ကျောင်းသားများသွေး မြေသို့ကျသောနေ့

 ❝ ကျောင်းသားများသွေး မြေသို့ကျသောနေ့ ❞

ဒီဇင်ဘာလ ၂ဝ ရက်နေ့ ။

ကျောင်းသားများသွေး မြေသို့ ကျသောနေ့ ။

နံနက်ခင်း ဆီးနှင်းတွေက ဝေဝေ ၊ နေခြည်နုကလည်း မဖောက်ထွင်းနိုင်သေး ။ မြောက်လေကလေး

ကလည်း သွေးလျက်ရှိပေရာ အတော်ပင် အေးနေပေသည် ။

သို့ရာတွင် ကျွန်တော်တို့ ကျောင်းသားများသွေးကား ပူဝေလျက်ရှိပေသည် ။ အအေးအချမ်းကို

ဂရုမပြုဘဲ အစောကြီးထကြသည် ။ ခပ်စောစောကပင် သမဂ္ဂတိုက်သို့ စုဝေးလာကြသည် ။

၇ နာရီ ခွဲ လျှင်ပင် တက္ကသိုလ်သမဂ္ဂခန်းမကြီး ပြည့်ရုံမက လျှံသွားလေသည် ။

အဓိပတိလမ်းမပေါ်တွင်ကား သမဂ္ဂတိုက် မှ ဘွဲ့နှင်းသဘင်ခန်းမအထိ ဘတ်စ်ကားများ စီတန်း

ရပ်ထားသည် ။

၈ နာရီ တွင် ကိုလှရွှေ က ဥက္ကဌ ကုလားထိုင်မှ နေ၍ -

“ ဒီကနေ့ ဗမာပြည်နိုင်ငံရေး ရာဇဝင်မှာ တွင်ရမယ့် ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းကို လှမ်းကြရမယ် ၊ ချုပ်ချယ်တဲ့ ဥပဒေကို အာဏာဖီဆန်ကြရမယ် ၊ ဘယ်နေရာဆိုတာ ဘယ်လိုဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ကို မပြောသေးဘူး ၊ သို့သော် ကျွန်တော်တို့က အကြမ်းပတမ်းမှု မပါဘူး ၊ ကျွန်တော်တို့ကို အစိုးရက

သေနတ်နဲ့ ပစ်ချင်လည်း ပစ်မယ် ၊ အဲဒါကို လိုက်ကြမလား ” 

ပရိသတ်က “ လိုက် မယ် ...”  ဟု ပဲ့တင်ထပ်လာသည် ။

ထိုအခါ ကိုလှရွှေ က ထပ်ပြောပြန်သည် ။

“ အောက် မှာ ဘတ်စ်ကားတွေ အဆင်သင့်ရှိတယ် ။ အခုသွားကြမယ် ၊ ကျွန်တော်တို့က ဘယ်သူ့ကိုမှ အတင်း မခေါ်ဘူး ၊ မလိုက်ချင်ရင် နေနိုင်တယ် ၊ တံခါးဖွင့်ထားတယ် ၊ ပြန်နိုင်တယ် ” 

တက်ကြွနေသော ကျောင်းသားများက “ မပြန်ဘူး နယ်ချဲ့အစိုးရကို တိုက် မယ် ”  ဟု ထစ်ချုန်းလိုက်သည် ။

ထို့နောက် ကျွန်တော်တို့သည် အစုလိုက်အစုလိုက် ကိုယ့်အစုခေါင်းဆောင်နှင့် ကိုယ် စည်းကမ်းတကျ ဖွဲ့ထားပြီး ဘတ်စ်ကားများပေါ်သို့ တက်ကြလေသည် ။

ဘတ်စ်ကားတန်းကြီးသည် တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်းမှ ကုက္ကိုင်းဘက်သို့ ၊ ကုက္ကိုင်းလမ်း တစ်လျှောက် မှ တိရစ္ဆာန်ရုံလမ်းကို ဖြတ်ကာ ကန်တော်ကလေးလမ်း ၊ စတော့ကိတ်လမ်း ( သိမ်ဖြူလမ်း )  ၊ မောင်ဂိုမာရီလမ်း တို့အတိုင်း သွားကာ စပတ်လမ်း ( ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်း ) စိန်ပေါ ဘုရားရှိခိုးကျောင်းကြီးရှေ့တွင် ရပ်ကြလေသည် ။ စိန်ပေါဘုရားရှိခိုးကျောင်းကြီးရှေ့တွင် ရန်ကုန် ကျောင်းပေါင်းစုံမှ ကျောင်းသား ၇ဝဝဝ လောက် ရောက်နေနှင့်ကြပြီဖြစ်ရာ ကျွန်တော်တို့ တက္ကသိုလ်

