နာမည်ကျော် စာရေးဆရာ တစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့ရန်

 

❝  နာမည်ကျော် စာရေးဆရာ တစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့ရန် ❞

နာမည်ကျော် စာရေးဆရာ တစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့ရန် ကဗျာ ဖြစ်စေ ၊ ဝတ္ထု ဖြစ်စေ ၊ ဇာတ် ဖြစ်စေ ၊ တစ်မျိုးမျိုး မှ နာမည် ရဖို့ လို၏ ။ မဂ္ဂဇင်းများ ၌ ဆုံးမစာ ၊ တရားစာများ ကို အဘယ်မျှပင် ရေးကြစေကာမူ စာရေးဆရာ နာမည်ကျော် ဖြစ်ဖို့ လွန်စွာ ခက်လေသည် ။

အကြောင်းမူကား တရားစာ ၊ ဆုံးမစာများ ကို ရွက်ကြမ်းရေကျို မည်သူ မဆို ရေး တတ်သည် ။ ထိုစာ များမှာ literature ခေါ် ပညာ အခါခပ်သိမ်း မပါ ။ ဝတ္ထု နှင့် ကဗျာ ဇာတ်များ သာ လျှင် ပညာ ပါ လေသည် ။ ဆုံးမစာများ မှာ ဘုရားဟော ကျမ်းများ ၊ ရှေးကျမ်းများ ကို အမီ ရ သဖြင့် စာ တတ်လျှင် သူသူ ငါငါ ရေး နိုင်၏ ။ ဝတ္ထုကောင်း ၊ ကဗျာကောင်း ၊ ဇာတ်ကောင်းများ ကို ကား သူသူငါငါ မရေးနိုင် ။ ပင်ကို ဉာဏ် နှင့် စနစ် ကို သိမှ ဖြစ် နိုင်လေသည် ။ သို့ဖြစ်သောကြောင့် သတင်းစာတိုက်များ ၊ မဂ္ဂဇင်း တိုက်များသို့ ရောက်သော ဝတ္ထု အတို အရှည် ၊ အပုဒ် တစ်ရာ လျှင် အသုံးပြုလောက်သော ဝတ္ထု တစ်ပုဒ် နှစ်ပုဒ် မျှပင် ရဖို့ ခက်လေသည် ။

ဩဝါဒစာ ၊ တရားစာများ မှာ မူ ချီးမွမ်းလောက်သော အင်္ဂါပင် မပါရှိစေကာမူ အပြစ် မရှိသဖြင့် ထို စာမျိုး တစ်ရာ လျှင် ကိုးဆယ် လောက် မှာ သုံး၍ ရ၏ ။ သုံး၍ ရသော်လည်း ထို စာမျိုးကြောင့် မဂ္ဂဇင်း ၊ ဂျာနယ် မှာ အဖိုး မတန် ၊ ဂုဏ်ကျက်သရေ မတိုး ၊ စာမျက်နှာ သာ တိုး နိုင် လေသည် ။

တကယ့် ဝတ္ထု ရေး ဆရာ ၊ တကယ့် ပန်းချီ ဆရာ တို့ မှာ ပညာသည် ဖြစ်၏ ။ ဩဝါဒစာရေးဆရာ မှာ ကျောင်းဆရာ နှင့် တူလေသည် ။ ကျောင်းဆရာများ မှာ ကျောင်းဆရာ လုပ် ရမှ အလုပ် ရ၏ ။ ပန်းချီဆရာ မှာ မိမိ ၏ စုတ်တံ မှ အလုပ် ထွက် ၏ ။ ဝတ္ထုရေးဆရာ မှာလည်း ကလောင် မှ အလုပ် ထွက်လေသည် ။ 

