❝ မင်းကြီးတာ ❞
“ ဒီမယ် သူငယ်ချင်း ၊ အိမ်ထောင် ကျ သွားတာ နဲ့ ကိုယ့် ရဲ့လူမှုရေး လွတ်လပ်ခွင့် အချုပ်အနှောင် ဘောင် ခတ်ခံရတာ မျိုး ငါ ကတော့ လုံးဝ လက်မခံဘူး ”
လူပျို တုန်းက လိုပဲ လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေတယ် ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားတယ် ။ မိန်းမ ဆိုတာမျိုးက အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်လာတာ နဲ့ ယောက်ျား ကို ချုပ်ချယ်ချင်လာတယ် ။ ဘယ် သွားမလို့လဲ ။ ဘယ် အချိန် ပြန်ရောက်မှာလဲ ။ ရုံး သွားတာ ကလည်း အစောကြီး ရှိသေး ။ ရုံး ပြန်တာက လည်း နောက်ကျလိုက်တာ ။ ရုံးပိတ်ရက် အိမ် မနေဘဲနဲ့ ဘယ် သွားဦးမလို့လဲ ။ မေးခွန်းတွေ က အများကြီး ။ ဖြေရှင်းချက် သာ ပေးကြည့် ၊ ပေးလို့ကို မဆုံးတော့ဘူး ။ အဲဒီလိုနဲ့ ချုပ်ချယ်လိုက်တာ နောက်ဆုံး ကျတော့ ယောက်ျား လုပ်သူ အိမ်ထောင် ဆိုတဲ့ ထောင်ထဲ ပိတ်မိနေရော ။
ဘောလုံးပွဲ လည်း မကြည့် ရ ။ သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ ချိန်းဝိုင်းလေး ကောင်းလို့ လည်း မသွားရ ၊ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေ အိမ် လည်း မရောက် ။ ဆွေမျိုးတွေ မိတ်ဆွေတွေ နဲ့လည်း သွား မတွေ့ဖြစ် ။ လူမှုရေး တာဝန်တွေလည်း အကုန် ပျက် ။ ကိုယ် ရဲ့ လွတ်လပ်မှုလည်း ဆုံးရှုံး သွားရော ... သွားရော ...
ငါ ကတော့ ညားခါစ ကတည်းက အလေ့အကျင့် လုပ်ထားတယ် ။ ရုံး ကနေ တမင် နောက်ကျ ပြန်တယ် ။ မေးလေ ၊ သူ့ ဘာသာ .. ငါ ကတော့ ဘာမှ ဖြေရှင်းချက် မပေးဘူး ။ ရုံးပိတ်ရက် အချိန်ပြည့် ထွက်တယ် ။ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်စရာ ရှိရင် ကြည့်တယ် ။
သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ ချိန်းဝိုင်း ကောင်း ရင် သွားတယ် ။ ည ပြန် မအိပ်တော့ဘူး ။ တစ်ခါတစ်လေ သုံးလေးရက် လောက် အိမ် မပြန်ဘူး ။ အထူးသဖြင့် သောကြာ နေ့ ညနေ ဆိုရင် အိမ် ပြန် မအိပ်ဘူး ။
မရောက်တာ ကြာတဲ့ သူငယ်ချင်း တွေ အိမ် သွား အိပ်တယ် ဆွေမျိုးတွေ မိတ်ဆွေတွေ ဆီ အလည်သွားရင်း အိပ် လိုက် တယ် ။ တနင်္လာနေ့ ညနေ ရုံးဆင်း မှ အိမ် ပြန်ရောက်တယ် ။ မေးစရာတော့ ရှိတာပေါ့ ။ မင်း မိန်းမ ကို မချစ်လို့လားလို့ ချစ်သားပဲ ။ ခဲရာ ခဲဆစ် ပိုးပြီး လေးနှစ်လောက် ချစ်သူ ဖြစ်ပြီးမှ နှစ်ဦးသဘောတူ ယူထားတဲ့ မိန်းမ ပဲ ။
