❝ အချိန်လွန် နောင်တ ❞
ရာသီဥတု က လည်း တစ်နေ့တခြား ပူ လာလိုက်တာ အရှင် လတ်လတ် ငရဲ ကျ နေသလားမှတ်ရတယ် .. ဘယ်အချိန် ကတည်း က ထွက်ချင်နေမှန်း မသိတဲ့ ချွေး က လည်း နည်းနည်းလေး လှုပ်ရှား လိုက် တာ နဲ့ ရေစီးကြောင်း ပမာ စီးကျတော့ တာပါပဲ ။
ဒေါ်ကြီးတင် ကတော့ ဒါတွေ ထည့် မတွက် နိုင်ပါဘူး ။ မီးဖို ထဲ မှာ ချက်ပြုတ် နေရတယ် ။ ဒေါ်ကြီးတင် က အသက် ၆ဝ ကျော် လောက် တော့ ရှိပြီ ။ သူ့ အမျိုးသား ဆုံးပြီး ကတည်း က သား ဖြစ်သူ နဲ့ အတူ နေကြ တယ် ။
သား ဖြစ်သူ အလုပ် သွားချိန် ဆိုရင် အိမ် မှာ ဒေါ်ကြီးတင် ချွေးမ နဲ့ မြေး နှစ်ယောက် ကျန် နေခဲ့တယ် ။ ဒေါ်ကြီးတင် က တော့ တစ်အိမ်လုံး စားဖို့ မီးဖိုချောင် ဝင်ရ ၊ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရ ၊ မြေး နှစ်ယောက် ကို ထိန်းရ နဲ့ အလုပ် နဲ့ လက် မပြတ်ပါဘူး ။ ချွေးမ ဖြစ်သူ က တော့ ဇာတ်လမ်းတွဲလေး ကြည့်လိုက် ၊ ဖေ့ဘွတ်လေး သုံးလိုက် နဲ့ စည်းစိမ် အပြည့်အဝ ခံစားနေတယ် ။
“ ဟာ ... အမေ့ ဟင်း က လည်း ငန်ကျိ နေတာပဲ ။ သမီး သွေးတိုး ရှိမှန်း သိလို့ တမင် လုပ်တာမလား ”
“ မဟုတ်ရပါဘူး သမီး ရယ် အမေ ဆား ထည့်ပြီးသား ကို မေ့ပြီး ထပ် ထည့် မိ လိုက်လို့ပါ ”
“ ထည့်ပြီးသား ကို ထပ် ထည့်ရအောင် အမေ့ ဦးနှောက် က ပုံမှန် မဟုတ်တော့ဘူးလား ။ ပြော ရင်လည်း မချို တို့ လွန်တယ် ဖြစ်ဦးမယ် ”
ပွစိပွစိ နဲ့ ပြောဆိုပြီး ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီး ထွက် သွားလိုက်တာ အိမ်တောင် ပြိုကျ မတတ် ။ မချို က ယောက္ခမ ကို တစ်ခါ မှ ပြေပြေ လည်လည် ပြောဆို ဆက်ဆံတယ် မရှိ ။ ချက်ပြုတ် ပြီးတော့ မချို မြေး တွေ စားသောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေး ။ သူတို့ စားပြီး မှ ပဲ ဒေါ်ကြီးတင် စားရ တယ် ။ စားပြီး ပြန် တော့ သူတို့ စားသောက် သွားတဲ့ ပန်းကန်တွေ ကို ဆေးကြော ဖို့ ပြင်ရပြန်တယ် ။ သား ဖြစ်သူ က မနက် အစောကြီး အလုပ် သွား ။ ညနေ မှ ပြန်လာ ဆိုတော့ အိမ်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ သိ မှာ မဟုတ် ။
“ ရာသီဥတု က ပူရအိုက်ရတဲ့ အထဲ နင်တို့ ကို လိုက် ထိန်းနေရတယ် ။ သွား နင် တို့ အဖွား ဆီ သွား ...”
