ဟိုနား တစ်ခဏ ၊ သည်နား တစ်ခဏ

 

❝ ဟိုနား တစ်ခဏ ၊ သည်နား တစ်ခဏ ❞

ရှမ်းပြည်နယ် မြောက်ပိုင်း က တန့်ယန်းမြို့ တစ်ခုလုံး နေရာတိုင်း မှာ လူတွေ နဲ့ ပြည့်နေပါတယ် ။

အောင်မင်္ဂလာ ဘုန်းတော်ကြီး ကျောင်းဝင်း ထဲ မှာ လည်း လူတွေ အပြည့် ၊ တိုင်းရင်းသား လူမျိုး ပေါင်းစုံ ရဲ့ ရိုးရာ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ဆင်ထားကြတာမို့ ရောင်စုံ ပန်းခင်းကြီး နဲ့ တူနေတယ် ။ အစိမ်းနု ၊ အနီ ၊ ပန်းနုရောင် ၊ အနက် ၊ အဝါ ၊ လိမ္မော် ၊ အပြာနု ၊ အဝတ်အစားတွေ က သိပ် လှပတယ် ။ ပလောင် ပျိုမယ်လေးတွေ ရဲ့ ရင်ညွန့် မှာ ငွေဒင်္ဂါးပြားတွေ ဖြူစင် လင်းလက်တယ် ။ တိုင်းရင်းသူ အဘွားတွေ ပြုံးရယ်လိုက်တဲ့ အခါ ကွမ်းစား ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းသား နဲ့ သွားမည်းမည်း က ပနံ ရတယ် ။ မောင်းသံ ၊ ဗုံသံ ၊ လင်းကွင်းသံ စည်းချက် နဲ့ ပျောင်းပျောင်းနွဲ့နွဲ့ က နေ တဲ့ မိန်းမပျိုလေး တွေ ဖားလျား ချ ထားတဲ့ ဆံပင် က အနွဲ့ မှာ ယိမ်း နေတာ ကြည့်လို့ အင်မတန် လှ ပါတယ် ။

တန့်ယန်းမြို့ ၊ မြို့မ ဈေးကြီး တစ်လျှောက် ဗိုလ်ချုပ်လမ်း တစ်လျှောက် မြို့အဝင် လမ်းမ တစ်လျှောက် နေရာတိုင်း မှာ ဝတ်ကောင်းစားလှတွေ ဆင်မြန်း ထားတဲ့ အရွယ်စုံ တိုင်းရင်းသား ပေါင်းစုံ က ပြုံးရွှင်တဲ့ မျက်နှာ နဲ့ စောင့်ဆိုင်း နေကြတယ် ။

လူတွေ က သိပ် ကို များတယ် ။ အပေါ် က စီးပြီး ကြည့်လိုက်ရင် ခေါင်းကလေးတွေ အများကြီး ဟာ သာကူပြင် က ရောင်စုံ သာကူစေ့ကလေးတွေ လိုပဲ ။

သူတို့ ဟာ တန့်ယန်း မြို့ခံတွေ ချည်းတော့ မဟုတ်ဘူး ။ ရှမ်းပြည်နယ် ဒေသ ပေါင်းစုံ မြို့တွေ ရွာတွေ က ရောက် လာ ကြတာ ၊ ကချင်ပြည်နယ် ထဲ က အချို့တောင် ပါ သေးတယ် ။

တောင်တန်း သာသနာပြု ဆရာတော် အရှင်သုခမိန္ဒ ( ခေါ်  ) စပ်ဆုခမ်း ဇာတိမြို့ ကို ခေတ္တ ပြန် ကြွလာခိုက် ပူဇော်ဖို့ ဧည့်ပရိသတ်တွေ တန့်ယန်းမြို့ ကို ရောက် လာတာပါ ။ သူတို့ အားလုံး ရဲ့ မျက်နှာ ပေါ်မှာ ကြည်နူး ကျေနပ်မှု ကို တွေ့မြင် ရတယ် ။ ဘယာ ကြောင့် လာ စောင့်ရတာ မဟုတ်ဘဲ သဒ္ဓါ ကြောင့် လာ ကြတာ မို့ ပျော်ရွှင် နေကြတယ် ။

ဆရာတော် အရှင် သုခမိန္ဒ  ( ခ ) စပ်ဆုခမ်း သီတင်း သုံးရာ ဓမ္မဂုဏ်ရည်ရိပ်သာ ကို ရောက်ရှိ လာချိန်မှာ သွားရောက် တွေ့ဆုံပြီး ဆရာတော် ရဲ့ ဘဝ ကို မေးလျှောက်တယ် ။ လက်တော့ပ် ကွန်ပျူတာ တစ်လုံး နဲ့ အလုပ် လုပ် နေရင်း ဆရာတော် က ပြောတယ် ။

