ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား ၏ မိန့်တော်မူသံ ကြားကြရသော အဆောင်ရ ၊ နန်းရ မိဖုရားကြီးချုပ် တို့မှာ တိုင်ပင်ထားဘိ သကဲ့သို့ ပင်းတလဲစားကြီး ဦးရွှေမောင်ကြီး ရှိရာသို့ တပြိုင်တည်း ခေါင်းငဲ့ ကြည့်ကြပါလေသည် ။ အချို့သော မိဖုရားကြီးများ ၏ မျက်မာန်တော် အဝင့်ခံကောင်း ခံရမည်ကို ဦးရွှေမောင်ကြီး သိလင့်ကစား ....
“ မှန်လှပါ ဘဝရှင် မင်းတရားကြီးဘုရား ၊ နှစ်ကိုယ်တော် တိုင်ကြားလျှောက်တင်တော်မူရန် အကြောင်း ရှိပါသဖြင့် ကျွန်တော်မျိုး ငံ့လင့်လျက် ရှိနေကြောင်းပါ ဘုရား”
“ အိမ်း ... ထူးသည် ဆိုသည်ပ ၊ ငါ့ အား တင်လျှောက်မည့် အရေးအခင်းအတွက် ပန်းခုံတော်မှ စောင့်စေ ငမောင်ကြီး ”
“ ဗျာဒိတ်တော်မြတ် အတိုင်းပါ ဘုရား” ဟု ဦးရွှေမောင်ကြီး လည်း ပြန်လည် လျှောက်ထားရင်း ပန်းခုံတော်ဆောင် သို့ ဦးတည် ထွက်လှမ်း သွားပါလေသည် ။ ( ပန်းခုံတော် အဆောက်အဦး မှာ အုတ် ဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားပြီး မင်းတုန်းမင်းတရားကြီး အနားယူချင်သည့်အခါ နှင့် အထူးတလည် ကိစ္စများ တိုင်ပင်လိုရာများ ရှိလျှင် ၎င်း ပန်းခုံတော် အုတ်တိုက် အတွင်း တိုင်ပင်လေ့ ရှိပါသည် ။ ) ပန်းခုံတော် ခန်းမဆောင် ရှိ သလွန်တော် နံဘေး ရှိ ထိုင်နားရာမှ စောင့်ဆိုင်း၍ မကြာမီ ကာလအတွင်း ဘဝရှင် မင်းတုန်းမင်းတရားကြီး ကိုယ်တော် ထီးထီး ကြွချီတော် မူလာ၍ သလွန်ညောင်စောင်းပေါ် ထိုင်တော်မူရင်း
“ လက်သုံးတော် ငမောင်ကြီး ၊ တင်လိုသမျှ တင်ဘို့ ငါ ခွင့်ပြုသဗျ ”
“ မှန်လှပါ ။ ဘုန်းတော်ကြီးမြတ်တော်မူလှသော မင်းတရားကြီးဘုရား ၏ သစ်စိမ့် မိဖုရားအဆောင်တော် တွင် ယမန်နေ့ ညပိုင်း ၊ ပေါင် ပေါ်တွင် ထိုးကွင်းမှင်ကြောင် ပါရှိသော နန်းတွင်းအပျိုတော် အသွင် ဝတ်ဆင်ထားသူ တဦး ကျူးကျော်တော် မူကြောင်းပါ ဘုရား ”
ဦးရွှေမောင်ကြီး တင်လျှောက်သံ ကြားနာရပြီး မျက်နှာတော် မသာမယာ ဖြစ်သွားလျက် အခိုက်အတန့်
ဆိတ်ငြိမ်သွားရာမှ ....
“ ဘယ်ပုံနည်း သိရသည်ပ ၊ ဘာပြုမဲ့ တပါတည်း နှောင်ကြိုး တဲပြီး ရှေ့တော် မသွင်းခဲ့သနည်း
ငမောင်ကြီး ရဲ့ ”
“ မှန်လှပါ ၊ အိပ်ဖန်တော်မှူး ငဖိုးညွန့် ၏ အိပ်ဖန်တော်သား ငအောင်ခင် ဆို သသူ အိပ်ဖန်တော် တာဝန် ထမ်းဆောင် ဆဲ ညဉ့်သန်းခေါင် မတိုင်မှီ တဗဟိုလ် အလို ထို အပျိုတော် အသွင် ဝတ်ဆင်ထားသည့် သူ မှာ အဆောင်တော် ဝင် ကျည်းရှင်တံခါး အကျော် တပေါင် ပေါ် ၍ ထိုးကွင်းမှင်သေ့ ၊ မြင်တွေ့ရကြောင်း တင်လျှောက် ပေးပါရန် အိပ်ဖန်တော်မှူး က နံနက်ညီလာခံ မစမီ အလာတော် ရှိကြောင်းပါ ဘုရား ”
“ သည်လိုဖြင့် ငါ ကိုယ်တော်မြတ် အမိန့်တော် နဲ့ သည် မိဖုရားပေးရပြီးသား အဆောင်အနန်း တို့ ကို သိမ်းရုတ်၍ အိမ်နိမ့်စံထားစေ ၊ စစ်မေးပြီး ကျူးကျော်သသူ ကို ဖမ်းဆီး ၊ အားပေးသသူ ၊ အကူအညီပံ့သူ ၊ အဆက်အနွယ် ဝင်သသူ အားလုံး ကွပ်မျက်စေ”
