ကျတ်တွင်း

 

   ❝  ကျတ်တွင်း  ❞

မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ မျက်လုံးကို ပြူးကျယ်သွားစေတယ် ။ ဒီလူရဲ့ အပြောတွေအောက် မှာ ခံစားရခက်တဲ့ တစ်ဆို့ဆို့ အလုံးကြီးက ကျွန်မရင်ဝကို တိုးဝင်လာတယ် ။ အသက်ရှူတွေ မြန်လာပြီး ကျွန်မရဲ့ လက်တွေက တဆတ်ဆတ် တုန်လာတယ် ။ ကျွန်မ တစ်ခုခုတော့ ပြန်ပြောရလိမ့်မယ် ။ စဉ်းစားစမ်း ၊ စဉ်းစားစမ်း ။ ဒီလူ့ကို ကျွန်မ ဘာပြန်ပြောရပါလိမ့် ။

°°°°°°  °°°°  °°°°°°

“ ချစ် ... ပိုးတန်းထဲက အိမ်လေး မဆိုးဘူးနော် ။ အဲဒီမှာပဲ နေကြစို့လား ”

မုန့်ဟင်းခါးသောက်ရင်း ပြောနေတဲ့ မောင့်ရဲ့ အပြောကို ကျွန်မ ခေါင်းမခါမိသလို ခေါင်းလည်း မညိတ်မိသေးဘူး ။

ပိတ်ရက်လေးရတုန်း စစ်ကိုင်းမြို့ထဲမှာ အိမ်ငှားဖို့ အိမ်လိုက်ရှာနေရတာ တစ်နေကုန်တော့မယ် ။ စိတ်တိုင်းကျတဲ့အိမ် တွေ့တော့လည်း ခေါ်တဲ့ဈေး တစ်လစာက ကျွန်မ တစ်လစာ မကဘူး ။ ဈေးနည်းတဲ့ အိမ်ကျတော့လည်း ရေ ၊ မီး ၊ အိမ်သာ အဆင်မပြေတာမို့ ကျွန်မနဲ့ မောင်က မကြိုက်ကြပြန်ဘူး ။ အိမ်ငှားဖို့ လိုက်ရှာရင်း အမောဆို့ ၊ ဗိုက်ဆာတာနဲ့ သုဓမ္မာလမ်းက မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်မှာ မုန့်ဟင်းခါး စားရင်း မောင်နဲ့ ကျွန်မ တိုင်ပင်နေကြတာ ။

“ ကြိုက်တော့ ကြိုက်ပါတယ် မောင်ရယ် ။ ဒါပေမဲ့ ဘေးပတ်လည်က အိမ်ငှားတွေနဲ့ အဆင်ပြေပါ့မလား ။ နောက် ဈေးကလည်း ...”

သံပရာရည်ကို မုန့်ဟင်းခါးထဲညှစ်ရင်း ကျွန်မရဲ့ ဝန်ထမ်းဘဝကို ခပ်ချဉ်ချဉ် တွေးနေမိတယ် ။ ကျွန်မက နယ်ဆေးရုံကနေ စစ်ကိုင်းမြို့ ၊ ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးကို သိပ် မကြာခင်ကမှ ပြောင်းခဲ့ရတဲ့ သူနာပြု ဆရာမတစ်ယောက်ပါ ။ ဆေးရုံမှာ ဝန်ထမ်းအိမ်ရာ သွားလျှောက်တော့ အိမ် ထောင်သည် လိုင်းခန်းအလွတ် မရှိသေးတာမို့ မပေးနိုင်သေးဘူး ပြောတယ် ။ အခန်းတစ် ခန်းထဲမှာ အိမ်ထောင်သည် နှစ်စု အတူနေဖို့ပြောလို့ အခန်းကို သွားကြည့်မိပါတယ် ၊ အမယ်လေးလေး ဆယ့်နှစ်ပေပတ်လည် အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ အိမ်ထောင်သည် နှစ်စု နေရမယ်ဆိုတာသိတော့ ပထမ နေနေတဲ့ အစ်မကိုလည်း အားနာရ ၊ သူ့ပစ္စည်းတွေနဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့တင် အခန်းက ပြည့်ရုံမက ထွက်နေတာ ။ ကျွန်မတို့ လင်မယားက ဘယ်လိုလုပ် ဝင်နေလို့ အဆင်ပြေပါ့ မလဲ ။ ဒါနဲ့ပဲ မရှိမဲ့ ရှိမဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ မြို့ထဲမှာ အိမ်ငှားနေဖို့ စီစဉ်လိုက်ရတာ ။

“ ပြေမှာပါ ချစ်ရဲ့ ။ မောင် အလုပ်သွားရတဲ့ ညတွေမှာ ဘေးအိမ်က လူတွေရှိတော့ မောင် နောက်ဆံမတင်းရတော့ဘူးပေါ့ကွာ ”