ကျောင်းသားများ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှဆင်းရာ “ သခင်မျိုးဟေ့ တို့ဗမာ ”   ၊ “ အရေးတော်ပုံအောင်ပါစေ ” 

စသည်ဖြင့် ဆီး၍ နှုတ်ဆက်လေသည် ။

မြို့မကျောင်း မှ ကျောင်းသားတပ်ကား မရောက်လာသေး ။ သို့ရာတွင် မစောင့်ကြတော့ဘဲ

အစီအစဉ်အတိုင်း အတွင်းဝန်များရုံးကြီးကို ဝိုင်းကြလေတော့သည် ။ ဘာလုပ်မည်ကို သိသောအခါ

ကျောင်းသားများ ပို၍ တက်ကြွလာကြ၏ ။ အလံများ ၊ စာတန်းများကို ဝှေ့ယမ်းကာ -

“ တို့ခေါင်းဆောင်တွေ ချက်ချင်းလွှတ် ” 

“ ပုဒ်ထီး ပုဒ်မ အလိုမရှိ ” 

“ အလုပ်သမားအရေး ချက်ချင်းပေး ” 

“ လယ်သမားအရေး ချက်ချင်းပေး ” 

“ နယ်ချဲ့အစိုးရ ပျက်စီးပါစေ ” 

စသော ကြွေးကြော်သံများကို အော်ဟစ်ကြလေသည် ။ လာရောက်ကြည့်ရှုကြသော ပရိသတ်ကလည်း ကျိတ်ကျိတ်ခဲခဲ စည်ကားလေသည် ။

အတွင်းဝန်များရုံးကြီး တံခါးပေါက်တိုင်းတွင် အစုလိုက်အစုလိုက် ပိတ်ဆို့ထားကြရာ စပတ်လမ်းဘက် သူရိယသတင်းစာတိုက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်အပေါက်တွင် လူ ၇ဝဝ လောက် ပါမည်ဟု

ခန့်မှန်းရသော အဖွဲ့ကို အစုလိုက် ပိတ်ဆို့ထားပေသည် ။

၁၅ ရက်နေ့ အာဏာဖီဆန်ရေး အင်အားပြပွဲတွင် အမျိုးသမီးများ ပါဝင်ခွင့်မရခဲ့သော်လည်း

အတွင်းဝန်များရုံး ဝိုင်းရာတွင်မူ ကျောင်းသူများ ပါဝင်ခွင့် ရလေသည် ။ မြို့ပေါ် ကျောင်းပေါင်းစုံမှ

ကျောင်းသူများ လာကြရာ အများစုမှာ မြူနီစပယ် ဗမာကျောင်းသူများ ဖြစ်လေသည် ။ မြို့ပေါ်မှ

ကျောင်းသူများတွင် ဆရာဖေ နှင့် ဆရာကတော် ဒေါ်ညွန့် တို့၏ သမီး မခင်သစ် ကို တွေ့နိုင်ပေသည် ။ မခင်သစ် ၏ ပင်နီနုအင်္ကျီရင်ဖုံးပေါ်တွင် ကျွန်တော် ရောင်းချခဲ့သော ရေနံမြေရင်ထိုး

ဓာတ်ပုံကို တွေ့မြင်လိုက်ရာ ကျွန်တော့်မှာ မခင်သစ် ၏ စိတ်ဓာတ်ကို ကြည်ညိုနေမိရုံမက ကိုယ့်

လက်ရာကို ပရိသတ်ရှေ့မှာ ပြန်မြင်ရသော အနုပညာသည်တစ်ဦးပမာ ဝမ်းသာပီတိလည်း ပြည့်နေပေသည် ။

