ဇော် ( ပျဉ်းမနား )

 

❝ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ❞

( ဓား တစ်လက် ၊ ပန်း တစ်ပွင့် )

တစ်ဇာတ် သိမ်း သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သော ၁၉၉၇ ခုနှစ် နှစ် ကုန်လု ကုန်ဆဲ ရက် များ အတွင်း က ဟင်္သာတကောလိပ် ရှေ့ ရှိ ကျွန်တော် ငှားရမ်း နေထိုင်ရာ အိမ်ကလေး ဆီ သို့ မိန်းမပျိုကလေး တစ်ယောက် ရောက် လာပါသည် ။ သူ က သူ့ ကိုယ် သူ ပျဉ်းမနား က ပါ ဟု ပထမ မိတ်ဆက် ပါသည် ။ ထို့ နောက် ကျွန်တော့် ကို စာ တစ်စောင် ထုတ် ပေးပါသည် ။

စာအိတ် ပေါ် မှာ တော့ ကျွန်တော် နှင့် မစိမ်းလှသော လက်ရေး တချို့ ၊ မှန်ပါသည် ။ ကျွန်တော် က ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ၏ လက်ရေး ကို မြင်တာ နှင့် မှတ်မိလိုက်ပါသည် ။

ကိုသာချို ကျွန်တော့် တူမ ဖြူမြင့်နိုင် ပါ ၊ စာကြုံ ပါး လိုက်ပါရဲ့ ဟု ဆိုကာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ဟု လက်မှတ် ထိုး ထားသော စာအိတ် ကို ကျွန်တော် က တစ်ခဏ တွေ ကြည့် မိရာ မှ စာအိတ် ကို ဖောက်ဖွင့် နေ ဆဲ မှာ ပဲ မိန်းမပျို က ကျွန်တော့် ရှေ့ မှာ ဝင် ထိုင်ပါသည် ။

ကိုဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ၏ စာ က လက်ရေး နှစ်မျိုး နှင့် ။

“ ချစ်သော ကိုသာချို

ကျွန်တော့် နှမ နှင့် ကြုံ လို့ စာကြုံ ပါးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ မြားနတ်မောင် ကို ကျွန်တော့် စာ တစ်စောင် ပေးထားတယ် ။ ခင်ဗျား ဖတ်ချင် လည်း ဖတ် ရမှာပေါ့ ။

ကဗျာဆရာ ဆို တာ စကားလုံး ထဲ က လူ မို့လား ။ ကျွန်တော့် ကို ဘရုတပ်စ် လို့ ခင်ဗျား စွပ်စွဲလိုက် ပုံ က သင်းတယ် ။ ကျွန်တော့် မှာ သမိုင်း က သက်သေ ရှိပါတယ် ”

ဟူသော ဝါကျများ က ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ၏ လက်ရေး ဖြစ်ပြီး ကျန် စာ တစ်စောင်လုံး က အခြား သော လူ တစ်ယောက် ယောက် ၏ လက်ရေး ။

“ ကိုဇော် တစ်ယောက် စာ ကောင်းကောင်း မရေးနိုင် သေးဘူး ထင်တယ် ”

ဟု ကျွန်တော် က မေး ပြော ပြောတော့ သူ ၏ တူမ ဆိုသော မိန်းမပျို က ထောက်ခံပါသည် ။

“ ဟုတ်တယ် ဆရာ ၊ လက် က ကောင်းကောင်း မသန်ချင်ဘူး ”

ကိုဇော် စာ တစ်စောင်လုံး က ကတ္တီပါလမ်းခွဲ နှင့် ပဲ ပတ်သက် ပါသည် ။ ကိုဇော် က ဆရာဒဂုန်တာရာ နှင့် ပတ်သက်၍ လမ်းခွဲ သင့်ပြီ ဖြစ်ကြောင်း ကို ဆောင်းပါး တစ်ပုဒ် ရေး ခဲ့သည် ။

ကတ္တီပါလမ်းခွဲ ဟူသော ဆောင်းပါး ။

ကျွန်တော် က ယင်း နှင့် ပတ်သက်၍ မကျေမနပ် ဖြစ်ကာ ကိုဇော် ကို ဘရုတပ်စ် နှင့် နှိုင်းလျက် နောက်ကျော ကို ဓား နဲ့ ထိုးသူ အဖြစ် တုံ့ပြန် ဆောင်းပါး တစ်ပုဒ် ရေး ခဲ့သည် ။ ဒါကို အခြေခံ ပြီး ကိုဇော် က ကျွန်တော့် ထံ စာ ပေးလာခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။

