မှန် ထဲက လူ

 

     ❝  မှန်ထဲက လူ  ❞

တစ်ခါက ရန်ကုန်မြို့ရှိ စိန့်ပေါလ်ကျောင်းကြီး၏ထောင့်တွင် အရိပ်ခိုကာ မိုးကာဖျင်ကြီးတစ်ချပ်ကို ခင်းလျက် ၎င်းအပေါ်တွင် ရှေးဟောင်းမီးခွက် များ မှန်အိမ်များတင်၍ ရောင်းချသော  ̶က̶̶ု̶̶လ̶̶ာ̶̶း̶ ကြီးတစ်ယောက် ရှိခဲ့ဖူးလေ၏ ။

ထို ̶က̶̶ု̶̶လ̶̶ာ̶̶း̶ ကြီး၏အမည်မှာ ' အီဗရာဟမ် ' ဖြစ်သော်လည်း ကျွန်ုပ်တို့က ၎င်းအား ' အာလာဒင် ' ဟု ပင် ခေါ်ကြလေ၏ ။ ၎င်းအာလာဒင်၏ ဆိုင်တွင် ရှေးဟောင်း မီးခွက် များ ၊ မှန်အိမ်များသာမက ဓားဟောင်းများ ၊ ပုလင်းဟောင်းများ ၊ ကြွေပန်းကန်ဟောင်းများ ရှိလေ၏ ။

ကျွန်ုပ်သည် အားလပ်သောအချိန်များ၌ အာလာဒင် ၏ ဆိုင်သို့ သွား၍ ဟိုပစ္စည်းကိုင် ၊ ဒီပစ္စည်းကိုင်နှင့် အချိန်ဖြုန်းတတ်လေ၏ ။ ထို့ကြောင့် အာလာဒင် ဆိုသော ကုလားကြီးနှင့် ကျွန်ုပ်သည် ခင်မင်ရင်းနှီးနေပြီဖြစ်၏ ။ တစ်နေ့တွင် ကျွန်ုပ်သည် အာလာဒင် ၏ ဆိုင်သို့ ရောက်သွားပြီး ပစ္စည်းအဟောင်းများကို ကြည့်ရှုနေစဉ် သစ်သားပေါင်တပ် ရှေးဟောင်း ကြည့်မှန် တစ်ချပ်ကို တွေ့မိသဖြင့် ဆွဲယူ၍ ကြည့်မိလေ၏ ။

ထိုသို့ ကြည့်မိရာ ထိုကြည့်မှန်သည် ကတ္တရာသုတ်၍ အင်္ဂလိပ်သတင်းစာဟောင်း တစ်ရွက်ဖြင့် မှန်သားကို ကပ်၍ ပိတ်ထားကြောင်း တွေ့ရလေ၏ ။ ထိုသတင်းစာဟောင်းကို စေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်မိရာ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၂ဝ ခန့်က သတင်းစာဖြစ်ကြောင်း နေ့စွဲကို တွေ့ရလေတော့၏ ။

“ ဦးအီဗရာဟမ် ၊ ခင်ဗျားမှန်ကလည်း သတင်းစာစောင် စက္ကူကြီး ကပ်ပြီး ပိတ်ထားတော့ ဘယ်လိုလုပ် ကြည့်ရမှာတုံး ” ဟု ကျွန်ုပ်ကမေးရာ အလာဒင်က...

