မိဘ ပေးသော အမွေ

 

❝ မိဘ ပေးသော အမွေ ❞

အမှန် ပြော ရလျှင် “ ဟို ခေါင်းစဉ် နှင့် ရေးပေးပါ ၊ သည် ခေါင်းစဉ်နှင့် ရေးပေးပါ ” ဆိုတာမျိုးတွေကို ကျွန်တော် မရေးချင် ။ အထူးသဖြင့် စာရေးဆရာ အများ ကို ရေး စေ ၍ စုပေါင်း ထုတ်ဝေ သည် တို့ ကို ပို လို့ပင် မရေး ချင် ။ ထို့ထက် ပို၍ အထူးသဖြင့် ဤ ခေါင်းစဉ်မျိုး ကို မရေး ချင် ။ အကြောင်း ရှိ ပါသည် ။ ကျွန်တော့် အသက် ကိုးနှစ် ဆယ်နှစ်သား လောက် အထိ ကျွန်တော် တို့ မိသားစု မှာ ပျော်စရာ ကောင်း လှသည် ။ ယခု ပြန် တွေး လိုက် လျှင် အခုပင် ပြန်လည် လွမ်းမိပါသေးသည် ။

ကျွန်တော့် အသက် ( ၁၁ ) နှစ် အရွယ် တွင် ကျွန်တော့် မိခင် ဆုံးပါး သွား ခဲ့သည် ။ ကျွန်တော့် ဖခင် မှာ ကျွန်တော် တို့ မောင်နှမ သုံးယောက် နှင့် ကျန်ရစ် ခဲ့သည် ။ နောက်ပိုင်း တွင် သူ လည်း အတော်လေး စိတ် လေ ဟန် ရှိ ပါသည် ။ သုံးလေးနှစ် လောက် ရှိတော့ ကျွန်တော့် ဖခင် နောက် အိမ်ထောင် ထူ ပါသည် ။ နောက် ပိုင်း တွင် ကျွန်တော် လည်း အိမ် မှာ မပျော်တော့သည် နှင့် စစ်ကြီး ဖြစ် လို့ ဂျပန်ခေတ် အစ ပိုင်း တွင် အိမ် က ထွက် လာ ခဲ့ပြီး မိခင် ၏ ညီမ ဖြစ်သူ အဒေါ်တို့ မောင်နှံ နှင့် သွား နေ ခဲ့သည် ။ အဒေါ် ဆို သော် လည်း ကျွန်တော့် အဖို့ ဒုတိယ မိခင် ဖြစ်ခဲ့ပါလေသည် ။ ထိုကဲ့သို့ အိမ် က ဆင်း လာခဲ့ပြီးသည့် နောက် ဆယ့်လေးနှစ် တိုင် တိုင် ကျွန်တော့် ဖခင်နှင့် မတွေ့အောင် ရှောင် ခဲ့သည် ။ ထို ဆယ့်လေးနှစ် ကာလ အတွင်း သုံးကြိမ် လောက် မလွှဲသာမရှောင် သာ တွေ့ ဖူးသည် ။ သူ က စကား ပြော ချင်သည် ။ ကျွန်တော် က တိုတို ဖြတ်ပြီး ထွက် လာ ခဲ့သည်ချည်း ဖြစ်သည် ။ ( လူငယ်တွေ မမှားသင့် သော ကိစ္စ တစ်ခုကို ပြော လိုက် ရပါဦးမည် ) ကျွန်တော့် စိတ် ထဲ တွင် အဖေ ကို အမွေ ဖြတ်လိုက်ပြီ ဟု သဘောထား ခဲ့ပါ လေသည် ။

