ခင်မောင်ရင် ကို မီရဲ့လား

 

❝ ခင်မောင်ရင်ကို မီရဲ့လား ❞

တစ်နေ့က အဖေ ကက်ဆက်ခွေတွေ ငှားလာသည် ။ အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတော့ ခင်မောင်ရင် ၏ သီချင်းများ ။ အမှန်ပြောရလျှင် သိပ်စိတ်မဝင်စားမိပါ ။ ဖွင့်ပြီး နားမထောင်မိပါ ။ အဖေ နားထောင်ဖို့ ငှားလာတာပဲလို့ ထင်မိပါသည် ။ မနေ့ကတော့ ကျွန်မ ဇော်ဝင်းထွဋ် သီချင်းများ နားထောင်နေတုန်း ကျွန်မအနား အဖေ ရောက်လာသည် ။ “ ခင်မောင်ရင်သီချင်းတွေ နားထောင်ကြည့်ရအောင် ” ဆို၍ ဖွင့်လက်စကို ပိတ်ကာ ခင်မောင်ရင် ကို ဖွင့်ပေးလိုက်ရ၏ ။

မောင်မောင်ကြီး၏ ဆိုသံက ပျံ့လွင့်လာသည် ။ “ အင်းကို ဟင်္သာ ဆင်းမည် ၊ ဆင်းရင် လေးနဲ့ ခွင်းမည် ၊ ထိုမုဆိုးကို ထီးရိုးရိုက် မည် ၊ ထီးရိုးကို မိုးကြိုးပစ်မတဲ့ စာရှိပါသည် ၊ ၁၃၀၀ ပြည့်မှစ၍ မြန်မာပြည်သည် လိုတာ ရနိုင်မည် ” တဲ့ ‘ စကြာသိုက်သီချင်း ’ ၊ ကျွန်မက ထိုအပိုဒ်လေးကို စိတ်ထဲမှာ ကြားဖူးသလိုပဲဟု ထင်မိ၏ ။ အဓိပ္ပာယ်ကို နားမလည်၍ အဖေ့ကို ရှင်းပြခိုင်းတော့ အဖေက အသေအချာ ရှင်းပြသည် ။ ဒီသီချင်းသည် အင်္ဂလိပ်လက်ထက်က အင်္ဂလိပ်အာဏာပိုင်တွေ အကြီးအကျယ် စိတ်ဆိုးပြီး ပိတ်ပစ်ခဲ့ရသည့် သီချင်းပါလား ။ အဖေ ရှင်းပြမှ သီချင်းအရသာ ပိုပီပြင်လာသည် ။ အဖေက စည်းချက်လိုက်တော့ ကျွန်မက တိုးတိုးလေး လိုက်ဆိုမိ၏ ။ နှစ်ယောက်စလုံး သဘောကျကာ ထပ်ခါတလဲလဲ ဖွင့်နေမိ၏ ။ အဖေကတော့ သီချင်းသံကြားမှ ကျွန်မအား “ သမီးက ဇော်ဝင်းထွဋ် နားထောင်တယ် ၊ အဖေက ဇော်ဝင်းထွဋ်ရဲ့ အဘိုး ရွှေတိုင်ညွန့် ရေးတဲ့ သီချင်းတွေ နားထောင်တယ် ” ဟု လှမ်းပြောနေသေး၏ ။ ခေတ်ဆိုတာ သိပ်မြန်တာပဲဟု ကျွန်မ တွေးနေမိ၏ ။ ခင်မောင်ရင် ကိုတော့ ဗိုလ်အောင်ဒင် ကြည့်ပြီးကတည်းက သူ့အပြော ၊ သူ့အရယ်တွေကို သဘောကျနေခဲ့တာပဲ ဖြစ်သည် ။ သူ့သီချင်းကိုတော့ အမြဲတစေ နားမထောင်ဖူးခဲ့ပါ ။ ကွက်ကျားကွက်ကျားတော့ နားထောင်ဖူးသည် ။ ငယ်ငယ်က အဖေနဲ့ တက္ကသိုလ်အနုပညာအသင်း အဆို အက အတီးပြိုင်ပွဲ လိုက်သွားစဉ်က လူရွှင်တော် တောသားကြီး ကို ကျွန်မ အလွန်ပဲ သဘောကျမိပါသည် ။ နောက် မြန်မာ့ရုပ်မြင်သံကြားမှာ ‘ သူဇာ ’ ဇာတ်ကား လာတော့ ‘ နတ်သမီးလေးတွေ တစ်ဖက် လေး ငါးရာ ’ နှင့် တခြားသီချင်းများ နားထောင်ဖူးပါသည် ။ သည်လို နားထောင်ပြီးတိုင်း ခင်မောင်ရင် က အဆိုရော ၊ အမူအရာပါ အလွန်ပိုင်တဲ့ မင်းသားကောင်း တစ်လက်ပဲဟု စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ချမိ၏ ။