•••••   •••••   •••••

ဘုန်းဘုန်း တန့်ယန်းမြို့ အထက်တန်းကျောင်း က ခုနစ်တန်း အောင် ပြီးတော့ ရှစ်တန်း ၊ ကိုးတန်း ၊ ဆယ်တန်း ကို မေမြို့ ( ပြင်ဦးလွင် ) ကို သွားရောက် တက်တယ် ။ ပြီးတော့ မန္တလေး ဒေသကောလိပ် တက် ပါတယ် ။

ဒေသကောလိပ် မှာ ပထမနှစ် စာမေးပွဲ ဖြေ ပြီးတော့ ကျောင်း ပိတ်ရက် မှာ တန့်ယန်းမြို့ ကို ပြန် လာတယ် ။

ဘုန်းဘုန်း က ဆေးရုံ သွားပြီး လူနာ ကြည့်တာ ဝါသနာ ပါတယ် ။ ဘုန်းဘုန်း ရဲ့ ယောက်ဖ တစ်ယောက် က ဆေးရုံ မှာ ကွန်ပေါင်းဒါး ။ ကလေး ဘဝ ကတည်း က ဆေးရုံ ကို သွား ဆော့တယ် ။ ဆေးရုံ နဲ့ ရင်းနှီးတယ် ပေါ့ ။ နေ မကောင်းတဲ့ သူတွေ ကို သွား ကြည့်တယ် ။ သူတို့ လိုအပ်တာ သွား ယူ ပေးတယ် ။ ဝယ် ပေးတယ် ။ ဗိုက် နာတယ် ပြုတယ် ဆိုရင် ဆရာမတွေ သွား ပြောပေးတယ် ။

၁၉၈၀ ပြည့်နှစ် က အဲသည် နေ့ က တန့်ယန်းမြို့နယ် ဘောလုံးကွင်း မှာ ဘောလုံးပွဲ ကြည့် အပြီး ဆေးရုံ ကို ဝင် ကြည့်ဦးမယ် လို့ ဝင် လိုက်တာ ဘုန်းဘုန်း ရဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ဆေးရုံ တက် နေတာ ကို သွားတွေ့တယ် ။ သူ့ နာမည် နဲ့ ဘုန်းဘုန်း နာမည် နဲ့ သိပ် မကွာဘူး ။ သူ က ကိုသန်းလွင် ၊ ဘုန်းဘုန်း က သိန်းလွင် ။

ကိုသန်းလွင် က ဝက်ရူးပြန် ရောဂါ ရှိ လို့ ခြောက်တန်း လောက် မှာ ကျောင်း ထွက် သွားပြီး ဘုန်းဘုန်း နဲ့ ကွဲ သွားတယ် ။ မတွေ့တာ လေး ငါးနှစ် ရှိပြီပေါ့ ။ သူ့ ကို တွေ့ တော့ အရိုး ပေါ်အရေတင် ဖြစ် နေပြီ ။ သူ့ ကို အားပေးပြီး ပြန်လာခဲ့တယ် ။ အဲသည် ညနေ မှာ ပဲ သူ ဆုံးသွားပြီ လို့ ဘုန်းဘုန်း သတင်း ရတယ် ။ အဲသည် အချိန် မှာ ဘုန်းဘုန်း သတိ သံဝေဂ ရ သွားတယ် ။ ဒါနဲ့ ခမည်းတော် မယ်တော် တို့ ကို ခွင့် တောင်းပြီး ဘုန်းဘုန်း ရဟန်းခံ လိုက်တယ် ။ ဘုန်းဘုန်း ရဲ့ ခမည်းတော် ဦးလှရွှေ ( ခေါ် ) စပ်မောင်လုံ က လည်း ဝိပဿနာ တရားပြ ဆရာ လုပ် နေတယ် ။ သူ့ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက် က တန့်ယန်း က နေ မိုးကုတ် ကို ပြောင်း သွားတယ် ။ ကျောက်သူဌေး ဖြစ် သွားတယ် ။ သူ့ နာမည် က ဦးဆိုင်ဟိန်း တဲ့ ။ အဖေ က သူ့ ကို တရား အားထုတ် ဖြစ်လို့ အဖေ့ ကို ကျေးဇူး တင် ပြီး မိုးကုတ် လာ တရား ဟော ဖို့ ဖိတ်တယ် ။ အဖေ မိုးကုတ် သွားတော့ ဆရာ ကို ပူဇော်တဲ့ အနေနဲ့ တန်ဖိုး ကြီး တဲ့ ကျောက် တစ်ပွင့် လက်ဆောင် ပေးတယ် ။ သည် ကျောက် က တန်ဖိုးကြီးတဲ့ အရာ မယူပါရစေ နဲ့ ဆိုတော့ ဘာ လိုအပ်သလဲ မေးတယ် ။ အဖေ က သူ တရားရိပ်သာ ဖွင့် ချင်တယ် ။ ဓမ္မာရုံ  မရှိဘူး ဆိုတော့ ၊ အဖေ့ သူငယ်ချင်း က ဆောက် လှူတယ် ။ ရိပ်သာ က တရားဂုဏ် ကြောင့် ဖြစ် လာလို့ ဓမ္မဂုဏ်ရည်ရိပ်သာ ။