မချစ် လို့ မဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ့် လွတ်လပ်မှု ကို မဆုံးရှုံး မခံနိုင်လို့ ၊ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုတော့ ရှိတယ် ။ လွတ်လပ်မှု ဆိုတာလည်း ငါ ယူတာက သန့်ရှင်းတဲ့ လွတ်လပ်မှု ၊ အိမ်ထောင်သည် ဘဝ ရောက်မှ လူပျို လို ရည်းစား ထားတာ ငါ မလုပ်ဘူး ။ လူမှုရေး ဖောက်ပြန်တာ လုံးဝ မရှိဘူး ။
ရတဲ့ လခ အကုန် ပေးတယ် ငါ လို တာ ပြန်တောင်း သုံးတယ် ။ ခရီးစရိတ် လို ၊ အိုဗာတိုင် လို အပို ရတဲ့ ဝင်ငွေ ကတော့ မပေးဘူး ။
ငါ လျှောက်သွားနေတယ် ။ အိပ် တယ် ဆိုတာလည်း သူငယ်ချင်း အိမ် ၊ ငါ့ ဆရာ အိမ် ၊ ငါ့ တပည့် အိမ် ၊ ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေတွေ အိမ် ပါပဲ ။ အခုဆို ငါ့ မှာ လူမှုတာဝန် ကျေတယ် ။ တစ်ခါတလေ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ တွေ့ရင် ဘယ်သူ့ အကြောင်း ၊ ဘယ်ဝါ့ အကြောင်း မေးကြတယ် ။ မတွေ့တာ ကြာပြီ လို့ ပြောကြတယ် ။ ငါ က အကုန် ပြောပြနိုင်တယ် ။ ငါ က ရောက်နေတာကိုး ၊ တွေ့နေတာကိုး ။
“ ကဲ ... မင်း ကို ပဲ မေးရဦးမယ် ၊ ဟိုကောင်ကြီး အေးငွေ မင်း တွေ့လား ”
ကျွန်တော် ခေါင်းယမ်း ပြသည် ။
“ မှတ်ရော မှတ်မိရဲ့ လား ၊ သိပ် သဘောကောင်းတယ်ကွာ ၊ ပြုံးလိုက်ရင် အားပါးတရ နဲ့ မျက်နှာကြီး နှစ်ချမ်း ကွဲ သွားမလား ထင်ရတယ် ”
ကျွန်တော် က မှတ်မိကြောင်း ခေါင်းညိတ် ပြသည် ။
“ ဆင်းရဲနေရှာတယ် ။ သင်္ကန်းကျွန်း အိမ်သေးသေးလေး နဲ့ ငါ သူ့ အိမ် ရောက် တယ် ။ အိမ် ကျဉ်းကျဉ်းမှာ ပဲ တစ်ည အိပ် ခဲ့သေးတယ် ”
“ ကဲ ... မင်း ဆရာ ဦးတင်မောင် နဲ့ ရော တွေ့လား ”
ကျွန်တော် ခေါင်း ယမ်း ရပြန်သည် ။
“ ပုံနှိပ်စက် ထောင်ပြီး တောင်ဥက္ကလာ မှာ ကြီးပွားနေတယ် ။ ဆရာ့ အိမ်မှာ လဲ ညအိပ်ညနေ ငါရောက်တယ် ။ ဪ ... မင်း ကို ကြို ပြောထား ရဦးမယ် ၊ ဒီနေ့ ညစာ မင်း အိမ် မှာ စားမှာ နော် ၊ ငါ မင်း အိမ် မှာ အိပ် မှာ ”
“ သဘော ပေါက်ပြီးသားပါကွာ ၊ ငါ့ မိန်းမ နဲ့ အမေကြီး ချက် တောင် နေကြပြီ ”