မင်းတရားကြီးဘုရား လည်း အမိန့်တော် မှတ်၍ ထို အမှု ကို ပင်းတလဲစားကြီး ဦးရွှေမောင်ကြီး အား
အာဏာကုန် နှင်းအပ်လျက် မျက်နှာတော် လွှဲသွားပါတော့သည် ။ သို့ဖြစ်၍ ဦးရွှေမောင်ကြီး မှာ အမိန့်တော် ကို
သုံးလျက် မြို့တော်ဝန် ကို ဗြဲတိုက်တော် သို့ ဆောလျင်စွာ လာရောက်ရန် ဆင့်ခေါ်လိုက်ပါသည် ။
ဦးရွှေမောင်ကြီး လည်း ဗြဲတိုက်တော် သို့ သွားရောက်ပြီးနောက် အိပ်ဖန်တော်မှူး နှင့်အတူ အိပ်ဖန်တော်သား ငအောင်ခင် ကို ပါ လာရောက်ရန် ခြေမြန်တော် လွှတ်ပြန်ပါသည် ။ မကြာမီ အတွင်း ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ဆိုသလို အိပ်ဖန်တော်မှူး ၊ မြို့ဝန်မင်း နှင့် အိပ်ဖန်တော်သား ငအောင်ခင် တို့ ပါ ဆိုက်ရောက်လာကြပါသည် ။
ဦးရွှေမောင်ကြီး ကို ဘုရင်မင်းမြတ် က သစ်ဆိမ့် မိဖုရား ကိစ္စ နှင့် ပတ်သတ်သမျှ ကို အာဏာကုန် အပ်နှင်း၍ မျက်နှာတော် လွှဲသွားတော်မူသောကြောင့် မည်ကဲ့သို့ ပြုလုပ်ဆောင်ရွက်ရမည် တို့ကို မြို့တော်ဝန် မင်းအား အကြံဉာဏ် တောင်းလို၍ အမိန့်တော်ကို သုံး၍ ဆင့်ခေါ်ရခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဦးရွှေမောင်ကြီး က
ရှင်းလင်းပြလေသည် ။
“ ပင်တလဲစားကြီး ရဲ့ ၊ သည်အတိုင်း ဆိုရင်ဖြင့် ကျုပ်တို့ အနေနဲ့ သစ်ဆိမ့်မိဖုရားကြီး ထံ အရင် သွားကြရမယ် ။ သည် ကိစ္စ ကို အိပ်ဖန်တော်မှူး က ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မြင်သသူ ငအောင်ခင် သာ ကျုပ်တို့နှင့် အတူ ပါးလိုက်ရင် ဖြစ်သည်ပ ”
“ အိမ်း ..... ကောင်းသဗျား ။ သာမှလဲ ကျုပ်တို့ မိဖုရားကြီး ထံမှ ပေးရပြီးသား ၊ အဆောင်အနန်း တို့ကို
ရုပ်သိမ်းမိန့် လည်း ဆောင်ရွက်ပြီး ဖြစ်မပေါ့ ။ ဘယ်သူ ဘယ်ဝါရယ်လို့လဲ စစ်မေးတော်မူကြသာပ ”
“ သည်လိုဖြင့်ရင် ကျုပ် လက်ရုံး သွေးသောက် မောက်ပေါက် ကို တပ်စိတ် တခု နဲ့ ကျူးကျော်သသူ ကို အရအမိ ဖမ်းဆီးပြီး အနွယ်အခင်တွေ ကိုလဲ ချုပ်နှောင်ဖို့ စီစဉ်ပမယ် ။ ပင်းတလဲစားကြီး သာ သစ်ဆိမ့်မိဖုရားကြီး အဆောင် သွားနှင့်သည်ပ ” ဟု ပြောဆို မှာထားပြီး မြို့ဝန်မင်း လည်း ဗြဲတိုက်တော် မှ မြင်း ကို အသော့နှင်းကာ သူ ၏ လက်ရုံး သွေးသောက်ကြီး မောင်ပေါက် ကို အမှုကိစ္စ စီရင်ရန်စေခိုင်းဖို့ အိမ်တော် သို့ အရောက် ပြန်ပါလေတော့သည် ။
ဦးရွှေမောင်ကြီး နှင့် ငအောင်ခင် ပါ တပ်သား အချို့ခေါ်ယူလျက် အနောက်တော်ကြီး မှ သစ်ဆိမ့်မိဖုရားအဆောင်တော် သို့ သွားကြပါသည် ။ ဦးရွှေမောင်ကြီး တို့ လူသိုက် ရောက်သည် ဆိုလျှင်ပင် ခစားလျက်ရှိသော မိဖုရားကြီး ၏ အပျိုတော်တသိုက် မှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားပါလေသည် ။ သစ်ဆိမ့်မိဖုရား မှာလည်း မျက်နှာတော်ပျက်ပျက် နှင့် .....