ကျွန်တော် ဆယ်တန်း အောင်သည့် နှစ် တွင် ကျွန်တော့် ဖခင် မှာ စီးပွားရေး အလွန် ကောင်း နေချိန် ဖြစ်သည် ။ သူ့ ညီတော်မောင် တစ်ယောက် အား ကျွန်တော့် ကို လိုက် အရှာ ခိုင်းသည် ။ ကျွန်တော် က လည်း အပေါင်းအသင်း အလည်အပတ် များ သူ မို့ နံနက် ၈ နာရီ လောက် မြင်းလှည်းတစ်စီး နှင့် ဟိုမေး ဒီမေး ခြေရာခံ လိုက်ရသည် မှာ နေ့လည် ၁ နာရီ လောက် ကျ မှ တွေ့သည် ။ ကျွန်တော့် ကို မြင်းလှည်း နှင့် တင် ခေါ် သွားပြီး ဖခင် နှင့် တွေ့ပေး ပါသည် ။ ဖခင် က ကျွန်တော့် ကို စကား ကမ်းလှမ်း သည် က “ တက္ကသိုလ် ကို ဆက် တက်ပါ ၊ စရိတ် အားလုံး ကို ထောက်မည် ။ သို့သော် သူ့ ဇနီး ကို လည်း အသိ ပေးရမည် ဖြစ် သောကြောင့် အိမ် ကို ဝင်ပါ ထွက်ပါ ၊ သူ့ ဇနီး နှင့် ရင်းရင်းနှီးနှီး စကား ပြောပါဆိုပါ ” ဟူ၍ ဖြစ်သည် ။

ကျွန်တော် က -

“ ဖေဖေ - ကျွန်တော့် ကို ဘွဲ့ ရစေချင်တာ မဟုတ်လား ၊ ရပါစေ့မယ် ။ ဒါပေမယ့် ဖေဖေတို့ မိသားစု ထူထောင်ထားတဲ့ အစီးအပွား နဲ့ ထောက် ပံ့လို့ ဘွဲ့ ရတာမျိုး ကို မလိုချင်ပါဘူး ” ဟု အပြတ်ပြော ခဲ့သည် ။

၁၄ နှစ် တိုင်တိုင် စကား မပြောဘဲ ရှောင်နေခဲ့သည် ဟု အထက် တွင် ဆိုခဲ့ ပါသည် ။ ရယ်စရာ ကောင်းတာ က ဖြစ် လာ ပြန် သေးသည် ။ မင်္ဂလာ ဆောင်မယ် လုပ်တော့ တစ်ဘက် သမီး ရှင် မိဘများ က မိဘစုံညီ လာ တောင်းပါ ဆိုတော့ သူ့ ကို ချန်ထား လို့ မရတော့ ။ ဒီ အချိန် မှာ ကျွန်တော် က အလယ်တန်း ဆရာ သုံးနှစ် လောက် လုပ်ပြီးသည် သာ မက အလုပ် ထွက်ပြီး တက္ကသိုလ် ပင် တက် နေပါပြီ ။ သည်တော့ သူ့ ဆီ သွားပြီး ရယ်ကာ မောကာ ပင် မိန်းမ လိုက် တောင်း ပေးဖို့ ပြော ရသည် ။ သူတို့ မောင်နှံ က လည်း စိတ်အား ထက်သန်စွာ လိုက်ပါ ခဲ့ ပါသည် ။ ကျွန်တာ့် အဒေါ် မောင်နှံ က တော့ လက်ရင်း မိဘ ဖြစ်နေပါ လေပြီ ။ ကျွန်တော့်အ ဖေ အရင်း က အရံ မိဘ သဘောမျိုး ပင် သက်ရောက် နေ ပါသည် ။

ကျွန်တော် ဆယ်တန်း အောင် သော နေ့ က ပေး လိုက်သည့် မုန့်ဖိုးငွေ ၂ဝိ မှ အပ ဖခင် ထံ မှ ဘာ တစ်ပြားကို မျှ မယူခဲ့ပါ ချေ ။ ကုန်ကုန် ပြော လိုက်လျှင် ယခု တောင်တွင်းကြီးမြို့ တွင် ကျွန်တော့် မိရင်း ဖရင်း ပို င် မြေ တစ်ကွက် ရှိ နေ သေးသည် ။ ကျွန်တော့် တစ်ဦးတည်းသော ညီ အား “ မင်း ဘာသာ နေ ချင် နေ ၊ ရောင်း ချင် ရောင်း ၊ ငါ ကတော့ နေ မှာ လဲ မဟုတ်ဘူး ၊ တစ်ပြား မှ လဲ မလိုချင်ဘူး ” ဟု ပြောခဲ့သည် ။