“ အမေ ရေ ဒီမယ် အမေ့ မြေး နှစ်ယောက် ကို ခေါ်ပါဦး ”
ဒေါ်ကြီးတင် ပန်းကန် ဆေး နေတုန်း မြေး နှစ်ယောက် ကို လှမ်း ခေါ်ရတယ် ။ မချို က တော့ တစ်နေ့ တစ်နေ့ အလှလေး ပြင်လိုက် ဖုန်းလေး ပွတ်လိုက် နဲ့ အချိန်ကုန် နေတာ ။ ကိုယ့် သားသမီး ကို လည်း အချိန် မပေး ။ သွားချင်ရာ သွား စားချင်ရာ စား ကိုယ့် လက် က လွတ် ပြီးရော ထား ထားတာမျိုးပါ ။
ဒီလောက် ပူပြင်း နေတာကို နေပူ ထဲ ထွက် ဆော့လို့ ပူပန်ရ ကောင်းမှန်း မသိ ။ ဆုံးမပဲ့ပြင်ခြင်း လည်း မရှိဘူး ။ ဒေါ်ကြီးတင် လည်း ဒီ ကလေး နှစ်ယောက် ကို ပြောလို့ နိုင်ဘူး ။ ကလေးတွေ ကို ဆုံးမတော့ လည်း မချို က မကြိုက် ။ ကလေး နှစ်ယောက် က စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ နဲ့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ကို ဖြစ် နေတယ် ။
“ ချလွမ် ၊ ခလွမ် ”
“ ဟဲ့ ကလေးတွေ ၊ ဒီမှာ ပန်းကန်တွေ ကျကွဲ ကုန်ပြီ ”
ဒေါ်ကြီးတင် က ရေစည် မှာ ပန်းကန်တွေ ဆေးပြီးလို့ မီးဖို ထဲ ပြန် ဝင်လာတယ် ။ မြေး အကြီးကောင် က ပြေးဝင် လာလို့ ရှောင် လိုက်တာ ကို ကျကွဲ ကုန်တယ် ။
“ ဘာဖြစ်တာလဲ ၊ ဒီ ပန်းကန်လေး တောင် နိုင်အောင် မကိုင် နိုင်ဘူးလား အမေ ရယ် ”
မချို က အသံတွေ ကြား လို့ ဒေါ်ကြီးတင် အနား ရောက် လာတယ် ။
“ အမေ လက် ချော်သွားတာ သမီး ရယ် ”
“ အမေ က ပြော လိုက်ရင် ဆင်ခြေချည်းပဲ ။ ဒီ ပန်းကန် တစ်ချပ် ဘယ်လောက် ရှိတယ် ထင်လဲ ။ ပိုက်ဆံ က ရှာတိုင်း ရတာ မဟုတ်ဘူး အမေ ရဲ့ ”
“ အေးပါ သမီးရယ် နောက်ဆို အမေ သတိထား လုပ်ပါ့မယ် ”
••••• ••••• •••••
ဒေါ်ကြီးတင် က ပန်းကန်ကွဲတွေ လိုက် ကောက် နေချိန်မှာ သား ဖြစ်သူ အလုပ် က ပြန် လာတာ နဲ့ ကြုံ သွားတယ် ။
“ အမေ ပန်းကန် အကွဲတွေ လက်ရှ ကုန်လိမ့်မယ် ဘာလို့ ကိုယ်တိုင် လုပ် နေတာလဲ ”
“ မချို ရေ ဒီမယ် ပန်းကန် အကွဲတွေ လာ ရှင်းစမ်းပါဦး အမေ ကိုယ်တိုင် လုပ်နေလို့ ”
“ ဒီမယ် ကိုထွန်းနိုင် ရှင့် အမေ ကြောင့် ကွဲတာ ၊ သူ့ ဘာသာ ရှင်း လိမ့်မယ် ။ ကျွန်မ က တော့ မရှင်းနိုင်ဘူး ”
“ ဒီ မိန်းမ က တော့ ကွာ ၊ အမေ ထားလိုက် သား ရှင်းလိုက်မယ် ”
“ ရပါတယ် သားရယ် အမေ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ”
“ နားနားနေနေ သွား နေပါ အမေရယ် သား လုပ်လိုက်ပါ့မယ် ”