“ ပင်းတလဲ မြို့စာကြီး ရဲ့ ဘယ်လို အကြောင်းအရေးအတွက် နှင့် သည်ကို လာရသည်လဲ ”
“ မှန်လှပါ ..... ဘဝရှင် မင်းတရားကြီးဘုရား ၏ အမိန့်တော် ကို ဦးထိပ်ရွက် ပန်လျက် အရှင် သစ်ဆိမ့် မိဖုရားကြီး ကို အပ်နှင်းချီးမြှင့်တော်မူသော အဆောင်အနန်း တို့ကို ရုပ်သိမ်းရပါမည် ဘုရား ”
သစ်ဆိမ့်မိဖုရား နှင့် တကွ အဆောင်တော် အတွင်း ရှိနေကြကုန်သော အထိန်းတော် အချော့တော် အပျိုတော်များ အံ့ဩထိတ်လန့် ကုန်ပေသည် ။
“ မှန်လှပါ ..... ခြေ က ကျူးလျှင် ဒူး ဖြတ်ရန် အမိန့်တော် မှတ်ထားသည့် အဆောင်တွင်း သို့ ထိုးကွင်းမှင်ကြောင် ပါရှိသူ အပျိုတော်တု နှင့် ကြည်ဖြူတော်မူကြောင်း ဘဝရှင် မင်းတရားကြီးဘုရား ကြားသိတော် မူ၍ အမျက်တော် ရှပါသဖြင့် ပေးရပြီးသား အဆောင်အနန်း တို့ကို ရုပ်သိမ်း၍ အိမ်နိမ့်စံ အဖြစ် ထားရှိရပါမည် ဟု အမိန့်တော် မှတ်ပါသည် ။ ကျူးကျော်သသူ ကိုလည်း ပေးအပ်ရမည်ပါ ... ”
ပင်းတလဲမြို့စားကြီး ၏ အမိန့်စကား ကြားကြရသော သူအပေါင်း တို့မှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွ နှင့် တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်ပြီး တိတ်ဆိတ်နေကြပါသည် ။
ထို အခိုက်ဝယ် မြို့တော်ဝန်ကြီး နှင့် သူ ၏ လက်ရုံးသွေးသောက်ကြီး တို့ အဆောင်တော် အတွင်း
ဝင်ရောက်လာကြပြီး နောက် .....
“ ပင်းတလဲမြို့စားကြီး ဗျား ၊ ဘဝရှင် မင်းတရားကြီးဘုရား ၏ အမိန့်တော်ကို မိဖုရားကြီးအား
ပန်ကြားပြီးတော် မူပါစ ....”
“ ဟုတ်သပ .... သည်နှယ်ကြောင့် ကျုပ်တို့ လာရခြင်းပေပ ... ”
“ မှန်လှပါ .... သည်လို အရေးအခင်း အတွက် ကျွန်တော်မျိုးကြီး လက်သို့ ကျူးကျော်သူ ကို ပေးအပ်တော်မူပါ ၊ ရှင်မိဖုရားကြီး ဘုရား ....”
အတန်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေကြပြန်ပါသည် ။ အပျိုတော် တချို့၏ ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့ သာ ခန်းမဆောင် အတွင်းမှ လှုပ်ရှားသံ အဖြစ် ထွက်ပေါ်လာနေပါသည် ။မြို့ဝန်မင်း ကပင် ဆက်လက်ပြီး “ အသျှင်မိဖုရားကြီး ၊ ကျွန်တော်မျိုး တို့ လက်ဝယ်သို့ ကျူးကျော်သူ မပေး မအပ် ရှိကြောင်း ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား ရွှေနားတော် ပေါက်ကြားတော် မူပါလျှင် ၊ မိဖုရားကြီး အသက်တော်ပင် စိုးရိမ်ရကြောင်းပါ ဘုရား ..... ”
“ ငမောင်ကြီး လက်ဝယ် သို့ အသျှင်မိဖုရားကြီး အနေဖြင့် ကျူးကျော်သူ မပေး မအပ်ခဲ့ပါလျှင် အမိန့်တော်မြတ်အတိုင်း အဆောင်တော် အတွင်း နေ့ည မဟူ ခစားသသူ အထိမ်းအရာ နှင့် အချော့တော်ပျိုများ အားလုံး သေမိန့်သေဒဏ် မှတ်၍ ကွပ်မျက်ချင်း ခံရမည် ဖြစ်ကြောင်းပါ .....”
ဦးရွှေမောင်ကြီး ၏ စကားအဆုံး တွင် သစ်ဆိမ့်မိဖုရားကြီး မှာ မနေသာတော့ဘဲ
“ အထိမ်း မမများ နှင့် အချော့တော်ပျိုများ နှင့် မပတ်သက်စေချင်ပါ ။ ကျူးကျော်သသူ မှာ မြို့မြောက်ပြင် ဂေါသီတာရာမ ကျောင်းတိုက်မှ ဆရာတော်ကြီး ၏ တပည့်သား မောင်မြတ်စံ ဖြစ်သပ မြို့စားမင်းကြီး တို့ ...”