စာ တွင် ပါသည့် အဓိက အကြောင်းအရာ က တော့ ဒဂုန်တာရာ ကို သူ မလုပ်ကြံ ကြောင်း ပင် ဖြစ်ပါသည် ။ အရစ္စတိုတယ် က ပလေတို ကို ချစ်ပါကြောင်း ၊ သို့သော် ပလေတို ထက် အမှန်တရား ကို ပို ချစ်ခဲ့ကြောင်း ၊ ထို့ အတူ ပင် ဘရုတပ်စ် က လည်း ဂျူးလိယက်ဆီဆာ ကို ချစ် ပါကြောင်း ၊ သို့သော် ဂျူးလိယက် ဆီဆာ ထက် ရောမ ကို ပို ချစ်၍ ဆီဆာ ကို သ -တ် ခဲ့ရပါကြောင်း ၊ ဆရာဒဂုန်တာရာ ကို သူ မလုပ်ကြံပါကြောင်း ၊ ကျွန် ကျွန်ချင်း ခွက်စောင်း မခုတ်စေလိုကြောင်း ၊ ကျန်းမာရေး မကောင်း သေး ၍ လမ်း မလျှောက် နိုင်ပါကြောင်း စသည် စသည် တို့ ပင် ဖြစ်ပါသည် ။ ကျွန်တော် အတန် ကြာအောင် ငိုင် ၍ သွားမိပါသည် ။

တကယ့် တကယ် က တော့ ကိုဇော် တစ်ယောက် ကျွန်တော့် တင်စားချက် ကို နား မလည်နိုင်ခြင်း ဖြစ်သည် ဟု ပဲ ကျွန်တော် သဘော ရမိပါသည် ။

ဤနေရာ၌ အလျဉ်း သင့် ၍ နည်းနည်းပါးပါး ပြော ရလျှင် အလင်္ကာမှု နယ်ပယ် ၌ ကျွန်တော်တို့ တင်စား ကြ ရာ တွင် ကတ္တား ကို တင်စား သည် လည်း ရှိပါ၏ ၊ ကံ ကို တင်စား သည် လည်း ရှိပါ၏ ၊ ဖြစ်ရပ် ကို တင်စား သည် လည်း ရှိပါ၏ ။

ကလေး တစ်ယောက် က မိဘ ထက် ဦး၍ ကိစ္စ တစ်ခု ခု ကို ဆောင်ရွက်သော အခါ နွားရှေ့ထွန်ကျူး ဟု ကျွန်တော်တို့ တင်စား လိုက်ကြသည် ။ ယင်း မှာ ကလေး ညီမျှခြင်း ထွန် ၊ မိဘ ညီမျှခြင်း နွား ဟု ဆိုလို လိုက်သည် မဟုတ်ဘဲ ဖြစ်ရပ် ၊ လုပ်ရပ် ကို တင်စားခြင်း သာ ဖြစ်ကြောင်း မြန်မာအလင်္ကာများ နှင့် ပတ်သက်၍ အနည်းငယ် တီးမိ ခေါက်မိ သူ က ပင် သဘောပေါက် နိုင်လောက် ပါသည် ။

ထို့အတူပင် တကယ် လူရင်း စိတ်ရင်း တွေ ဖြစ်ကြသော ကိုဇော် တို့ လို ပုဂ္ဂိုလ် က ဆရာ ဒဂုန်တာရာ ကို ခွဲ လိုက်ခြင်း ကို ကျွန်တော် က နောက်ကျော ဓား နှင့် ထိုးသည့် လုပ်ရပ် ၊ လူယုံသ-တ်သည့် လုပ်ရပ် ဟု ခံစား ကာ ဂျူးလိယက်ဆီဆာ ၊ ဘရုတပ်စ် စသူတို့ ၏ ဇာတ်လမ်း နှင့် ဟပ် ပြလိုက်ခြင်း သာ ဖြစ်ပါသည် ။ ကံ နှင့် ကတ္တား ကို ထပ်တူ ပြုလိုက်ခြင်း မဟုတ် ။ ဖြစ်ရပ် ၊ လုပ်ရပ် ။ အလင်္ကာ ကိစ္စ ၌ ဒါ တော်တော် အရေး ကြီးပါသည် ။ ထားတော့ ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုဇော့် စာ ကို ဖတ် ပြီးပြီးချင်း ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းလှသေး ဟု သိ ရသောအခါ ကျွန်တော် စိတ် မကောင်းမိသည်ကား အမှန် ပင် ဖြစ်ပါသည် ။

ဪ ... ကိုဇော် ၊ ကိုဇော် ။

ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ...

ကျွန်တော့် မှာ မဆီမဆိုင် ဟိုး အတိတ် က ကိုဇော့် ဓားဇာတ်လမ်း ကို ပါ သွား၍ အမှတ်ရ နေ မိ ပြန်ပါလေသည် ။

°°°°°  °°°°°°°  °°°°°°

မြန်မာကဗျာ ဖတ်သူများ က ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ဟူ ၍ သိသိမှတ်မှတ် ပြု ထားကြပြီး ကျွန်တော် တို့ တစ်သိုက် က ကိုယ့် နောင်တော်ကြီး အရာ ကို ထားလျက် ကိုဇော် ဟု ခေါ်ကြရသည့် သူ့ ကို လူချင်း မတွေ့မီ ကတည်း က ပင် လျှင် သူ့ ကဗျာများ ကို ကြိုက် နှင့် နေပြီး ဖြစ် ပါသည် ။ မဂ္ဂဇင်း စာမျက်နှာများ ပေါ် တွင် ဟိုတစ်စ သည်တစ်စ ကျဲပြန့် ၍ နေခဲ့သည့် သူ့ ကဗျာ တွေ ကို ဖတ် ကာ သူ့ ကို တွေ့ဖူး ချင်နေခဲ့သည် ။

