❝ မျှော့နက်မဲကြီး တွယ်တတ်တယ် ❞
ပြော ရ ရင် ငပိန် ဆို တာ သူ့ နာမည် အရင်း တော့ မဟုတ်ဘူး ။ နာမည် အရင်း က သပ်သပ် ရှိတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူ က မှ မခေါ်ကြတာ ။ သူ့ မိဘ တွေ က အစ သူ့ ကို ငပိန် လို့ ပဲ ခေါ်တာ ။ သူ့ ပုံစံ ကို လည်း ကြည့်ဦး ။ ငပိန် ဆို တဲ့ အတိုင်း တကယ့် ကို ပိန်ပိန်လေး ရယ် ။ ပိန် တာ မှ ဘာ နဲ့ ဘယ်လို နှိုင်း ပြရမှန်း ကို မသိတာ ။ အနီးစပ်ဆုံး ပြော ရရင်တော့ ။
လူ အရိုးစု မြင်ဖူးတယ် မဟုတ်လား ၊ အဲဒီ အရိုးစု ကို အပေါ် က နေ အဝတ်အစား ဝတ် ပေးထား ကြည့် လိုက် ၊ မြင်ပြီ မဟုတ်လား ။ ငပိန့် ကိုယ်လုံး ကို ။
အသားအရေ က မဖြူ မညို ရုပ်ရည် က သူလို ကိုယ်လို ပေမယ့် အဲဒီ လို အရိုး ပေါ် အရေ တင် ဖြစ်နေတာ ကို က လူတကာ ပြောစရာဖြစ် နေတာ ။
ဒါပေမယ့် ဘယ်သူတွေ ဘယ်လို ပြောပြော ငပိန် က တော့ သူ့ ပြော တာ မဟုတ်တဲ့ အတိုင်း အေးဆေးပဲ ။ မျက်နှာ က လည်း ပြောင်သလား မမေးနဲ့ ။ ကြေးဖလား ကို နေ ထိုး ထားတာ ထက် တောင် ဆိုး သေးတယ် ။
လူ က သာ သူအို သူနာ သူသေ နိမိတ်ကြီး သုံးပါး ကို ရော ကျို ထားသလို ဖြစ် နေပေမယ့် မိန်းမ လို ချင် လိုက်တာ ဆိုတာ က လည်း ငမ်းငမ်း ကို တက် လို့ ။ ရပ်ကွက် ထဲ က ရွယ်တူတန်းတူ မိန်းကလေးတွေ ထဲ မှာ သူ ရည်းစား စကား မပြော ဖူး တဲ့ လူ ရယ် လို့ ခပ်ရှားရှား ရယ် ။ သူ က သာ တစ်ယောက် ပြီး တစ်ယောက် လိုက် ကြိုက် နေတာ ။ ကောင်မလေးတွေ က တော့ သူ့ ကို ကြိုက် ဖို့ နေနေသာသာ ကြည့် လို့ ရ တာ တောင် မဟုတ်ဘူး ။ သူ အနား ကပ် လာတာ နဲ့ ပါးရိုက်ဖို့ ပြင် တဲ့ သူ နဲ့ ၊ ဒေါက်ဖိနပ် နဲ့ ခုတ်ဖို့ ပြင်တဲ့ သူ နဲ့ ။ တစ်ခါများ ဆို စက်ချုပ်သင်တန်း က ပြန်လာ တဲ့ ကောင်မလေး ကို ရည်းစား စကား သွား ပြော တာ ကောင်မလေး က ကတ်ကြေး နဲ့ ထိုးမယ် တကဲကဲ လုပ် နေလို့ ရပ်ကွက် ထဲ က လူတွေ က မနည်း ဝိုင်း ဆွဲ လိုက်ရ သေးတယ် ။
အဲဒီလို ဖြစ်ပေမယ့် ငပိန် အချိုး ပြင် မယ် ထင်သလား ။ ဝေးသေး ။ ပိုပြီးတော့ တောင် ဆတ်ဆလူး ထ လာ သေးတယ် ။ သူ နဲ့ သက်တူရွယ်တူ ကောင်မလေးတွေ နဲ့ ဇယား မကိုက်မှန်း လည်း သိရော သူ့ ထက် အသက် ငယ် တဲ့ ကောင်မလေးတွေ ဘက် ကို မြားဦး က လှည့် လာတယ် ။