သား ဖြစ်သူ ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ဒေါ်ကြီးတင် မျက်နှာ ရွှင်ပြ သွားတယ် ။ သား ရဲ့စကားသံလေး ကြား ရုံ နှင့် ပီတိ ဖြစ်နေတာ ။ ဒေါ်ကြီးတင် ဘက် မှာ သား ဖြစ်သူ ရှိနေလို့ တော်သေးတယ် ။
••••• ••••• •••••
“ အမေ က လည်း ဗျာ ကလေး ရေတွေ ဆော့ နေတာ ကို မပြောဘူးလား ဗျာ ”
“ အမေ လည်း အိမ် အလုပ်တွေ လုပ်နေတာ နဲ့ သတိ မထားမိဘူး သားရယ် ”
“ မချို ရေ မင်း ကလေးတွေ လာ ကြည့်ဦး ။ တစ်ကိုယ်လုံး ရွှဲစို လို့ ။ မင်း လည်း ဒီ ဖုန်း နဲ့ အချိန် ကုန် နေတော့တာပဲ ”
“ တစ်ကိုယ်လုံး ရွှဲ လည်း အဝတ်စား လဲ ပေးလိုက်ပေါ့ ရှင် ၊ စကား လုပ် ပြော နေတယ် ”
“ မင်း ဟာ က ပြီးစလွယ် နိုင်လိုက်လား ကွာ ။ နေမကောင်း ဖြစ်ချည် ရဲ့ ဖျားချည် ရဲ့ နာချည် ရဲ့ မတွေးမိဘူးလား ”
“ ရှင့် အမေ နဲ့ ထား ထားတာပဲ တော် .. ”
“ အမေက အိမ် အလုပ်တွေနဲ့ မအားဘူး ။ မင်း ဟာ က လွန်လွန်းတယ် ကွာ ”
“ တော်ပါတော့ သားရယ် အမေ မှားတာပါ အမေ သတိ မထားမိလို့ပါ သား ရယ် ”
ထွန်းနိုင် က မိန်းမ လုပ်သူ ကို ပြန် မလှန်နိုင် ။
••••• ••••• •••••
ကိုထွန်းနိုင် ပြာပြာ ပြာပြာ နဲ့ ဘေးတွင် လည်း ဆေးမှူးလေး ပါ လာတယ် ။ ဒေါ်ကြီးတင် နေမကောင်း ဖြစ်နေလို့ပါ ။
“ ကိုထွန်းနိုင် ဘယ်သူ ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ ”
“ အမေ နေမကောင်းလို့ ကိုလှဖေ ရေ ၊ ရင်ကျပ်ပန်းနာ ပြန် ဖြစ်နေတာ ”
“ ဟုတ်လား လာကြည့်ဦး မှ ”
တစ်ဖက်ခြံ က ကိုလှဖေ က လှမ်း မေးရင်း ကိုထွန်းနိုင် အိမ် ဖက် ကူး လာတယ် ။
“ တစ်နေ့ တစ်နေ့ အိမ် အလုပ်တွေ နဲ့ နပန်းလုံး နေရတော့ ခြေကုန်လက်ပန်း ကျလောက်ရောပေါ့ ။ ဒေါ်ကြီးတင် နေ မကောင်းတာ လည်း တစ်မျိုး ကောင်းပါတယ် နားနားနေနေ နေ ရတာပေါ့လေ ”
ကိုလှဖေ က ဒေါ်ကြီးတင် ရဲ့အခြေအနေ ကို မြင်တွေ့ နေကျ ဆိုတော့ တစ်ကိုယ်တည်း ရေရွတ် နေ မိတာ ။
“ ကိုလှဖေ လာဗျာ အိမ်ပေါ် တက် .. ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုထွန်းနိုင် ”
“ အမေ ရေ ၊ ဒီမယ် ဘေးအိမ် က ကိုလှဖေ လာ တယ် ”
“ သက်သာရဲ့လား ဒေါ်ကြီးတင် ဘယ်လို နေသေးလဲ ”
“ သက်သာပါတယ် ငါ့တူ ရယ် ”
“ ကျန်းမာရေး လည်း ဂရုစိုက်ဦး ဒေါ်ကြီး ၊ အလုပ် လည်း နားနားနေနေ လုပ်ပေါ့ ။ ဒေါ်ကြီးတင် ကို မြင်တွေ့ နေရတာ စိတ် မချမ်းသာဘူးဗျာ ”
