❝ မန်နေကျ နှင့် မန်နေဂျာ နှင့် ကျွန်တော် နှင့် ❞
“ မင်း ငါ ”
“ ပြောလဲ ၊ အမှတ် မထားဘူး ”
“ ည ကျရင်ဖြင့် ဗီဒီယို ကြည့်ရတာ နဲ့ ၊ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်ရတာ နဲ့ ၊ ဂိမ်း ကစားရတာ နဲ့ ၊ ခု ကြည့်စမ်း ဘယ်အချိန် ရှိနေပြီလဲ ”
“ လှဲဟ မြန်မြန် ၊ ဟို စားပွဲ အောက် က ပလတ်စတစ်တွေ ၊ မင်း မျက်စိ ခက်ပါတယ်ကွာ ”
၂၀၁၄ ခုနှစ် ဩဂုတ်လ ၁ ရက် နံနက် စောစော ဆေးသောက်ရမည် ဖြစ်၍ ကော်ဖီ အကောင်းစား တစ်ခွက် ၊ မုန့် အကောင်းစားကလေး တစ်ခုခု စားမည် ဟု ဆိုင် ထဲ ဝင်မည် ပြုစဉ် ဆိုင်မန်နေဂျာ က စားပွဲထိုး ကောင်လေး ကို မာန်မဲကြိမ်းမောင်း နေသည် တွေ့လိုက်ရ သောအခါ ... ။
ကဲကွာ ခပ်ညံ့ညံ့ ဆိုင် ကို သွားပါတော့ ။
မိမိ ကိုယ် ကို အမိန့် ပေး၍ ပစ္စည်း က အတန်ငယ် ညံ့ သော်လည်း မလှမ်းမကမ်း မှ ဆက်ဆံရေး ကောင်းသော ဆိုင် သို့ လှမ်းခဲ့ရလေ၏ ။
ဝမ်းခေါင်း ထဲ ရောက် ပြီးရောပေါ့လဟယ် ။
ထိုးသိပ်၍ ဆေးတောင့်များ ကို ရေနွေး နှင့် မျှောချ လိုက်ရလေ၏ ။
ပထမဆိုင် ကား ထိုကဲ့သို့ မန်နေဂျာ နှင့် အလုပ်သမား ပြဿနာ တက်နေသည် ကို အကြိမ် များစွာ တွေ့မြင်ရလေ၏ ။
မန်နေကျ ဆိုင် ။
“ ဟေ့ ဟေ့ မင်းတို့ ဆူချင် ငေါက်ချင် ရင် ဒီမှာ လာ စားနေတဲ့ သူတွေ ( ကပ်စတန်မာတွေ ) ရှေ့မှာ တော့ မဆူကြ မငေါက်ကြနဲ့ ကွာ ၊ နားအေးအေး ပဲ စားချင်တယ် ”
သို့ကလို မန်နေဂျာ ကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ခေါ်၍ သတိပေး လိုက် သောအခါ ဆူသံ တိတ်သွားသည့် ခေါက်ဆွဲဆိုင်မျိုး လည်း ရှိပါ၏ ။
မောင်ချမ်းသာ သြဇာ ညောင်းသည့် ဆိုင်ကလေး ဆိုပါတော့ ။
ဧည့်ကောင်းဧည့်မှန် လာ လျှင် ထို ဆိုင်ကလေး သို့ ခေါ်သွား ဧည့်ခံရ၏ ။
ဆိုင်ရှင် မန်နေဂျာ ကို မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ ပြလိုက် ။
မီး ကို ရေ နှင့် လောင်းချလိုက်ရ သလိုပဲဗျာ့ ။
သူ လည်း မန်နေကျ ဆိုင် ပါပဲ ။ ဒါပေမဲ့ မောင်ချမ်းသာ ရှေ့ မှာ တော့ တုပ်တုပ်မျှ မလှုပ် ၊ ကျောက်ရုပ် ။