တက္ကသိုလ်မှ ခေါင်းဆောင်ကျောင်းသူများဖြစ်သော မန္တလေး မအုန်း ၊ ပဲခူး မခင်မြ ၊ ခြင်းကြား

မမကြီး နှင့် ကျွန်တော့် မမြင့်ဦး တို့ကို မတွေ့ရ ။ မမြင့်ဦး ကို မတွေ့ရသဖြင့် အထူး ဝမ်းနည်းမိသည် ။ အားမလို အားမရဖြင့် ဒေါပွခြင်းလည်း ဖြစ်မိသည် ။ သို့သော် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများ

ဂုဏ်ယူရပေသည် ။

ကျွန်တော်နှင့်တကွ ကျောင်းသား နှစ်ဆယ်ခန့်မှာ ရေ နှင့်အစားအသောက် တာဝန်ခံများဖြစ်သဖြင့်

ဟိုဟိုသည်သည် လိုက်ကြည့်ခွင့်ရကြသည် ။ ဟိုတံခါးပေါက် သည်တံခါးပေါက် ရောက်ကြရလေသည် ။

ကျွန်တော်တို့ ဝိုင်းမိပြီး မကြာမီ̶  က̶̶ု̶̶လ̶̶ာ̶̶း̶  နှင့် ဂေါ်ရာပုလိပ်များ ရောက်လာသည် ။ စပတ်လမ်း

ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် မြင်းစီးဂေါ်ရာစာသင်များကိုလည်း တွေ့ရသည် ။ ကျောင်းသားများက မဖြုံကြ ။

နောက် မြို့မကျောင်းမှ ကျောင်းသား ၈ဝဝ တပ်ကြီး ချီတက်လာရာ “ သခင်မျိုးဟေ့ တို့ဗမာ ” 

“ အရေးတော်ပုံ အောင်ပါစေ ”  စသည်ဖြင့် နှုတ်ဆက်ကြရာ ဆူညံသွားပေသည် ။

စပတ်လမ်းနှင့် ဖရေဇာလမ်း ( အနော်ရထာလမ်း ) ထောင့်နားရှိ တံခါးပေါက် မှာ ပင်မတံခါးပေါက်

ဖြစ်လေရာ ကျွန်တော်တို့ကလည်း ကျောင်းသား ၇ဝဝ မျှ စုထားသည် ။ ပုလိပ်များကလည်း အားစုပုံထားသည် ။ ဆယ်နာရီထိုးသောအခါ ရုံးတက်ရန် စာရေး ၊ စာချီ ၊ ဝန်ထောက် ၊ အတွင်းဝန်

ကလေး စသည်တို့ လာစပြုလေပြီ ။ ဂေါ်ရာစာသင်အချို့သည် ထိုအပေါက် မှ ကျောင်းသူကလေး

နှစ်ယောက်ကို ခြေထောက် မှ ကိုင်ကာ တရွတ်ဆွဲ၍ ဖယ်လေရာ ရုတ်ရုတ်ရက်ရက် ဖြစ်သွားလေ၏ ။

သို့သော် ကျောင်းသားများကား အကြမ်းမဖက် ။ တရွတ်အဆွဲခံရသော ကျောင်းသူများနေရာတွင်

အခြား ကျောင်းသား ၊ ကျောင်းသူတို့က ယူလိုက်ကြလေသည် ။ တရွတ်အဆွဲခံရသော ကျောင်းသူ

ကလေးများမှာ ပွန်းပဲ့စုတ်ပြတ်ကုန်၏ ။ ပုလိပ်များသည်နောက်ထပ် ရွှေ့ဖယ်၍လည်း မရရှိသော

အခါ ဘေးကရန်စောင်၍သာ ကြည့်နေကြရလေသည် ။ ကိုအောင်ကျော် အား ထိုတံခါးပေါက်ဝမှာ

တွေ့ရပေသည် ။

နေကား ပူလာလေရာ ကျွန်တော်တို့ လူစုက ရေလိုက်တိုက်သည် ။ ၎င်းနောက် အရပ်သူအရပ်သားများကလည်း ရေတိုက်ခြင်း ၊ လိမ္မော်သီးများကို ခြင်းတောင်းနှင့် သယ်ယူလာပြီး ဝေငှခြင်း ၊