ဘုန်းဘုန်း ရဟန်း ပြု တာက တန်ဆောင်မုန်းလ ။ အဲသည် နှစ် နွေရာသီ မှာ တန့်ယန်းမြို့ မီးလောင်တယ် ။ အမေ့ အိမ် တော့ မပါဘူး ။ ဒါပေမဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ရဲ့ အိမ် တော့ ပါ သွားတယ် ။ အမေ က အရှင်ဘုရား ရဲ့ အဝတ်အစားတွေ ဘာ လုပ်မှာလဲ တဲ့ ။ သူငယ်ချင်းတွေ ကို အကုန်လုံး စွန့် လိုက်ပါ ပြောလိုက်တယ် ။

ရဟန်း ငါးဝါ ရတော့ အမေ က မေးတယ် ။ ဘုန်းကြီး ဆက် ဝတ် မှာလား ။ လူ ထွက် မှာလားပေါ့ ။ လူ ထွက်မယ် ဆိုရင် လည်း အမေ က ကိုယ့် သား မို့ ကျွေးမွေး ထားမှာပဲ တဲ့ ။ ရဟန်း ပဲ ဆက်ပြုမယ့် အကြောင်း ပြောလိုက် ပါတယ် ။

ဘုန်းကြီး ဝတ်မယ် ဆိုတော့ လောကုတ္တရာ စာ မတတ်လို့ မရဘူးလေ ။ ညောင်ရွှေ ရွှေဂူ စာသင်တိုက် မှာ ခြောက်နှစ် ပရိယတ္တိ စာပေ ဆည်းပူးပြီး ပထမကြီးတန်း အောင်တယ် ။ နောက် ရန်ကုန် နိုင်ငံတော် ပရိယတ္တိ သာသနာ့ တက္ကသိုလ် ဆက် တက်တယ် ။ သာသနာ့ တက္ကသိုလ် ဓမ္မာစရိယ BA ( Buddhism ) ဘွဲ့ ရတယ် ။ ဒေါက်တာ ဓမ္မသာမိ က အမြင် ကျယ် သွားအောင် ဆိုပြီး သီရိလင်္ကာ နိုင်ငံ ကေလဏီလျ တက္ကသိုလ် ဆက် တက်ဖို့ စီစဉ်ပေးတယ် ။ MA ဘွဲ့ ရတယ် ။ ၂ဝဝဝ ပြည့်နှစ် မှာ သီရိလင်္ကာ က ပြန်လာခဲ့ပြီး နိုင်ငံတော် ပရိယတ္တိ တက္ကသိုလ် က တက္ကသီလ မဟာ ဓမ္မာစရိယ MA ( Buddhism ) ဘွဲ့  ထပ်ရတယ် ။

ဒေါက်တာ ဓမ္မသာမိ က ဘုန်းဘုန်း ကို အောက်စဖို့ဒ် တက္ကသိုလ် မှာ Ph.D ဘွဲ့ ဆက် တက်ဖို့ အကုန် စီစဉ် ပေးတယ် ။ ဘုန်းဘုန်း က ရှမ်းပြည်နယ် အနှံ့ နဲ့ ကချင်ပြည်နယ် မှာ တရား ဟောပြီး ဝိပဿနာ တရားပြသ ပေးနေတယ် ။ ဒါက အရှိန် ရခါစ ပရိသတ် က မျှော်လင့် နေကြတဲ့ အချိန်မှာ ဘုန်းဘုန်း က Ph.D တက် ဖို့ ထွက်သွား ရ မှာ သူတို့ ကို သနားမိတယ် ။

ဘွဲ့ နဲ့ ပတ်သက်ပြီး လုပ်ခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံ က ရှိပြီးသား ကူညီမယ့် သူငယ်ချင်း တွေ လည်း အများကြီး ရှိတယ် ။ Ph.D လုပ်မယ် ဆိုရင် ပြီးသွား နိုင်တယ် ။ ကိုယ် ကိုယ်တိုင် က ထက်ထက်မြက်မြက် ရှိမှပဲ Ph.D လုပ် ချင်တယ် ။ ကိုယ် ရတဲ့ ဘွဲ့ ကို ကိုယ် တတ်တဲ့ ပညာ နဲ့ Level ( အဆင့်အတန်း ) ညီအောင်တော့ လုပ်ရမှာပေါ့ ။ ဘွဲ့ တော့ရပြီး ကိုယ် က quality ( အရည်အချင်း ) မမီဘူး ဆိုတာမျိုး လည်း မဖြစ်စေ ချင်ဘူး ။