သို့သော် ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) က လူ ကိုယ်တိုင် ကျွန်တော် တို့ ထံ ရောက် မလာမီ က ပင် သူ ၏ သတင်း တချို့ တစ်ဝက် က ရန်ကုန် ရှိ ကျွန်တော် တို့ အစုအဝေး ရှိရာ ကို ရောက်ရှိ နေခဲ့ပြီး ဖြစ်ပါသည် ။

ပျဉ်းမနား မှ စာပေမိတ်ဆွေ တွေ သယ်ဆောင် လာသော ကိုဇော် ပုံရိပ် တချို့ က ကျော ယား ချင် စရာ ။

ဓား ထွန်းဆင့် တဲ့ ။

ကျွန်တော် မှာ နာမည် ကြားရုံ နှင့် ပင် ကြက်သီးတွေ ထ၍ သွား ပါသည် ။ သည် နာမည်ကြီး က တော့ ကဗျာ ရေးရန် မကောင်းလှ ။ မှုခင်းဇာတ်လမ်းတွေ ဘာတွေ ရေး လျှင် တော့ မဆိုးလှ ဟု ကျွန်တော် သဘော ရမိသည် ။

ပျဉ်းမနားမြို့၏ လသာသော ည တစ် ည ၊ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်စွာ သော နှစ်ထပ် အိမ်ကြီး တစ်အိမ် မှ လသာဆောင် ။

ထို လသာဆောင် ပေါ် မှ လူ တစ်ယောက် ။ လသာဆောင် ပေါ် သို့ ပေါ့ပါးစွာ တွယ် ၍ တက် လာသော လူရွယ် တစ်ယောက် က ထို လသာဆောင် ပေါ် မှ လူ ကို နောက်ကျော က နေ ဓား နှင့် ရုတ်တရက် ထိုး ချလိုက်ခြင်း ။

အားခနဲ အော်သံ ၊ သွေးပွက်ပွက် ၊ လရောင်ကြယ်ရောင် ။

ဓားထွန်းဆင့် ဟူ ၍ အမည်ပေး ကင်ပွန်း တပ်လိုက်သံများ ။

ဪ ... ကျွန်တော် က ပျဉ်းမနား မိတ်ဆွေ တို့ စကား ပေါ် တွင် အခြေ ခံ ကာ ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ၏ အရင် ဘဝ တစ်ခန်း တစ်ကဏ္ဍ ကို စိတ်ကူး နှင့် ပုံ ဖော် ကြည့် နေမိပြန်သည် ။

သို့ဖြင့် တစ်ခါ က ဓားထွန်းဆင့် တစ်ယောက် ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) အဖြစ် ရန်ကုန် ကို ခဏတာ တက် လာခိုက် ကြုံကြိုက်ခွင့် ရရှိ လိုက်သော အခါ တွင် ကား ကျွန်တော့် မှာ သူ့ ရုပ် ၊ သူ့ လိပ်ပြာ ၊ သူ့ နာမည်နာမ တို့ မှာ တစ်သားတည်း ပါ လား ဟု သဘော ရမိလိုက်ပါတော့သည် ။

ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) နှင့် ကျွန်တော် တို့ စတင် သိကျွမ်းရင်းနှီးခွင့် ရခဲ့သည့် အချိန် ကို ကား တိတိကျကျကြီး တော့ ဖြင့် ကျွန်တော် မမှတ်မိ တော့ ပါ ။ သို့သော် ၁၉၈ဝ တစ်ဝိုက် နှစ် ကာလများ ဟူ၍ ကား ကျွန်တော် မှတ်မိ နေပါသည် ။ သည် ၈၀ တစ်ဝိုက် နှစ် တွေ တုန်း က ကျွန်တော်တို့ တစ်တွေ ကဗျာ အရေး စိပ် ကြသည် ။ ကဗျာဆရာ မြင့်ဦးဦးမြင့် ၊ မြမြင့်မိုရ် ၊ ယမုံ ၊ နေစိမ့် ၊ မင်းသိုက်မွန် ၊ ဇောင်းထက် စသည် ဖြင့် .…

ထို ကျွန်တော် တို့ တစ်သိုက် ကဗျာ အရေးစိပ် သော နှစ်တွေ ထဲ မှာ ကိုဇော် တစ်ယောက် ရန်ကုန် သို့ တက် လာရာမှ ဆုံကြ ၊ တွေ့ကြ ၊ သိကျွမ်း ရင်းနှီး သွားကြရခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။ ၁၉၈၀ ပြည့် နှစ် ကို ဗဟို ပြုကာ လျော့လှ လည်း ဟိုဘက် ကို နှစ်နှစ် ၊ တက်လှ လည်း သည်ဘက် ကို နှစ်နှစ် ဟု ကျွန်တော် ထင် သည် ။

နေရာ က တော့ ၃၃ လမ်း ထိပ် ရွှေကြည်အေး မှာ လား ၊ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် ကံ့ကော်တော ထဲ က ဦးချစ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် မှာ လား ၊ ၅၅ လမ်း မူးယစ်ဝေသည့် ညနေခင်းများ မှာ လား ၊ ကိုမင်းသစ် ခြံ ထဲ မှာ လား ၊ သဘင်မဂ္ဂဇင်း က ကိုချစ်ဦးညို စားပွဲ မှာ လား ၊ တစ်နေရာရာ မှာ ပဲ ဖြစ်ပါသည် ။

