❝ စက်ဝိုင်း ❞
“ ပဲပြုတ် တစ်ဆယ်သား လည်း တစ်ကျပ်ခွဲ ဖြစ် နေပြီနော် ”
“ ကြာပါပြီ အစ်မ ရယ် ”
“ ဟိုး အရင်တုန်းက ငါးမူး ရယ် ”
“ အရင်က ဈေး လာမပြောနဲ့ အစ်မရေ ၊ ကျွန်မတို့ ဝယ်ရတာကလည်း အရင်ဈေး မဟုတ်ဘူး ။ တစ်ပြည် ကို နှစ်ဆယ့်နှစ်ကျပ် ပေး ရတယ် ၊ ပြုတ် လိုက်ရင် နှစ်ပိဿာခွဲ ပဲ ရတာ ”
••• ••• ••• •••
“ အကောင်လိုက် လေးကျပ် ၊ အခြမ်း လေးကျပ်ခွဲ ”
“ ကြက်ဈေး ကလည်း ကြီး လိုက်တာ ဟယ် ၊ တစ်ပိဿာလေးဆယ် ၊ လေးဆယ့်ငါးကျပ် တဲ့ ၊ ငါ့ ယောက်ျား မဟာစာရေးဆရာကြီး ရဲ့ တစ်လလုံး ရတဲ့ လစာ က ကြက် ငါးပိဿာဖိုးလောက် ပဲ ရှိပါလား ဟဲ့ ”
“ ဒီလောက်မှ မရောင်းရင်လည်း မကိုက်ဘူး အစ်မ ရဲ့ ၊ ကျွန်မတို့ ယူ ရတာက သုံးဆယ့် ရှစ်ကျပ် ဈေး ”
••• ••• ••• •••
“ တစ်ဆယ်သား တစ်ကျပ်ခွဲ ညီမလေး ရေ ၊ အစိတ်သား ယူရင်တော့ သုံးကျပ်ခွဲ နဲ့ ယူ ၊ အင်းခရမ်းတွေ ကွဲ့ ၊ အသား များတယ် ၊ သိပ် ချိုတယ် ”
“ ခရမ်းချဉ်သီး ကလည်း ခုထိ မပေါဘူးနော် ။ ခါတိုင်း ဒီအချိန်ဆို ပေါ လှပြီ ”
“ ဪ .. အစ်မတို့ ယူရတာလည်း ခါတိုင်းလို မဟုတ်ဘူး ညီမ ရဲ့ ၊ အခု ဈေးက တစ် သေတ္တာ ကို တစ်ရာ့သုံးဆယ် ၊ ဒါတောင် မနည်း လုယက်ပြီး ယူရတာ ”
••• ••• ••• •••
“ အဒေါ်ရေ ဟောဒီမှာ ငရုတ်သီးစိမ်း တစ်ပုံ ယူလိုက်ပြီနော် ၊ ပိုက်ဆံ ကို ပစ်ပေးလိုက် မယ် ၊ ကန်တော့ ၊ ကန်တော့ ”
“ ငရုတ်သီးစိမ်း တစ်ပုံ ကို ငါးမူး ၊ တစ်မတ် မဟုတ်ဘူး ”
“ ဟောတော် ၊ ဒါလေး တစ်ပုံ ကို ငါးမူး ဟုတ်လား ”
“ ဟုတ်တယ် ၊ ငါးမူး ပဲ ၊ တစ်မတ်ဖိုး ရောင်းလို့ မကိုက်တော့ဘူး ။ ကုန်အဝင်ကကို နည်းနေလို့ ”
“ ဪ ... ”
••• ••• ••• •••
“ ဟင် ... ကြက်သွန် က အသစ် လည်း ဖြစ် ၊ သေး လည်း သေး ၊ ဒါတောင် ဆယ့်လေးကျပ် ဈေး ဟုတ်လား ”
“ ဟုတ်တယ် ။ ဟိုဘက်က နည်းနည်း ကြီးတာ ကတော့ ဆယ့်ခြောက်ကျပ် ”
“ စိတ်ညစ်လိုက်တာ ”
“ စိတ်မညစ်နဲ့ ဟယ် ။ ငါတို့ကလည်း ရောင်းရတာ စိတ်ညစ်တာပဲ ၊ ငါတို့ ဝယ်ရတာကို က ဈေး ကြီးနေတော့ ”
“ အင်း ”
••• ••• ••• •••
“ ဟယ် ... နင်ကလည်း လုပ်တော့မယ် ၊ တစ်ရာ ကို နှစ်ကျပ် လို့ ၊ ဟိုတစ်ခါ ငါ ဝယ်တုန်းက ငါးမူး ရယ် ”
“ ငါးမူး မရောင်းနိုင်တာ ကြာပါပြီ အန်တီ ရယ် ”
“ ငါ က ခြံထဲ ကျော်ဝင်တဲ့ ခွေး ကို ပစ်ချင်လို့သာ ဝယ်ရတာ ၊ နင့် လောက်စာလုံး ကလည်း ဈေး က တက်ပြီးရင်း တက်ရင်း ”
“ ဒါကတော့ သူများ နည်းတူပေါ့ ခင်ဗျာ ”
“ အံမာ ၊ ဘာ သူများ နည်းတူလဲ ၊ နင် က ရွှံ့ တစ်ပြည် ကို ဘယ်နှစ်ကျပ် နဲ့ ဝယ်နေရလို့ လဲ ၊ ကုန်တင်ကားတွေ အရောက်နည်းနေလို့ ပစ္စည်း မရှိလို့လား ၊ ကြက်သွန် လို ရွှံ့သစ် မပေါ်သေး လို့ ၊ ရွှံ့ဟောင်း က ဈေး ကြီးနေတာလား ၊ နင့် ရွှံ့ခင်း ကရော မိုး ဖျက်လို့ ပျက်သွားသလား ၊ နှင်းခါးရိုက် လို့ သေသွားသလား ”
“ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ ”
“ ကဲ .. ဒါဖြင့် နင့် ရွှံ့က ဘာကိစ္စ ဈေး တက်နေရတာလဲ ၊ ပြောစမ်းပါဦး ”
“ ရွှံ့ကတော့ ဈေး မတက်ပါဘူးဗျာ ၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ဆာရင် ရွှံ့ ကို ကိုက်စားလို့မှ မရတာ အန်တီရယ် ”
“ အဲ ... ”
◾ မစန္ဒာ ( ၁၉၈၇ )
📖 ၂၀ ရာစု မြန်မာဝတ္ထုတို
www.facebook.com/aung.naingoo.3726613
.
No comments:
Post a Comment