“ မိဖုရားကြီး မိန့်ဆိုချက် အကြားအတိုင်း ဆိုလျှင် ကျောင်းထိုင်ဆရာတော် ဘုရားကြီး တပည့်သား ဖြစ်နေသည်ကြောင့် ဘယ်သို့ ပြုရအံ့ ပင်းတလဲစားကြီးဖျား ”
“ ကျုပ်တို့ ဝန်မင်းတို့ သည် ဘဝရှင်မင်းတရားကြီး ၏ အမိန့်တော် ကို ဦးထိပ်ရွက်ပန် မလွန်ဆန်ဝံ့ကြပါ ။
မည်သူပင် ဖြစ်ပါစေ အနွယ်အစင် တို့ကို ကုန်စင်အောင် စစ်မေး ရှင်းလင်းပေးရမည်ပ ”
မိဖုရားကြီး နှင့် အပျိုတော် ၊ အချော့တော် တို့၏ ရှိုက်ငိုသံ တို့မှာ တဖြည်းဖြည်း တိုးရာမှ ကျယ် ၊ ကျယ်ရာမှ
ဆူညံသံ ထွက်လာပါတော့သည် ။ သို့နှင့် ဝန်မင်း လည်း လက်ရုံးသွေးသောက်ကြီး ဘက်သို့ လှည့်၍ .....
“ သွေးသောက်ကြီး အမရဋ္ဌာနီရပ် ရှိသော ဂေါသီတာရာမတိုက် သို့ သွား၍ သီတင်းသုံးနေသော ရဟန်း ၊ သာမဏေ ၊ ကပ္ပိယ ကျောင်းသား ပါ မကျန်စေရ ။ ကျူးကျော်သူ ငမြတ်စံ နှင့် အဆက်အသွယ် ရင်းသသူများ ရှိက ရဟန်းရှင်လူ မရွေး အမြန်ဆုံး ဖမ်းဆီး ထောင်သွင်း အကျဉ်းအချုပ်ထားပါလေ ....” ဟု မြို့ဝန်မင်း က အမိန့်ပေးပြီးနောက် သွေးသောက်ကြီး လည်း အဆောင်တော် အတွင်း မှ ထွက်ခွာသွားပါတော့သည် ။
မိဖုရားကြီး လည်း စံနေရာသလွန် ထက်မှ ပင် အထိမ်းတော်ကြီး အား ...
“ မမခင်ဖွားမြစ် ၊ အဆောင်တော် တွင်းမှ ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား ၏ ချီးမြှင့်ပေးသနားထားသော မိဖုရား တို့နှင့် အပ်စပ်ပိုင်ဆိုင်သော ပစ္စည်းများ ကို ပင်တလဲစားကြီး လက်ဝယ် သို့ စာရင်း နှင့် တကွ လက်ရောက်အပ်နှံ ဆက်သပ .... ”
အထိန်းတော်ကြီး ခင်ဖွားမြစ် ကပင် .... “ မှန်လှပါ၊ သခင်မဖုရား ။ အဆောင်ရနန်းရ တို့ ပိုင်ဆိုင်အပ်သော ပစ္စည်းများ ကိုသာ ဆိုလိုရင်း ဖြစ်ပါလျှင် ၊ အသျှင်မဖုရား ပိုင်ဆိုင်သော ပစ္စည်း အများ ကျန်ရှိပါလိမ့်မည် ။ ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား ဆုတော်ချထား ပေးသနား ၊ ရထားတော်မူသော ရွှေ ၊ ငွေ ၊ ရတနာ ၊ ဘဏ္ဍာပစ္စည်းများကို မည်ကဲ့သို့ ပြုပြင်စီရင်ရမည်ကို မိန့်တော်မူပါ အသျှင်မဖုရား ......”
“ မမခင်ဖွားမြစ် ရယ် .... မဖုရား မှာ အမျက်တော် ရှလို့ မျက်နှာတော် မလှ ဖြစ်နေသမျှ ရွှေ ၊ ငွေ ၊ ရတနာ ၊ ဥစ္စာပစ္စည်းများ သည် ပသို့မျှ တောင့်တ မက်မောဖွယ် မရှိပါ ။ မင်းကြီး လက်ဝယ်သာ အပ်နှံပ ...”
မိဖုရားကြီး အမိန့်တော် စကား အဆုံး ပင်တလဲမြို့စားကြီး သည် ဂရုဏာ သက်သွားမိပါလေသည် ။
မိဖုရားကြီး ဟုသာ ပညတ်သတ်မှတ်ထားသော်လည်း သူ့ သမီးရွယ် လုံမလေး သာရုံမျှ ရှိသေးသော နုနယ်ပျိုရွယ်သူ တို့ မှောက်မှားတတ်သော သဘော ကို ရိပ်စားမိသည်ကြောင့် မသက်ဆိုင်သော ပစ္စည်းသည် ဘဝရှင်မင်းတရားကြီး အတွက် မဟုတ်ကြောင်း ကို ... “ အထိမ်းတော်ကြီး လျှောက်တင်ချက်သည် သင့်မြတ်လှပါပေသည် ။ ကျုပ် ကို လက်ဝယ်သို့ အပ်နှံရန် အမိန့်တော် ပါရှိသည့်အတိုင်း အဆောင်ရ နန်းရစဉ်က ပါဝင်သော ပစ္စည်းများ သာ သက်ဆိုင်မည်ပ ။ ရွှေသင်ဖြူး ၊ ငွေသင်ဖြူး ၊ ရွှေကွမ်းအုပ် ၊ ရွှေရေတကောင်း ၊ ရွှေကရား ၊ ရွှေဖလား ၊ ရွှေကလပ် ၊ ရွှေထွေးခံ စသော မင်းမိဖုရား တို့ ကိုင်ရဆောင်ရသည် တို့သာ ဖြစ်ပါမည် ....”