ယပ်တောင် ဝေငှခြင်း ၊ အဝတ်အမိုးများ လုပ်ပေးခြင်း ပြုကြ၏ ။ အားပေးသည့် ပရိသတ်ကြောင့်

ကျွန်တော်တို့မှာ ပို၍ အားတက်ကြပေသည် ။

ရုံးတက်ရန်လာကြသော စာရေး ၊ စာချီ ၊ ဝန်ထောက် စသည်တို့ကား ကြည့်နေသော ပရိသတ်နှင့်

အတူ ကြည့်ကာ ကျောင်းသားများအား ချီးကျူးနေကြတော့သည် ။ အတန်ကြာလျှင် အချို့မှာ

အိမ်ပြန်သွားကြလေ၏ ။ “ သိပ်အကြံပိုင်တဲ့ ကျောင်းသားတွေပဲ ”  “ သိပ်ဇွဲသတ္တိ ကောင်းတဲ့

ကျောင်းသားတွေပဲ ”  “ အစိုးရက ပဒူအုံ တုတ်နှင့်သွားထိုးတာကိုးကွ ”  စသော စကားမျိုးများကို

ပရိသတ်ကြားမှာ ကြားနေရပေ၏ ။

ဆယ့်တစ်နာရီ ကျော်သောအခါ ရန်ကုန်အရေးပိုင် ဒီစတြိတ်တရားသူကြီး ဦးဖိုးစ သည် မော်တော်ကားဖြင့် ရောက်လာသည် ။ သူနှင့် အတွင်းဝန်ရုံးကြီးအနီးတွင် ဥဒဟိုသွားကာ စီမံခန့်ခွဲနေကြသော ပုလိပ်မင်းကြီး မစ္စတာပရက်စကော့ ၊ ရန်ကုန်ပုလိပ်မင်းကြီး မစ္စတာရေးနိုး ၊ ရာဇဝတ်ဝန်

မစ္စတာလုပ်ဒါး ၊ မစ္စတာတစ် ၊ ဦးထွန်းအုန် တို့ ဆွေးနွေးကြလေသည် ။

နောက်တစ်ခဏအတွင်းမြင်းစီးပုလိပ်တပ်များ ၊ စစ်ပုလိပ်တပ်များ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်

ပျောက်သွားရာ ကျွန်တော်တို့မှာ အံ့ဩနေကြလေသည် ။ အချို့က “ အောင်ပြီ အောင်ပြီ ”  ဟု ပင်

အော်နေကြလေသည် ။

ကျွန်တော်တို့သည် အဆင်သင့်စီစဉ်ထားသော ငါးသေတ္တာ ပေါင်မုန့်များကို စက္ကူအိတ်များနှင့်

လိုက်ဝေကြလေ၏ ။ ကျောင်းသားများသည် ပျော်မြူးနေကြ၏ ။ အောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးတော့မည်ဟု

အားတက်နေကြ၏ ။

၁၂ နာရီတွင် ကိုလှရွှေ က “ အတွင်းဝန်များရုံး ဝိုင်း၍ပိတ်ဆို့ကာ အာဏာဖီဆန်သည့်လုပ်ငန်း

အောင်ပြီ ။ ယနေ့လုပ်ငန်းပြီးသဖြင့် ပြန်ကြရန် လူစုရမည် ”  ဟု အမိန့်ပေး ထုတ်လိုက်လေသည် ။

ဖရောဇာလမ်း ပေါ်မှ ကျောင်းသူကျောင်းသားများကို ပထမ ရုပ်သိမ်းပြီး စုဝေးစေလေသည် ။

၎င်းနောက် ဂျူဒါအီဇကယ် ( သိမ်ဖြူလမ်း ) ဘက်သို့ စီတန်းလျှောက်ကြသည် ။ ဂျူဒါအီဇကယ်

လမ်းဘက်တွင် ဝိုင်းနေကြသော ကျောင်းသားများက ရုပ်သိမ်းပြီး စုပေါင်းချီတက်ကြသည် ။

နောက် ဒါလဟိုဇီလမ်းသို့ ချိုးပြီး ချီတက်ကြသည် ။ ဒါလဟိုဇီဘက် မှ ဝိုင်းထားသော ကျောင်းသားများက ရုပ်သိမ်းပြီး စုပေါင်းချီတက်ကြလေသည် ။ ရှေ့မှ အလံနီကြီးက တလွင့်လွင့်ဖြစ်ပေသည် ။