••••• ••••• •••••
“ ဟေ့ မိဂွက် ”
“ သိတယ် ဘဘ ၊ မော့ မစ်ခ် တစ်ထုပ် ၊ အင်ပီးရီးယဲလယ်သာ ၊ ကိုးလ်ဂိတ်ကြီး ဒါပဲလား ”
“ တိုက်ဂါးပုလင်းဘီယာ တစ်ဖာ ပါ ထည့်လိုက်ဟေ့ ”
ဒါက ကုန်စုံဆိုင်ကြီး တစ်ခု မှ အရောင်းစာရေးမ မိဂွက် ပါ ။
ချက် ဆို နားခွက် က မီး ထတောက် ။
“ ညည်း ဆရာ ဘယ်မှာလဲ ”
“ မမလေး အထဲ မှာ ”
ကျွန်တော် ဝင်သွား ။
“ အန်ကယ် ပြော ”
ကျွန်တော် ညာဘက် လက်ညှိုး လက်မ ဝိုင်းပြ ။
“ ဘယ်လောက်လဲ ”
လက်ငါးချောင်း ထောင်ပြ ။
စာရင်းစာရွက် မှာ ရေး ။
“ အတိုး က ”
“ စန့်တွန့် ”
“ ဟင် အခု မရတော့ဘူး ။ စီတွန့် ဖြစ်သွားပြီ ”
“ ညည်း အပါး ( အဖေ ) ကို ပြော ပြီးသား ၊ မယုံ မေးကြည့် ”
“ အင် အဲလိုဆိုလဲ ပြီးရော ”
“ မိဂွက် ကို ဘယ်လို ပေးရ ၊ နေ့စားလား လစားလား ”
“ ကြည့် ပေးရတာပေါ့ ၊ သူ စာမေးပွဲ ဖြေနိုင်အောင် ၊ ( မိဂွက် က အဝေးသင် ဖြေနေသူ ) ၊ ညစာ အိမ် မှာ စား ၊ တစ်လ ဂျဘန်တွန့် ( တစ် သောင်းကျပ် ) ”
အဖေ့ အောက် မှာ သမီး က မန်နေဂျာ ၊ မန်နေဂျာ အောက် မှာ မိဂွက် ၊ ပျာကလပ်စိန် ၊ မောင်မဲ ။
“ ဟယ် ညည်း ကိုယ်တိုင် စားပွဲထိုး နေသလား ၊ ဟို တပည့်တွေ ဖိုးပြုံးချို တို့ ဘယ်သွား ”
“ အလုပ် နည်းနည်း ပါးတဲ့ ရက်ကလေး မို့ လို့ သူတို့ ကို ဘုရားဖူး ထည့် လိုက်တယ် ”
“ စရိတ် ဘယ်သူ ခံ ”
“ ကျွန်မတို့ က ပေးတာပေါ့ ”
••••• ••••• •••••
“ ဟေ တရုတ်မကြီးလားဟ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်ချမ်း ၊ ဆား ပြတ် နေပြီလား ၊ အချိန် အစိတ် အိတ် ၅၀ ၊ ထော်လာဂျီ တစ်စီးစာ ခု ညနေ ပို့လိုက်မယ် ”
“ ဆားနု ဟုတ်ပြီ သိ ”
ဝယ်သူ ၏ အထာ ကို သိသော ဤကဲ့သို့ မန်နေဂျာများ လည်း ရှိလေ၏ ။
ကျွန်တော် အသက် ယနေ့ ၆ဝ ကျော် ။
မန်နေကျများ နှင့် မန်နေဂျာများ နှင့် ကျွန်တော် မောင်ချမ်းသာ ။
◾မောင်ချမ်းသာ
📚 ကုမုဒြာ ဂျာနယ်
၂၇ ဩဂုတ်လ ၊ ၂၀၀၄
No comments:
Post a Comment