ကိုဇော် က ဓားထွန်းဆင့် ဟူသော သူ့ အတိတ် က အမည်နာမ နှင့် တော်တော်ကလေး ကို လိုက်ဖက်လှ သူ ဟု ကျွန်တော် က ယူဆ မိသည် ။

သူ့ အရပ် က မြင့် သည့် အထဲ တွင် ပါ ပါသည် ။

အသား က ဟိုး ….. ဘဝ ကန္တာရ ထဲ က ဖြတ်သန်းလာခဲ့ ရ သူ တစ်ယောက် ပီပီ ကြေးနီရောင် သမ်း ချင်ချင်  ။

သူ့ အပြုံး က နောက် တစ်လှမ်း ဆုတ် ထားသည့် အပြုံး ။

နှုတ်ခမ်း ကို တွန့်ရုံ ပြုံး လိုက်သော အခါ ပါး တစ်ဖက် တစ်ချက် မှ မှဲ့တွေ က လှုပ် သွားသည် ။

မျက်နှာ ပြည့်ပြည့်ကြီး က တော့ ဆံပင်တိုတို အောက် မှာ ကား ထွက်လျက် ။ သူ က ဘာ အရောင် မျှ မထွက်တော့ သည့် လက်ဆွဲအိတ် တစ်လုံး ကို အမြဲ ဆွဲထား လေ့ ရှိပါသည် ။

အထူးသဖြင့် ကိုဇော် သည် ကိုယ် တွင်း မှာ အမြဲတမ်း အနာ တစ်ခု ခု ရှိ နေကာ အမြဲတမ်း အလှော် မိထားပြီး အမြဲတမ်း ရောင်ကိုင်း နေသည့် အသားအရေမျိုး ရှိသည် ဟု ကျွန်တော် ထင်မိသည် ။

မျက်နှာ ကို အနည်းငယ် အောက် ကို စိုက် ၊ မျက်လုံး ကို စာကြည့်မျက်မှန် ပိစိကွေးကလေး ပေါ် က ကျော် ကြည့်ပြီး စကား ပြော လာသော အခါ တွင် မူ ကား ရုပ် နှင့် တခြား စီ ဖြစ်သော ကဗျာစကားလုံး တွေ က သူ့ နှုတ် မှ ပွင့်အန် ကျ လာ ပါတော့သည် ။

ကျွန်တော့် မှာ ဖြင့် ဒသဂီရိကြီး တယော နှင့် နွဲ့ ပုံ ကို သာ မြင်ယောင် မိ လိုက်ပါတော့သည် ။

တကယ့် တကယ်တမ်း က တော့ ကိုထွန်းဆင့် ဟူ သည့် ရေရိုင်း‌မြေရိုင်း လူ တစ်ယောက် ဆီ မှ ဓားထွန်းဆင့် ဟူသည့် လက်နက် ကို သိမ်းဆည်းကာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ဟူ သည့် လက်နက်သစ် ကို တပ်ဆင် ပေး လိုက်သည် မှာ ကား အနုပညာ ဟု ပင် ကျွန်တော် က ဆို လိုက် ချင်ပါသည် ။

ရွှေဘစိတ် ၊
မိုက်ခဲထွန်းရွှေလိပ်ပြာ
မင်းအသက် ငါ့ ပေး  ဆရာကြီးမြခိုင် ဝိညာဉ်များဖြင့် မတရားဘူး ထင် လျှင် ကာယကံမြောက် တုံ့ပြန် ဖြေရှင်း ပစ် လိုက်ချင်သော သူ့ ကို အနုပညာ က ယဉ်ပါး သွားစေသည် ဟု ကျွန်တော် အကဲ ခတ် မိပါသည် ။ ရင် ထဲ က အစိုင်အခဲတွေ ကို ကဗျာ နဲ့ ထုခြေ ပစ်လိုက်ကြ စတမ်း ။

မှန်ပါသည် ၊ ကိုထွန်းဆင့် ဆိုသော သူ တစ်ယောက် ကို ကဗျာ က ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) အဖြစ် ပျောင်းနွဲ့ သွား စေခဲ့ပါသည် ။

ကျွန်တော်တို့ ကိုဇော်ကြီး လို ကဗျာ နှင့် အကြောင်းအပေါင်း သင့် သွားအောင် လုပ်ပေးသည့် လူတွေ ၊ အဖြစ်အပျက်တွေ လောက တွင် မနည်းမနော ရှိ နိုင် ပါလိမ့်မည် ။

သို့သော် အထင်ကရ အရှိ ဆုံး က တော့ ကျွန်တော် တို့ ၏ အစ်ကို ကဗျာဆရာ မောင်သင်းခိုင် ဟု ထင် ပါသည် ။ ဒါကို ကိုဇော် က လည်း မကြာခဏ ဆိုသလို ပင် ဝန်ခံ ခဲ့ပါသည် ။ ဒါပေမဲ့ ဝန်ခံ ချိန် က နှစ်ယောက်သား မပြော မဆို ရှိ နေကြသော အချိန် ဖြစ် ရာ ဒေါမနဿ မကင်းလှ ။