“ အခုတော့ ငါ့ မိန်းမ ငါ့ ကို နားလည် သွားပြီလေ ။ ရုံး နောက်ကျလို့လည်း ဘာမှ မမေးတော့ဘူး ။ အိမ်ပြန် မအိပ်တဲ့ ရက်တွေလည်း ဘာမှ မပြောတော့ဘူး ။ အံမာ .. ဒါတောင် ပြီးခဲ့တဲ့ လ ထဲက ဘယ်မှ သွားချင်စိတ် မရှိတာနဲ့ နှစ် ၂ ပတ်လောက် ရုံး ကို အချိန်မှန် ထွက် ရုံး က အချိန်မှန် ပြန် လုပ်လိုက်တာ မိန်းမ အကျင့် ပျက်သွားတယ် ။
နောက်တစ်နေ့ ဘောလုံးပွဲ ဝင်ကြည့် လို့ အိမ် ကို ခုနှစ်နာရီ လောက်မှ ရောက်တော့ နောက်ကျလိုက်တာ ၊ ဘယ် ဝင်နေ လို့လဲ တဲ့ ၊ မေးခွန်း တစ်ခု ထွက်လာတယ် ။
ငါ ... အံ့သြသွားတယ် ။ အချိန်မှန် ပြန်တော့ မျှော်တဲ့ အကျင့် ရသွားတယ် ။ ဒါနဲ့ နောက် တစ်နေ့က စပြီး တစ်ပတ်လုံး အိမ် ပြန် မအိပ်ဘဲနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ အိမ် လှည့် အိပ် ပစ်လိုက်တယ် ။ မမေးတော့ဘူး ။ မှတ်ကရော ။
အခုတော့ အချိန်မှန် ပြန်တဲ့ အလုပ် ကို မလုပ်မိအောင် သတိထား နေရ တယ် ။ အကျင့် ပြန် ဖြစ်မှာစိုးလို့ ”
မြင့်အောင် က သူ့ အိမ်ထောင် နှင့် ပတ်သက်၍ သူ့ ခံယူချက် နှင့် သူ့လုပ်ထုံး လုပ်နည်းများ ကို ဂုဏ်ယူအားရ ပြောပြ နေ၍ ကျွန်တော့် မှာ ခေါင်းညိတ် ခေါင်းခါ နှင့်သာ နားထောင်နေရသည် ။
“ မင်း နဲ့ ထွန်းရွှေ ကတော့ ရုံးချင်း နီးတော့ အမြဲတမ်း တွေ့မှာပေါ့ ”
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် နှင့် ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်း ထွန်းရွှေ ကို သတိရ၍ ကျွန်တော် မေးကြည့်သည် ။
“ နေ့ခင်း လက်ဖက်ရည် သောက် ရင် တွေ့ပါတယ် ၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် က ငါတို့ ရုံး နဲ့ သူတို့ ရုံး ကြား မှာလေ ”
“ ဒါပေမယ့် ဒီကောင် နဲ့ တွဲ လို့ မရ ပါဘူး ၊ အဲဒီကောင် က တကယ် အိမ်ထောင် ကျနေတာ ၊ ဟင်း ဟင်း မင်း လိုပါပဲ ၊ အိမ် က ရုံး ၊ ရုံး က အိမ် ဒါပဲ ။ ရုံးချင်း နီးလို့ ဘောလုံးပွဲ ကောင်းတဲ့ အခါ အဖော် ရအောင် သွား ခေါ်ပါတယ် ၊ လုံးဝ မလိုက်ဘူး ၊ မိန်းမ ကို ဆေးခန်း လိုက် ပြ စရာ ရှိလို့ သမီး ကို ကျောင်း ကြိုစရာ ရှိလို့ နဲ့ အလုပ် ကို ရှုပ်နေတာပဲ ၊ သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ ချိန်းဝိုင်း ကောင်းလို့ သွား ခေါ်လည်း မရပါဘူး ၊ မရနေပေါ့ ၊ ငါ ကတော့ လွတ် လပ်တယ် ၊ တစ်ယောက်တည်း လည်း သွားတာပဲ ”