စပတ်လမ်းပေါ်သို့ ကျောင်းသားထု ရောက်သောအခါ မြင်းစီးပုလိပ်တပ်များက ရှေ့က တားဆီးလေသည် ။ သူတို့ကား မြန်မာ မပါ ။ ̶က̶̶ု̶̶လ̶̶ာ̶̶း̶နှင့် ဂေါ်ရာများ ကပြားများသာ ဖြစ်လေသည် ။ သူတို့

လက်တွင်ကား ကြာပွတ်များကိုင်လျက် ခါးတွင် ခြောက်လုံးပြူး ထိုးထားကြပေ၏ ။ သံခမောက်ပုံ

ဦးထုပ်များကိုလည်း ဆောင်းထားကြ၏ ။ ၎င်းပြင် နံပါတ်တုတ် ကိုင်ထားသော ̶က̶̶ု̶̶လ̶̶ာ̶̶း̶နှင့်ဂေါ်ရာ ၊

ကပြားပုလိပ်များလည်း အဖွဲ့အစည်းနှင့် အဆင်သင့်ရှိနေကြသည် ။ စပတ်လမ်း ကမ်းနားဘက်

အပိုင်းတွင်ကား သေနတ်ကိုင် စစ်ပုလိပ်များသည် အာရ်အီးတီ ဘတ်စ်ကားကြီးများပေါ်မှ စောင့်နေကြပေ၏ ။

ချီတက်လာသော ကျောင်းသားများကို မြင်းစီးပုလိပ်တို့က ဝင်တိုးသည် ။ ခဏရပ်တန့်သွား၏ ။

သို့သော် အချို့က “ အရေးတော်ပုံ အောင်ပါစေ ”  “ သခင်မျိုးစေ့ တို့ဗမာ ”  “ ချီတက်ကြရမယ်

ချီတက်ကြရမယ် ”  ဟု အော်ပေးလိုက်ရာ ကျောင်းသားထုက ဆက်လက်ချီတက်ကြသည် ။

စပတ်လမ်း တံခါးပေါက်ရှိ ကျောင်းသားများကလည်း တံခါးပေါက်မှ ရုပ်သိမ်းကာ ချီတက်လာသော ကျောင်းသားထုထံ စုပေါင်းရန် လာကြလေသည် ။ မြင်းစီးပုလိပ်တို့သည် ကျောင်းသားထုကြား အတင်းဝင်၍ တိုက်၏ ။ ကျောင်းသားထု ပြိုလဲကျသွားသည် ။ နံပါတ်တုတ်ကိုင်ထားသော

ပုလိပ်များက ဝင်၍ ရိုက်လေသည် ။ ခွာသံ တခေါက်ခေါက် တုတ်သံတဖြောင်းဖြောင်း ၊ ကြာပွတ်သံ

တရွှမ်းရွှမ်း ။

“ ကျောင်းသားတို့သွေး မြေသို့ကျလေပြီ ” 

“ ရက်စက်သော အင်္ဂလိပ်နယ်ချဲ့ ” 

“ ယုတ်ညံ့သော ဘမော်အစိုးရ ” 

ဘေးကကြည့်နေသော လူထုသည် သည်းမခံနိုင်တော့ပေ ။ ဆဲသူက ဆဲကြ၏ ။ တွေ့ကရာနှင့်

ကောက်ပေါက်သူက ပေါက်ကြ၏ ။ ရုံးတက်လာသော စာရေးကြီးတစ်ယောက်က လမ်းဘေးသစ်ပင်ငယ်ကို ကာကွယ်ထားသော တိုင်တစ်လုံးကို ဖြုတ်ယူ၍ ပုလိပ်များထံ ချီတက်သွားလေသည် ။ ခေါင်းပေါင်း ၊ အပေါ်အင်္ကျီ ၊ ပိုးလုံချည်တို့ကို ဝတ်ထားသူတစ်ယောက်က ခါးတောင်းကျိုက်ကာ ပုလိပ်များအား သွားချရန် ပြင်ဆင်နေသည်ကို မြင်ရသည် ။ ကျောင်းသားအချို့ကား