ထို့ကြောင့် မိဘ ပေးသော အမွေ ကျွန်တော့် မှာ တစ်ပြား တစ်ချပ် မှ မရှိပါ ။

သို့လင့်ကစား မကြာခဏ ပြန်လည် သတိရ မိသည် တို့ ကို ပြောလိုက်ချင် ပါ သေးသည် ။

   •••••   •••••   •••••

ကျွန်တော် က သားဦးကြီး ဖြစ် သောကြာင့် ဖေဖေ က ကျွန်တော့် ကို အလွန် ချစ်သည် ။ အလွန် လည်း အထင် ကြီးသည် ။ ကျွန်တော် ကလေး ဘဝ က အသုံးအဆောင်များ မှာ ရိုးကုမ္ပဏီ ထွက် ပစ္စည်းတွေ သာ များသည် ကို နောင်အခါ မှ သိ လာ ရသည် ။ ဒါတွေ အရေး မကြီးလှပါ ။ ကျွန်တော့် အဖေ က ဘုန်းကြီးကျောင်း ထွက် ဖြစ်သည် ။ အလီပေါင်း ကို ပင် ရပါရဲ့ လား ၊ ‘ နော ဧက နော ၊ နဝ ဒွေး အဋ္ဌာရသ ’ ဟူသော ကိုးကြောင်းလင်္ကာ နှင့် စခန်း သွားခဲ့လေသလား ဟု တွေး နေမိသည် ။ သို့သာ် လည်း စာကြီး ပေကြီးတွေ ကို တော့ ဖတ်ပုံ ရသည် ။ အိမ် တွင် ငါးရာ့ငါးဆယ် နိပါတ်တွေ ၊ သံဝေဂဒီပနီ ၊ ဓမ္မပဒဝတ္ထုတော်ကြီး စတာ တွေ ကို တွေ့ ရသည် ။ ကျွန်တာ် စာဖတ်တတ် စ သုံးတန်း လောက် က ပင် ဒီ စာတွေ ကို ဖတ်နေခဲ့ လေပြီ ။ ထို့ပြင် ကျွန်တော့် ဖခင် က ပုံပြော ကောင်းသူ တစ်ဦး ဖြစ်သည် ။ “ ဃောသက သူဌေးသား ” ဝတ္ထု အကြောင်း ကို သူ က ပြော ပြရာ တွင် စိတ်ဝင်စား လှသောကြောင့် ထို ဝတ္ထုကြီး ကို ရှာ ဖတ်သည် ။ ဇာတ်လမ်းရှည်ဝတ္ထုကြီး တစ်ပုဒ် ဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော် အခေါက်ခေါက် ဖတ်မိခဲ့ဖူးသည် ကို မှတ်မိ နေ သေးသည် ။

ကျွန်တော် သုံးတန်း အောင် သော နှစ် တွင် တောင်တွင်းကြီး ရွှေအင်းတောင် ဘုရားပွဲတော်ဈေး စာအုပ်ဆိုင် မှ ဇာတ်ကြီး ဆယ်ဘွဲ့ စာအုပ်တွေ ကို ဆု အဖြစ် ဝယ်ပေး ခဲ့သည် ။ ဇာတ်ကြီး ဆယ်ဘွဲ့ တွင် တေမိဇာတ် ( ထင်သည် ) မှ အပ အကုန်ဝ ယ်လို့ ရခဲ့သည် ။

ဘုရားပွဲဈေး က ဝယ်သည် ဟု ဆိုလိုက်သည် ကို ယခု ခေတ် လူငယ်များ နားလည်နိုင်မည် မဟုတ် ။ ထို့ကြောင့် ရှင်းပြ လိုက်ရပါ ဦးမည် ။

ကျွန်တော် တို့ ငယ်စဉ် က စာအုပ်ဆိုင် အလွန် ရှားပါး သည် ။ ကျောင်းသုံး နှင့် ခေတ်ပေါ် မဂ္ဂဇင်း ၊ ဝတ္ထုတွေ လောက် ကို သာ တင်သော စာအုပ်ဆိုင်များ သာ ဖြစ် ချေသည် ။ ဇာတ်တော် ၊ နိပါတ်တော် တို့ လို စာကြီးပေကြီးတွေ ကို ရောင်းသော စာအုပ် ဆိုင် ဆိုသည် မှာ ရန်ကုန် လို ၊ မန္တလေး လို မြို့ကြီး တွေ မှာ သာ ရှိ သည် ။ ဆယ့်နှစ်ပွဲတော်ဈေးသည်များ တွင် စာအုပ်ဈေးသည် လည်း ပါသည် ။ သူတို့ သည် နာမည်ကြီး ဘုရားပွဲတော်များ သို့ လှည့်လည် ရောင်းချ လေ့ ရှိသည် ။ ထို့ကြောင့် ဘုရားပွဲတော် ရောက် မှ ထို စာအုပ်မျိုး ကို ဝယ်ယူ ရရှိ နိုင်ပါသည် ။