“ ဒွန်နယာကြီးမှာ အတော်ခက်ခဲတဲ့လူပဲ ၊ ဒီဆိုင်ဟာ မှန်ရောင်းတဲ့ဆိုင် မဟုတ်ဘူးလေ ၊ ရှေးဟောင်းပစ္စည်း ရောင်းတဲ့ ဆိုင်ပဲ ။ ဒီလိုပဲ သုံးမရ စွဲမရ အဟောင်းအစုတ်တွေ တွေ့ရမှာပေါ့ ။ အဲဒီ မှန်ရယ် ၊ ဟောဟို မှန်အိမ်ရယ် ၊ ဟောဒီ ဘူးသီးခြောက်ပုလင်းရယ်ဟာ ဒီဆိုင်ကိုတစ်ချိန်တည်း ရောက်လာတာ ။ လာပြီးရောင်းတဲ့လူက ' ကိုချိတ်ပန်း ' တဲ့ ။ ကျုပ်ကလည်း ခင်ဗျားပြောသလိုပဲမှန်ကြီး ကတ္တရာစေးသုတ်ပြီး သတင်းစာစက္ကူနဲ့ပိတ်ထားတာကို မကျေနပ်လို့ ပြောမိတော့ ကိုချိတ်ပန်းက ... “ အာလာဒင်ရေ ၊ စေတနာနဲ့ ပြောမယ်နော် ။ မှန်ကြီးကို ပိတ်တဲ့အတိုင်း ထားပါ ။ ဓာတ်ဆီတွေ ၊ ရေနံဆီတွေနဲ့ ဆေးကြောပြီး မဖွင့်လိုက်ပါနဲ့ ၊ ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ် ။ ဒီမှန်ကို ကြည့်ပြီး ရူးသွားတဲ့လူ သုံးယောက် ရှိပြီတဲ့ ” လို့ သူကပြောတယ် ။

“ ကျုပ်ကလည်း ဆက်ပြီး မမေးတော့ပါဘူး ၊ ဒါကြောင့် မှန်သားကို ကတ္တရာစေးပိတ်ပြီး သတင်းစာစောင် တစ်ရွက်ကပ်ပြီး ပိတ်ထားတဲ့ မှန်အကြောင်းကို ဒီထက်ပိုပြီး ဘာမျှ မပြောနိုင်ပါဘူးဗျာ ။ စိတ်ဝင်စားရင် ဝယ်သွား ၊ ဒါပဲ ပြောတတ်ပါတယ် ” ဟု ဆိုသဖြင့် ကျွန်ုပ်လည်း ထိုမှန်ကြီးကို ဝယ်ခဲ့လေ၏ ။

မှန်မှာ အလျားနှစ်ပေ ၊ အနံတစ်ပေခွဲရှိ၍ သစ်သားကျွန်းပေါင် တပ်ထားလေ၏ ။ သစ်သားပေါင်ကိုလည်း ရှေးဟောင်းအနောက်တိုင်း မှော်ဆရာများ အသုံးပြုလေ့ရှိသော ရူနေ ခေါ် သင်္ကေတတံဆိပ်များ ထွင်းထားသည်ကို တွေ့ရလေ၏ ။

၎င်း ရူနေး တံဆိပ်များကို လေ့လာနိုင်ရန်အတွက် ဖော်ပြလိုက်ပါသည် ။

🔳  🔳  🔳  🔳

အိမ်သို့ရောက်သောအခါ ကျွန်ုပ်သည် သတင်းစာစက္ကူများကို ကြိုးစား၍ ခွာပြီးလျှင် မှန်မျက်နှာပြင်ကို ရေနံဆီဖြင့် ပွတ်ကာ နှပ်ထားပြီး အချိန်အတော်ကြာမျှ ပွတ်တိုက်ရလေ၏ ။ သုံးရက်ခန့် ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်လိုက်သောအခါ ရှေးဟောင်းမှန်ကြီးသည် ကြည့်၍ ရသော အဆင့်သို့ ရောက်သွားလေတော့၏ ။ ကျွန်ုပ်သည် လွန်စွာမှ ကျေနပ်သွား၏ ။ ထို့ကြောင့် မှန်ကြီးကို နံရံတွင် ချိတ်လိုက်၏ ။

နောက်တစ်နေ့နံနက် အိပ်ရာမှထသောအခါ မျက်နှာသစ်ပြီးနောက် ခေါင်းဖြီးရန်အတွက် မှန်ကိုကြည့်လိုက်ရာ မှန်ကြီးသည် မျိုးကောင်း၍ လွန်စွာကြည်လင်သော မှန်ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရလေ၏ ။ ကျွန်ုပ်အခန်း၏ အရိပ်သည် မှန်ထဲတွင် ထင်ဟပ်နေ၏ ။ စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသော စာအုပ်များကိုလည်း မှန်ထဲတွင် အတိုင်းသား မြင်ရလေ၏ ။