“ ဟေ့လူ ကိုသာချို ၊ ကိုသင်းခိုင် က ကျွန်တော့် ဆရာ ပါ ဗျာ ။ ကျွန်တော် ဝန်ခံပါတယ် ၊ သူ့ ကျေးဇူး တွေ ကျွန်တော့် အပေါ် မှာ အများကြီး ရှိ ပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဗျာ ပြော ရ ရင် ဗျာ ကဗျာ တော့ လေးစားပါတယ် ၊ လူ က တော့ ... ”

ကိုဇော် က ဘာ ထင်ပါကြောင်း ရင့်ရင့်သီးသီးပင် ပြော ချ လိုက်ပါသည် ။ သည်တုန်းက ကိုဇော် တစ်ယောက် ကိုသင်းခိုင် အပေါ် တွင် ဘာတွေများ မကျေမနပ် ဖြစ် နေခဲ့သည် မသိပါ ။

ကျွန်တော် က တော့ ကိုဇော် ရေးဖွဲ့ခဲ့ဖူး လေ သော မနာလိုစရာ ကောင်းတဲ့ ဦးခေါင်း ကဗျာ သည် ပင် လျှင် ထို Inspiration ဖြင့် များ ရေးဖွဲ့ ခဲ့လေသလား ဟု မှန်းဆမိသည် ။

ကျွန်တော်လား
လေပါ
ဘလော့က ပြောသလို
အလံကို ဖောင်းစေ ပွစေတယ်ဆိုတဲ့
ကဗျာထဲက လေပါ ။
တစ်နေ့တစ်နေ့ စိတ်ညစ်
အရစ္စတိုတယ် ကသားဆစ်တဲ့ ။
အရစ္စတိုတယ် ဝမ်းနုတ်ဆေးပေါ့ဗျာ
ဂျယ်ရီလူးဝစ်ကိုကြည့်ပါ
ရှင်ပြုတုန်းကကို သတိရပါ
နေသာထိုင်သာရှိလားတဲ့ ။
ကသားဆစ် စားသလိုဆိုတဲ့
အရစ္စတိုတယ်ရဲ့နာရီဟာ
အကြင်နာမဲ့စွာ
ကုန်ဆုံးသွားပါတော့တယ် ။
ဟုတ်ကဲ့
ဒီလိုနဲ့ရယ်
အသက်လေးဆယ်
ဆားမပါတဲ့ ဓာတ်ပြား
အသံတွေ ကြားနေရတယ် ။
ကပြားမလေး ညိုပြာညက်
အလှဖုရားမလေး ဂိုယာအရက်
ကိုမြတ်လေးနဲ့ တစ်ခွက် ။
အရက်ဖြစ်သွားတဲ့ နာရီဆိုတဲ့
ငါ့ မောင်သင်းခိုင်နဲ့တစ်ခွက် ။
သိုးတွေဟာ ကဗျာမရေးဘူးဆိုတဲ့
ငါ့မောင်လေးအောင်နဲ့တစ်ခွက် ။
ရေပမာ ငါလာ
လေပမာ ငါသွားဆိုတဲ့
အိုမာခိုင်ယမ်နဲ့တစ်ခွက် ။
လူကိုဖျက် အရက်
အရက်ကိုဖျက်တော့ ရေ
သော်တာဆွေနဲ့ တစ်ခွက် ။
ဒါကတော့
ခင်ဗျားအမြင်ကို ဦးဘချစ်ရဲ့
တလဲ့လဲ့ အရယ်မပျက်
ကျုပ်တို့ ဗိုလ်အောင်ဒင်နဲ့ တစ်ခွက် ။
ခင်ဗျားတို့ ပြောဟန်
ကျပ် မထောက်ခံဘူး
အေး ... ဒါပေမဲ့
ခင်ဗျားတို့ပြောခွင့်
အသက်ပေးဖို့ အသင့်ပါ
အာဂ စာရေးဆရာ
အာဂ ဗော်လ်တဲယား
တစ်ခါသားပေါ့
မူးသလား မမေးနဲ့
တွေးကြည့်မယ်ဆိုရင်
ငှက်ပျောပင်ထက်ပိုင်း
ဓားနဲ့ဆိုင်းသလို
ဗိုင်းခနဲကျ ၊ ပြန်ထ
ရန်စ ၊ ကျောင်းတော်က ရန်စလေ
ဝိုင်းချမယ် တကဲကဲ ၊ ရိုက်ကြမယ် တကဲကဲ
ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ပွဲ
မသဲမကွဲ အသံတစ်ခု
ခင်ဗျားတို့ သတိပြုမိပါစ
ဟေ့… ဗော်လ်တဲယားကို ရိုက် မယ်ဆိုရင်
ခေါင်းကို မထိစေနဲ့ဟေ့
သူ့စာတွေ မတွေ့ရဘဲ ဖြစ်သွားမယ် ။