ဤသို့အားဖြင့် ကျွန်တော် သည် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် နှင့် ပင် စာဖတ် ဝါသနာ ထူထောင် မိခဲ့သည် သာ မက မြန်မာ စာကြီး ပေကြီး နှင့် ရင်းနှီးခွင့် ရခဲ့ပါသည် ။

နောက် တစ်ခု ရှိ သေးသည် ။

တောင်တွင်းကြီးမြို့ တွင် တို့ဗမာအစည်းအရုံး စတင် တည်ထောင်သူ မှာ သခင် ခင်မောင်ဦး နှင့် ကျွန်တော့် ဖခင် သခင် ညီမောင် တို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်း စာပေဟောပြောပွဲ စင်မြင့် တွင် ကျွန်တော် အကြိမ်ကြိမ် ပြောခဲ့ ဖူး ပါသည် ။ ကျွန်တော့် ဖခင် က ဥက္ကဌ ၊ သခင်ခင်မောင်ဦး က အတွင်းရေးမှူး ။ သို့သော် စင်စစ် အားဖြင့် သခင်ခင်မောင်ဦး က ခေါင်းဆောင် ၊ သခင် ညီမောင် က နောက်လိုက် မျှ သာ ဖြစ်ပါသည် ။ သခင်ခင်မောင်ဦး က ထို ခေတ် က ဆယ်တန်း အောင် သည့် ပြင် သူ့ ဖခင် က အင်္ဂလိပ် အစစ် မို့ အင်္ဂလိပ် လို အပြော ရော အရေး ပါ အလွန် ကျွမ်း သည် ။ ထို့ပြင် ထို ခေတ် က အင်္ဂလိပ်မြန်မာ သတင်းစာ ဆယ်စောင် လောက် ၏ တောင်တွင်းကြီး သတင်းထောက် လည်း ဖြစ်နေ သေး သည် ။ ထို့ကြောင့် ဗဟုသုတ လည်း ရှိသည် ။

( သခင် ခင်မောင်ဦး မှာ အလွန် ထူးခြား သူ ဖြစ်သော ကြောင့် ကျွန်တော် မှတ်မိသမျှ သူ့ အကြောင်း ကို ရေးဦးမည် ဟု ရည်ရွယ် ထား ပါသည် ။ )

သည်လို သခင်ညီမာင် ဖြစ် လာတော့ တို့ဗမာအစည်းအရုံး ဝင် သခင်တွေ က စည်းရုံးရေး ဆင်းလာ လိုက်ပြီ ဆိုလျှင် ကျွန်တော် တို့ အိမ် မှာ တည်း တတ် ကြသည် ။ ကြာကြာ တော့ မဟုတ် ၊ အလွန်ဆုံး နှစ်ညအိပ် ပါပဲ ။ ကျွန်တော့် ဖခင် က တရားပွဲ အတွက် ဖိတ်ကြား ဆော်ဩ ပေး ရပါသည် ။ တစ်ခါမှာ တော့ ဖြင့် ( ကျွန်တော် မှတ်မိ သလောက် ) သခင်ရှိန် ၊ သခင်ထွန်းတင် နှင့် သခင်ခကြီး တို့ ရောက်လာသည် ။ သခင်ခကြီး ကို ကု,လားကြီး ဟု ကျွန်တော် မှတ်မိ နေသည် ။ ကျွန်တော့် မိခင် ဒေါ်ရွှေကြင် က လည်း ထိုကဲ့သို့ ပင် ထင်ပုံ ရသည် ။ သခင်တွေ ကို ထမင်း ကျွေး ရတော့မည် ဆိုတော့ သူ က လည်း ထမင်းတွေ ဘာတွေ ကို ချက် နှင့် ပြုတ် နှင့် ထား ပြီပေါ့ ။ ခက် နေသည်က သခင်ခ နှင့် ဝက်သား ဟင်း ။ ဒီအခါ မှာ ကျွန်တော် က သခင်တွေ စကား ပြော နေသည် ကို ငုတ်တုပ်ကလေး နားထောင် နေသော အောင်သင်း ပေါက်စ ။