နောက်တစ်ခါ အဖေ အမြဲဆိုနေတတ်တဲ့ ဘိုးဘိုးအောင် သီချင်းတို့ ၊ ကျော်ကြားလှတဲ့ နဂါးနီ တို့ကတော့ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ပဲ လိုက်ဆိုတတ်နေပါပြီ ။ နဂါးနီ သီချင်းဆို နေရာအနှံ့အပြားမှာ ကြားရတတ်၏ ။ ဒီသီချင်းသည် ကျွန်မတို့အတွက် စိမ်းမနေပါ ။ ထီဆိုင်တွေမှာလည်း ဖွင့်ကြသည် ။ ကျွန်မကတော့ ထိုသီချင်းသံ ကြားတိုင်း အမျိုးအမည် မသိတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုမျိုး အမြဲဖြစ်တတ်၏ ။ တစ်ခါလည်း မဟုတ် ၊ နှစ်ခါလည်း မဟုတ် ။ ဒါပေမဲ့ ခင်မောင်ရင် ကို ကျွန်မ သိတာ ဒီလောက်ပဲ ဖြစ်ပါသည် ။ ဒီလောက်နဲ့တင်ပဲ ခင်မောင်ရင် ကို ကျွန်မ စွဲငြိလှပြီ ။ ကျွန်မစိတ်ထဲမှာ ခမ်းနားလှပြီ ။

အမေ ကတော့ ကျွန်မကို ခင်မောင်ရင် နှင့် ပတ်သက်သော ဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ် ပြောပြဖူး၏ ။ ပုံပြင် မဟုတ်ပါ ။ တကယ့် အဖြစ်အပျက် ဖြစ်၏ ။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်တွေ့ မဟုတ်ပါ ။ တစ်ဆင့် ပြောသော ဇာတ်လမ်း ဖြစ်၏ ။

ဟိုးအရင်က ရွာတစ်ရွာမှာ ခင်မောင်ရင် ကို အလွန်စွဲသော လူကြီးတစ်ယောက် ရှိသည်တဲ့ ။ စွဲလိုက်သမှ ခင်မောင်ရင် မှ ခင်မောင်ရင် ၊ ခင်မောင်ရင် ဆိုသည့် သီချင်းမှန်သမျှ သူ ရသည် ။ ခင်မောင်ရင် နှင့် တူအောင်လည်း အတော့်ကို ပင်ပန်းတကြီး ကြိုးစားကျင့်ယူသည်တဲ့ ။ တစ်ခါ တစ်ခါ မာဖလာလေး လည်ပင်း ပတ်ပြီးလည်း နေတတ်သည် ။ အုန်းဆီကို ရွှဲနေအောင် လိမ်းပြီး ဆံပင်ကို ပြောင်နေအောင် လှန်ဖြီးကာ မျက်နှာခပ်မော့မော့နှင့် ခင်မောင်ရင် စတိုင်လည်း ဖမ်းတတ်သေး၏ ။ သူက ခင်မောင်ရင် အသည်းစွဲလေ ။ သူများတွေက ခင်မောင်ရင် ခေတ်ပြီးလို့ တွံတေးသိန်းတန် တို့ ၊ ဇော်ဝမ်း တို့ ခေတ်တွေ ရောက်ကုန်ပြီ ။ သူ မမှုပါ ။ သူ နားမလည် သဘော မပေါက်ပါ ။ အမြဲတစေ ခင်မောင်ရင် ခေတ်လို့ပဲ ထင်နေရှာသည် ။ အစွဲအလမ်းကလည်း ခပ်ကြီးကြီး မဟုတ်လား ။

သူ့ကို တစ်ရွာလုံးက ခင်မောင်ရင်နှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ကုန်ကြ၏ ။ စိတ်ပျက်ကြ၏ ။ သူနှင့် ဝေးဝေး ရှောင်ကြရ၏ ။ သူနှင့် စကားတစ်ဝိုင်းထဲမှာ ထိုင်ပြီး ဘယ်သူမှ မငြင်းရဲပေ ။ မငြင်းချင်ပေ ။ သူများတွေက -

“ တွံတေးသိန်းတန် သိပ်ကောင်းတာပဲဗျာ ၊ ဘယ်လို အဆိုပိုင်တာ ” လို့ သူ့ရှေ့မှာ ပြောမိရင် သူက …

“ ဟုတ်ပါပြီ ၊ မင်းတို့ တွံတေးသိန်းတန် ကောင်းတာ လက်ခံပါပြီ ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ မေးပါရစေ ၊ ဦးခင်မောင်ရင် ကို မီရဲ့လား ” ဟု အမြဲမေးတတ်၏ ။