ဒါကတော့ ၁၉၈၆ ခုနှစ် ၊ စက်တင်ဘာလ မိုးဝေ ထဲ က ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ၏ မနာလိုစရာ ကောင်းတဲ့ ဦးခေါင်း ကဗျာ ပဲ ဖြစ်ပါ သည် ။ မူး ချင် မူး ၊ ရူး ချင် ရူး ၊ ကြမ်း ချင် ကြမ်း ၊ ရမ်း ချင် ရမ်း ၊ ခေါင်း ထဲ မှာ တွေးခေါ် မြော်မြင်မှုတွေ နှင့် ပြည့် နေသော လူ ကို ကျွန်တော်တို့ ပစ်ပစ်ခါခါ မထိုးနှက်ကြစတမ်း ။

ကိုဇော် က ပြင်သစ်တွေးခေါ်ရှင် လူ့ ခွစာကြီး ဗော်လ်တဲယား နှင့် ဟပ် ပြလိုက်သည့် အတွက် ကဗျာ က ရင် ကို လာရောက် ထိခတ် ၍ သွားလေသည် ။

°°°°°°  °°°°°°  °°°°°°

ကဗျာဆရာ ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) က လူ ပုံ က သာ ကျေးလက် လူမိုက်ကြီး ပုံ ပေါက် နေသော်လည်း စကား အပြောအဆို မှာ က တော့ ကဗျာဆရာ့ လိပ်ပြာ အပြည့် ဖြင့် ပျောင်းနွဲ့ ၍ နေသည် ဟု ကျွန်တော် ထင်သည် ။ ဘာကိုပဲ ပြောလိုက် ပြောလိုက် ဝင်္ကန္တ တွေ နှင့် ။

“ ဟေ့လူ ကိုသာချို ၊ ကျွန်တော် တို့ ဆီ က လူ တွေ က အာဖရိက မြင်းကျားတွေ နဲ့ တူ တယ်ဗျ ။ ခင်ဗျား ရုပ်ရှင်တွေ ဘာတွေ ထဲ မှာ အာဖရိက မြင်းကျား တွေ့ဖူးတယ် မဟုတ်လား ၊ အုပ်လိုက်ကြီးတွေ မြက် စား နေကြတာပဲဗျ ။ ခြင်္သေ့ က ချောင်း နေလည်း ကိုယ် နဲ့ မဆိုင် သလိုဘဲ သိသိ နဲ့ စား နေကြတာပဲ ။ မြင်းကျား တစ်ကောင် ကောင် ကို ခြင်္သေ့ က ဝင်  ဆွဲတော့ လည်း ကြည့် ၊ တစ်ချက် လောက် လှည့် ပြီး စားမြဲ ပဲ ။ ကိုယ့် အပေါ် အန္တရာယ် ကျ မလာ မချင်း လောက ဟာ ဘာ မှ မဖြစ် သလိုဘဲ ။ ထွက် ပြေး ဖို့လည်း မစဉ်းစားဘူး ၊ ဝိုင်းဝန်း တိုက်ခိုက် ဖို့ လည်း မစဉ်းစားဘူး ”

ဒါကတော့ တစ်ခါ က ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) ၏ စကား ပင် ဖြစ်ပါသည် ။ တစ်ခါ မှာ တော့ ကျွန်တော် က လူတွေ တစ်ခါတစ်ခါ မတတ်သာ လွန်း သောကြောင့် မတရားမှု ဘက် က နေ ဝင် ဝင် လုပ်ပေး နေကြရဟန် တူ ကြောင်း ပြော ဖြစ်ပါသေးသည် ။ ဇော် က

“ ခင်ဗျား နှယ် ဗျာ ၊ အမေ ဘယ်လို သိပ်သိပ် ကိုယ် အိပ် မှ ပျော် တာပါဗျ ၊ လူ တွင် ပါ လို့ နွား ကျား ကိုက်တာပါ ”

ဟု တင်းတင်းပြတ်ပြတ်ကြီး ဆိုရာမှ တစ်ခါ တစ်ခါ မှာ တော့ လည်း နူးညံ့၍ သွား ပြန်ပါသည် ။

“ ထဘီ မှန်း သိ ပေမယ့် ချမ်း တော့လည်း ခြုံ မိတယ် နဲ့ တူ ပါတယ်ဗျာ ” ဟု ဆို ပြန်ပါသည် ။

ကျွန်တော် က ကိုဇော့် ကဗျာ တော်တော်များများ ကို ကြိုက်သည် ။ သူ့ ဟေမန္တဓာတ်ပြား နှင့် ပျဉ်းမနားသား ၏ မေတ္တာစာ ကဗျာ တို့ ကို ချယ်ရီ နှင့် ရုပ်ရှင်အောင်လံ တို့ မှာ ခံစားမှု ဆောင်းပါးများ ရေး ဖူးသည် ။