မြို့ဝန်မင်း ကလည်း ... “ ဦးရွှေမောင်ကြီး ပြောကြားချက် သင့်မြတ်မှန်ကန်လှသည်ပ ။ ကျုပ် အနေဖြင့် ကျူးကျော်နှင့် အညီအကူပြုသသူ အမှန် ရရှိစေရန် တာဝန် ကျန်ရှိသေးသမို့ ထောက်လှမ်း ခရီးဆက်ရပါဦးမည်ပ .....”
“ ဟုတ်ပေသဗျို့ ။ ခင်ဗျား ပြောသည့်အတိုင်းသာ ပြေချောအောင် စီရင်လိုက်ပါ ၊ ညညီလာ အမှီ
ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား ကို ရွှေနားတော် လျှောက်နိုင်ဖို့ ကိုသာ ပြည့်စုံစေဘို့ လုံးလ စိုက်ပေတော့
ဝန်မင်းရေ့ ....”
မန္တလေးမြို့တော်ဝန်ကြီး လည်း မြောက်ပြင် အမရဋ္ဌာဏီ အနီးရပ် မှ ဂေါသီတာရာမတိုက် ဆီသို့ လိုက်ပါသွားပါလေသည် ။ ညညီလာခံ တွင် တင်လျှောက်ရန် ရရှိသော အချက်ကလက်များ ကို ရွှေလွှတ်တော် အဆောက်အဦး အဖြစ် သတ်မှတ်ထားသော မြေနန်းတော် တွင် ညီလာခံ မစမှီ တဗဟိုရ် အလို တွေ့ဆုံကြရန် အချိန်းအချက် ပြုသွားခဲ့ပါသေးသည် ။ မြို့တော်ဝန် လည်း ဂေါသီတာရာမတိုက် ရောက်ရှိသွားချိန်တွင် ကျူးကျော်သူ ငမြတ်စံ နှင့် နီးစပ်သသူ ရဟန်းရှင်လူ နှစ်ဆယ်ကျော်တို့ ဖမ်းဆီးပြီးသား တွေ့ရှိရပါသည် ။ သွေးသောက်ကြီး နှင့် အမှုတော်ထမ်း အချို့ မှာ နန်းရှေ့ ရှိ အရှေ့ သင်္ကန်းတိုက် ဟု ခေါ်သည့် မဟာဝိသုဒ္ခါရုံ ပထမတိုက် သို့ ငမြတ်စံ ၏ အစစ်ခံချက် အရ သံဃာအချို့ နှင့် သူ့ အပေါင်းအသင်းများ ကို ဖမ်းဆီးရန် ထွက်ခွာသွား၍ မတွေ့ရတော့ပါ ။
ဂေါသီတာရုံ ကျောင်းတိုက် ဆရာတော်ဘုရား မှာ သက်တော် ငါးဆယ် ကျော်ဟန် မရှိသေးသော်လည်း သိက္ခာတော် ရှိပါသည် ။ ပထမကျော် အောင်မြင်ပြီးသူ စာတတ်ပုဂ္ဂိုလ် သီလသမာဓိ ရှိသော ဆရာတော်တပါး အဖြစ် ကျော်ကြားပါသည် ။ ဘဝရှင် မင်းတုန်းမင်းတရားကြီး ၏ လက်ထက်တော် အခါက သာသနာကို ချီးမြှင့်မြှောက်စားသည့် အတွက် စာတတ်ကျမ်းတတ် ပုဂ္ဂိုလ်တို့မှာ အထူးအခွင့်အရေး ရရှိပါသည် ။ အကျော် အောင်လျှင် ဆယ့်နှစ်မှုပင်တိုင် ကင်းလွတ်၍ အခိုင်းရေအတွက် ခုနှစ်အိမ်ထောင် ရရှိပါလေသည် ။
ယခု ဖမ်းဆီးထားသော ဆရာတော် မှာ နန်းတွင်းသူ နန်းတွင်းသားများ ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်သော ဆရာတော် ဖြစ်၍လည်း မြို့ဝန်မင်း မှာ ဇောချွေးများ ပြန်လာအောင် အခက်အခဲ တွေ့ပါလေသည် ။ မြို့ဝန်မင်း လည်း ဆရာတော် ထံပါး သို့ သွား၍ ဦးချပြီး “ ခွင့်လွှတ်တော်မူပါ အသျှင် သူမြတ် ဘုရား .... ဘုရား တပည့်တော် တို့မှာ မင်းခယောက်ျား ဖြစ်၍ အမိန့်တော် ကို လွန်ဆန်ရန် မဝံ့ကြောင်း တင်လျှောက်ပါသည် .... ။ ဘဝရှင် မင်းတရားကြီးဘုရား အကြောင်းစုံ ကြားသိတော် မူပါလျှင် အပြစ်တော် မှ ချမ်းသာရာ ရနိုင်ကောင်းပါသည် ဘုရား .....”