မှန် နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်နံရံတွင် ချိတ်ထားသော ပန်းချီကားကိုလည်း မှန်ထဲတွင် တွေ့မြင်ရလေ၏ ။ ကျွန်ုပ်သည် မှန်ရှေ့တွင်ရပ်ပြီး မှန်တွင်းမှ ကျွန်ုပ်၏ ရုပ်ကို ကျွန်ုပ် ကြည့်လိုက်၏ ။ မှန်ထဲတွင် ကျွန်ုပ်၏ရုပ် ပေါ်နေ၏ ။ သို့ရာတွင် တစ်ခုထူးခြားသည်မှာ အပြင်မှ ကျွန်ုပ်သည် ခေါင်း မဖြီးရသေး ။ မှန်ထဲမှ ကျွန်ုပ်သည် ဆံပင်ကို ခေါင်းအလယ်မှ ခွဲ၍ အကျအန ဖြီးထားသည်ကို တွေ့ရ၏ ။ အပြင်မှ ကျွန်ုပ်သည် စွပ်ကျယ်အင်္ကျီသာ ဝတ်ထား၏ ။ မှန်အတွင်းမှ ကျွန်ုပ်သည် ရှပ်အင်္ကျီ ကုတ်အင်္ကျီတို့ ဝတ်ထား၏ ။ လည်ပင်းတွင်လည်း နက်ကတိုင်ခေါ် လှပသော လည်စည်းကလေးတစ်ခု စည်းထား၏ ။

ကျွန်ုပ်သည် တအံ့တဩဖြစ်သွားပြီးလျှင် ကျွန်ုပ်၏ နှုတ်ခမ်းမွေးကို ကျွန်ုပ်၏ လက်ဖြင့် စမ်းကိုင်မိ၏ ။ မှန်ထဲမှ ကျွန်ုပ်ကလည်း အပြင်က ကျွန်ုပ်အတိုင်းပင် နှုတ်ခမ်းမွေးကို လှမ်း၍ ကိုင်လိုက်၏ ။ ထို့နောက် မှန်ထဲမှ ကျွန်ုပ်က အပြင်က ကျွန်ုပ်ကို လှမ်း၍ စကားပြော၏ ။

“ ဘယ်လိုလဲ ကိုအောင်ထွန်း ၊ မအံ့ဩသင့်တာတွေ အံ့ဩနေပြီလား ။ အပြင်ကလူ နဲ့ မှန်ထဲကလူဟာ အမြဲတမ်း ဆန့်ကျက်ဘက်လေဗျာ ၊ အပြင်က ခင်ဗျားက ညာဘက်လက်ကို မြှောက်ရင် မှန်ထဲက ခင်ဗျားအရိပ်က ဘယ်ဘက်လက်ကို မြှောက်လိမ့်မယ်  ”

“ အပြင်က ခင်ဗျားက ဘယ်ဘက် မျက်လုံး နီနေရင် မှန်ထဲက ညာဘက် မျက်လုံး နီနေလိမ့်မယ် ။ ဘယ်တော့မျှ မတူဘူး ။ မှန်လည်း မမှန်ဘူး ။ ဒါပေမဲ့ ဒီပစ္စည်းကို မှန်လို့တော့ ခေါ်ရမယ်နော် ။ မမှန်လို့တော့ မခေါ်ရဘူး ။ အဲဒီလိုခေါ်ရင်တော့ ခင်ဗျားကို ရူးနေပြီလို့ လူတွေကပြောကြလိမ့်မယ်  ”

“ အခုလည်း အပြင်ကခင်ဗျားက စွပ်ကျယ်အင်္ကျီပဲ ဝတ်ထားတယ် ။ မှန်ထဲက ခင်ဗျားအရိပ်က ကုတ်အင်္ကျီဝတ်ထားတယ် ။ နက်ကတိုင်စည်းထားတယ်ဗျာ အဲဒါဆန်းသလား ။ အပြင်က ခင်ဗျားက ကိုအောင်ထွန်း ဆိုရင် အထဲက ခင်ဗျားဟာ ကိုထွန်းအောင် ပေါ့ဗျာ ။ နည်းနည်းလေး ဟိုဘက်ဒီဘက် ပြောင်းလိုက်ရင် ရပါတယ် ”