ငပိန် အခု ကြိုက် နေတဲ့ ကောင်မလေး က သူ နဲ့ ဆို ဆယ်နှစ် လောက် ကို ငယ် မယ် ။ ငပိန့် အသက် က သုံးဆယ် ကျော် လောက် ရှိပြီ ဆိုတော့ ကောင်မလေးက ရှိ လှ မှ နှစ်ဆယ် သာ သာပေါ့ ။ ကောင်မလေး နာမည် က ကြည်ပြာ တဲ့ ။ ချောချောလှလှရယ် လို့ တော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ သူလို ကိုယ်လို ပေမယ့် သိတဲ့ အတိုင်း ဘာလာလာ ဂိမ်း မယ် ဆိုတဲ့ ငပိန့် အတွက် က တော့ ဒေဝစ္စရာ လို ကို ဖြစ် နေတာ ။
အခုလည်း ကြည်ပြာ ဈေး က ပြန် အလာ ကို ငပိန် လမ်းထောင့် က နေ ခွေးသူခိုး ပုံစံ နဲ့ ချောင်း နေတာ ။ မကြာပါဘူး ။ ကြည်ပြာ လည်း ကြွပ်ကြွပ်အိတ် အမည်းလေး ဆွဲပြီး ပြန် လာတာ တွေ့လိုက်တာ နဲ့ ခွေးသူခိုး ခြေလှမ်းမျိုး နဲ့ ကြည်ပြာ့ နား ပြေး ကပ် သွားပြီး
“ ကြည်ပြာ ဈေး က ပြန် လာ တာလား ”
ကောင်မလေး က လှည့် ကြည့်တယ် ။ ငပိန့် ကို တွေ့ လိုက်တော့ စိတ် ထဲ ဘဝင် မကျသလို ဖြစ် သွားပေမယ့်
“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးပိန် ”
ဆိုပြီး ဆက် လျှောက်တယ် ။ ဒါကို ငပိန် က ကောင်မလေး ဘေး က နေ ရှမ်းလွယ်အိတ် လို လိုက်ကပ် လျှောက်ရင်း က နေ
“ ဘာတွေ ဝယ်လာတာလဲ”
“ အစုံပါပဲ ”
ကောင်မလေး က အားနာ လို့ စကား ပြန် ပြော နေတာကို ပဲ ငပိန် စိတ် ထဲ အခြေအနေ ကောင်းပြီ ဆိုပြီး အူ က မြူး ချင် နေပြီ ။
“ ကြည်ပြာ ၊ အိတ် ပေး လေ ဆွဲလာပေးမယ်”
“ ရပါတယ် ၊ မဆွဲပါနဲ့ ”
“ ပေးပါ ၊ ဆွဲပေးပါ့မယ် ”
ကောင်မလေး လည်း နည်းနည်း တော့ စိတ် ညစ် လာ ပုံ ရ၏ ။
“ ဦးပိန် က တကယ် ဆွဲ ပေး မှာ မို့ လို့ လား”
ငပိန် က မျက်နှာရူးကြီး နဲ့
“ ဆွဲ ပေးမှာပေါ့ ၊ ပြာပြာ က သာ ခိုင်းလို့ ကတော့ လက် က ဆွဲ ရုံတင် မဟုတ်ဘူး ၊ ခေါင်းပေါ် ပါ တင်ပြီး ရွက် လာ ပေးဦးမှာ ”
ကြည့် ။ အခေါ်အဝေါ် က ပါ ချက်ချင်း ပြောင်း သွားတာ ။ ကြည်ပြာ ကို များ ပြာပြာ တဲ့ ။