“ ရှိပစေ .... တကာတော်မြို့ဝန်မင်း ...။ ဘုန်းကြီး ကံကုသိုလ်အတိုင်း ဖြစ်ရပါမည်....။
ဝဋ်မကင်း၍သာ ယခုကဲ့သို့ ကင်းအောင် နေသော်လည်း မရှင်းရခြင်း ဖြစ်ပါသည် ... ။ ငါ သည် ဘုရား သားတော် စစ်စစ် ဖြစ်၍ ရတနာသုံးပါး ကိုသာ ဦးထိပ်ထား၍ တရားသဘော ကို နှလုံးသွင်းပါသည် ... ။ တကာတော် ကို အပြစ် မယူပါ ... ။ ခံရသူမှာ အဟောင်း ဖြစ်၍ ပြုသူမှာ အသစ် ဖြစ်မည်ကို စိုးရိမ်မိ၍
မေတ္တာပို့သပါသည် .... ။ မြို့ဝန်မင်း ဝတ္တရားအတိုင်းသာ ဆောင်ရွက်ပါ ... ။ သည်ကိစ္စ သည်
ရဟန်း တို့ ကိစ္စ မဟုတ်သော်လည်း ငါ့ တပည့် ဖြစ်၍ ငါ မသိရ ဆိုသော်လည်း တာဝန် မကင်း
မယုံကြည်မည် ကို ငါ သိရှိ၍ ဆိတ်ဆိတ်နေပေသည် တကာတော် ..... ”
မြို့ဝန်မင်းလည်း တရားသဘော ပြည့်ဝသည့် သူတော်စင် ဆရာတော် ဘုန်းကြီး စကားကို
ကြားနာတော်မူရသဖြင့် စိတ်ဝမ်း မချမ်းမြေ့လှစွာဖြင့် ခြေတော်ဦးခိုက်ရင်း ....
“ အရှင်ဘုရား သည် သူတော်စင် သူမြတ်ကောင်း ဖြစ်ကြောင်း ကို ဘုရားတပည့်တော် တွင် ယုံမှားသံသယ မရှိကြောင်းပါ အသျှင်ဘုရား ....။ ဘုန်းတော်ကြီး မိန့်တော်မူ စကားအရ ဝဋ်မကင်း၍ ဖြစ်ခြင်းကို ဘုရားတပည့်တော် ဆင်ခြင်မိပါသည် ဘုရား .... ” ဟု လျှောက်ထားပါသည် ။ ၎င်းနောက် စိတ်နှလုံး ငြိုငြင်ချင်းကြီးစွာဖြင့် မြို့ဝန်မင်း လည်း ဘီရိုလှည်းပေါ် သို့ တက်ရောက်ရင်း ပြန်လည် ထွက်ခွာသွားပါလေသည် ။
( ၃ )
လက်ရုံးတော် သွေးသောက်ကြီး ပြန်လည်အစီရင်ခံချက်ပေါ်တွင် မူတည်၍ ညညီလာခံ တွင် တင်လျှောက်နှိင်ရန် အစီအစဉ် ပြုနိုင်ရန် သူ့ အိမ်တော် သို့ ဦးတည်ခဲ့ပါသည် ။ မြို့ဝန်မင်း မျက်စိ ၊ မျက်နှာ အပျက်ပျက် နှင့် ဘီရိုလှည်းပေါ် မှ ဆင်းလာသည်ကို မြို့ဝန်ကတော် မြင်လျှင် စိတ်မချမ်းမြေ့စွာဖြင့် .....
“ လုံမလေး တို့ ဘဘဘုရား စိတ်ဝမ်းတော် မသာ မျက်နှာမလှသည့် ဝိသေသထူးကြောင့် ကျန်းခန့်ရှိတော်မူပါစ .... ”
“ မိမိငယ် စိုးရိမ်လင့်သလို ကျုပ် တွင် မဖြစ်ရိုးပါ ... ။ ဒါ ပေသည့် ကျုပ် ထမ်းရွက်ရသည့် အမှုတော် တသက်တာ အတွင်း ဒီလောက် စိတ်ဝမ်းတော် မညို့အဖြစ်ဆိုးလှသည့် အမှုမျိုး မကြုံတွေ့ဘူး၍ မျက်နှာမလှခြင်းပါ မိမိငယ် .....”
“ လုံမလေးတို့ ဘဘဘုရား ။ စိတ်တော်ညို အလိုတော်မကျရသည့်ကိစ္စမှာ ပြည်တွင်းရေးရာ ပုန်းစားခြားနားသသူ ရှိလေတော်မူသောကြောင့်ပေလား ။ သလို မဟုတ်ပဲ လုံမလေး တို့ ဘဘ အပေါ် ဘဝရှင် မင်းတြားကြီးဘုရား စိတ်ဝမ်းတော် မကျ ၊ အလိုတော် မကျ၍ ပေလား မိန့်ဆိုပေမှ သိရမည်ပ .... ”
မြို့တော်ဝန် လည်း လှုပ်လှုပ်ရှားရှား အမူအရာဖြင့် .....