ဘုန်းဘုန်း ကို “ ဟိုနား တစ်ခဏ ၊ ဒီနား တစ်ခဏ ၊ အရှင်သုခမိန္ဒ ” ဆိုပြီး ပြောကြတယ် ။ ဘုန်းဘုန်း က တစ်နေရာ မှာ သုံး လေး ရက် ပဲ နေတာများတယ် ။ မူဆယ် မှာ ကျောင်း ထိုင်တယ် ဆိုပေမယ့် လည်း နာမည် လောက်ပဲ ။ ဆရာတော် ဦးလောကနာထ ရဲ့ ဆောင်ပုဒ်ဖြစ်တဲ့ ' The water is pure , that flows , The monk is pure , that goes ' ဆိုတာ လက်ခံတယ် ။ ဒါကြောင့်လည်း နယ်တကာ လှည့်ပြီး တရား ပြနေတာပါ ။

အကျဉ်းထောင် ထဲ တောင် ဘုန်းဘုန်း သွားပြီး တရား ဟောခဲ့တယ် ။ သူတို့ စိတ်ဓာတ် ကို မြှင့်တင် ပေးတာပါ ။ လူ့ ဘဝ မှာ အဆိုး ထဲ က အဆိုး မဖြစ်စေနဲ့ ။ အဆိုး ထဲ က အကောင်း ဖြစ်အောင် နေတတ်ဖို့ပါပဲ ။ ထောင် ကျတယ် ဆိုရာမှာ ကိုယ့် ပစ္စုပ္ပန် ဝဋ်ကြွေး ၊ ကံ ကြောင့် လည်း ရှိမယ် ။ ရှေးအတိတ်ကံ ကြောင့် လည်း ရှိမယ် ။ အချို့လည်း ပစ္စုပ္ပန် မှာ ကိုယ် က မပါပေမယ့် သူများ ယိုးစွပ်လို့ ထောင် ကျ တာ လည်း ရှိတာပဲ ။ ရှေးက ကံကြွေး ရှိလို့ ခန္ဓာကိုယ် နဲ့ ပေးဆပ် ရသူတွေ လည်း ရှိကြောင်း ၊ ကိုယ် က မခိုးဘဲ သူခိုး ယိုးစွပ် ခံရတဲ့ ဥတ္တရသာမဏေ အကြောင်းတွေ ဘုန်းဘုန်း ဟောပြောခဲ့တယ် ။

ဘုန်းဘုန်း က တစ်နှစ်စာ ခရီးစဉ် ဆွဲတယ် ။ ဘယ်နေ့ ဘယ်မြို့ ဘယ်ရွာ ရောက်မယ် ။ ခရီး လည်း မထပ် အောင် ရောက်သင့်တဲ့ နေရာတွေ လည်း ရောက်အောင် နေရာ လည်း နှံ့အောင်ပေါ့ ။ မျှော်လင့် မထားတဲ့ အကြောင်းကိစ္စ ပေါ်လာ လို့ အစီအစဉ် ပြင်ရတာ လည်း ရှိတယ် ။ ဘဝ မှာ လည်း သည်လိုပါပဲ ၊ ရည်မှန်း ထား ပေမယ့် လိုက်လျောညီထွေ ဖြစ်အောင် ပြင် လိုက်ရတာတွေ လည်း ရှိတာ ပါပဲ ။

အလုပ် လုပ်ရာမှာ ဒါ လုပ်ရင် ဒါ ရမှာပဲ ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်တွေ မထားဘဲ လုပ်သင့် လုပ်ထိုက်တာ ကို လုပ်တယ် ။ မျှော်လင့် မထားဘဲ အကျိုး ရလာရင် ပို ကောင်းတာပေါ့ ။ ဥပမာ ကိုယ် က တစ်ထောင် လောက် မျှော်လင့်ပြီး လုပ်တယ် ။ ရတော့ ငါးရာ ပဲ ရတယ် ။ ကိုယ့် စိတ် ထဲ မှာ ငါးရာ ရှုံးနေပြီ ။ ဘာမှ မမျှော်လင့်ဘူး ။ တစ်ပြား ရ ရင် တစ်ပြား မြတ်တာပဲ ။

◾ကျော်ရင်မြင့်

📖 ဘဝဇာတ်ခုံ အဖုံဖုံ

#ကိုအောင်နိုင်ဦး

.