ဒေါသကို မချုပ်တည်းနိုင်တော့၍ တုတ်များရှာဖွေကာ ခုခံရန် ပြင်ဆင်ကြလေသည် ။ ခေါင်းဆောင်များက တားထားရ၏ ။

ကျွန်တော်ကား ရိုက်စက ကျောင်းသားထု အပြင်သို့ ရောက်နေလေသည် ။ ကျွန်တော့် တာဝန်က

ဝိုင်းရာတွင် မရှိပေ ။ သို့သော် မြင်းတိုက် ၊ လိုက်ရိုက်ခြင်းများ ပြုနေစဉ် ကျောင်းသားများဆီသို့

ပြေးဝင်၏ ။ ပြင်ပဗာဟီရတာဝန်သည် အရေးကြီးသည် မှန်သော်လည်း ဤသို့ ဖြစ်လာသော

အရေးတွင် ကျောင်းသားထုနှင့် သွေးတူသားတူ သေတူရှင်တူ တစ်သားတည်း ဖြစ်နေချင်ပေသည် ။

သို့သော် ကျွန်တော်ကား အရိုက် မခံရ ၊ မြင်းတိုက်လည်း မခံရ ။

ကျောင်းသားများအား ဖရိုဖရဲမဖြစ်အောင် ပြန်လည်စုစည်းကြသည် ။ ကျောင်းသားများကလည်း

စည်းကမ်းရှိလှ၏ ။ သည်းခံရမည့်အချိန်တွင် သည်းခံနိုင်စိတ် ခိုင်မာလှ၏ ။

စပတ်လမ်း တစ်ပြင်လုံးတွင် ဒဏ်ရာဖြင့် လဲနေသူတွေ ၊ သွေးသံရဲရဲ ဖြစ်နေသူတွေ ၊ မူးဝေခွေကျနေသူတွေ ပြည့်နေပေ၏ ။ ခံရသည့်အထဲတွင် အသက်အရွယ်ငယ်သော ဆယ့်နှစ်နှစ်သားကလေး

တစ်ယောက် နှစ်ယောက်နှင့် မိန်းကလေးများမှာ သနားစရာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်ပေ၏ ။ ကျွန်တော်တို့သည် ထမ်းသင့်သူကိုထမ်း၍ ဖေးသင့်သူကို ဖေးပေးကြသည် ။ အမျိုးသားသူနာပြုတပ် ရောက်လာပြီး သူရိယတိုက်အောက်ထပ်သို့ ပို့သူပို့သည် ။ ဆေးရုံသို့ သူနာပြုကားပေါ်တင်လျက် ပို့သူ

ပို့သည် ။ ဒဏ်ရာရသော မိန်းကလေးများထဲတွင် မခင်သစ် ကို တွေ့မြင်လိုက်ရာ စိတ်အတော်

ထိခိုက်သွားပေသည် ။ ချက်ချင်းပင် ဆရာကတော် ဒေါ်ညွန့် ရောက်လာပြီး လန်ချားနှင့် တင်ခေါ် သွားလေသည် ။ ကျွန်တော်က “ ဆေးရုံ ပို့ပါဦးလား ဒေါ်ဒေါ် ”  ဟု ပြောရာ “ နေပေစေ ၊ ဒင်းတို့

ဆေးရုံမှာ မကုဘူး ၊ အိမ်မှာကုမယ် ”  ဟု ဖြေလိုက်သဖြင့် ကျွန်တော် နောက်ထပ်မပြောသာပြီ ။

“ ကျွန်တော်နောက် မှ လာကြည့်မယ် ဒေါ်ဒေါ် ” 

“ အေး ကိစ္စ မရှိပါဘူးကွယ် ၊ မင်းတို့ သည့်ပြင် လုပ်စရာတွေ လုပ်ကြပေါ့ ” 