“ သည်လို မဟုတ်ဘူးပ မိမိငယ် ..... ပြောရမှာ မသင့်လျော် လျှပ်ပေါ်သည့် အရေးအတွက် သစ်ဆိမ့်မိဖုရား အရှုပ်ဇာတ်ကြောင့် ထေရ်ရဝါရ ဆရာတော် အကျော် မြို့မြောက်ပြင် ဂေါသီတာရာမ ကျောင်းထိုင်ဆရာတော် အပါအဝင် ရဟန်းရှင်လူ တို့ ကို ကွပ်မျက်ရမည့် အရေးကြောင့် တွေးမိ၍ စိတ်ဝမ်းတော် မအေးဖြစ်ရသည်ကြောင့်ပါ မိမိငယ် ..... ”
ဝန်ကတော်ကြီး လည်း မြို့ဝန်မင်း ဆိုချက် စကား ကြောင့် ရင်ဘတ် ကို လက်ဖြင့် ဖိကပ်ရင်း .....
“ မြတ်စွာဘုရား ကယ်တော်မူပါ ..... ဂေါသီတာရာမ ဆရာတော်ကြီး မှာ အဂ္ဂမဟေသီ တောင်နန်းစံ စကြာဒေဝီ မိဖုရားခေါင်ကြီး မှ အစ ကျမ်းတတ်အကျော် သီလသိက္ခာတော် တို့ဖြင့် ပြည့်စုံသည်မို့ နန်းတွင်းသူ ၊ နန်းတွင်းသား တို့ ကိုးကွယ် ဆည်းကပ် မစဲ တသဲသဲ ရှိနေသည်မှာ မြို့သိရပ်သိ ဖြစ်သည်ကိုမှ ကြုံပါလေ လုံမလေး တို့ ဘဘရယ် ..... ”
“ သဟာကြောင့် ကျုပ်ဘဝ တာဝန်ထမ်းရွက်စဉ် ခရီးမှာ မတွေ့မကြုံဘူးသည်မို့ မျက်နှာတော် မလှ စိတ်ဝမ်းတော် မကျရခြင်းပါ မိမိငယ် .... ၊ ညညီလာခံ အမှီ လက်သုံးတော်ကြီး ပင်းတလဲစား ဦးရွှေမောင်ကြီး မှ တဆင့် တင်ကြားရလျက် အပြစ်တော်သာ ပေါ့လျော့လာတန်ကောင်းပ မိမိငယ် ရယ် ... ”
မြို့တော်ဝန်မင်း လည်း သက်ပြင်းသံ ရှည်ရှည်ချရင်း အထက်ပါ စကား ကို ဆိုလျက် ဆင်ဝင်ပေါ်တွင် ချေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ပါတော့သည် ။ ဝန်ကတော် လည်း နံနက်စာ အချိန် လွန်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း နံနက်စာ ပွဲတော်စာ နှင့် အတူ အချိုယမကာ အဖြာဖြာသော စားတော်အုပ် ကို ယူစေခဲ့ပါသည် ။ အပါးတော်မြဲ အစေခံ မယ်ထွေး နှင့် ကျွန်ယုံတော် ဖိုးသန့် တို့ကို မြို့ဝန်မင်း ထိုင်နေရာ အရောက် သယ်ယူ မချီ၍
ကျွေးမွေးပြုစုသော်လည်း မြို့ဝန်မင်း မှာ မသုံးဆောင်နိုင်တော့ပါ ။ သည်လိုနှင့် နှစ်ပတ်သာသာ ဆယ်ဗီဇနာ စွန်းလောက်တွင် လက်ရုံးတော်ကြီး မောင်ပေါက် ချွေးသံ တရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်ရောက်လာပါသည် ။
“ မြို့တော်ဝန်မင်းအမိန့်တော်ဖြင့် ကျွန်တော်မျိုးကြီး သစ်ဆိမ့်မိဖုရား ကိစ္စ နှင့် သက်ဆိုင်သူ အားလုံး
ဘမ်းဆီးထောင်သွင်း အကျဉ်းချထားပြီး ဖြစ်ပါကြောင်း ... ”
မြို့ဝန်မင်း လည်း မျက်ခုံးပင့်ချီလျက် သွေးသောက်ကြီး အား .....
“ သည်ကိစ္စဟာဖြင့် ဘုန်းတော်ကြီးဘုရား အမိန့်တော်ကြောင့် ဆောင်ရွက်ရပေမင့် .. သွေးသောက်ကြီး ရာ ..... ကျုပ် အနေဖြင့် အတော် စိတ်မချမ်းမြေ့ ရသည်ပ ၊ ဝတ္တရား ဆောင်ရွက်ရာမှာ တပည့် တာဝန်ကျေပါမှ ဆရာ စိတ်ဝမ်းသာပေမယ် မဟုတ်လား .... ။ သာကြောင့်ပ မင်းတရားကြီး စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေဘို့ မောင်တို့ ကျုပ်တို့ ကြိုးစားနေရသည်ပ .... ”
“ မှန်လှပါ .... ကျွန်တော်မျိုး လည်း အမိန့်တော် ကို ဦးထိပ် ပန်ရွက်ရသည့် အတွက် လုပ်ဆောင်ရပေမင့် ဂေါသီတာရာမ ဆရာတော်ဘုရား မှာ အကျော်ဒေယျ နှင့် ဖြစ်သည့် ပြင် ၊ ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်သူများမှာလည်း မြို့တော်ကြီးအတွင်း နှင့် နန်းတွင်းသူ ၊ နန်းတွင်းသား လူကြီး လူကောင်းများ သာ များကြသပ ..... ”
“ ခု အရေးအခင်းကြောင့် သွေးသောက်ကြီး ဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်၍ စစ်မေးရန် ရဟန်းသံဃာတော် ဘယ်နှပါး ၊ လူ ဘယ်နှယောက် ရှိသနည်း ။ ငမြတ်စံ ကို ဘယ်လို အကြောင်းနဲ့ နန်းတွင်း ရောက်လာရသည်ကိုလည်း မင်းတရားကြီးဘုရား သိလိုတော် မူပေမယ် သွေးသောက်ကြီးရဲ့ ..... ”
“ ကျွန်တော်မျိုးကြီး တို့ အမိန့်တော်ဖြင့် ဖမ်းဆီးစကပင် ငမြတ်စံ ဖြောင့်ဆို အစစ်ဆေးခံပြီး
ဖြစ်ပါသည် ။ အလွှာထက်တွင် ရေးဆက်ပြီး မြို့ဝန်မင်း ထံ တင်ရန် အသင့်ပါ ။ ငမြတ်စံ မှာ လူလုံးလူရပ် ခပ်ပြတ်ပြတ် ရှိပေမင့် ရုပ်ရေ ချောမော လှပသူ ဖြစ်ကြောင်းပါ မြို့ဝန်မင်း .....”