ကိုလှဖေ က စိတ် မချမ်းမြေ့တဲ့ အသံ နဲ့ ထွန်းနိုင် ကို ပြောဖြစ် အောင် ပြော လိုက်သေးတယ် ။ ဆေးမှူး က လိုအပ်တဲ့ ကိစ္စတွေ လုပ်ပေး ပြီး ပြန်သွားတယ် ။
“ ကိုထွန်းနိုင် ရေ ကလေးတွေ လာ ခေါ်ဦး ၊ ဒီမယ် ရှင်တို့ စားဖို့ ချက်ပြုတ် နေရတာ ”
“ ကိုလှဖေ ထိုင်ဦးဗျာ ၊ ကျွန်တော် ကလေးတွေ သွား ခေါ်လိုက်ဦးမယ် ”
“ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါဗျာ ကျွန်တော် လည်း အလုပ်ကိစ္စလေး ရှိလို့ ပြန်ဦးမယ် ... ဒေါ်ကြီး ကျွန်တော် နောက်နေ့ မှ လာခဲ့မယ် နော် ။ ကျွန်တော့် ကို ပြန်ခွင့် ပြုပါဦး ”
“ အေးပါကွယ် .. ”
••••• ••••• •••••
ဒေါ်ကြီးတင် နေမကောင်း ဖြစ်နေလို့ နေ့တိုင်း ချက်ပြုတ် နေရတော့ မချို တစ်ယောက် ငြိုငြင်စ ပြု လာတယ် ။ ကိုထွန်းနိုင် က လည်း အလုပ် တစ်ဖက် နဲ့ အမေ ကို သိပ် ဂရု မစိုက်နိုင်ဘူး ။
“ တစ်အိမ်လုံး ငါ့ အလုပ်ချည်းပဲ ။ အိမ် သန့်ရှင်းရေး လည်း ငါ ပဲ ၊ တစ်အိမ်လုံး မြိုဖို့စို့ ဖို့ လည်း ငါ ပဲ ချက်ရတာ ”
“ မချို မင်း ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလဲ မင်း ကွာ ”
“ ရှင် ကြားတဲ့ အတိုင်းပဲ လေ ၊ ဒီကြားထဲ လူမမာစာ က ချက်ရသေး သေမှာ ဖြင့် လည်း မြန်မြန် သေတာ မဟုတ်ဘူး ”
“ ဟာ ... ဒီ မိန်းမ တော့ ကွာ ”
“ ရှင် က ကျွန် မကို ရိုက်ချင်သေးတာလား ရိုက်ရဲ ရင် ရိုက်ကြည့်လေ ”
“ ဟာကွာ ”
ထွန်းနိုင် စိတ် တိုသွားပြီး လက် နဲ့ ရွယ်လိုက်တယ် ။ မချို လုပ်ပုံ က အရမ်း ရိုင်းလွန်းနေတာကိုး ။ ဒေါ်ကြီးတင် ချက်ပြုတ် ကျွေး နေတုန်း က ဘာသံမှ မကြားရဘူး ။ မီးဖိုချောင်လေး ခဏ ဝင်ရတာ ကို ပြောလို့ မဆုံး ဖြစ်နေတာ ။ ဒေါ်ကြီးတင် လည်း မသက်သာ တဲ့ အပြင် ပို ဆိုးလာ တယ် ။ အလုပ် ပင်ပန်းတဲ့ဒဏ် နှင့် ရာသီဥတုဒဏ် ပေါင်းပြီး နလန်မထူ နိုင်အောင် ဖြစ်နေတယ် ။
“ ဒေါ်ကြီး သက်သာရဲ့လား ”
ထွန်းနိုင် အလုပ် က ပြန်ရောက်ချိန် မှာ ကိုလှဖေ က လူမမာ မေးဖို့ ရောက် လာ တာပါ ။ ဒေါ်ကြီးတင် ခေါင်းလေး ပဲ ညိတ်ပြ နိုင်တယ် ။
“ ကိုလှဖေ ထိုင်ဗျာ ၊ ကျွန်တော် အမေ့ ကို ဆေး တိုက်ဖို့ လုပ်လိုက်ဦးမယ် ”
“ လုပ်ပါ လုပ် ”
“ အမေ ဆေး သောက်လို့ ရအောင် ... ဒီ ဆန်ပြုတ်လေး အရင် သောက် လိုက်နော် ”
“ အမေ့ ကြောင့် သားတို့ အလုပ် ပိုနေပါ့မယ် ၊ အမေ ဘာမှ မစားချင်ပါဘူး ကွယ် ”
ဒေါ်ကြီးတင် ခမျာ လေသံလေး နဲ့ တိုးလျလျ သာ ပြောနိုင်တယ် ။