တစ်ခါသား တွင် ကျွန်တော် မိတ္ထီလာကောလိပ် တွင် ရှိ နေခိုက် ၊ ဆရာကျော်စောမင်း ခေါ်  ကြည်မင်း နှင့် အတူ ကိုဇော်ကြီး ရောက်ရှိ လာ ပြီး သူ့ ကဗျာတွေ ထက် ကျွန်တော့် ဆောင်းပါး က ပို ကောင်း နေကြောင်း ဝင် ပြောသွားသည် ။ ပုဂံ ကို အသွား ဝင် ပြော သွားခြင်း ဖြစ်ပါ၏ ။ ရန်ကုန်မြေ ပေါ် မှာ ရှိနေကြပြီ ဆို လျှင် လည်း ကိုဇော် တို့ ၊ ကျွန်တော် တို့ မတွေ့ဘဲ နေသည် ဟူ၍ မရှိ ။

°°°°°°  °°°°°°  °°°°°°

ကျွန်တော် တို့ မြန်မာကဗျာ အဖွဲ့အနွဲ့ ကိစ္စ တွင် ကောင်း ၊ မကောင်း ၊ ကြိုက် ၊ မကြိုက် နည်းနည်းကလေး စကား ပြောကြသည့် အချက် တစ်ခု မှာ နဘေ ကိစ္စ ပင် ဖြစ် ပါသည် ။ နဘေ ပါ ရင် စာ ပေါ့တယ် ၊ မပေါ့ဘူး ၊ နဘေ ဟာ ဟောင်းတယ် ။ မဟောင်းဘူး စသည် ဖြင့် ပြောကြ ဆိုကြ ပါသည် ။

ကိုဇော် က တော့ နဘေ ကို ခံတွင်း တွေ့ သူ ဖြစ် ပါသည် ။ သူ့ ကဗျာ တိုင်း မှာ နဘေ နှင့် မလွတ်ကင်း လှ ။ သို့သော် ကိုဇော့် နဘေတွေ က ဇွတ် ထည့်ထား သည် များ မဟုတ်ဘဲ အကြောင်းအရာ နှင့် ခံစားမှု နှင့် အပ်ကျမပ်ကျ ကွက်တိ ထည့် လွှတ် လိုက်သောကြောင့် လှ နေသည် ဟု ကျွန်တော် ယူဆသည် ။

ဟေမန္တဓာတ်ပြား ထဲ တွင် “ ယုန်မွေး ဆိုတာ ဂုဏ်လေး တစ်ခုပေပေါ့ ” စသည်ဖြင့် ဖွဲ့သည် ။ ပျဉ်းမနားသား ၏ မေတ္တာစာ ထဲ တွင် “ F.Eကို ချက်ကြီးတို့ ရှာကြတယ် ” စသည်ဖြင့် ဖွဲ့သည် ။

ကျွန်ုပ် ဆံပင်ဖြူရခြင်း အကြောင်း ထဲ တွင် " ကျွန်တော့် အသက်တွေ လည်း လျော့တွက် လျော့တွက် နဲ့ သော့ချက် သဖွယ် ရောက်လာပြီ ၊ ဖော့ဖျက်တွေ ကို အားနာရမယ် မို့လား ” စသည် ဖြင့် ဖွဲ့သည် ။

နာမည်များ တဲ့ မိကြွေ ထဲ တွင် ..

“ တစ်ညသားမှာပေါ့ ၊ လအားကမရှိ ”

“ အဝေးကကြည့် ၊ သွေးကတော့သိသလိုလို ”

“ ကျားကြိုက်တဲ့အလှလား ၊ မှားမိုက်တဲ့ဇလား ၊ အလျားလိုက်ဘဝနဲ့ ကြွေရယ် ”

စသည် ဖြင့် ဖွဲ့သည် ။

လောကအမွန် ၌ အိပ်ပျော်ခြင်း ထဲ တွင် “ ကြက်ဆင်လို ထိုင်းအသူ မရှိ ၊ ဝက်ဝံလို ရိုင်းပျသူ မရှိ ” စသည်ဖြင့် ဖွဲ့သည် ။ ကိုဇော် ရေး သမျှ ကဗျာတွေ ထဲ မှာ သည်လို နဘေတွေကို ထုံ့ပိုင်း ထုံ့ပိုင်း တွေ့ ရပါသည် ။

သို့သော် ကိုဇော် က ကဗျာ ကို အမြောက်အမြား ရေးဖွဲ့သူ ကား မဟုတ်ပြန်ပါ ။ အညာ က ကဗျာဆရာကြီး တစ်ယောက် က မဂ္ဂဇင်းတိုက် များ သို့ ကဗျာ ပို့ သောအခါ ၁၀ ပုဒ် ၊ ၁၅ ပုဒ် ပို့ သည် ကို ကြည့် ပြီး အံ့ဩ ဟန် တူသည် ။

“ ဘာလဲဗျာ ကဗျာ ပို့တယ် တဲ့ ၊ ကန်စွန်းရွက်တွေ အစည်းလိုက် ပို့တာ ကျနေတာပဲ ”