အမြီးကျက် အမြီးစား ခေါင်းကျက် ခေါင်းစား တောင် မဟုတ်ဘူး ။ ဘာ မှ မကျက်ခင် ကတည်း က အစိမ်း လိုက် စားမယ် ဆိုတာ ငပိန် လို လူမျိုး ကို ပြော တာ ဖြစ်မယ် ။
ကောင်မလေး မျက်နှာ ရှုံ့ သွားတယ် ။
“ ဘာလဲ ၊ မယုံလို့လား ၊ မယုံရင် ပေးလေ ၊ ခေါင်း ပေါ် တင် ပြီး ရွက် လာပြမယ် ”
ဆိုပြီး ကောင်မလေး အိတ် ကို အတင်း သွား ဆွဲတယ် ။ ကောင်မလေး က အိတ် ကို ပြန် ဆွဲယူရင်း က နေ
“ အို မဟုတ်တာ ငရဲ ကြီး ကုန် ပါ့မယ်”
“ ဘာဖြစ်လို့ ငရဲ ကြီး ရမှာလဲ ၊ အိတ် ကို ခေါင်း ပေါ် တင် တာပဲဟာ ”
ကောင်မလေး က ငပိန့် ကို မျက်စောင်း ထိုး ကြည့်ရင်း
“ ဦးပိန် က လည်း အိတ် ထဲ မှာ ပါ တာတွေက ခေါင်းပေါ် တင်လို့ မှ မကောင်း တာ ၊ အိမ်သာ စီး ဖို့ ခုံဖိနပ် တစ်ရံ ရယ် ၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီ နှစ်ထည် နဲ့ အမျိုးသမီး လစဉ်သုံး ပစ္စည်းတွေ လေ ”
မျောက် ကို ငါးပိ နဲ့ တို့ လိုက်သလို ငပိန့် မျက်နှာ ရှုံ့ ထွက်သွားတယ် ။
ဒါပေမယ့်လည်း မရ ရအောင် ကြိတ် လုံးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ် ထား တဲ့ အတိုင်း တစ်ဘက် က မရတာ နဲ့ တစ်ဘက် ကို လှည့် သွားတယ် ။
“ ပြာပြာ့ ကို စကား ပြောဖို့ စောင့် နေတာ ”
ကောင်မလေး က ဘာမှ ပြန် မပြောပေမယ့် တော်တော်လေး တော့ စိတ် ညစ်နေပြီ ။ ဒီအဆင် နဲ့ ဒီအဆင် ငပိန် ဘာ ပြော တော့မယ် ဆိုတာ ကောင်မလေး က ကြိုပြီး ခန့်မှန်း လို့ ရ နေပြီကိုး ။
“ ဦးပိန် လေ ပြာပြာ့ ကို ”
“ ဟဲ့ မသာကောင် ”
ငပိန် စကား မဆုံးလိုက် ။ အနား ကပ် ပြီး အော် လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် ငပိန် တွန့် သွား တယ် ။ ကြည့် လိုက်တော့ ကြည်ပြာ့ အဒေါ် အပျိုကြီး ၊ ကောင်မလေး က ပျော် သွားပြီး
“ ဟင် ဒေါ်လေး ၊ သမီး ဒီမှာ ဈေးဝ ယ်ပြီး ပြန် လာတာ ၊ အဲဒါ ဦးပိန် က ”
“ မပြောနဲ့ ၊ ဒေါ်လေး သိတယ် ၊ သမီး ပြန်နှင့် တော့ ”
ကောင်မလေး လည်း နာ -ဇီ လက် ထဲ က လွတ်တဲ့ ဂျူး တစ်ယောက် လို ခုန်ပေါက် ပြီး တော့ ကို ပြေး ထွက် သွားတာ ။ ကျန်ခဲ့တာ က တော့ ငပိန် နဲ့ ကြည်ပြာ့ အဒေါ် နှစ်ယောက် တည်း ။
“ ဟဲ့ အကောင် ၊ နင် ငါ့ တူမ နောက် ဘာလိုက် လုပ်တာလဲ ”