“ တစ်ခု ပြောဦးမယ် ၊ ဒီနေ့ ရုံးတက်ရင် ပိုက်ဆံအပို ထည့်သွား ၊ ရုံးက စာရေးတစ်ယောက်ရဲ့ ယောက္ခမကြီး သေလို့ အသုဘအလှူငွေ ကောက်လိမ့်မယ် ” ဟု ပြောလေ၏ ။

ကျွန်ုပ်သည် လွန်စွာ စိတ်ချောက်ချားသွား၏ ။ ရူးချင်သကဲ့သို့လည်း ဖြစ်သွား၏ ။ မှန်ကြီးကို ရိုက်ခွဲလိုက်ရမည်လား ၊ သို့မဟုတ် ကတ္တရာစေးသုတ်၍ သတင်းစာစက္ကူကပ်ကာ နဂိုအတိုင်း ပိတ်ပစ်လိုက်ရမလားဟု ကြံမိလေ၏ ။

ထိုအခါ အတွင်းမှ ကျွန်ုပ်က ... “ မကြံကောင်း မစည်ကောင်းတွေ မကြံပါနဲ့ ကိုအောင်ထွန်းရယ် ၊ ဒါကြီး ခွဲပစ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ။ ခင်ဗျားတို့ ပြောနေတဲ့ ဂမ္ဘီရဆိုတာ ဒါမျိုး မဟုတ်လား ။ ပြီးတော့ ကတ္တရာစေးသုတ်ပြီး ပိတ်လိုက်ရင်လည်း တစ်ဖက်သားကို ချုပ်နှောင်သလို ဖြစ်မှာပေါ့ ၊ ဘယ်ကောင်းမလဲ ၊ ဒီအတိုင်းထား  ”

“ အားတဲ့အခါ မှန်ကိုလာကြည့်ပြီး ကျုပ်နဲ့စကားပြော ၊ အနာဂတ်အကြောင်းလည်း ကျုပ်ပြောပြနိုင်တယ် ၊ အတိတ်အကြောင်းလည်း ကောင်းကောင်းပြောနိုင်တယ် ၊ အတိတ်က ရာဇဝင်သမိုင်းတွေအကြောင်း ၊ ခင်ဗျားသိချင်တာရှိရင် ကျုပ်ကိုမေး ၊ ကျုပ်ပြောပြမယ်  ”

“ ဥပမာဗျာ ၊ ကျန်စစ်သား ဘယ်နှစ်ခုနှစ်မှာ မွေးသလဲသိချင်တယ်ဆိုပါတော့ ၊ ( ၃၈၂ ) ခုနှစ်မှာ မွေးတယ် ။ ဘာနေ့သားလဲ သိချင်တယ် ဆိုပါတော့ ၊ အင်္ဂါသားဗျာ ။ အဲဒီတော့ မဟာဘုတ်မှာ အထွန်းဖွားပေါ့ ။ ပုဂံခေတ်မှာ အထွန်းဖွားမင်းဆက် ဘယ်နှစ်ပါးရှိသလဲ သိချင်တယ်လို့ မေးတယ်ဆိုပါတော့ ၊ ( ၁၂ ) ပါး ရှိတယ်ဗျာ ”