ကျွန်တော့် မိခင် က မီးဖိုခန်း မှ လှမ်း ၍ “ ကိုညီမောင် ရေ - ခဏ ” ခေါ် လိုက်တော့ ကျွန်တော့် ဖခင် မီးဖိုခန်း ဆီ သို့ ထ သွား ရသည် ။ ခဏ ရှိတော့ ကျွန်တော့် ဖခင် က မရွံ့မရဲ အားတုံ့အားနာ သခင်ခကြီး အနား ကပ် သွားပြီး ဘာ ပြောလိုက်သည် မသိ ၊ သခင် ခကြီး က ကျွန်တော့် ဖခင် ကို ဘာမျှ မပြောတော့ ဘဲ အသံဩကြီး နှင့် မီးဖိုခန်း ဘက် သို့ လှမ်း ၍ -

“ ဆရာကတော် ရေ - အဆီ နဲ့ အခေါက်ကလေး များများ ထည့် လိုက်စမ်းပါ ” ဟု အော် ပြော လိုက်သောကြောင့် မီးဖို ထဲ က လူတွေ ရော ၊ အပြင် က လူတွေ ပါ အုံးခနဲ ပွဲကျ သွားသည် ကို တော့ ဖြင့် ခုထက် ထိ မှတ်မိ နေ ပါ သေးသည် ။

ထိုကဲ့သို့ သခင်ညီမောင် ဖြစ် လာလေတော့ အိမ် မှာ ‘ ကြွေးကြော်သံမဂ္ဂဇင်း ’ တို့ ‘ စနေနဂါးနီ ’ တို့ ‘ ဆယ်သန်း ’ တို့  ‘ တိုးတက်ရေး ’ တို့ ၊  ‘ ဒီးဒုတ်ဂျာနယ် ’ တို့ စသည့် စာစောင်တွေ က မျက်စိ အောက် ရောက်လာ နေ ပြန် တော့သည် ။ ကျွန်တော် က လေးငါးတန်း လောက် သာ ရှိသေး သော်လည်း ထို စာတွေ ထဲ က ကိုယ် ကြိုက်တဲ့ အရုပ်တွေ ၊ ကာတွန်းတွေ ကို ကြည့် ၊ ကိုယ် နားလည် တာ တွေ ကို ဖတ် ။ ဤသို့ အားဖြင့် ခေတ်ရှေ့ ပြေး နေသော စာတွေ နှင့် ရင်းနှီးခွင့် ရမှန်း မသိ  ရလာ ခဲ့ပြန်ပါသည် ။

   •••••   •••••   •••••

ကျွန်တော့် ဖခင် ၏ စရိုက်သဘာဝ ကို ယခု ကျွန်တော် ပြန်ပြီး သုံးသပ် ကြည့် နေ မိပါသည် ။

သူ သည် အလွန် ရိုးသားသည် ။ သူ ထင်ရာ ၊ ယုံကြည်ရာ ကို လုပ်မိပြီ ဆိုလျှင် ပတ်ဝန်းကျင် က ဘာတွေ ပြော နေနေ ၊ ဘယ်လို ထင် နေနေ လုပ်နေ တတ် သည် ။ ဖဆပလ လွှမ်းမိုး ဩဇာ ကြီး နေ ချိန် တွင် သူ က ပမညတ အမတ်လောင်း အဖြစ် အရွေး ခံသည် ။ အရွေး ခံ ရသော ကြောင့် အမတ် ဖြစ် လိုက်သေး သည် ။ ( စကား စပ် မိ လာသောကြောင့် ပြောလိုက်ရပါ ဦးမည် ။ ထိုရွေးကောက်ပွဲ တွင် သူ က တောင်တွင်း မဲဆန္ဒနယ် မြောက်ပိုင်း က အရွေး ခံခြင်း ဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော့် ကို တောင်ပိုင်း မဲဆန္ဒ နယ် က အရွေး ခံဖို့ ပမညတတွေ က လာ ပြောကြ သေးသည် ။ ကျွန်တော် ဝင် ပြိုင်လျှင် အရွေးရ ခံမည် မှာ သေချာသည် ။ သို့သော် ကျွန်တော် က နိုင်ငံရေး ကို ‘ နံပြတ် ’ နေပြီ မို့ လုံးဝ ငြင်း လိုက်သည် ။ အကယ်၍ များ လက်ခံ လိုက်လျှင် သားအဖ နှစ်ယောက် ပမညတ အမတ်နှစ်ပါး အဖြစ် ပါလီမန် တက် နေရမည် ထင်သည် ။ )