“ အလုပ် မပိုပါဘူး အမေ ရယ် ၊ သောက်လိုက်နော် ဒါလေး သောက်မှ ဆေး သောက်လို့ ရမှာ ၊ ဆေး သောက်မှ အမေ နေကောင်းမှာ ပေါ့ ”
ဒေါ်ကြီးတင် မျက်လုံးအိမ် ထဲ မှာ မျက်ရည် အဝိုင်းသား နဲ့ သား ဖြစ်သူ မျက်နှာ ကို မျှော်လင့်ချက် အပြည့် နဲ့ ကြည့် နေတယ် ။ ဖြူလျော် နေတဲ့ ဆံပင် ၊ တွန့်ကြေနေတဲ့ ပါးပြင် နဲ့ ဒေါ်ကြီးတင် အတော်လေး ရုပ် ကျ နေပါပြီ ။ ကိုလှဖေ လည်း မြင်ရတာ စိတ်မချမ်းသာပုံ နဲ့ ခေါင်း တစ်ခါ ခါ ဖြစ်နေတယ် ။ ဒေါ်ကြီးတင် ဒီလောက် ဖြစ်နေတာ ကို မချို က ရှောင် ဖယ်ဖယ် လုပ်နေတယ် ။
••••• ••••• •••••
နောက် နှစ်ရက် လောက် နေတော့ ဒေါ်ကြီးတင် ဆုံးပါးသွား တယ် ။ ကိုလှဖေ လည်း ကူညီညာဖို့ ရောက်လာတယ် ။ ထွန်းနိုင် က တော့ အမေ ဖြစ်သူ နား မှာ ရှိုက်ငို နေတယ် ။
“ တရား နဲ့ ဖြေပါ ကိုထွန်းနိုင် ရယ် ခင်များ ငို နေလို့လည်း သေတဲ့ သူ က ပြ န်ရှင်လာမှာ မှ မဟုတ်တာ ”
“ ကျွန်တော် အမေ့ အပေါ် မှာ တာဝန် မကျေခဲ့ဘူးဗျာ ၊ အများကြီး လစ်ဟင်း ခဲ့တယ် ”
“ အဲ့ဒီလို လည်း ဘယ် ဟုတ်ပါ့မလဲဗျာ ”
“ ကျွန်တော့် ဘက် က အများကြီး လိုအပ်ခဲ့တယ် ဗျာ ၊ ကျွန်တော့် မိန်းမ အမေ့ အပေါ် မှာ မသိတတ်တာတွေ အများကြီး ရှိမှန်း ကျွန်တော် သိ ပေမယ့် မပြောခဲ့ဘူး မိန်းမ ကို ပဲဦးစားပေးခဲ့ မိတယ် ”
“ ဒါတွေကို ကိုထွန်းနိုင် အစောကြီး ကတည်း က သိခဲ့သင့်တယ် ”
“ ကျွန်တော် နောင်တတွေ ရနေပါပြီ ဗျာ ”
ထွန်းနိုင် တစ်ယောက် အချိန်တွေ လွန် မှ နောင်တ ရ နေမိတယ် ။ အခုမှ အသိတရား ရ လည်း ဘာမှ ထူး မလာတော့ပါ ။
“ မိဘ ဆိုတာ အကောင်းဆုံး တန်ဖိုး အကြီးမားဆုံး အရာတွေ ကို ထားခဲ့ ပေးတယ် ။ ဖယောင်းတိုင် မီး လိုဘဲ အဆက် မပြတ် ကိုယ့် ကိုယ် ကို လောင်ကျွမ်းပြီး သားသမီးတွေ ကို အလင်းရောင်တွေ ပေးတတ် ကြတယ် ။ ကျွန်တော် တို့ ဆီ က သူတို့ ပြန် လိုချင်တာက တကယ် မများပါဘူး ဗျာ ။ အမေ ဒီနေ့ နေကောင်းလား ထမင်း စား ပြီးပြီလား ဆိုတဲ့ ရိုးရှင်းတဲ့ စကားသံလေး ပါပဲ ”
ကိုလှဖေ ရဲ့ တရားချသံ ကြောင့် ထွန်းနိုင် ဆီ က ငိုရှိုက်သံ က ပို ကျယ်သွားတော့တယ် ။
••••• ••••• •••••
ကမ္ဘာ ပေါ် မှာ ရှိသော သားသမီး တိုင်း အချိန် လွန်မှ နောင်တ မရစေ လို သော ဆန္ဒ ဖြင့် ။
◾မိုးကြယ်
📖 နှလုံးသားဖြင့် စီရင်သည်
( ဝတ္ထုတိုများ စုစည်းမှု )
#ကိုအောင်နိုင်ဦး
.
No comments:
Post a Comment