ကဗျာ မှာ လည်း စနစ် နှင့် စိတ်ကူးဉာဏ် ကိုယ်ပိုင် လိုသဖြင့် ပညာ တတ်မြောက်သော်လည်း ယခုခေတ် မှာ ကဗျာခေတ် မဟုတ် သောကြောင့် ခက် လေသည် ။

အခြား စာရေးဆရာ အလုပ် တစ်ခု မှာ ဂျာနယ် စာ မျိုး ကို ရေးတတ် ခြင်း ဖြစ်လေရာ ဂျာနယ် မှာ လည်း စိတ်ကူး နှင့် ဆိုင်သော ကြီးလေး ခက်ခဲသော အတတ်ကြီး တစ်ခု ဖြစ်လေသည် ။

ဆုံးမစာ သည် မဂ္ဂဇင်း ဂျာနယ် ၊ သတင်းစာ နှင့် မဆိုင် ။ ဥရောပ ၊ အမေရိက တိုင်းမ်မဂ္ဂဇင်း သတင်းစာ ဟူသမျှ မှာ ဆုံးမစာ ဟူ၍ တစ်မိုက် တစ်ထွာ ထက် များလေ့ မရှိပေ ။ ဆိုင်ကိုလိုဂျီမဂ္ဂဇင်းကြီး ကဲ့ သို့ တစ်ဖက်သတ် ကြီးပွားချမ်းသာရေး မဂ္ဂဇင်းများ မှာလည်း ကြီးပွားရေး စာများ ပါလေရာ ထို စာများမှာ လွန်စွာ သစ်လွင်ဆန်းသစ်သော စာများ ဖြစ်ကြလေသည် ။ တရားစာ ၊ ကျမ်းစာများ မဟုတ်ပေ ။ သို့ဖြစ်လေရာ ဝတ္ထုကောင်းများ ရေးနိုင် မှ တကယ့် စာရေးဆရာ ဖြစ်နိုင်၏ ။ ကဗျာ ဖြင့် ယခုအခါ စာရေးဆရာ မဖြစ်နိုင်ပေ ။ မစ္စတာမောင်မှိုင်း တစ်ယောက် သာ အရှိန် ရ၍ နာမည် ရ ခဲ့လေသည် ။ ထူးလည်း ထူးပေသည် ။ ၎င်းလို ထူးဖို့ရန် မလွယ်မကူပေ ။

ဂျာနယ် ဆိုသည် မှာ ဝတ္ထု ဇာတ် ၊ ကဗျာ ဆုံးမသြဝါဒ တရားစာ မဟုတ်ဘဲ ဖတ် ၍ ကောင်းသော စာမျိုး နှင့် သက်ဆိုင်လေရာ ထို စာမျိုး မှာလည်း မလွယ် ။ အများအားဖြင့် ဝတ္ထုရေး ကောင်းသူများ ၊ တကယ့် ကဗျာဆရာများ ၏ ထိုးထွင်းဉာဏ်မျိုး ရှိမှ ဖြစ်နိုင်လေသည် ။

အကြောင်းမူကား အဘယ်အကြောင်းအရာ ကို မဆို ။ ဖတ် ၍ ကောင်းအောင် ၊ ရေ ၌ ပေါ်သော ဖော့ ကဲ့သို့ ပေါ့ပါးလျှင်မြန်သော စာမျိုး ဖြစ်လေ သည် ။ ရွှေငွေစိန်ကျောက် လို စာလေးကြီးမျိုး မှာ မပေါ်နိုင် ။ ဖတ်ရာ၌ လည်း အရသာ ရှိမည် မဟုတ်ပေ ။ ဥပမာ - ကလောင်တံ အကြောင်း ကို ဖတ် ၍ ကောင်းအောင် ရေး တတ်ရမည် ။ မီးဖိုချောင် အကြောင်း ကို ဖတ်၍ မငြီးအောင် ရေးတတ်ဖို့ လိုလေသည် ။ ဆီမီးခွက် အကြောင်း ကို ဖတ်၍ ကောင်းအောင် ရေး ခြင်းသည် အလောင်းစည်သူ ၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ ကို ရေးခြင်း ထက် ခက်ခဲ ကြီးလေးလေသည် ။ အလောင်းစည်သူ အတ္ထုပ္ပတ္တိ မှာ ရာဇဝင် ရှိ၏ ။ ဆီမီးခွက် အကြောင်း မှာ မှီခို အားပြု၍ ရေးစရာ အခြေခံ စာပေကျမ်းဂန် မရှိ ။ စိတ်ကူး နှင့် ရေးရလိမ့်မည် ။ မသိ သူ တို့ ၏ စိတ် ၌ကား အသေးအဖွဲ ဟု ပြောလိမ့်မည် ။ အသေးအဖွဲ ကို ဖတ်၍ ကောင်းအောင်ရေးတတ်မှ စာရေးကောင်း ဖြစ်သည်ကို မစဉ်း စားကြပေ ။