ကျွန်တော့် စိတ် ထဲမှာ မြင့်အောင် ၏ လွတ်လပ်မှု ကို အားကျသလို ဖြစ်ပြီးမှ သမီးငယ် ကျူရှင် ကြိုရန် သတိရ လာ၍ အိမ် နံရံမှ နာရီ ကို လှမ်း ကြည့်လိုက်သည် ။ ငါးနာရီ ထိုးပြီ အမြန် သွားမှ ဖြစ်မည် ။
“ ကဲ သူငယ်ချင်း ၊ မင်း ရေချိုး လိုက်ဦး ၊ မင်း ရေချိုးနေကျပဲကွာ ရေချိုး ခန်းထဲမှာ အားလုံး အသင့် ရှိပါတယ် ၊ ငါ သမီးငယ် ကျူရှင် ကြို လိုက်ဦးမယ် ”
“ ဘယ်နှစ်တန်းလဲ”
“ ကိုးတန်း ”
“ သိပ်ဝေးလို့လား ”
“ ဝေးတော့ မဝေးပါဘူး ၊ ဟိုဘက် နှစ်လမ်းကျော် လောက်ပါ ။ ဒါပေမဲ့ကွာ အရွယ်လေး ရောက်လာတော့ အဖေ သွား မကြိုရင် သူ့ အရွယ် ကောင်လေးတွေ က အပျော် စချင်တဲ့ ကောင် တွေ ရှိသလို အတည် လိုက် စကား ပြောချင်တာလည်း ရှိတယ် ၊ သမီး က ငယ်သေးတဲ့ အရွယ် ဆိုတော့ ဘာမှ မစဉ်းစားနိုင်သေးဘူး ၊ စိတ် ဝင်စားသွားရင် ပညာရေး ထိခိုက်မှာ စိုးလို့ ”
“ တာဝန် ယူသလောက် တာဝန် များ တဲ့ အိမ်ထောင်ရေး တာဝန်တွေ ပေါ့ကွာ ”
မြင့်အောင် က မှတ်ချက် ပေးလိုက် သေးသည် ။
“ မမြင့် ရေ ငါ သမီးငယ် သွားကြို ဦးမယ်ဟေ့ ”
ကျွန်တော် က နောက်ဘက် မှာ ချက်ပြုတ်နေသော ဇနီး ကို လှမ်း အော် ပြောလိုက်သည် ။
“ ဟုတ်ကဲ့ .. သားအဖနှစ်ယောက် မြန်မြန် ပြန်ခဲ့ကြနော် ၊ လမ်း မှာ ဟိုဟာ ဝယ်စား ၊ ဒီဟာဝယ်စား လုပ် မနေကြနဲ့ ဦး ၊ ကိုမြင့်အောင်ကြီး လဲ ရောက်နေလို့ အိမ် မှာ ဟင်းကောင်း ချက်ထားတယ် ။ အစ်ကိုတို့ ပြန် ရောက်ရင် ထမင်း စားကြ မယ် ”
မြင့်အောင် က ကျွန်တော့် ကို လှမ်း ကြည့်ပြီး ပြုံးသည် ။
“ တွေ့တယ် မဟုတ်လား ၊ လှမ်း ချုပ်ထားလိုက်တာ ” ဟူသော အဓိပ္ပာယ်နှင့်
နောက် သုံးလခန့်တွင် ကိစ္စတစ်ခု နှင့် လမ်းကြုံ၍ မြင့်အောင် ရုံးသို့ ဝင်သည် ။ မရှိ ၊ ခွင့်ယူထားတာ သုံးရက် ရှိပြီဟု သူ့ စားပွဲဘေး မှာ တွေ့သော စာရေးမလေး က ပြောသည် ။
သူ့ ရုံး က ဆင်းလာပြီးမှ ထွန်းရွှေ ကို သတိရသည် ။ ထွန်းရွှေ နှင့် မတွေ့တာ လည်း ကြာပြီ ၊ ရုံးချင်းမှာ ဘေးချင်း ကပ်ဖြစ်၍ ထွန်းရွှေရုံး ကို ဝင် လိုက်သည် ။ တွေ့သည် ။