မောင်က ကားသမားဆိုတော့ အော်ဒါရရင် မကြာခဏ ခရီးထွက်နေရတတ်တယ် ။ ဝန်းအကျယ်ကြီးထဲမှာ ဝါးထရံ ၊ သွပ်မိုးထားတဲ့ သုံးပင် အငှားအိမ်လေးတွေကို မောင်က သဘောကျနေပုံပဲ ။ အိမ်သာ ၊ ရေချိုးခန်း သီးသန့် ဆောက်ပေးထားတာမို့ ကျွန်မလည်း သဘောကျပါတယ် ။ ဝန်းအကျယ်ကြီးထဲမှာ အိမ်ငှား ငါးအိမ်ကို ဆောက်ထားပြီး အိမ်ရှင်တွေက ဘေးကပ်လျက်ခြံမှာ သီးသန့် နေကြတာမို့ အိမ်ရှင်နဲ့အတူ တွဲမနေရတာကိုလည်း ကျွန်မ သဘောကျပါတယ် ။ သဘောမကျတာက တစ်လ တစ်လ ကျွန်မလစာနီးပါး ပေးရမယ့် အိမ်ငှားခကိုပါ ။

“ ဈေးကတော့ မကြည့်တော့နဲ့ ချစ်ရေ ။ ဒီတစ်မြို့လုံး ပတ်ရှာပြီးပြီလေ ”

“ အင်းပါ မောင်ရဲ့  ၊ ဒါပေမဲ့ ဘေးအိမ်က အိမ်ငှားတွေမှာ အမူးသမားပါမှာ ချစ်ကြောက်တယ် ။ အမူးသမားဆို ကြည့်လို့ကို မရဘူး ”

“ ချစ်ကလည်း သူများ မကောင်းလည်း ကိုယ်ကောင်းဖို့ပဲ လိုတာပါ ။ အဲဒီမှာပဲ ငှားလိုက်ရအောင်နော် ။ ကဲ ပိုက်ဆံ စရန်သွားချေထားရအောင် ”

မောင်က ပိုက်ဆံရှင်းဖို့ စားပွဲထိုးကို ခေါ်တယ် ။

“ အင်းပါ ။ ဆေးရုံက လိုင်းခန်းလွတ်ရင် ဆေးရုံကို ပြောင်းရအောင်နော် ”

“ ကမ္ဘာလဆန်း တစ်ရက်နေ့လား ... ဟားဟား ”

ရယ်နေတဲ့ မောင့်ကို မျက်စောင်းထိုးမိ တယ်  ။ လိုင်းခန်း မရနိုင်သေးတာ သိလျက်နဲ့ ဆေးရုံကပေးမယ့် အဆောင်ကို မျှော်ရင်း တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ဘေးအိမ်က အိမ်ငှားတွေနဲ့ အဆင်ပြေအောင် ပေါင်းသင်းရမယ်လို့ ကျွန်မ တွေးမိတယ် ။ မောင် မရှိတဲ့အချိန် အရေးရယ် အကြောင်းရယ်ဆိုရင် ဘေးအိမ်က လူတွေကိုပဲ အားကိုးရမှာ ။

°°°°°°  °°°°°°  °°°°°°

ကျွန်မတို့ ငှားနေတဲ့ ဝန်းထဲမှာ အိမ်ငှား ငါးလုံးရှိပေမဲ့ လက်ရှိနေတာဆိုလို့ ကျွန်မတို့ အိမ်ရယ် ၊ ဘေးအိမ်က အိမ်ရယ်မှာသာ လူငှားတွေ တွေ့ရတယ် ။ ခြေရင်းအိမ်က အိမ်ငှားတွေက တစ်ခါတလေသာ လာနေတယ်လို့ အိမ်ပိုင်ရှင်က ပြောတယ် ။

“ သူများမယားတွေများ ကြင်နာလိုက်တာဗျာ ”

ဆေးရုံ ဂျူတီသွားဖို့ အပြေးအလွှားလုပ်နေတဲ့ ကျွန်မအတွက် မောင်က ကော်ဖီဖျော်ပေးရင်း ဘေးအိမ်ကို မျက်စပစ်ပြတယ် ။ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက တကယ့်ကို ရိုမန့်တစ်ဆန်ဆန်ပဲ ။ မိန်းမဖြစ်သူက သူ့အမျိုးသားကို ထမင်းခွံ့ကျွေးနေတာ ။ ဆံပင်နီနီနဲ့ ခေတ်ဆန်ဆန် ဝတ်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ အမျိုးသားက ကလေးလေးလို ထိုင်ပြီး ထမင်းစားနေတယ် ။

“ တော့်ကို အစကတည်းက ပြောပြီးသားနော် ၊ အနွံတာ ခံနိုင်မှ လက်ထပ်ပါလို့ ”

စကားပြောရင်း သနပ်ခါးသွေးကာ သနပ်ခါးလိမ်းရတယ် ။ သနပ်ခါး လိမ်းပြီးတာနဲ့ ရင်ရှားထားတဲ့ ထဘီကို ချွတ် အဝတ်အစားလဲရတယ် ။

“ ဟုတ်ပါပြီ မိန်းမရာ ။ ချစ် ကြိုက်တဲ့ ကော်ဖီလေးဖျော်ထားပါတယ်ခင်ဗျ ”

မောင်နဲ့ ကျွန်မ တိုင်ပင် မထားပါဘဲ ဘေးအိမ်ကို ကြည့်မိကြပြန်တယ် ။ မိန်းမလုပ်သူက သူ့ယောက်ျားရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို တစ်ရှူးစလေးနဲ့ သုတ်ပေးနေတယ် ။ ယောက်ျားလုပ်သူက သူ့မိန်းမ လည်ပင်းကို နမ်းလိုက်တယ် ။ လက်ကနာရီကို ကြည့်မိတော့ ခုနစ်နာရီ အတိ ။

“ အမယ်လေး ၊ ခုနစ်နာရီတောင် ထိုးနေပြီ ။ နောက်ကျလို့ မာမီသောင်းက ဆူတော့မှာပဲ ”

စားပွဲပေါ် မောင် ဖျော်ပြီးချထားတဲ့ ကော်ဖီကို အနံ့တောင် မခံနိုင်တော့ဘဲ အမြန်မော့ရင်း ပဲကိတ်နှစ်လုံး အမြန်စားရတယ် ။ လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေယူပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာတဲ့အချိန် မောင်က ဆိုင်ကယ်ပေါ်ခွလို့ အသင့်အနေအထားနဲ့ စောင့် နေတယ် ။ ဟိုဘက်အိမ်က စုံတွဲလည်း ဆိုင်ကယ်တစ်စီး အတူစီးပြီး ထွက်လာတာကို တွေ့ရတယ် ။ မိန်းမဖြစ်သူက သူ့အမျိုးသားရဲ့ ခါးကို လက်တစ်ဖက်ကဖက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက် မှာ ခြင်းတောင်းလေးကို ကိုင်ထားတယ် ။

“ အသစ်ပြောင်းလာတဲ့ အိမ်ငှားတွေလား ၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ရှင့်”

အနားရောက်ရောက်လာချင်း နှုတ်ဆက်လိုက်တဲ့ စကားသံကြောင့် မောင် နဲ့ ကျွန်မ မျက်လုံးအဝိုင်းသားကြည့် မိကြတယ် ။ လင် နဲ့ မယားလို့ ထင်ထားတဲ့ အတွဲက လင် နဲ့ လင် ဖြစ်နေတယ် ။ ဆိုင်ကယ်အရှေ့က ကောင်လေးက အသားဖွေးဖွေး ၊ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ၊ နှာတံပေါ်ပေါ်နဲ့ တကယ့်ကို သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ။ ကျွန်မတို့ကို နှုတ်ဆက်စကားဆိုသူ က ဆိုင်ကယ်အနောက် ကနေ လိုက်လာတဲ့လူ ။ နှုတ်ခမ်းနီတွေကို ရဲနေအောင် ဆိုးထားပြီး ကြိုးတစ်ချောင်းအင်္ကျီ ၊ ဘောင်းဘီဖင်ကျပ် ဝတ်ထားတဲ့ လူ ။ မျက်နှာက ဝက်ခြံတွေ ကို မိတ်ကပ်ဖို့ထားပေမဲ့ သူ့ရဲ့ ရုပ်ရည်က ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ကို ရှိမနေခဲ့ဘူး ။

“ ဟုတ်ကဲ့ဗျ ၊ အိမ်ငှားအသစ်တွေပါ ။ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ”

မောင်က ဆိုင်ကယ်အရှိန်ကို လျှော့ပြီး ရပ်ကာ နှုတ်ဆက်တယ် ။ ကျွန်မကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြုံးပြရင်း အသိအမှတ်ပြုလိုက်တယ် ။

“ ကျွန်မက ရွှေရွှေပါ ၊ သူ က ကျွန်မအမျိုးသား ကိုအောင် ။ အသစ်ပြောင်းလာတဲ့ သူနာပြုလင်မယား ထင်တယ် ”

“ ဟုတ်တယ်ဗျ ”

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ နှစ်လိုဖွယ်အပြုံးနဲ့ ဖော်ရွှေမှုကို တွေ့ရတယ် ။

“ အခု အလှူတစ်ခုကို မိတ်ကပ်သွား လိမ်းပေးရမှာမို့ နောက်ကျနေလို့ပါ ၊ ညနေမှ အေးဆေး လာလည်မယ်နော့ ”

“ ခွင့်ပြုပါဦးဗျ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ဗျ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

" အဲကွာ  ။ ငါက တကယ့်မိန်းမနဲ့ ယောက်ျားအတွဲ ထင်နေတာ ”

ရွှေရွှေတို့အတွဲ မြင်ကွင်းထဲက ထွက်သွားတော့ မောင်က အံ့ဩစွာပြောတယ် ။ မောင် နဲ့ ကျွန်မ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်ပြီး ပြုံးမိကြတယ် ။

•••••  •••••••  ••••••

မနက်အစောကြီး ရှိသေးတယ် ။ စစ်ကိုင်းဆေးရုံကြီးရဲ့ ပြင်ပလူနာဌာနမှာ လူနာတွေက စုပြုံနေတယ် ။ လက်ထဲက ခြင်းတောင်းကို အခန်းထဲထားပြီး တာဝန်ကျရာ နေရာမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး Duty Over ယူရတယ် ။

“ မောနီး ဆရာ ”

“ မောနီး အစ်မ ”

“ မောနီး ညီမ ”

ထုံးစံအတိုင်း တာဝန်ကျဆရာနဲ့ ဆရာမကို နှုတ်ဆက်စကား ဆိုရတယ် ။

“ ဘာအိုဗာ ပေးစရာရှိလဲ အစ်မ ”

“ မနက်ကတည်းက မီးပျက်နေတာ ညီမရေ ။ မီးလာချိန် စာအုပ်ထဲ ရေးဦးနော် ။ မရေးရင် ဒဏ်ငွေပေးရမယ် ။ နောက်  Rabies Vaccine ( ခွေးရူးပြန် ကာကွယ်ဆေး ) ပြတ်နေတယ် ။ မာမီလာရင် ထုတ်ခိုင်းဦး ။ နောက် ထိုးဆေးစာရင်း ၊ သောက်ဆေးစာရင်းတွေ လုပ်ရဦးမယ် ”

ကျွန်မတို့ သူနာပြု ဆရာမတွေလည်း စာရင်းကိုင်သင်တန်း မတက်ခဲ့ရဘဲ ဆေးစာရင်း ၊ မီးစာရင်း ၊ ဘာစာရင်း ၊ ညာစာရင်းတွေ မှတ်ရလွန်းလို့ စာရင်းကိုင် ကျွမ်းကျင်သူတွေကို ဖြစ်လို့ ။ ဆေးထိုးပေးရမှာလား ၊ စာရင်းပဲ တွက်ပေးရမှာလားတောင် ဝေခွဲရခက်နေပြီ ။

“ ဆရာ လူနာ ထပ်ခေါ်ပေးရမလား ”

ခုတင်ပေါ်က ခေါင်းကွဲလူနာကို ချုပ်ပေးပြီး ဆေးမှတ်တမ်းရေးနေတဲ့ ဆရာ့ကို မေးတော့ ဆရာက ခေါင်းညိတ်ပြသည် ။

“ ဒေါ်ပုမ ”

လူနာစာအုပ်ပုံ တစ်ထပ်ကြီးထဲက အပေါ်ဆုံးစာအုပ်က နာမည် ကို ခေါ်တော့ အသက် သုံးဆယ် အရွယ်အမျိုးသမီးက မျက်ကွင်းတစ်ဖက်ကို အုပ်ပြီး တဟီးဟီး နဲ့ ငိုယိုပြီး ဝင်လာတယ် ။ တာဝန်ကျဆရာဝန်က မေးမြန်းတော့ သူ့ရဲ့ ယောက်ျားက မူးပြီး ထိုးတယ်လို့ သိရတယ် ။ ရဲစခန်းသွားတိုင်တော့ ဆေးစာယူဖို့ ဆေးရုံကို လွှတ်လိုက်တာလို့ သိရတယ် ။ အဲဒီလို မူးရူးပြီး ရမ်းကားတဲ့ အရက်သမားတွေကို ကျွန်မမုန်းလိုက်တာ ။ သူများ သားသမီးကို ယူတုန်းက ယူထားပြီး တိရစ္ဆာန် မသောက်တဲ့ အရည်တွေသောက်ပြီး ရမ်းကားနေကြတာ ။

“ ဆရာမရေ ၊ ရဲစခန်း ဖုန်းဆက်ခေါ်ပေးဦး ။ ရဲစခန်းက လွှတ်တယ်ပြောပြီး ရဲလည်း ပါမလာဘူး ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ”

ငိုနေတဲ့ ဒေါ်ပုမ မျက်ကွင်းတစ်ဖက်က ပန်ဒါဝက်ဝံ မျက်လုံးလို ညိုမည်းလို့ ။ ကျွန်မလည်း ဝမ်းသာအားရနဲ့ ရဲစခန်းကို ဖုန်းဆက်ပေးလိုက်တယ် ။

“ ဟယ်လို ၊ မြို့မရဲစခန်းကပါလား ၊ စစ်ကိုင်းဆေးရုံကြီးက ဆက်တာပါ ။ PC ( မှုခင်း ) လူနာ ရောက်နေလို့ ”

မှု ခင်းလူနာတွေ လာရင် ရဲစခန်းကို ဖုန်းဆက်ပေးရတယ် ။ တာဝန်ကျ ရဲအရာရှိက ဆေးစာ စာရွက်ကို တာဝန်ကျဆရာဝန်ဆီ လာပေးကာ ဆေးစာရေးခိုင်းရတယ် ။ နောက်တော့ တရားရုံးမှာ ဆရာဝန်က ဒဏ်ရာ အတိမ်အနက် ၊ သာမန်ဒဏ်ရာ ၊ ပြင်းထန်ဒဏ်ရာကို ထွက်ဆိုပေးရတယ် ။ ဒီခေတ်ကြီးထဲ ယောက်ျားတွေ နှိပ်စက်သမျှ မိန်းမတွေ ငြိမ်ခံရမယ့်ခေတ် မဟုတ်တော့ဘူးလို့ ကျွန်မ တွေးမိတယ် ။ တုံ့ပြန်သင့်တာတုံ့ပြန်မှ အရက်သမားတွေ မှတ်ကြမှာ ။ မောင့် ကိုလည်း အရက် မသောက်ဖို့ ၊ အရက် မပြောနဲ့ ဘီယာနဲ့ ဝိုင် တောင် မသောက်ဖို့ ကျွန်မမှာထားတယ် ။ အရက် မသောက် မှ လက်ထပ်မယ်လို့ပြောပြီး မောင်နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့ကြတာ ။

°°°°°°°  °°°°°  °°°°°°

စစ်ကိုင်းကို ရောက်ပြီး တစ်လအကြာမှာ ကျွန်မတို့စုံတွဲနဲ့ ဘေးအိမ်က ရွှေရွှေတို့ စုံတွဲဟာ တကယ့် ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလို ဖြစ်သွားကြတယ် ။ သူတို့စုံတွဲရဲ့ ဖော်ရွေမှုတွေကြောင့်လည်း ပါ တာပေါ့ ။ အာပူလျှာပူနဲ့ အကြော် သိပ်ကြိုက်တဲ့ ကျွန်မနဲ့ ရွှေရွှေ က ညနေခင်း အားလပ်ချိန် တိုင်း စစ်ကိုင်းကမ်းနားလမ်းမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း သွားစားကြသလို လက်ဖက်ရည်ကြိုက်ပြီး ဘောလုံးပွဲတွေကို မလွတ်တမ်းကြည့်တဲ့ မောင်နဲ့ ရွှေရွှေရဲ့ အမျိုးသားကလည်း ညီအစ်ကိုလို ဖြစ်နေကြပြီ ။

ရွှေရွှေနဲ့ ကျွန်မ ပေါင်းလာတာကြာတော့ ရွှေရွှေက သူ့ယောက်ျားကို အလွန်ချစ်ပြီး သဝန်တိုတာကို သိလာရသလို ၊ စရိုက်လည်း ကြမ်းတာ သိခဲ့ရတယ် ။ ကျွန်မနဲ့ ရွှေရွှေ ကမ်းနားလမ်းမှာ အာပူလျှာပူသောက်ကြရင်း ရွှေရွှေက ရင်ဖွင့်စကားဆိုတယ် ။

“ စနိုက်‌ေကျာ်မ အကြောင်းတွေ ပြော မပြောချင်ဘူး အစ်မရေ ။ ဟိုဘက် တစ်အိမ်ကျော်က အစစ်မလေ ။ ရွှေရွှေ့ ယောက်ျားကို နှိုက် မြည်းချင်နေတာ ”

“ ဟုတ်ရဲ့လား ရွှေရွှေရယ် ”

“ ဟုတ် ဟုတ်နဲ့တောင် မြည်နေသေး အစ်မရယ် ။ နောက်ပြီး ခြေရင်း နှစ်အိမ်ကျော်က ကျူရှင်ဆရာ အပုန်းမကလည်း ရွှေရွှေ့ ယောက်ျားကို ကျိတ်ကြံနေတာ "

စကားပြောကြမ်းပေမဲ့ ရွှေရွှေ့ဘဝက သနားစရာ ကောင်းပါ တယ် ။ မိန်းမစိတ် ပေါက်နေတာမို့ မိဘတွေက ပစ်ထားကြတယ် ။ အတန်းပညာ သိပ်မတတ်ပေမဲ့ မိတ်ကပ်လိမ်းတဲ့ အတတ်ပညာနဲ့ သူ့ခြေထောက်ပေါ်ကို သူ ရပ်တည်ခဲ့တယ် ။ ဒီကြားထဲ ယောက်ျားယူလိုက်တာမို့ သူ့မိဘတွေက အဆက်အသွယ် လုံးဝ ဖြတ်ထားတာလို့ သိရတယ် ။ ရွှေရွှေရဲ့ အမျိုးသားကတော့ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဘဲ ရွှေရွှေရဲ့ လုပ်စာကို ထိုင်စားနေတာကို သိရတယ် ။

“ ဒီလောက် သူ့အပေါ် ကောင်းလျက်နဲ့ ရွှေရွှေ အပေါ် ဖောက်ပြန်ရင်တော့ သူနဲ့ ရွှေရွှေ အပြတ်ပဲ ”

ရွှေရွှေရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို ဖျတ်ခနဲကြည့် မိတော့ ဒေါသအရိပ်အယောင်တွေ သန်းလို့ ။

°°°°°°  °°°°°°  °°°°°°

" ရှင် ကျွန်မအနားမကပ်နဲ့ ။ ဒီအရည်တွေ မသောက်ဘူးလို့ ကတိပေးထားပြီး အီး ဟီး ဟီး "

ဘုန်း ... ဘုန်း ။

မောင့်ရဲ့ ရင်ဝကို ထုလိုက် ၊ ဆွဲကုတ်လိုက်လုပ်ရင်း ကျွန်မ ငိုမိတယ် ။ ညနေကတည်းက ဘောလုံးပွဲသွားကြည့်မယ်ပြောပြီး ရွှေ ရွှေရဲ့ အမျိုးသားနဲ့ အတူထွက်သွားကြတာ ။ မောင်ပြန်လာတော့ ပီကေတွေဝါး ၊ သွားတွေ တိုက်နေတာ မသင်္ကာလို့အနား ကပ်မိတော့ ချဉ်စူးစူးအနံ့က နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာရော ။

“ ချစ် ကလည်းကွာ ၊ မောင်က ဝိုင် ၊ စပိုင်ဝိုင်လေး ။ အဲဒါပဲ သောက်ခဲ့တာပါ ။ ဟိုကောင် အတင်းတိုက်လို့ပါ ။ အရက်တောင် မောင် မသောက်ခဲ့ဘူး ”

“ သွား ၊ လာမဖက်နဲ့  ။ ဝိုင်လည်း အရက်ပဲ ၊ ဘီယာ လည်း အရက်ပဲ ။ သူတိုက်တိုင်း သောက်ရအောင် သူက မောင့်အဖေမို့လို့လား ”

ဝိုင်နံ့ချဉ်စူးစူးက ကျွန်မကို ပိုဒေါသထွက်စေတယ် ။ ဟိုကောင်ကလည်း အခြောက်ထဘီနားခိုစားနေတာ အားမရဘဲ မောင့်ကိုလာဖျက်ဆီးနေတယ် ။

“ ချစ် ကလည်း ၊ မနက်ဖြန် မောင်က ခရီးထွက်ရမှာကို ။ စိတ်မဆိုးတော့နဲ့ကွာ ။ ချစ်မကြိုက်ရင် မောင် နောက် မသောက်တော့ဘူး ။ မောင် ကတိပေးတယ်ကွာ ။ နော် ၊ နော်လို့ ... ဟော ပြုံးတော့မယ် ၊ ပြုံးတော့မယ်”

“ ဘာမှ မပြုံးဘူး ၊ အနားမကပ်နဲ့လို့ ပြောနေတယ်လေ ။ နောက်တစ်ခါ သောက်ရင် ဝိုင်သောက်သောက် ဘီယာသောက်သောက် ရှင် နဲ့ ကျွန်မ အပြတ်ပဲ "

“ အေးပါ အေးပါ ချစ်ရာ "

မောင့် လက်တွေက ကျွန်မကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ထားတယ် ။

“ မောင့် ကို မချစ်ဘဲ မနေပါနဲ့နော် ”

“ သွား လူဆိုးကြီး ၊ လာမဖက်နဲ့လို့ ပြောနေတာကိုး ”

°°°°°°  °°°°°°  °°°°°°

" ငါ နှင့် Facebook ကို ကြည့်ပြီးပြီ ။ အဲကောင်မ နဲ့ နင် ပလူးနေကြတာ ရွံစရာတောင် ကောင်းတယ် ။ ဝေါ့ ... ”

" ငါ မဟုတ်ဘူးလို့ နင့်ကို ဘယ်နှခါ ပြောရမလဲ ”

ဖုန်း .. ဒိုင်း ... ။

ရွှေရွှေတို့ အိမ်ဘက်က ဆူသံ ၊ ပစ္စည်းရိုက်ခွဲသံတွေကြောင့် ညဂျူတီသွားဖို့ ပြင် နေတဲ့ ကျွန်မ လုပ်လက်စ အလုပ်တွေ ရပ်ပြီး နားစွင့်နေမိတယ် ။

“ နင် ဖြေစမ်းပါ ။ ချက် ( Chat ) ထားတဲ့စာတွေ အကုန် ငါသိမ်းထားတယ် ။ မယားရှိတာ သိလျက်နဲ့ ကြောင်တောင် နှိုက်ချင်တဲ့ ကောင်မတွေ ငါ့ဟာသာ လာနှိုက်ဟေ့ ”

ရွှေ ရွှေ ရဲ့ အသံဟာ တကယ့်ကို ခုနစ်အိမ်ကြား ၊ ရှစ်အိမ်ကြားပါ ။

“ ကဲ နင်ဖြေလေ ။ နင် ယောက်ျားပဲ ၊ နင်ဖြေလေ ”

“ နင်က မိန်းမအစစ် မဟုတ်လို့ဟာ ၊ ရှင်းပြီလား ”

“ အောင်မယ် ၊ ငါ့ထဘီနား ခိုစားနေတဲ့ကောင်ကများ ”

ဆဲဆိုတဲ့ အသံတွေက ပိုဆူညံလာတယ် ။ သူတို့ဆီ သွားဖျန်ဖြေရမလား ၊ ချီတုံချတုံဖြစ်နေတုန်း ရွှေရွှေရဲ့ အော်သံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။

" အား .. အမယ်လေး သေပါပြီတော့ ”

ရွှေ ရွှေရဲ့ ငယ်သံပါအောင် အော်သံကြောင့် ကျွန်မ ဘာမှမစဉ်းစားတော့ဘဲ အမြန်သွားရတယ် ။ သူတို့အိမ်ထဲ ရောက်သွားတော့ ရွှေရွှေက ခွေခွေ လေး လဲနေတယ် ။ ရွှေရွှေက ကျွန်မကိုမြင်တော့ ငိုပြီး ကျွန်မဆီပြေးလာတယ် ။ ရွှေရွှေရဲ့ နဖူးကနေ သွေးတွေ စီးကျနေတာ မြင်မကောင်းဘူး ။

" ရွှေရွှေ့ ကို ကယ်ပါဦး အစ်မ ။ ရွှေရွှေ သူနဲ့မပေါင်းနိုင်တော့ဘူး ။ သူ့ကို ထောင်ချရမှ ရွှေရွှေ ကျေနပ်မယ် ”

ရွှေရွှေရဲ့ အမျိုးသားက မျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့ ကြည့်တယ် ။ အရက်နံ့က ထောင်းခနဲ ရတယ် ။

“ နင့်လို အခြောက် မကို ငါကလည်း မပေါင်းနိုင်ဘူး ။ ကြိုက်တဲ့ဆီ သွားတိုင် ၊ ခွီးထဲ မှပဲ ”

ရွှေရွှေ့ လုပ်စာ ထိုင်စားနေတဲ့ကောင်ကများ ရွှေရွှေကို ကြိမ်းမောင်းနေသေးတယ် ။

“ လာ ရွှေရွှေ "

ကျွန်မရဲ့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာ ရွှေရွှေကိုတင်ပြီး စစ်ကိုင်းဆေးရုံ ပြင်ပလူနာဌာနကို မောင်းလာမိတယ် ။

" အီးဟီးဟီး ၊ ဒီမသာနဲ့ အပြတ်ပဲ အစ်မ ။ ဘေးအိမ်က ကောင်မနဲ့ ခိုးစားနေတာသိလို့ ရွှေရွှေ့ ကို ရန်ရှာပြီး ရိုက်တာ ။ သင်းကို အချုပ်ချရမှ ရွှေရွှေ ကျေနပ်မယ် ။ ရွှေရွှေရဲ့ အရေပြားက အနာထက် စိတ်ထဲက ဒဏ်ရာက ပိုဆိုးတယ် အစ်မ ”

ဆေးရုံ အရေးပေါ်လူနာဌာနမှာ ရွှေရွှေ့ နဖူးက ဒဏ်ရာကို သုံးချက် ချုပ်လိုက်ရတယ် ။ ရဲစခန်းကိုလည်း ကျွန်မကိုယ်တိုင် ဖုန်းဆက်ပြီး ဆေးစာလာပို့ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ရဲအရာရှိက မနက်ဖြန် မနက် မှာ အမှုလာဖွင့်ဖို့ ပြောတယ် ။ မာမီသောင်းဆီ ခွင့်ခဏတိုင်ပြီး ရွှေရွှေကို အိမ်ပြန်ပို့ရတယ် ။ ကျွန်မရဲ့ အိမ်မှာပဲ ရွှေ ရွှေ ကို ထားခဲ့ရမယ် ။ သူ့အိမ် ပြန်ပို့ရင် ဟိုကောင်က မူးရူးပြီး နှိပ်စက်နေလိမ့်မယ် ။

“ ရွှေရွှေ အားနာလိုက်တာ အစ်မရယ် ”

ကျွန်မရဲ့ အဝတ်အစားတစ်စုံ ထုတ်ပေးတော့ ရွှေရွှေ က မဝံ့မရဲ ယူဝတ်တယ် ။ မပေးလို့ မဖြစ်ဘူး ၊ ရွှေရွှေ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေက သွေးတွေ ပေပွနေပြီ ။

“ ရပါတယ် ရွှေရွှေရဲ့ ။ ဘာမှ အားမနာနဲ့ ၊ အစ်မက မနက်ဖြန် ခုနှစ်နာရီမှ ဂျူတီ ထွက်ရမှာ ။ ထမင်းအိုးထဲ ထမင်းနည်းနည်းကျန်သေးတယ် ။ ရေခဲ သေတ္တာထဲ ဟင်း တွေရှိတယ် ၊ ယူစားနော် ”

“ အစ်မ မနက်ပြန်လာရင် ရွှေရွှေကို ရဲစခန်းလိုက်ပို့ပေးပါနော် ။ သင်းကို ထောင်မကျ ကျအောင်လုပ်ရမှ ရွှေရွှေ နေသာမယ်”

မနက်ဖြန် မနက်ကျရင် ရွှေရွှေကို ရဲစခန်းလိုက်ပို့ပေးရမယ် ။ အရက်သမားကောင် အချုပ်ထဲရောက် မှ နားအေးမယ်လို့ ကျွန်မ တွေးမိတယ် ။ တစ်ဆက်တည်း မောင်လို လူလိမ္မာလေးကို ရထားတဲ့ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ ကံကောင်းလိုက်တာလို့ တွေးမိတယ် ။

°°°°°°  °°°°°°  °°°°°°

မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ မျက်လုံးကို ပြူးကျယ်သွားစေတယ် ။ ဒီလူရဲ့ အပြောတွေအောက် မှာ ခံစားရခက်တဲ့ တစ်ဆို့ဆို့ အလုံးကြီးက ကျွန်မရင်ဝကို တိုးဝင်လာတယ် ။ အသက်ရှူတွေ မြန်လာပြီး ကျွန်မလက်တွေက တဆတ်ဆတ် တုန်လာတယ် ။ ရွှေရွှေလေ ။ ဘောင်းဘီ ဖင်ကျပ်ဝတ်ပြီး သူ့အမျိုးသားရဲ့ ဆိုင်ကယ်နောက် မှ ခွထိုင်လို့ ။ လက်တွေက သူ့အမျိုးသားခါးကို ပြုတ်ထွက်မတတ် ဖက်ထားတယ် ။ ကျွန်မကိုမြင်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မခို့တရို့ ပြုံးပြကြတယ် ။

“ မနေ့ညက ကျွန်တော်မူးပြီး ပြောမှားဆိုမှားရှိခဲ့ရင် တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မ ။ သူ့ကို ချော့တဲ့အနေနဲ့ မေမြို့ ပန်းပွဲတော်ကို လိုက်ပို့ မလို့ ”

“ အစ်မ သူက တောင်းပန်တာနဲ့ ရွှေ ရွှေလည်း ကျေနပ်လိုက်တယ် ”

နဖူးမှာ ပတ်တီးစည်းထားတဲ့ ရွှေရွှေရဲ့မျက်နှာက မှိုရတဲ့ မျက်နှာ ။ မဟုတ်သေးဘူး ၊ သိန်းတစ်သောင်းထီပေါက်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ ။

“ မမ မေမြို့က ဘာမှာဦးမလဲဟင်”

“ အစ်မ မနက်ပြန်လာရင် ရွှေရွှေကို ရဲစခန်းလိုက်ပို့ပေးပါ နော် ။ သင်းကို ထောင်မကျ ကျအောင်လုပ်ရမှ ရွှေရွှေ နေသာမယ် ” လို့ နာနာကြည်းကြည်း ပြောခဲ့တဲ့ ဒေါသမျက်ဝန်းတွေနဲ့ ရွှေရွှေက အခုတော့ အချစ်ရည် ရွှန်းလဲ့တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ။

“ မမ မေမြို့က ဘာမှာဦးမလဲလို့ ”

“ ဟုတ်ပါတယ် အစ်မရဲ့ အားနာမနေပါနဲ့ ၊ မှာသာမှာ ”

ကျွန်မ တစ်ခုခုတော့ ပြန်ပြောရလိမ့်မယ် ။ စဉ်းစားစမ်း ၊ စဉ်းစားစမ်း ။ ကျွန်မ ဘာပြန်ပြောရပါလိမ့် ။ သူတို့ကို ဒေါသတကြီး ရန်တွေ့လိုက်ရ ကောင်းမလားလို့ ဝေခွဲမရခင် ကျွန်မရဲ့ ပါးစပ်က စကားတွေ ထွက်ကျလာတယ် ။

“ ဝိုင်တစ်ပုလင်း ၊ မောင့်အတွက် မေမြို့ ဝိုင်တစ်ပုလင်းလောက် ဝယ်ခဲ့ပေးပါ ”

◾ ဟမ်စိုင်း ၊ ဆေး - မန်း ၊

📖  ရွှေအမြုတေ မဂ္ဂဇင်း
       ဇန်နဝါရီလ  ၊ ၂၀၁၉

koaungnaingoo.blogspot.com

.