“ အဲဒီတော့ မှန်ကို ခွဲမပစ်ပါနဲ့ ၊ ကတ္တရာစေးလည်း သုတ်မပစ်ပါနဲ့ ၊ အားတဲ့အခါ မှန်လာကြည့်ပြီး ကျုပ်နဲ့စကားပြောပါ ။ ကျုပ်ကလည်း တခြားလူမဟုတ်ဘူးလေ ၊ ခင်ဗျားပဲ မဟုတ်လား ။ ခင်ဗျားတို့ အပြင်လောကမှာက ငါ န ဲ့သူတစ်ပါး ဆိုတဲ့ မျဉ်းကြောင်းဟာ အတော့်ကို ခြားနားတယ် ။ ကျုပ်တို့ မှန်လောကမှာတော့ ငါ နဲ့ သူတစ်ပါး ဟာ တစ်ထပ်တည်းလောက်နီးနီး ဖြစ်နေတယ် ။ သူတစ်ပါး ဆိုတာလည်း ငါပဲ ၊ ငါ ဆိုတာလည်း သူတစ်ပါး ပဲ ” ဟု မှန်ထဲက ကျွန်ုပ်က အပြင်က ကျွန်ုပ်အား ပြောလေ၏ ။

ကျွန်ုပ်သည် ရုံးသို့ ထွက်လာခဲ့၏ ။ ရုံးသို့ ရောက်သောအခါရုံးမှ စံမတူ ဆိုသော စာရေးတစ်ဦး၏ ယောက္ခမ သေဆုံးသဖြင့် အသုဘအလှူငွေ ကောက်ခံနေသည်ကို တွေ့ရလေ၏ ။ ထို့ကြောင် ကျွန်ုပ်၏ စိတ်၌ “ မှန်ထဲက လူပြောတာ မှန်သားပဲ ” ဟု တွေးထင်မိလေ၏ ။ အိမ်ရောက်သောအခါ မှန်ကို သွားကြည့်၍ ခေါင်းဖြီးပြန်၏ ။ မှန်တွင်းမှ လူ ပေါ်လာပြန်၏ ။ ထိုအခါ ကျွန်ုပ်ကစ၍ ...

“ ခင်ဗျားပြောတာ မှန်တယ်ဗျ ၊ ရုံးလည်း ရောက်ရော စာရေးတစ်ယောက်ရဲ့ ယောက္ခမ ဆုံးလို့ အလှူငွေတွေ ထည့်ရတယ်ဗျ ” ဟု ပြောလိုက်လျှင် မှန်တွင်းမှလူသည် ဟက်ဟက်ပက်ပက် လှောင်ရယ် ရယ်ပြန်၏ ။

“ ကိုအောင်ထွန်းကလည်း လုပ်ပြီဗျာ ၊ ကျားကိုက်ပါတယ်ဆိုမှ အပေါက်ကလေးနဲ့လား လုပ်နေပြန်ပြီ ၊ မှန်ပါတယ်ဗျ ၊ ခင်ဗျားကို ထပ်ပြီး ပြောလိုက်ဦးမယ် ။ ရှေ့လထဲမှာ အမေရိကန်သမ္မတ ကနေဒီ လုပ်ကြံခံရမယ်ဗျ ။ ကနေဒီ လုပ်ကြံခံရတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ သမ္မတ လင်ကွန်း လုပ်ကြံခံရတဲ့ အဖြစ်အပျက်က ပြောင်းပြန်ဗျ ။ သမ္မတ လင်ကွန်းကို လုပ်ကြံတဲ့လူက ပြဇာတ်ရုံထဲကို ဝင်ပြီး လုပ်ကြံတာဗျာ ပြီးမှ ဂိုဒေါင်ထဲမှာ ဝင်ပြီးပုန်းတာ  ”

“ ကနေဒီကို လုပ်ကြံတဲ့လူက ဂိုဒေါင်ထဲကထွက်ပြီး လုပ်ကြံတာ ပြီးမှ ပြဇာတ်ရုံထဲဝင်ပြီး ပုန်းတာဗျ ။ ဒါတွေကလည်း အဆန်းတော့မဟုတ်ပါဘူးဗျာ ။ အဖြစ်အပျက်တွေဟာ လူတွေလိုပဲ ဆင်တူယိုးမှား ပြန်ပြီး ဝင်စားတတ်တယ်ဗျ  ”

“ သန်ဘက်ခါကျရင် ခင်ဗျားတို့ ရပ်ကွက် မီးလောင်လိမ့်မယ် ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ( ၃ဝ ) က ဒီရပ်ကွက်ဟာ တစ်ခါ လောင်ပြီးပြီလေဗျာ ။ အရပ်လူကြီးအိမ်က ထဘီစုတ်တောင် မကျန်အောင် ပါသွားလိမ့်မယ် ။ အရင်တစ်ခါတုန်းက စိတ်မနှံ့တဲ့ မိန်းမကြောင့် ၊ အရူးကြောင့် လောင်တာဗျ ။ ဒီတစ်ခါ လောင်မှာကတော့ ကလေးကြောင့်ဗျ ။ ကလေး နဲ့ အရူးက ဘာကွာလို့လဲဗျာ ။ နောက်တစ်ခါ လောင်ရင် သဘင်သည်ကြောင့်များ လောင်မလား မသိဘူး ” ဟု မှန်တွင်းမှ လူက ပြောလေ၏ ။

ကျွန်ုပ်လည်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက်လာပြီး လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း သန်ဘက်ခါတွင် ဤရပ်ကွက် မီးလောင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ၊ လောင်မည်မှာလည်း ကလေးကြောင့် လောင်မည်ဖြစ်ကြောင်း အတည်ပေါက်နှင့် ပြောလေတော့၏ ။

ထိုရက်သို့ ရောက်သော အခါ၌ ဘတ်စ်ကားထောင်သောအိမ်မှ ကလေးတစ်ဦးက မီးခွက်ဖြင့်ဆော့ရာ မီးစတင် လောင်ကျွမ်းလေတော့၏ ။ ရပ်ကွက်လူကြီးအိမ် ပါသွား၏ ။ ထိုလူကြီးသည် ကျွန်ုပ်က ကြိုသိနေသည် ။ ကျွန်ုပ်၏ အကြံအစည် ပါနိုင်သည်ဟုဆိုကာ မီးသတ်အရာရှိများကို တိုင်တန်း၍ အမှုဖွင့်သဖြင့် ကျွန်ုပ်မှာ အတော်ပင် ရှင်းယူရလေ၏ ။

အေးအေးဆေးဆေး ဖြစ်သွားသောအခါ၌ ရပ်ကွက်လူကြီးကို ကျွန်ုပ်က လူရှင်းသော နေရာသို့ ခေါ်သွားပြီးလျှင် ထူးဆန်းသော ကျွန်ုပ်၏ မှန်အကြောင်း ပြောပြရာ ရပ်ကွက်လူကြီးက ' မယုံဘူး ' ဟု ဆိုလေ၏ ။

ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်လည်း မှန်ကို ဖြုတ်၍ ရပ်ကွက်လူကြီးအား အိမ်တွင် နှစ်လခန့် ချိတ်ထားရန် ငှားလိုက်လေတော့၏ ။ ရပ်ကွက်လူကြီးသည် မှန်ရပြီး နောက်တစ်နေ့တွင် အိမ်တွင်းမှ အော်ဟစ်ခုန်ပေါက်၍ ပြေးထွက်လာ၏ ။ ပါးစပ်ကလည်း ...

“  မှန်ထဲက လူက ကျုပ် မဟုတ်ဘူးဗျို့ ၊ တခြားတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ် ၊ လုပ်ကြပါဦးဗျို့ ” ဟု အော်ဟစ်နေလေ၏ ။

အကျိုးအကြောင်းကို မေးရာ ထိုလူကြီးသည် ကျွန်ုပ်ငှားလိုက်သောမှန်ကို ကြည့်သည်ဟု ဆို၏ ။ အပြင်မှ သူသည် စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ကို ဝတ်ထား၏ ။ မှန်တွင် အရိပ်ထင်နေသောသူသည် ဇာတ်မင်းသားကဲ့သို့ ထိုင်မသိမ်း အင်္ကျီ ကို ဝတ်ထား၏ ။ မှန်တွင်းမှ လူက အပြင်ကရပ်ကွက်လူကြီးအား ...

“ ခင်ဗျားက မှန်အပြင်က ကိုသောင်းဌေး ၊ ကျုပ်က မှန်ထဲက ကိုဌေးသောင်း  ” လို့ ပြောတယ် ဟု ရပ်ကွက်လူကြီးက ရှင်းပြလေ၏ ။ ထို့ကြောင့် အနီးအပါးမှ လူများက ရပ်ကွက်လူကြီးကို ချုပ်ကာ စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံသို့ ပို့လိုက်လေတော့၏ ။

ထိုရပ်ကွက်လူကြီး၏ မိန်းမသည် ထိုမှန်ရောက်ပြီးမှ သူ၏ယောက်ျား ရူးသွပ်သွားသည်ဟု သံသယဖြစ်ကာ ထိုမှန်ကို ပေးလိုက်သော ကျွန်ုပ်အား လာရောက် ဆဲဆို ကြိမ်းမောင်းလေ၏ ။ ထို့နောက် မှန်ကို ဖြုတ်ကာ ဆွမ်းခံဘုန်းကြီးအား လှူလိုက်လေတော့၏ ။

များမကြာမီ ထိုဘုန်းကြီးလည်း စိတ်ကယောက်ယက်ဖြစ်ကာ လူထွက်သွားသည်ဟု ကြားသိရလေ၏ ။

ဆရာတော်သည် ထိုမှန်ကိုကြည့်၍ ရပ်ကွက်လူကြီးလည်း ရူးသည် ၊ သူ့ကျောင်းမှ ဦးပဉ္စင်း တစ်ပါးလည်း စိတ်နောက်သွားသည်ဟု သံသယဖြစ်ကာ ထိုမှန်ကို အလယ်တွင်ချကာ ဘုန်းကြီးများက ဝန်းရံပြီးလျှင် ပရိတ်တော်များ ရွတ်ဖတ်ခဲ့လေ၏ ။

ထိုသို့ ပြုလုပ်ပြီးမှ ကျောင်းသို့ မကြာခဏလာလေ့ရှိသော အပျိုကြီးအား စွန့်လိုက်လေတော့၏ ။ ၎င်းအပျိုကြီး သည် မှန်ရပြီး နောက် ထူးထူးခြားခြားကြီး နုပျိုလာသည်ဟု ဆို၏ ။ အသက် ၅ဝ အရွယ်မှ သူ၏ တူမ အသက် ၃ဝ အရွယ်နှင့် ရွယ်တူကဲ့သို့ နုပျိုသွားသည်ဆို၏ ။

ထို့နောက် အတန်ကြာသောအခါ သူ၏ တူမထက်ပင် နုပျိုသွားသည်ဟု ဆို၏ ။ ထိုအပျိုကြီးသည် မှန်ထဲမှ အပျိုကြီး၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း စားသောက် နေထိုင်ခဲ့သဖြင့် ဤသို့ဖြစ်သည်ဟု ဆို၏ ။ ထိုအပျိုကြီး စားသောက်ခဲ့သော အစားအသောက် များကို တစ်ဆင့်စကားဖြင့် လေ့လာကြည့်ရာ အများစုမှာ ပဲပင်ပေါက် များသာ ဖြစ်သည်ဟု ဆို၏ ။

ထိုအပျိုကြီးသည် ထိုထူးဆန်းသော မှန်ကြီးအား နေပြည်တော် ပျဉ်းမနားတွင် နေသော သူ၏ အစ်မထံသို့ ပို့လိုက်ရာ သူ၏ အစ်မသည် ထိုမှန်ကြီး ရပြီးနောက် တစ်နေ့တွင် သွက်သွက်ခါအောင် ရူးသွားသဖြင့် မှန်ကြီးကို တခြားလူများ မကြည့်နိုင်အောင် ကတ္တရာစေး သုတ်၍ သတင်းစာစက္ကူဟောင်းများ ကပ်ကာ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းများ ရောင်းသော ' အီဗရာဟမ် ' ဆိုသော̶က̶̶ု̶̶လ̶̶ာ̶̶း̶  အား ရောင်းပစ်လိုက်လေတော့သတည်း ။

◾ မင်းသိင်္ခ

📖  မင်းနန်သူ နှင့် ဂမ္ဘီရလောက ဝတ္ထုတိုများ

koaungnaingoo.blogspot.com

.