နောက် တစ်ခု က ကျွန်တော့် ဖခင် သည် အလွန် ယုံလွယ် သည် ။ မှတ်မိတာ တစ်ခု ရှိ သေးသည် ။ အာမခံကြွေး ဆပ်ရခြင်း ဖြစ်သည် ။ ၂၅ဝိ/ - ဟု ပြောသံ ကြား ခဲ့ ရသည် ။ ရွှေ တစ်ကျပ်သား ၂၇ ကျပ် လောက် ခေတ် က ၂၅ဝိ ဆိုသော ငွေ ကို မှန်းဆ နိုင်ပါ သည် ။ အတိုး ပါ လစဉ် ခွဲ ဆပ်ရသည် ဖြစ်သောကြာင့် ငွေရေး ကြေးရေး မပြေလည်သည့် လများ တွင် ကျွန်တော့် မိခင် နှင့် ပူပင်စွာ ပြောဆို နေခဲ့သည် တို့ ကို နားမလည် ပါးမလည် နှင့် ဘေး က စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေမိခဲ့သေးသည် ကို ကျွန်တော် ပါ ခုတိုင် သတိ ရ နေ မိ သေးသည် ။

ကိုယ် နှင့် စိတ် မကပ်ဘဲ ကိုယ် စိတ်ဝင်စားရာ ကိုသာ အာရုံပြု တတ်သည့် စိတ် ၊ တစ်နည်းအားဖြင့် နမော်နမဲ့ နိုင်တတ် သော ကြောင့် သူ့ မိတ်တွေ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေ ကလိမ် ကျ သည် ကို ခံ ရ ၍ ရွှေ တစ်ဆယ်သား လောက် ဆုံးခဲ့ရဖူးသည် ကို လည်း ကလေး ဘဝ က ပင် သူတို့ လူကြီးတွေ ပြောသည် ဆိုသည် ကို ကြားခဲ့ မှတ်ခဲ့ မိပါသေးသည် ။

   •••••   •••••   •••••

ယခု ပြန်ပြီး စဉ်းစား ကြည့် လိုက်တော့ မိခင် ကို တော့ ကောင်းကောင်း မမှတ်မိတော့ ပါ ။ ဖခင် ကြောင့် ပထမ စာပေ ဝါသနာ ထူထောင်လာ ခဲ့ မိသည် ။ ဒုတိယ မြန်မာ့ရိုးရာ စာကြီး ပေကြီးတွေ နှင့် ရင်းနှီးခဲ့ရသည် ။ တတိယ ထိုအချိန် က ခေတ်ရှေ့ ပြေး နေခဲ့သည့် တို့ဗမာအစည်းအရုံး စာပေတွေ ကို ထိတွေ့ ခွင့် ရ ခဲ့သည် ။

နောက် တစ်ပိုင်း က - ကိုယ် ရပိုင်ခွင့် မရှိတာ ကို မယူ ၊ ကလိမ် မကျ ။ ကိုယ် မယုံကြည် လျှင် ဘာကို မျှ မလုပ် ။ ကိုယ် ယုံကြည်ရာ ကို ဘယ်သူက ဘာ ပြောပြော လုပ်ချင်သည့် စိတ် ပါ လာ ခဲ့သည် ။ ( ကျမ်း လေးအံ့ စိုးသော ကြောင့် ချန်ခဲ့ပါသည် )

သူ့ လို ပင် ယုံလွယ်တတ်သည် ။ တစ်နည်း အ , တီး အ , တ နိုင်သည် ။ ( ကျမ်း လေးအံ့ စိုးသောကြောင့် )

   •••••   •••••   •••••

ကျွန်တော် မိဘ အမွေ ကို တစ်ပြားတစ်ချပ် မျှ မခံစားခဲ့ရပါ ။

သို့သော် တစ်သက်လုံး သုံး မကုန်သော ၊ ရွှေ ထက် ၊ မြေ ထက် အဖိုး တန် သော အမွေ ကို ရခဲ့ ပါသည် ။

ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဖေဖေ နဲ့ မေမေ ။

◾အောင်သင်း

📖 သူတို့ အလွမ်း ကျွန်တော်တို့ အလှ

#ကိုအောင်နိုင်ဦး

.