ဒါဆို သူနဲ့ ပြိုင်မငြင်းချင်သူတွေက သူ့အကြောင်း သိနေသူတွေက …

“ မမီပါဘူးဗျာ … မမီပါဘူး ” ဟု ပြန်ပြောမှ ကျေနပ်သဘောကျ နေတတ်သည် တဲ့ ။

တစ်ခါကလည်း ( ထိုခေတ်က ဇော်ဝမ်း ရေပန်းစားနေချိန် ဖြစ်သည် ) လူတစ်ယောက်က သူ့ရှေ့မှာ -

“ ဇော်ဝမ်းတို့များ ဆိုတတ်လိုက်တာ ” ဟု သွားပြောမိရာ -

“ ဆိုတတ်တာကတော့ ဟုတ်ပါပြီ ၊ ဒါပေမဲ့ ငါမေးလိုက်ရဦးမယ် ၊ ခင်မောင်ရင်ကို မီရဲ့လား ” ဟု မေးတော့သည် ။

မခံချင်စိတ် ရှိသူက …
“ သူ့ခေတ်နဲ့ သူပေါ့ဗျာ ” ဟု ပြောကြည့်ပါလား ။

သူနှင့် ငြင်းမဆုံးနိုင်တော့ ။ စကားစ မပြတ်နိုင်တော့ ။ “ ခင်မောင်ရင်ကို မီရဲ့လား ” ဟူသော စကားသံသည်သာ ထိုစကားဝိုင်းတွင် ပေါက်ကွဲလျက် ရှိတော့သည် ။ ကျယ်လောင်လျက် ကျန်ရစ်တော့သည် ။ ထိုအခါ အထွန့်တက်သူ ဂြိုဟ်ဆိုး ဝင်တော့၏ ။ မီးခိုးကြွက်လျှောက် တသီတတန်းကြီး ဒုက္ခရောက်တော့၏ ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ကိုယ်ကပင် မှန်နေစေဦးတော့ အရှုံးပေးရကာ -

“ ခင်ဗျား ခင်မောင်ရင် ကိုတော့ ဘယ်မီမလဲ ” ဟု ပြောမှ စကားဝိုင်း သိမ်း၏ ။ ငြင်းခန်း ရပ်၏ ။ ထိုအခါမှသာ ငြိမ်းချမ်းရေး ရတော့၏ ။

သူ့ကိုတော့ တစ်ရွာလုံးက ကျိတ်ရယ်ကြ၏ ။ “ ခင်မောင်ရင် နဲ့ ပတ်သက်လို့တော့ တစ်ခွန်းမှ သွားမဟလေနဲ့ ” ဟု တိတ်တိတ် ကျိတ် သတိပေးကြ၏ ။ စကားစပ်မိလို့ ခင်မောင်ရင် အကြောင်း ရောက်သွားပါကလည်း အချင်းချင်း လက်တို့ကာ စကားဝိုင်းမှ မသိမသာ ခွာကြ၏ ။ အကြောင်းအမျိုးမျိုး ပြ၍ သုတ်ခြေတင်ကြ၏ ။

သူသည် ခေတ်ကိုလည်း မမြင်တော့ပေ ။ ခေတ်ရေစီးကြောင်း၏ အားမာန်ကို လျစ်လျူရှုကာ နောက်ကျနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ၊ ခေတ်မမီတော့ပြီ ဖြစ်တဲ့ သံသရာထဲမှာ ကုတ်ကပ်တွယ်ရစ်လျက် ကျန်ရစ်ခဲ့လေ၏ ။ ဘယ်လို အကြောင်းပြချက်ကိုမှ လက် မခံတော့ဘဲ စိတ်၏ အစွဲအလမ်းနောက်ကို တကောက်ကောက် လိုက်ပါနေကာ ဘယ်အရာမဆို ခင်မောင်ရင် ပေတံနှင့်ချည်း တိုင်းထွာနေတော့၏ ။ ရယ်လည်း ရယ်ရ ၊ အတော်လည်း ကသိကအောက် နိုင်လှသော ကိစ္စပင် ဖြစ်သည် ။

ကျွန်မလည်း ထိုလူကြီးအကြောင်း တွေးရင်း အခုလို တိုးတက်ခေတ်မီလှသော ဟဲဗီးရော့ခ် တို့ ၊ ရော့အင်ရိုး တို့ ခေတ်စားနေသော ခေတ်ကြီးထဲတွင် “ ခင်မောင်ရင် ကို မီရဲ့လား ” ဟု ထိုလူကြီး လာမေးနေမှာ စိုးကြောက် မိပါတော့၏ ။

လူကြီးမင်းများ ရှင် … မိမိ သဘောကျ နှစ်ခြိုက်သူများကို တိုးတိုးတိတ်တိတ်သာ ကောင်းချီးပေးကြရန် ကျွန်မ မေတ္တာရပ်ခံပါရစေ ။

◾မိုးချိုသင်း

📖 ပေဖူးလွှာမဂ္ဂဇင်း
      ၁၉၉၀ ၊ အောက်တိုဘာလ

koaungnaingoo.blogspot.com

.