ဆူရင်ဒရယ်နတ်ဘနာဂျီ ခေါ်သူသည် nothing ခေါ် ဘာမျှ မရှိ ဟူသော အကြောင်း ကို တစ်နာရီ - နှစ်နာရီ ပြော ဟောနိုင်၏ ။ ကျမ်းတတ် ပုဂ္ဂိုလ်တိုင်း ရေးနိုင် ပြောနိုင်မည် မဟုတ်ပေ ။

သို့ဖြစ်လေရာ နာမည်ကျော်စာရေးဆရာ ဖြစ်လို က ဘာမဟုတ် ညာမဟုတ် အကြောင်းများကို ဟုတ်အောင် ရေးတတ်ဖို့ လိုလေသည် ။

မြန်မာမဂ္ဂဇင်း ၆ ပဲ တန် များ ထဲ၌ ပါရှိသော အချို့သော စာကြီး တွေ ကို အင်္ဂလိပ် လို ပြန်ရင် အဘယ် အင်္ဂလိပ် မဂ္ဂဇင်း ၊ သတင်းစာ က မှ အသုံးပြုမည် မဟုတ်ပေ ။ အင်္ဂလိပ် မဂ္ဂဇင်း သတင်းစာ များ ထဲ ၌ ပါသော စာများ ကို မြန်မာ လို ပြန်ချေက အဘယ် မြန်မာ သတင်းစာ မဂ္ဂဇင်း မှာ မဆို ထင်ပေါ်နိုင်လေသည် ။ ဤကား အင်္ဂလိပ် က အသေးအဖွဲတွေ ကို ကိုယ်ပိုင် အမြင် အသိဖြင့် ရေးကြ၍ မြန်မာမဂ္ဂဇင်း စာရင့်ကြီးများ မှာကား ကိုယ်ပိုင်အသိအမြင်ဉာဏ် နှင့် မဆိုင် ၊ ကျမ်းစာတွေ ထဲ မှ သုံး မကုန်အောင် ရနိုင်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်လေသည် ။

စာ ရေးရာ၌ မိမိ ၏ ပညာ စွမ်း ကို ပြလိုသော စိတ် နှင့် မရေးရ ။ ရေးစရာ အကြောင်း ရှိ ၍ ရေးမှ ကောင်း၏ ။ ရေး ချင် လှသောကြောင့် လည်းကောင်း ၊ အစွမ်း ပြ လိုခြင်း သက်သက်ကြောင့် လည်းကောင်း မရေးအပ်ပေ ။

ဖတ်သူ ပျော်ပါစေ ၊ အသိ အလိမ္မာ ရပါစေ ။ အကျိုး ရှိပါစေ ဟူ သော စေတနာ ကို အရင်း ထား ၍ ရေး မှသာ ကျော်ကြားနိုင်လေသည် ။

◾ပီမိုးနင်း

📖ကလောင် နှင့် ငွေရ

www.facebook.com/aung.naingoo.3726613

.