“ ကျုပ် ကိုယ်တိုင် စစ်မေးရပေဦးမယ် ဗျာ .. ။ ဘဝရှင်မင်းတရားကြီးဘုရား အရေးနှင့် ပတ်သတ်နေသူ ဖြစ်သမို့ ငယ်လူများ နှင့် လွှဲအပ်ထားလျှင် အမှုတော်ထမ်း ပေါ့လျှော့ပေတယ်လို့ ရွှေနန်းတော်ကြီး က ထင်မှတ်စရာ ရှိပေမယ် မဟုတ်လား ....”
“ မှန်လှပါ ... ကိုယ်တိုင် ကိုယ်ကျ စစ်ဆေးရန် သင့်လှသည်ပ ၊ အဖမ်းအဆီးခံ ရဟန်း သံဃာသာမဏေ သုံးကျိပ်နှစ်ပါး ရှိ၍ လူဝတ်ကြောင် ၆ ယောက် တွင် နန်းတွင်းသူ နှစ်ယောက် ပါဝင်ခါ ... ပေါင်း ၃၈ ကျိပ် ရှစ်ပါး ရှိပါသည် ... မြို့ဝန်မင်း ..... ”
“ ကျုပ် ကိုယ်တိုင် ငမြတ်စံ ကို စစ်မည်ပ ... ၊ ကျန် အနွယ်အခင်များ ကိုတော့ သွေးသောက်ကြီး ကိုယ်တိုင် မည်ကဲ့သို့ ကူပံ့သည် အားပေးအားယူပြုသည် ကို ကျကျစိပ်စိပ် စစ်ဆေးပါဘိ ... ၊ မဆိုင်သသူ အပြစ် မယူစေပါ နှင့် သွေးသောက်ကြီး ... ”
“ ငမြတ်စံ ကို ထောင်သွင်း အကျဉ်းချထားရှိသည် ဖြစ်၍ မြို့ဝန်မင်း စစ်ဆေးလိုပါက မည်သည့်နေရာ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ရမည်ကို မိန့်တော်မူပ ... ။ ညညီလာခံ အမှီ တင်ရမည် ဆိုပါက အချိန်တော် နည်းလှပေကပြီ မြို့ဝန်မင်း ..... ”
“ အိမ်း .... ဟုတ်ပေသဗျို့ ... ။ ကျုပ်တို့ မလဲ သည် အရေးကိစ္စ တွေးနေရသမို့ နေတောင် အတော်ကျလာပပြီ ... ။ သွေးသောက်ကြီး လည်း အမှုတော် လုံးပမ်းနေရသမို့ ယနေ့တာ အဖို့ နားနေပ ... ။ ကျုပ်ဟာ ကျုပ်ဘဲ စီးတော်မြင်း နဲ့ ထောင်ချုပ် ကို သွားစစ်ဆေးမဗျ ....”
သွေးသောက်ကြီး လည်း မြို့ပြင်တွင် နေထိုင်သူ ဖြစ်သဖြင့် လေးချက်တီး အမှီ ပြန်ထွက်ရပေမည် ။ ( ညနေ နေဝင်ချိန် အရှေ့ဘက်ရှိ နာရီစင်မှ ကြီးမားသော မောင်းကြီး ကို တီး၍ အချက်ပေးသည် ။ ၄ ချက် တီးသောအခါ နန်းတော် တံခါးများ အားလုံး ပိတ်တော့သည် ။ စာရေးသူ ) မြို့ဝန်မင်းအား နှုတ်ဆတ်၍
သွေးသောက်ကြီး ပြန်သောအခါ မြို့ဝန်မင်း လည်း ဇောင်းတွင်း မှ စီးတော်မြင်း ကို ကျွန်ယုံတော် ဖိုးသန့် ကို ကုန်းနှီးတင်ခိုင်းလိုက်ရင်း အတွင်းတော် သို့ ခေတ္တ ဝင်ရောက် သွားပါသည် ။
( ဆက်ရန် )
koaungnaingoo.blogspot.com
.
No comments:
Post a Comment