“ ဘာလုပ်လို့လဲ ”
“ အံမယ် ပါး ဖြတ် ရိုက် လိုက်လို့ ငါ့ ကို ဗြောင် ငြင်းချင် သေးတယ် ဟုတ်လား ၊ နင် ငါ့ တူမ ကို လိုက်ပြီး ရည်းစား စကား ပြော နေတာ မဟုတ်ဘူးလား ”
“ ဟုတ်တယ် ဘာဖြစ်လဲ ၊ လူပျို က အပျို ကို ရည်းစား စကား ပြောတာ ဘာ ထူးဆန်းလို့လဲ ”
ငပိန့် ပုံ စံ က ခပ်တည်တည် ပဲ ။ ဒီလောက် အတွေ့အကြုံ များ နေတော့ လည်း ရှက်ရ ကြောက်ရ ကောင်းမှန်း တောင် မသိတော့ဘူး ။ ကြည်ပြာ့ အဒေါ် က ခါးကြီး ထောက်ပြီး
“ ဘာ လူပျို လဲ ၊ ကိုယ့် ရုပ် ကိုယ် လည်း မှန် ထဲ ပြန် ကြည့်ဦး ၊ ဒီလောက် ခုနစ်အို ရှစ်အို ရုပ် ပေါက် နေတဲ့ ကောင်ကများ ၊ လှန်စမ်း ၊ နင့် ခြေသလုံး လှန် ပြစမ်း ”
ငပိန် လည်း ကြောင်တောင်တောင် နဲ့ ပုဆိုး ကို ခြေသလုံး ပေါ်အောင် လှန် ပြ လိုက်သေးတယ် ။ ပြီးတော့မှ သတိ ရ သွားပြီး ပုဆိုး ကို ပြန် ချ ကာ
“ ဘာ ဆိုင်လို့ ပြ ရမှာလဲ ၊ ပြဘူး ၊ ပြဘူး ”
သူ က သာ မပြဘူး ပြော နေတာ ။ ကြည်ပြာ့ အဒေါ် က မြင် ပြီး နေပြီ ဆိုတော့ မဲ့ကာရွဲ့ကာ နဲ့
“ ဒါလား ခြေသလုံး ၊ တရုတ် က ပါ လာတဲ့ ဝါး တူလေး ကျ နေတာပဲ ။ ပိန်ပိန်သေးသေးလေး ၊ ဒီလို ခြေသလုံး နဲ့ များ မိန်းမ လို ချင်သေးတယ် ဟုတ်လား ၊ နင့် လို ကောင်မျိုး ဒီ တစ်သက် တင် မဟုတ်ဘူး ၊ နောင် ဆယ်သက် တောင် မိန်းမ ရ ရင် ကံကောင်း ”
“ ဘာဗျ ၊ မိန်းမ ယူ တာ နဲ့ ခြေသလုံး နဲ့ ဘာ ဆိုင်လို့လဲ ၊ ဒီမှာ မိန်းမ ဆို တာ မလိုချင်သေးလို့ ၊ လိုချင်ရင် ဆယ်ယောက် လောင် တောင် ရ နေပြီ သိလား ”
“ ဪ နင် က ကိုယ့် သေတွင်း ကိုယ် တူး နေတာပဲ ၊ နင့် လို ကောင်မျိုး မိန်းမ ဆယ်ယောက် မပြော နဲ့ ၊ နှစ်ယောက် လောက် ပဲ ရ ကြည့် ၊ အသက် ဘယ်လို ထွက် သွား မှန်းတောင် သိ လိုက်ရမှာ မဟုတ်ဘူး ”
“ ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူးဗျာ ၊ ကိုယ့် ဘာသာ ကိုယ် ယောက်ျား မရနိုင်တာ နဲ့ သူများ ကို လိုက်ပြီး မနာလို ဖြစ် မနေပါနဲ့ ”
ကြည်ပြာ့ အဒေါ် က လက်ဝါး နှစ်ဘက် ကို တဘတ်ဘတ် ရိုက်ရင်း