ကျွန်တော်သည် သူရိယတိုက်အောက်ထပ်သို့ဝင်ကာ ဒဏ်ရာရသူများကို ကြည့်သည် ။ ကိုလှရွှေ

လည်း အရိုက်ခံထားရသည် ။ အကွဲအရှကား မတွေ့ရ ။ သို့သော် မအား အကန်ခံထားရသဖြင့် မူးဝေနေပေသည် ။ သတိမလစ်တာ ကံကောင်း ။ သူနှင့် ခေါင်းချင်းဆိုင်၍ လဲနေသူမှာ ကိုအောင်ကျော်

ဖြစ်ပေသည် ။ ကိုအောင်ကျော် ကား ဒဏ်ရာပြင်းလှ၏ ။ ခေါင်းသွေးတွေ အားကြီး ယိုစီးနေပေ၏ ။

သို့ရာတွင် ငန်းဖမ်းသလို လှုပ်ရှားနေသည် ။ ကျွန်တော်ကြည့်နေစဉ်ပင် ဖြုန်းခနဲ ကုန်းထပြီး

“ ကိုလှရွှေ ၊ ကိုလှရွှေ ကျုပ်တို့ ခေါင်းဆောင်ကြီး ဘယ်လို နေသလဲဟင် ၊ အရေးတော်ပုံ အောင်ရမယ် ”  ဟု အသံကွဲကြီးဖြင့် အော်ပြီး လဲကျသွားပြန်သည် ။ ကျွန်တော်တို့က သူ့အား ငြိမ်အောင်

ဖက်ထားရလေသည် ။ ကိုအောင်ကျော် အား ဆေးရုံကြီးပို့၏ ။ နေရာ မရဟုဆိုသဖြင့် တက္ကသိုလ်

( ဆင်နီတိုးရီးယမ်း ) ဆေးရုံသို့ ပို့ရပြန်လေ၏ ။

“ ကျောင်းသားတို့သွေး မြေသို့ကျပြီ ” 

“ တစ်တိုင်းပြည်လုံး ကန့်ကွက်ကြလော့ ” 

“ တစ်တိုင်းပြည်လုံး ညီညီညာညာ ချီတက်၍ နယ်ချဲ့အင်္ဂလိပ်နှင့် ဘမော်ညွန့်ပေါင်းကို ဖြိုဖျက်ကြလော့ ” 

ဤသည်တို့ကား ကျွန်တော်တို့၏ ပဲ့တင်သံ ။ လူထုပဲ့တင်သံ ။

ထိုနေ့ညနေတွင် အတွင်းဝန်ရုံးကြီး အလယ်၌ ညစာထမင်းစားပွဲ ရှိလေသည် ။ ညွန့်ပေါင်းဝန်ကြီးသစ် ဦးဘဦး ၊ မန္တလေးတွင် ဘုန်းကြီးသတ်မှု အစွဲခံရ၍ ထင်ရှားသော ဗဟိုရ်သည် ဦးဘဦး ၊

နေရှင်နယ်ကလပ်တွင် ဗမာပြာတာကလေးကို လက်သီးစွမ်းပြ၍ ထင်ရှားသွားသော ဝန်ကြီး

ဦးဘဦး ။ ထို ဦးဘဦး သည် မိန့်ခွန်းပြောရာ၌ ကျောင်းသားများအား ရှုတ်ချပြစ်တင်လေသည် ။

ဂဠုန်ဦးစော စသော အတိုက်အခံများ မြှောက်ပေး၍ ဖြစ်ပါသည်ဟု ကျွန်တော်တို့ ကျောင်းသားများ အရေး ၊ အလုပ်သမား ၊ လယ်သမားအရေး များကို သိမ်ဖျင်းစေလေသည် ။ ဦးဘဦး ပြောပြီးနောက် ဇွန်း ၊ ခက်ရင်းနှင့် ပန်းကန်သံများ ၊ ၎င်းနောက် အငြိမ့်တီးလုံး ၊ အငြိမ့်မင်းသမီး သီချင်းသံ ၊လူပြက်ပြက်သံ ။ ဤသည်တို့ကား အတွင်းဝန်များရုံးကြီး အလယ်မှနေ၍ ညွန့်ပေါင်းအစိုးရက

တုံ့ပြန်ပေးလိုက်သော အသံ ။ 

◾သိန်းဖေမြင့် 

📖 အရှေ့ကနေဝန်းထွက်သည့်ပမာ

koaungnaingoo.blogspot.com

.