ကိုဇော် က အနုပညာ ဟူသည် Mass Production လုပ်၍ မရဟု ယူဆ ဟန် တူ ပေသည် ။

°°°°°°  °°°°°°  °°°°°

၁၉၉၇ ခုနှစ် ထဲ မှာ တုန်း က မိုး ကုန် လု ရက်တွေ ထဲ မှာ ကျွန်တော် ရန်ကုန် ကို တစ်ခေါက် ရောက်သွားရာ မဂ္ဂဇင်း တာဝန်ခံ အယ်ဒီတာ က ကိုဇော်ကြီး တစ်ယောက် ဆေးရုံ ရောက် နေကြောင်း ဆီး ပြော ပါသည် ။ ကျွန်တော့် စိတ် ထဲ တွင် စာပေညီအစ်ကိုများ စိတ် ဖြင့် ထိတ်ခနဲ ဖြစ် သွားမိသည် ။ ထို့ကြောင့် မိုး ထဲ လေ ထဲ မှာ တာဝန်ခံ အယ်ဒီတာ နှင့် အတူ ဦးနှောက် နှင့် အာရုံကြော ကို ရောက် ရှိ သွားပါသည် ။

သူ့ ဇနီး ၊ သူ့ သား တို့ နှင့် အတူ ကိုဇော်ကြီး က ခုတင် ပေါ် မှာ ငုတ်တုတ် ။ ပျဉ်းမနား မှာ လေ ဖြတ် သွားခဲ့ပြီး ပျဉ်းမနား ဆေးရုံ ပေါ် မှာ တက် နေရာ မှ ၁၁ ရက် လုံးလုံး မျက်စိ ကွယ် သွားခဲ့သည် ဟု သူ့ ဇနီး က ပြော ပြပါသည် ။ ကျွန်တော် က ကျွန်တော် တို့ ကို တွေ့ ၊ မတွေ့ မေး သော အခါ လူလုံး ကို သာ မည်းမည်း မည်းမည်း နှင့် တွေ့ကြောင်း ဆိုတော့ ကျွန်တော့် စိတ် ထဲ လေး သွားမိသည် ။

ဟိုး .…. မကြာသေးခင် ရက် တွေ တုန်း က ကိုဇော် တစ်ယောက် ဆရာဒဂုန်တာရာ ကို ကတ္တီပါလမ်းခွဲ ဘာညာ တွေ လုပ် နေသည့် အတွက် ကျွန်တော် က ရနံ့သစ်မဂ္ဂဇင်း မှ နေ၍ -

“ ဤ ကမ္ဘာ ပေါ် တွင် ကျေးဇူးသစ္စာ ကို မသိသူတို့သည် ရှိကြကုန်၏ ။ ထိုသူ တို့ အကြွင်းမဲ့ ပျက်သုဉ်းကြစေကုန် ”

ဟု ကျိန်တွယ် ရေးသား ထားခဲ့ ဖူး ရာ စိတ် မကောင်း လည်း ဖြစ် သွားမိသည် ။

ကျွန်တော် က ဟင်္သာတ ပြန်ရန် လမ်းစရိတ် ဖယ်ပြီး ငွေ တစ်ထောင် သာ ပေး နိုင်ခဲ့ပါ၏ ။ သို့သော် ကိစ္စ မရှိ ကျွန်တော် တို့ စာပေ ညီအစ်ကိုများ က တတ်အားသမျှ ၀န်းရံ ထားကြကြောင်း သတင်း က စိတ် ကို ပေါ့ပါး သွား စေခဲ့ပေသည် ။

°°°°°°  °°°°°°  °°°°°

ခုတော့ဖြင့် ကိုဇော် တစ်ယောက် ပျဉ်းမနား ပြန် ရောက်နေပြီ ဟု ဆိုပါသည် ။ ကျန်းမာရေး က တော့ သိပ် မကောင်းလှသေး တဲ့ ။ ရန်ကုန် က ထုတ်ဝေသူ တစ်ယောက် လက် ထဲ မှာ က တော့ သူ့ ကဗျာ စာမူ တစ်အုပ်စာ ကို ကျွန်တော် တွေ့ လိုက်ရသည် ။

ကြက်ဥတစ်ပွေ့ နှင့် လမ်းလျှောက်ခြင်း ဆိုလား ၊ စာအုပ် ရှေ့ က အညွန်း မှာ က တော့ ဆရာဒဂုန်တာရာ ၊ ဆရာဗန်းမော်တင်အောင် ၊ ဆရာ မြသန်းတင့် ၊ အထူးသဖြင့် ကဗျာ အတွက် ကျေးဇူး ရှိခဲ့တဲ့ ဆရာနတ်နွယ် ၊ ဆရာမောင်သာနိုး တို့ အား ဂါရဝ စိတ် အသောင်းသောင်း ဖြင့် တအောင်းမေ့မေ့ ဟု ကမ္ပည်း တင် ထားသည် ကို သတိ ပြု မိသည် ။

မြန်မာကဗျာ အကြောင်း ပြော ကြသောအခါ ထည့်သွင်း ပြော ဆိုရန် လိုအပ်သည့် ဇော် ( ပျဉ်းမနား ) လို ကဗျာဆရာ တစ်ယောက် ၏ ကဗျာစုစည်းမှု စာအုပ် ထွက် ရှိလာရန်မှာ ဟိုး ……. စောစော က ပင် ဖြစ် သင့်သည် ဟု ယူဆ မိပေသည် ။

◾ မောင်သာချို

📖 ရနံ့သစ်မဂ္ဂဇင်း
      စက်တင်ဘာလ ၊ ၁၉၉၈ ။
     
#ကိုအောင်နိုင်ဦး

.