“ အံမယ် ယောက်ျား များ မလိုချင်လို့ နေတာ ဟဲ့ ၊ လိုချင်ရင် နင့် လို မျိုး မရှက်မကြောက် နဲ့ လိုက် ပြော နေ စရာတောင် မလိုဘူး ၊ အိမ် ပေါ် က နေ မျက်လုံး တစ်ဘက် လောက် မှိတ် ပြ လိုက်တာ နဲ့ တင် တက် လာ လိုက်မယ့် ယောက်ျား တွေ များ လွန်းလို့ ရင်ဘတ် တောင် ဆီး တွန်း ထားရဦးမယ် ၊ သိရဲ့လား ”
“ ဘာ ဒီရုပ် ဒီရည် ဒီ နှာတိုကြီး က ဟား ဟား ”
ဆိုပြီး ငပိန် က လှောင် ရယ် , ရယ် တယ် ။ ကြည်ပြာ့ အဒေါ် အပျိုကြီး တင်း သွားပြီး
“ ဟဲ့ ငါ့ ဘာသာ ငါ နှာ တို တာ နင့် သောက်ပူ တစ်ပြားသား ပါ လို့လား ဟဲ့ မသာကောင်ရဲ့ ”
ဆိုပြီး စီးထားတဲ့ ဖိနပ် ကို ချွတ်ပြီး ကုန်း ကောက် တယ် ။ ငပိန် လည်း အခြေအနေ ကို သဘော ပေါက် တာ နဲ့ လှစ်ခနဲ ပြေး ထွက်လာတာ ။ ဒါတောင် ဖိနပ်တွေ က ငပိန့် ခေါင်းဘေး က နေ ဝှီးခနဲ ဝှီးခနဲပဲ ။
••• ••• ••• •••
အဲဒီ နောက်ပိုင်း ငပိန် နည်းနည်း ငြိမ် သွားတယ် ။ ကြည်ပြာ ကို တွေ့ ရင်တောင် ခပ်ဝေးဝေး ကပဲ ဆတ်ဆလူး ထ ရဲတော့တယ် ။ အနား မကပ်ရဲ ။ ကြည်ပြာ့ အဒေါ် အပျိုကြီး နဲ့ တွေ့ မှာ စိုးလို့ ။ အပျိုကြီး က လည်း ငပိန့် ကို တွေ့ ရင် တွေ့ တဲ့ နေရာ မှာ အရေခွံ နွှာ မယ် ဆိုပြီး ကြေညာ ထား တာကိုး ။
အပျိုကြီး က ငပိန့် ထက် ကြီး တယ် ။ အသက် က လေးဆယ် ကျော် လောက် ကို ရှိပြီ ။ ကိုယ်ခန္ဓာ က လုံးကြီးပေါက်လှ လို့ ခေါ်လို့ ရတဲ့ အနေထား မျိုး ။ ခပ်တောင့်တောင့် အသားအရည် က လည်း ဖြူတဲ့ ဘက် ကို တောင် ပါ သေးတယ် ။ ရုပ်ရည် က လည်း အမှန်တကယ် ဆို ကြည့်ပျော် ရှုပျော် လို့ ပြောလို့ ရ လောက် ပေမယ့် ကွက်ကွက်ကလေး ဆိုး နေတာ ဆို လို့ နှာခေါင်း တစ်ခု တည်း ရယ် ။
အဲဒီ နှာခေါင်း မျိုး က လူဝံ ရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ ရှိသင့်တဲ့ နှာခေါင်းမျိုး ၊ တိုတိုလေး ရယ် ။ အဲဒီ နှာတိုလေး က လူ ရဲ့မျက်နှာ မှာ မှ လာ ကပ် နေတာ ဆိုတော့ စဉ်းစား သာ ကြည့် ။ နှာခေါင်း ထိပ် နဲ့ အပေါ် နှုတ်ခမ်း နဲ့ က တော်တော်လေး ကို ဝေးပြီး ကြည့်ရ ဆိုး နေတာ ။
အဲဒီ နှာခေါင်းပိုင်ရှင် ကို မှ ငပိန် က နှာတို ဘာညာ ဆို ပြီး သွား ပြော လိုက်တော့ မတင်း ခံ နိုင်ရိုးလား ။ တွေ့ရာ သင်္ချိုင်း ဓား မဆိုင်း ဆို ပြီးတော့ ကို ငပိန့် ကို ပတ် ရှာ နေတာ ။ ရပ်ကွက် ထဲ က လူ တွေ က လည်း ပွဲကြီးပွဲကောင်း တစ်ပွဲ တော့ ကြည့် ရတော့မယ် ဆို တဲ့ မျှော်လင့်ချက် တွေ နဲ့ ။
ငပိန် လည်း အပျိုကြီး ကို တော့ ကြောက်တယ် ။ အပျိုကြီး ကလည်း ဗလ တင် မဟုတ်ဘူး ။ ဇ နဲ့ လည်း ပြည့်တယ် ။ တော်ရုံတန်ရုံ ယောက်ျားလေး တစ်ယောက် လောက် က တော့ ဝလချီး လည် သွားစေရမယ် ဆိုတဲ့ လူမျိုး ။ ငပိန် လည်း အပျိုကြီး အကြောင်း သိ ထားတော့ အိပ် တာတောင် ဖြောင့်ဖြောင့် မအိပ် ရဲဘူး ။ အိမ် ရှေ့ က နေ လာ သောင်းကျန်း မှာ စိုး လို့တဲ့ လေ ။
ဒါပေမယ့်လည်း ငပိန် ဘယ်လိုပဲ အပျိုကြီး ကို ရှောင်ရှောင် ၊ တွေ့ မယ့် တွေ့ တော့ တကယ့် နေရာ ကောင်း ကြီး ။ ဆွဲမယ့် လွဲမယ့် သူ နတ္ထိ ၊ ရပ်ကွက် အစွန်အဖျား လူ မရှိ သူ မရှိ နေရာကြီး မှာ ။
အဲဒီ နေ့ က ငပိန် လည်း အပျိုကြီး ကို ကြောက်ပြီး ရပ်ကွက် ထဲ မနေရဲ တာ နဲ့ ရပ်ကွက် အစွန် က ကျွဲလူးအိုင် နား မှာ တစ်ယောက် တည်း သွား ထိုင် နေ တာ ၊ ကျားချောင်း ချောင်း နေတဲ့ အပျိုကြီး လည်း သိ ရော ကျွဲလူးအိုင် ဘက် ကို တိတ်တိတ်လေး လိုက် သွား တာ ။ ဟိုလည်း ရောက် ရော ခြေသံ မကြား အောင် နောက် က နေ အသာ ကပ်ပြီး ငပိန့် အင်္ကျီ လည်ဂုတ် ကို မိမိ ရရ ဆုပ်ကိုင် ပြီးတော့
“ ကဲ မိ ပြီ မသာကောင် ၊ နင် ဘယ် ပြေးဦးမလဲ ”
အပျိုကြီး အသံ ကြား လိုက် ရ ကတည်း က ငပိန် တုန် နေပြီ ။ မျက်နှာ က လည်း ဆီးစေ့ လောက် ပဲ ရှိတော့တယ် ။
“ ငါ့ ကို နှာတို လို့ ပြော တဲ့ ကောင် ၊ နှာတို့ လက်သံ မြည်း ကြည့် လိုက်ပါဦး ” ဆိုပြီး လက် ကို အားကုန် လွှဲပြီးတော့ မှ ဖြတ် ရိုက် ပစ်လိုက်တာ ။
“ ဖြောင်း”
“ အောင်မလေးဗျ ”
ငပိန် လည်ကုတ် ပူ ထွက် သွားပြီး မျက်လုံး ထဲ ကြယ်တွေ လတွေ ပါ အပြွတ်လိုက် မြင် သွားတယ် ။ ထ ပြေးဖို့ လုပ် ပေမယ့် အပျိုကြီး က အင်္ကျီ ကို တင်းတင်း ဆွဲ ထားပြီး
“ ဒါက နောက် တစ်ချက် ”
“ ဖြောင်း ”
“ အား ”
ရိုက်ချက် က ပြင်းတော့ ငပိန် မျက်လုံး ပါ ကွယ်ချင်ချင် ဖြစ်သွားတယ် ။ ငပိန် မခံနိုင်တော့ဘူး ။ အင်္ကျီ ကို ဆတ်ခနဲ ချွတ်ပြီး ကျွဲလူးအိုင် ထဲ ဆင်း ပြေး တယ် ။ အပျိုကြီး က လက် ထဲ မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ငပိန့် အင်္ကျီ ကို ပစ် ချပြီး
“ ဪ နင် က ရေ ထဲ ဆင်း ပြေးလို့ လွတ်မယ် ထင် လို့လား ၊ ယား ”
ဆိုပြီး သူ ပါ ကျွဲလူးအိုင် ထဲ ခုန် ဆင်း သွားတယ် ။ ရေ က ဒူးခေါင်း သာသာလောက်လေးပဲ ရှိတာ ။ ငပိန် ထွက် ပြေးဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် အောက် က ရွှံ့တွေ ကြောင့် ပြေးလို့ မရဘူး ။ အပျိုကြီး က ငပိန့် ကို ခုန် အုပ်လိုက်တာ နှစ် ယောက် စလုံး ရေ ထဲ ကို လုံး နေအောင် ပစ် ကျ သွားတယ် ။
အပျိုကြီး က အရင် ပြန် ထပြီး ပါးစပ် က လည်း ပတွတ်ပတွတ် နဲ့ ပြော သလို လက် ကလည်း တရစပ် ကို ကျွေး တော့တာ ။ ငပိန် ဆို တာ အောက် မှာ ကော့ နေအောင် ခံ ပေရော့ ပဲ ။ အပျိုကြီး က လည်း လက်တင် မဟုတ်ဘူး ။ ကြုံရင် ကြုံသလို ဒူးတွေ တတောင်တွေ နဲ့ ပါ တဝကြီး ကျွေး နေတာ ။
စိတ်ရှိ လက်ရှိ ကျွေး ရင်း က နေ အပျိုကြီး မျက်နှာ တစ်ချက် ကွက်ခနဲ ပျက် သွားတယ် ။ နောက် ဝတ် ထားတဲ့ အပေါ် အင်္ကျီ ကို အသာ ဟ ပြီး ရင်ဘတ် ကြီး ထဲ ငုံ့ ကြည့် ပြီး တာ နဲ့ အားခနဲ ငယ်သံ ပါ အောင် အော်ပြီး အပေါ် ပြေး တက် သွားတယ် ။
အပေါ် လည်း ရောက် ရော ။ နီးစပ်ရာ ချုံကြား ထဲ ပြေး ဝင် သွား ပြီး
“ ငပိန် ရေ လာပါဦး ၊ ငါ့ ကို ကယ်ပါဦး ၊ ငပိန် ရေ လာပါဦး ”
ဆိုပြီး သံကုန် ခြစ် အော် တော့ တာ ။ ငပိန် လည်း ကြောင် သွားတယ် ။ အပျိုကြီး ဘာ ဖြစ် သွားပါလိမ့် ပေါ့ ။ အပျိုကြီး ကတော့ သံကုန် ခြစ် ပြီး သူ့ ကို ခေါ် နေတုန်းပဲ ။ ငပိန် လည်း ယောင်နန နဲ့ ကုန်းပေါ် တက် ချုံကြား ထဲ တိုး ဝင် သွားပြီး
“ ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင် ”
အပျိုကြီး မျက်နှာ က ကြောက် လွန်းလို့ ပျာတောက် နေပြီ ။ လူ က လဲ ဂနာမငြိမ် ၊ ဆွေ့ဆွေ့ခုန် နေရင်း က နေ
“ မျှော့ မျှော့ ငါ့ အင်္ကျီ ထဲ မှာ ဖြုတ် ပေးစမ်းပါ ”
“ အင် ကိုယ့် ဘာသာ ကိုယ် ဖြုတ် လိုက်လေ ”
အပျိုကြီး က ငပိန့် လုံချည်စ ကို အတင်း ဆွဲ ထားရင်း
“ ဟင့်အင်း ဖြုတ်ရဲဘူး ၊ ဖြုတ်ရဲဘူး ၊ ကြောက်တယ် ၊ ဖြုတ်ပေးစမ်းပါ ”
ဆိုပြီး အပျိုကြီး က သူ ဝတ် လာတဲ့ ပွပွချောင်ချောင် အင်္ကျီ ကို အောက်နားစလေး အသာ ဟ ပေးတယ် ။
ငပိန် လည်း မရဲတရဲ နဲ့ ကြည့် လိုက်တော့ ကျွဲမျှော့ ကြီး က ရင်ဘတ် ကြား ထဲ မှာ ကို တွယ်နေတာ ၊ မသိရင် တောင်နှစ်လုံး ကြား ထဲ ရထား ဖြတ် မောင်း နေ တဲ့ ပုံစံ မျိုး ။
ငပိန် လည်း တံတွေး ကို ဂွပ်ခနဲ မြို ချလိုက်ပြီး ကာ မှ မျော့ ကို မိမိရရ ကိုင် ကာ ဆွဲ ဖြုတ် လိုက်၏ ။
“ ဗြုတ် ”
အပျိုကြီး စိတ် မချနိုင်သေးဘူး ။ သူ့ ကိုယ် သူ ဟိုကြည့် ဒီကြည့် လိုက် ကြည့် နေရင်း က နေ
“ အား ခြေသလုံး မှာ ခြေသလုံး မှာ”
“ ဗြုတ် ”
“ အား နောက်ထပ် ပေါင် မှာ ပေါင် မှာ ”
“ ဗြုတ်”
ထဘီ ပြင် ဝတ်သလို ဘာလိုလို နဲ့ ငုံ့ ကြည့်တယ် ။
“ အား ... ကြားထဲမှာ ... ကြားထဲမှာ ”
“ ဖြုတ် ”
“ ... ... ... ”
“ ဖြုတ် ”
“ ... ... ... ”
“ ဗြုတ် ”
••• ••• ••• •••
ဘာ ကြာ တာ မှတ်လို့ ။ ရပ်ကွက် ထဲ မှာ မင်္ဂလာဆောင် မဏ္ဍပ်ကြီး ဆို တာ ဟီး ထ လို့ ။ ဘယ်သူတွေ ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင် မှတ် လို့တုန်း ၊ ငပိန် နဲ့ အပျိုကြီး တို့ ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင် ။
တစ်ရပ်ကွက် လုံး အံ့ဩ မဆုံးတွေ ဖြစ် ကုန်ကြတာ ။ ဒီလောက် မတည့် တဲ့ နှစ်ယောက် က ဘယ်လို လုပ်ပြီး မင်္ဂလာ ဆောင် ဖြစ်တာလဲ ပေါ့ ။ တချို့တွေ က သိ ချင်လို့ အပျိုကြီး ကို ကပ် မေးတယ် ။ အပျိုကြီး က ရှက် လို့တဲ့ ၊ မပြောဘူး ။ ငပိန့် ကို ကပ် မေး ပြန်ရော ၊ ငပိန် ကတော့ မရှက်ဘူး ပြောပြတယ် ။ .... မျှော့ က စတဲ့ ဇာတ်လမ်း ကို ။
အဲဒီ နောက်ပိုင်း ရပ်ကွက် ထဲ က လူပျိုသိုး တွေ ရော တစ်ခု လတ် တွေ ရော မုဆိုးဖို တွေ ပါ မကျန် ကျွဲလူးအိုင် ဘက် မှာ ခြေချင်း ကို လိမ် လို့ မျှော့ ဖြုတ် ပေး ကြ ချင် လို့ တဲ့ လေ ။
◾ မြေထက်လူ
📖 ဟားခလုတ် 26
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment