တော့ ”
ရထားဘူတာ မှာ ဦးသိန်းဒီ က ဦးတိမ်ရောင် ၏ အထုပ် ကို ပြေးဆွဲလျက် ပျာပျာသလဲ ...
“ ကျွန်တော် အစ်ကို့ ကို လာ ကြို နေတာ အစ်ကိုရေ ... ကျွန်တော့်ကို အစ်ကို သ,တ် ချင်ရင် သ,တ်လိုက်တော့ အစ်ကို ရာ ... ကျွန်တော် ... ကျွန်တော် ရေးတုန်း က နေပြည်တော် ပျဉ်းမနား လို့ ရေးတာ ... ဘယ်လို ဖြစ်ပြီး မြင်းခြံ ဖြစ်သွားလည်း မသိ ဘူး ... အစ်ကို့ ကို နောက် သလို ဖြစ်သွားတယ် ... ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် သာ အဲဒီလို ထုရိုက် လိုက် ချင်တယ် ”
“ ဖုန်း ဒိုင်း .. ဖုန်း ဒိုင်း ”
“ ဟေ့ကောင် ... ဘူတာ မှာ လူ မြင်လို့ မကောင်းဘူး ... ငါ ခွင့်လွှတ်တယ် ... ခွင့်လွှတ်တယ် ... ငါကွာ .. အပြန် လမ်းစရိတ် မရှိ လို့ ဒုက္ခတွေ ရောက် လိုက်တာ ”
“ ကျွန်တော် စိတ်မကောင်းဘူး အစ်ကို ရာ ”
“ ဖုန်း ဒိုင်း ... ဖုန်း ဒိုင်း ”
ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ထုရိုက် နေ သော ဦးသိန်းဒီ အား ...
“ သိန်းဒီ ... ငါ ခွင့်လွှတ်ပါ တယ် ... ငါ့ ဒုက္ခ ငါ ရှာတာ ... မင်း ပေးတဲ့ ဒုက္ခ မဟုတ်ဘူး ... တော်တော့ .. လာ ... သွား မယ် သွားမယ် ”
“ အစ်ကို ”
“ ဟေ ”
“ အစ်ကို့ နှမ အစ်ကို ကြိုက်တတ် တဲ့ မျစ်ချဉ် နဲ့ ငါး နဲ့ ချက်ထားတာ ”
“ အလိုက် သိ ပါ့ သိန်းဒီ ရာ ”
ချက်ချင်း အမုန်းတရား ဒေါသ များ ကား ဘယ် ရောက် သွား မှန်း မသိ ။ ရှေး က လူရွှင်တော်ကြီးများ ချစ်ကြပုံ ပြောပါတယ် ။
◾ဗေလုဝ
📖 ဟဒယ မဂ္ဂဇင်း
ဖေဖော်ဝါရီ ၊ ၂၀၀၈
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment