❝ အစွဲ ❞
ကျွန်တော် သည် စိတ္တဇဆေးရုံ ၌ အလုပ် လုပ် ရသဖြင့် လူနာမျိုးစုံ ကို တွေ့ရသည် ။ လူနာမျိုးစုံ ၌ ရယ်စရာ ဇာတ်လမ်း ၊ ငိုစရာ ဇာတ်လမ်း ၊ ဆွေးစရာ ဇာတ်လမ်း ၊ ကြောက်စရာ ဇာတ်လမ်း ၊ အံ့သြဖွယ်တုန်လှုပ်ဖွယ် ဇာတ်လမ်းများ စသည် ဖြင့် ဇာတ်လမ်း မျိုးစုံ ရှိ ကြပေသည် ။
ထိုထိုသော ဇာတ်လမ်းတို့ မှ ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စား သော ဇာတ်လမ်း တစ်ခု မှာ ...
••• ••• ••• •••
မတင်ဟန်
လူနာ မတင်ဟန် ကို စံပယ်ဆောင် ၌ ကျွန်တော် တွေ့ ရသည် ။ မတင်ဟန် ကို ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားရာ၌ အကြောင်း နှစ်ခု ရှိသည် ။ တစ် အချက် သူ့ ဇာတ်လမ်း ၊ နှစ် အချက် ဆေးကု ခက်ခဲခြင်း ။
မတင်ဟန် ဇာတ်လမ်း မှာ တစ်ကြိမ်မျှ မတွေ့ဖူးသော ၊ အင်မတန် ရှားပါးသော ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပြီး ထို ဇာတ်လမ်း ကို အကြောင်းခံသော စိတ္တဇဝေဒနာ ကို ကုသရာ၌လည်း အင်မတန် ခက်ခဲလေသည် ။ မတင်ဟန် သည် ယခု အကြိမ် ၌ လေးကြိမ် မြောက် ဆေးရုံ တက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ ယခင် အကြိမ်များ က ကျွန်တော် နှင့် မတွေ့ ။ ယခု အကြိမ် ကျမှ တွေ့ ကြခြင်း ဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော့် လူနာ ဖြစ် လာတော့ မတင်ဟန် ၏ ရာဇဝင် ကို စေ့စေ့စပ်စပ် မေးမြန်းရတော့သည် ။
“ ကဲ ဖြစ်ပုံ သာ အစအဆုံး ပြော ပြဗျာ ”
တစ်နေ့လယ် တွင် မတင်ဟန် ကို ကျွန်တော့် စားပွဲ တွင် ထိုင်စေပြီး သူမ ၏ ဇာတ်လမ်း ကို ပြောပြစေသည် ။
“ ဘာ ပြောရမှာလဲ ဆရာ ”
“ ဘယ်လိုက စပြီး စိတ် နောက်တယ် ဆိုတာ ပြောပြ ”
“ စိတ် မှ မနောက်ဘဲ ဆရာ ရဲ့ ”
“ ဒီ ဆေးရုံ ဘာဆေးရုံ ခေါ်သလဲ ”
“ စိတ္တဇဆေးရုံ ”
“ စိတ် နောက်လို့ ရောက်လာတာ မဟုတ်ဘူးလား ”
“ မဟုတ်ပါဘူး ၊ တင်မောင် လာ ပို့တာ ”
“ ဘယ်က တင်မောင် လဲ ”
“ ကျွန်မ နဲ့ ရနေတဲ့ တင်မောင် လေ ”
“ တင်မောင် က ဘာလို့ လာ ပို့တာလဲ ”
“ ကျွန်မ နဲ့ မင်္ဂလာ ဆောင်ဖို့ ၊ လက်မှတ် ထိုးဖို့ ”
“ ဘာဗျ ”
“ ကျွန်မ နဲ့ တင်မောင် ရနေတာ ကြာပြီ ။ ငါးနှစ်လောက် ရှိပြီ ။ တရားဝင်တော့ မင်္ဂလာ မဆောင်ရသေးဘူး ။ အခု မင်္ဂလာ ဆောင်ဖို့ ဒီ ဆေးရုံ ခေါ်လာတာ ”
မတင်ဟန် ဆေးရုံ တက် စ က လက္ခဏာများ ကို ကျွန်တော် ပြန် မှတ်မိလာသည် ။ မတင်ဟန် သည် တင်မောင် ဆိုသော ယောက်ျား တစ်ယောက် ကို ဇွတ် ကြိုက်နေ ပြီး တင်မောင် သွားရာ သို့ တကောက်ကောက် လိုက်သည် ။ တင်မောင် ကျောင်း သွားလျှင် လည်း လိုက်သည် ။ တင်မောင် ၏ အိမ် သို့ လည်း မကြာခဏ သွားသည် ။ တွေ့သမျှ လူများ ကို တင်မောင် နှင့် သူ နှင့် ရနေပြီ ဖြစ်၍ မင်္ဂလာ ဆောင် ပေးစေလိုကြောင်း ပြော ပြသည် ။ တစ်ခါတစ်ရံ မင်္ဂလာ ဆောင်တော့မည် ဖြစ်ကြောင်း ဆွေမျိုးမိတ်သင်္ဂဟများ ကို လိုက်၍ ဖိတ်ကြားသည်လည်း ရှိသည် ။
တင်မောင် က သားမယား နှင့် ကောလိပ်ကျောင်း သား ၊ ကျောင်း ကို လိုက်လာပြီး လူအများ ရှေ့တွင် ဆွဲလား ၊ ရုန်းလား လုပ်သည် ။ တင်မောင် အရှက် ကွဲသည် ။ မတင်ဟန် ၏ ဆွေမျိုးများ က လည်း ရှက် ကြ၏ ။ မတင်ဟန် ကို မည်သို့မျှ ဖျောင်းဖျ မရဘဲ တင်မောင် ကို သာ စွဲလမ်းနေသ ဖြင့် နောက်ဆုံး စိတ္တဇဆေးရုံ ပို့ ရလေသည် ။
တင်မောင် နှင့် မတင်ဟန် ယခင် က ရည်းစား ဖြစ်ခဲ့ ဖူးသည် ဆို၏ ။
ကျွန်တော် သည် မတင်ဟန် ကို ကြည့် လိုက်ပြီး ...
“ တင်မောင် မှာ မယား နဲ့ သား နဲ့ ၊ ဘယ် ပေးစားလို့ ဖြစ် မလဲဗျ ”
“ ဘယ်ကလာ မိန်းမ ရှိ ရမှာလဲ ဆရာ ရဲ့ ။ ဆရာ က ကျွန်မ ကို ညာ ပြန်ပြီ ”
“ ဆရာဝန်တွေ က ညာ မပြောဘူးဗျ ။ တင်မောင် မှာ မိန်းမ တကယ် ရှိတယ် ။ နောက်ပြီး တင်မောင် ကလည်း ခင်ဗျား ကို မယူနိုင်ဘူး တဲ့ ”
“ ဘာလို့ မယူရမှာလဲ ၊ ကျွန်မ နဲ့ ရနေတာ ငါးနှစ် လောက်တောင် ရှိပြီ ”
“ ကဲ ... ဘယ်လို ရတာလဲ ပြော ”
“ ကျွန်မ နဲ့ တင်မောင် နဲ့ ငယ်ငယ် ကတည်း က ရည်းစား ဖြစ်ကြတယ် ။ သူ့ အိမ် ကို လည်း ကျွန်မ သွားတယ် ။ ကျွန်မ ဆီ ကို လည်း သူ လာတယ် ။ ကျွန်မတို့ ညား သွားကြ တယ် ။ ကျွန်မ က လည်း တင်မောင့် ကို ချစ်တယ် ။ တင်မောင် ကလည်း ကျွန်မ ကို ချစ်တယ် ”
“ မဟုတ်သေးဘူး မတင်ဟန် ။ တင်မောင် ကသာ အရင် က ခင်ဗျား နဲ့ ရည်းစား ဖြစ်ခဲ့တာ ။ နောက်တော့ ခင် ဗျား နဲ့ ကွဲပြီး တခြား မိန်းမ တစ်ယောက် ကို ယူ လိုက်ပြီဗျ ။ တင်မောင် ကိုယ်တိုင် ဒီ ဆေးရုံ လိုက် လာပြီး အားလုံး ရှင်း ပြပြီးပြီ ။ တင်မောင် ကို မစွဲလမ်းပါနဲ့တော့ ဗျာ ။ တခြား ယောက်ျားတွေ ရှိ သားပဲ ”
မတင်ဟန် ကို ကျွန်တော် ဖျောင်းဖျ နေရပါသည် ။ စိတ္တဇ ကု ဆရာဝန် ဆိုသည်မှာ ဤသို့ပင် စကား ပြောရသည် ။
“ တခြားယောက်ျားတွေ ကို မကြိုက်ဘူး ဆရာ ။ ကျွန်မ ကို တင်မောင် နဲ့ သာ လက်ထပ် ပေးပါတော့ ။ တင်မောင့် ကို ခေါ်ပေးနော် ဆရာ ”
“ ခင်ဗျား ကလည်း ပြောလေ ကဲလေ ပါ လား ၊ ဆေး ရော မှန်မှန် သောက်ရဲ့ လား ”
“ သောက်ပါတယ်ဆရာ ”
ငြိမ်၍ နားထောင်နေသော ဆရာမ က ဝင် ပြောသည် ။
“ ကဲ ဒါဖြင့် အဆောင် ကို ပြန် ပေဦးတော့ မတင်ဟန် ရေ ၊ ဆေး လည်း မှန်မှန် သောက်ပါ ”
မတင်ဟန် ပြန် သွားတော့ ကျွန်တော် ဆရာမ ကို ပြုံး ၍ ကြည့် လိုက်သည် ။
“ တော်တော် ခက်တဲ့ ရောဂါပဲဗျို့ ။ တင်မောင် ဆိုတဲ့ လူ ကို စွဲလမ်းနေတာ ဖေျာက်လို့ မရတော့ဘူး ”
“ ကျွန်မ တို့ လည်း နား ချတာပဲ ဆရာ ။ အဲဒီ တင်မောင် ကို သာ စွဲလမ်း နေတယ် ။ တင်မောင် ကို ကျွန်မ မြင်ဖူးတယ် ။ ဘုတ်ထိုင်းကြီး ”
“ ဟား ဟား သူ့ မျက်စိ ထဲတော့ ဘယ်လို ဖြစ်မှန်းမှ မသိဘဲ ။ စိတ္တဇ ဖြစ် နေတော့လည်း ထင် ချင်ရာ ထင် တာပေါ့ဗျာ ။ သူ့ ရောဂါမျိုး ရှားတယ် ဗျ ။ လာမယ့် ဆရာဝန်များ အစည်းအဝေး မှာ တင်ပြဦးမှပဲ ”
••• ••• ••• •••
လူကြီးမင်းများ ခင်ဗျား ... ဒီနေ့ ဆရာဝန်များ အစည်းအဝေး မှာ ကျွန်တော် တင်ပြမယ့် လူနာ ကတော့ မတင်ဟန် ဖြစ်ပါတယ် ။ မတင်ဟန် ရဲ့ အသက် က ၃၇ နှစ် ၊ တရုတ် အမျိုးသမီး ၊ ဗုဒ္ဓဘာသာ ။ ရန်ကုန်မြို့ ထဲ က ပဲ ဖြစ်ပါတယ် ။
မတင်ဟန်ဟာ ၅ - ၁ -၇၀ နေ့ က ဆေးရုံ တက်ပါ တယ် ။ ဆေးရုံ တက်တဲ့ အကြောင်းရင်း က ကိုတင်မောင် ဆို တဲ့ လူ တစ်ယောက် ကို တစ်ဖက်သတ် စွဲလမ်း ချစ်ကြိုက်နေ လို့ပါပဲ ။ စွဲလမ်းချစ်ကြိုက်ရုံ မက ကိုယ်ထိလက်ရောက် ပါ ကိုတင်မောင် ကို အနှောင့်အယှက် ပေးပါတယ် ။ ကိုတင်မောင် က ကောလိပ်ကျောင်းသား ဆိုတော့ ကျောင်း သွားရင် လည်း လိုက်ပြီး ဆွဲလား ၊ ရုန်းလား လုပ်တယ် ။ စကား လိုက် ပြောတယ် ။ ကျောင်း မသွားတဲ့ အခါ ကိုတင်မောင့် အိမ် ကို သွား တတ်ပါတယ် ။ အိမ် ပေါ် ဇွတ် တက်နေတတ်ပါတယ် ။ ကိုတင်မောင် မှာ မိန်းမ လည်း ရှိတော့ အခက် ကြုံ ရပါတယ် ။
မတင်ဟန် ဟာ သူ့ရဲ့ ဆွေမျိုးမိတ်သင်္ဂဟများ ကို လည်း ကိုတင်မောင် နဲ့ သူနဲ့ ချစ်ကြိုက် နေကြောင်း ၊ ရနေကြောင်း ၊ ထို့ကြောင့် တရားဝင် ဖြစ်အောင် လက်ထပ် ပေးဖို့ အကြောင်း လျှောက် ပြောလေ့ရှိပါတယ် ။ တစ်ခါတစ်ရံ မင်္ဂလာ ဆောင်တော့မယ် ဆိုပြီး လိုက်ပြီး ဖိတ်တာလည်း ရှိပါတယ် ။
ခုလို ဖြစ်နေတော့ မတင်ဟန် ရဲ့ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေ ဟာ အရှက် ရပြီး မတင်ဟန် ကို စိတ္တဇဆေးရုံ ပို့ ရတာပါပဲ ။ အိမ် မှာ မတင့်ဟန် ကို မဖြစ်နိုင်ကြောင်း ၊ ကိုတင်မောင်ဟာ မယားကြီး နဲ့လူ ဖြစ်ကြောင်း ရှင်း ပြပေမယ့် မတင်ဟန် က ဘယ်လိုမှ မယုံကြည်တဲ့ အတွက် ဆေးရုံ ပို့ရတာပါပဲ ။
ကိုတင်မောင် နဲ့ မတင်ဟန် တို့ အရင် က ချစ်ကြိုက် ဖူးတယ် လို့ မတင်ဟန် က ဆိုပါတယ် ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်လောက် ကတည်း က ကိုတင်မောင် နဲ့ ရနေတယ်လို့ မတင်ဟန် က ဆိုပါတယ် ။ ကိုတင်မောင် က အသက် နှစ်ဆယ့်ကိုး ၊ မယား နဲ့ ။ ကျောင်းသား ။ အခု ဆေးရုံ လိုက်ပို့တော့ ကိုတင်မောင် လည်း ပါလာတယ် ။ သူ့ နောက် ကို တကောက် ကောက် လိုက် နေကြောင်း ပြောပြတယ် ။ သူ က ရိုးရိုးသား သား ခင် တာပါပဲ လို့ ပြောပြတယ် ။
ဆေးရုံ တက်တာ အခု အကြိမ်ဟာ လေးကြိမ်မြောက် ပါပဲ ။ ၁၉၆၈ ခုနှစ် က နှစ်ကြိမ် တက်ခဲ့ပြီး ၁၉၆၉ ခုနှစ် မှာ တစ်ကြိမ် တက်ခဲ့ပါတယ် ။ ဆေးရုံ တက်တဲ့ အကြောင်းရင်း ကတော့ အထက်က ဖော်ပြထားတဲ့ အတိုင်းပါပဲ ။ ကိုတင်မောင် နဲ့ ရနေပြီ ဆိုတဲ့ အစွဲ ကို မပျောက် နိုင်ပါဘူး ။
ဆေး ကုသတဲ့ အပိုင်း အနေ နဲ့ ပထမအကြိမ် ဆေးရုံ တက် စ က ဗြူရိုမဇင်းဆေးလုံး လေးလုံး သုံးကြိမ် တိုက် ပါ တယ် ။ ဓာတ်နှိပ်ကုသခြင်း လည်း ရှစ်ကြိမ် ပြုလုပ်ပါတယ် ။ ဆေးလည်း ထိုး ပေးပါတယ် ။ အံ့သြစရာ ကောင်းတာ က ဒီ လောက် ဆေးတွေ ပေးတာတောင် မတင်ဟန် ဟာ အလုပ် မပျက်ပါဘူး ။ အဆောင်သန့်ရှင်းရေး ကို အင်မတန် လုပ်ပါ တယ် ။ ပထမ အကြိမ် တုန်း က ကိုတင်မောင့် အစွဲအလမ်း ကို လုံးဝပျောက်အောင် မပြုလုပ်နိုင်ပေမဲ့ အနည်းငယ် သက်သာ လို့ ဆေးရုံ က ဆင်းစေခဲ့ပါတယ် ။
ဒုတိယ အကြိမ် ဆေးရုံ တက်ပြန်တော့ အရင်ကလို ပဲ စိတ်ငြိမ်ဆေး များများ ပေးပြီး ဓာတ်နှိပ်ကုသခြင်း ခြောက် ကြိမ် ပြုလုပ်ပါတယ် ။ အစွဲအလမ်း အနည်းငယ် သက်သာ ပြီး ဆေးရုံ မှ ဆင်းသွား ပြန်ပါတယ် ။
တတိယ အကြိမ် လည်း ထိုနည်းလည်းကောင်း ပါ ပဲ ။ ဆေးများများ နဲ့ သာ ကုသပြီး ဓာတ် မနှိပ်တော့ပါဘူး ။
ယခု စတုတ္ထအကြိမ် မှာတော့ စိတ်ငြိမ်ဆေး ပြောင်း လိုက်ပါတယ် ။ စတဲလဇင်း ၅ မီလီဂရမ် ကို တစ်နေ့ သုံးလုံး တိုက် ပါတယ် ။ ဓာတ် မနှိပ်ဘဲ စိတ်ဖြင့် ကုသခြင်း ( Psychotherapy ) အများဆုံး လုပ်ပါတယ် ။
ဘယ်လိုပဲ ကုကု အစွဲအလမ်း မပျောက်တဲ့ အတွက် ယခု ဆရာဝန်များ အစည်းအဝေး မှာ တင်ပြပြီး အကြံ ဉာဏ် တောင်း ရခြင်း ဖြစ်ပါတယ် ။
လူနာ မှာ စိတ္တဇမျိုးရိုးလည်း ရှိပါတယ် ။ လူနာ မှာ တခြား စိတ္တဇလက္ခဏာများ လုံးဝ မရှိပါ ။ လူနာ ရဲ့ ရောဂါ ကို မည်သို့မျှ မပယ်ဖျောက်နိုင်သော ယုံကြည်လွဲမှားမှု ၊ တစ်ဦးတစ်ယောက် ကို သာ စွဲလမ်းမှု စသည်များ ကိုအခြေခံပြီး ပရာရွိုင်ရား ( Paranoia ) ရောဂါ လို့ ကျွန်တော့် အနေ နဲ့ ထင်မြင်ပါတယ် ။ အကြံပေးကြပါခင် ဗျား ။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ။
ကျွန်တော် သည် မတင်ဟန် ၏ အကြောင်း ကို ပြည့် စုံစွာ တင်ပြလိုက်ပါသည် ။
ဆရာဝန်များ နှင့် သူနာပြုများ သည် ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေကြပြီး ကျွန်တော့် ကို မေးခွန်း အနည်းငယ် မေးသည် ။ ထို့နောက် လူနာ မတင်ဟန် ကို ခေါ်ယူ တွေ့ဆုံ ၍ မေးခွန်းများ မေးကြသည် ။
ဆရာဝန်ကြီး က စတင်၍ ...
“ ကဲ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ၊ ဘယ်လိုကြောင့် ဆေးရုံ တက်ရတာလဲ ပြောပြပါဦး ”
“ ကျွန်မ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ။ တင်မောင် နဲ့ လက်ထပ် ပေးမယ် ဆိုလို့ ဆေးရုံ လာ တက်တာပါ ”
“ တင်မောင် နဲ့ ခင်ဗျား နဲ့ ကြိုက်နေကြလို့လား ”
“ ကြိုက်နေရုံ မကပါဘူး ၊ ညား နေကြတာ ငါးနှစ် ရှိပါ ပြီ ။ အဲဒါ ဆရာ တို့ က လက်ထပ်ပေးပါ ”
“ ကျွန်တော်တို့ သိ ထားတာက တင်မောင့် မှာ မိန်းမ ရှိတယ် တဲ့ ။ သူ့ မှာ မိန်းမ နဲ့ ဆိုတော့ ခင်ဗျား နဲ့ ယူလို့ ဘယ် ဖြစ်မလဲ ”
“ တင်မောင့် မှာ မိန်းမ မရှိပါဘူး ။ ကျွန်မ ကို မညာပါ
“ တင်မောင် က လွဲရင် တခြား လူ ကို ယူမလား ”
“ မယူနိုင်ပါဘူး ။ တင်မောင့် ကို ပဲ ကြိုက်တယ် ။ သူ က လည်း ကျွန်မ ကို ကြိုက်တယ် ”
ဆရာဝန်ကြီး က ဆက် မမေးတော့ဘဲ တခြားဆရာဝန်များ က မေးခွန်း ထုတ်ကြသည် ။ မတင်ဟန် တွင် အခြား စိတ္တဇလက္ခဏာများ မရှိ ။ တင်မောင် နဲ့ လက်ထပ် ပေးရန် သာ နားပူတော့၏ ။
မတင်ဟန် ကို အဆောင် သို့ ပြန် လွှတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်တို့ အချင်းချင်း ဆွေးနွေးကြသည် ။ ရောဂါပိုင်း အနေ နှင့် အငြင်းပွားစရာ မလို ။ သို့သော် နောက်ပိုင်းတွင် မတင်ဟန် ၏ ရောဂါ ပြောင်းလဲသွားနိုင်ကြောင်း ၊ စကီဇိုဖရီးနီးယား ဝေဒနာ ဖြစ်သွားနိုင်ကြောင်း သဘောတူ ဆုံးဖြတ် လိုက်ကြသည် ။ ကုသရေး အနေ နှင့် ကား ယခု လက်ရှိ ဆေး အပြင် တခြား စိတ်ငြိမ်ဆေးများ ပါ များများ ပေးရန် ဆုံး ဖြတ်ကြသည် ။
ထို့နောက် ဆရာဝန်များ အစည်းအဝေး ပြီးဆုံးသွား၏ ။
••• ••• ••• •••
မတင်ဟန် ကို စိတ်ငြိမ်ဆေး တိုး ၍ တိုက် ရသည် ။ စိတ်ငြိမ်ဆေးများ က သာ မတင်ဟန် ၏ အစွဲအလမ်း ကို ပယ်ဖျက်နိုင်ပေမည် ။ ကျွန်တော့် လူနာ ဖြစ်၍လည်း ပျောက် ကင်းအောင် ကုသပေးရန် တာဝန်ရှိသည် ။ လူနာ တစ်ယောက် ရောဂါ ပျောက် လျှင် ကျွန်တော်တို့ ဆရာဝန်များ ဝမ်းသာကြ၏ ။ ပေါ့ပါး သွားကြ၏ ။ ကိုယ် ကုသနေသော လူနာ ရောဂါ မပျောက်လျှင် ဆရာဝန်များ ခေါင်း ရှုပ်ကြ၏ ။
ပျောက်ကင်းစေမည့် နည်းလမ်းများ ကို သာ ရှာကြံရ၏ ။ ဤသည် မှာ ဆရာဝန်များ ၏ ကျင့်ဝတ်ပင် ဖြစ်ချေသည် ။
ယခု လည်း မတင်ဟန် ၏ ရောဂါ ကို ပျောက်စေချင် နေပြီ ဖြစ်၍လည်း တစ်နေ့တွင် မတင်ဟန် ကို ခေါ်ပြီး အခြေ အနေကို မေး ရပြန်သည် ။
“ ကဲ မတင်ဟန် .. ကိုတင်မောင့် အစွဲအလမ်း ရှိသေး သလား ”
“ အစွဲအလမ်း မဟုတ်ပါဘူး ဆရာရယ် ။ တကယ် ဖြစ် နေတာပါ ။ တင်မောင် နဲ့ လက်ထပ်ပေးပါ ဆရာ နော် ။ တင်မောင့် ကို ခေါ် ပေးပါ ”
ခက်ချေပြီ ။ ဆေး တိုး ၍ တိုက် သည်မှာ ၁၀ ရက် ကျော် ပေပြီ ။ မတင်ဟန် ၏ စွဲလမ်း ယုံကြည်မှု က မပျောက်သေး ။
“ လက်လျှော့လိုက်ပါတော့ ဆရာ ရယ် ။ အရင် အခေါက်တွေ က ဆေးရုံ တက် တာလည်း မပျောက်ပါဘူး ၊ လက်လျှော့ ကြရတာပါပဲ ။ အခု ဆရာ့ လက်ထက် မှ ”
ဆရာမ ဝင် ပြောသော စကားကို ကျွန်တော် လက် မခံ နိုင်ချေ ။ ကျွန်တော့် ဇွဲ ကို မလျှော့ချင်ပေ ။ မတင်ဟန် ၏ ရောဂါ ကို ပျောက်အောင် ကုသရန် အခိုင်အမာ ဆုံးဖြတ် လိုက်သည် ။
“ ဆရာမ ရေ ... ယခု လက်ရှိ ဆေးတွေ ကို နှစ်ဆ တိုး ပြီး တိုက် ဗျာ ၊ ညညလည်း စိတ်ငြိမ်ဆေး စီကွင်း ထိုးပေး ၊ ဓာတ်နှိပ်ကုသ တဲ့ စာရင်း ထဲ မှာ လည်း သူ့ ကို ထည့် လိုက် ဗျာ ။ မတင်ဟန် ရောဂါ ကို ပျောက်အောင် ကျွန်တော် ကုမယ် ။ မတင်ဟန် အစွဲ နဲ့ ကျွန်တော့် ဇွဲ ကို စောင့်ကြည့်ပေါ့ဗျာ ”
◾ ဒေါက်တာအုန်းမောင်
📖 မိုးဝေမဂ္ဂဇင်း
၁၉၇၁ ခုနှစ် ၊ ဇွန်လ
www.facebook.com/aung.naingoo.3726613
.
No comments:
Post a Comment