“ ဟာ ... သူငယ်ချင်း ၊ လာ ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ ”
ထွန်းရွှေ က သူ့ စားပွဲ မှ ထ လာပြီး ဖက်လဲတကင်း ကြို ဆိုသည် ။
သူ ရုံး ဘေး မှ ဆိုင် တွင် လက်ဖက်ရည် တိုက်သည် ။
“ ငါ မြင့်အောင်ကြီး ဆီ လည်း ဝင် သေးတယ် ရုံး မလာဘူး ၊ ခွင့်ယူထားတာ သုံးရက် ရှိပြီလို့ ပြောတယ် ”
“ မင်း မသိသေးဘူး ထင်တယ် ”
ထွန်းရွှေ ဘာ ဆိုလိုသည်ကို နား မလည်၍ ကျွန်တော် က သူ့ ကို သာ ပြန် ကြည့်နေလိုက်သည် ။
“ မြင့်အောင် သမီးလေး ကျူရှင် က အပြန်မှာ ကောင်လေး တစ်ယောက် နဲ့ လိုက်သွားတာ အိမ် ပြန်မလာလို့ ”
“ ဟင် . . . ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေကွာ”
သမီးချင်း စာနာ၍ စိတ် မကောင်း ဖြစ်မိသည် ။
ဖြစ်နေတာ ကြာပြီလို့ ပြောတာပဲ ။ သူတို့ က ဂရု မစိုက်တော့ သိမှ မသိဘဲ လိုက်သွားတဲ့ နေ့က မြင့်အောင် အိမ် ပြန် မအိပ်တဲ့ နေ့တဲ့ သူ့ မိန်းမ ဆိုတာ ဘယ် သွား လို့ ဘယ် လိုက် မေးရမှန်းလည်း မသိဘူး ပေါ့ ၊ ငါ များ ရုံးချင်း နီး လို့ သိမလား ဆိုပြီး ငါ့ အိမ် လာမေးတယ် ၊ ငါ လည်း မသိဘူး ၊ ပို ဆိုးတာက သောကြာနေ့ ညနေ လိုက် သွားတာ ဆိုတော့ မြင့်အောင် က သူ့ ထုံးစံအတိုင်း စနေ ၊ တနင်္ဂနွေ လည်း အိမ် မပြန်ဘူး ၊ တနင်္လာနေ့ ကျမှ သူ့ မိန်းမ ရုံး လိုက်လာပြီး ပြောရတာ ၊ အဲဒီကျတော့မှ သူ့ သမီး ကို တွေ့အောင် ရှာမယ် ၊ တွေ့ရင် အသေ သတ်မယ် ဆိုပြီး ဒေါသတကြီး ဖြစ်နေတယ်တဲ့ ... ”
“ အဲဒီနေ့ ကတည်းက ခွင့် တင်သွား တာ ၊ မနက် က ငါ သူ့ ရုံး ရောက်ပါတယ် ။ သူ ရုံး တက်ရင် အကျိုးအကြောင်း သိချင် လို့ ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဒေါသ ကြီး မနေဖို့ ဖျောင်းဖျချင်လို့ ဒါပေမဲ့ သူ ရုံး မလာဘူး ၊ မတွေ့သေးဘူး ထင်ပါရဲ့ကွာ ”
မြင့်အောင်ကြီး အတွက် မိဘချင်း စာနာ၍ စိတ် မကောင်း ဖြစ်ရပြန်သည် ။
သူ့ သား အကြီးကလည်း ဆယ်တန်း မှာ နှစ်ခါ ကျထား ကြောင်း ၊ သမီးလတ် က လည်း ကိုးတန်း မှာ ကျ ကြောင်း ၊ သမီးငယ် ကတော့ စာ တော်ကြောင်း မြင့်အောင်ကြီး အိမ် လာစဉ်က သားသမီး အကြောင်း မေးကြ ပြောကြ ရင်း သိထားရသည် ။
ဤ သမီးငယ်လေး ကို မြင့်အောင် မျှော်လင့်ထားဟန် တူပါသည် ။
“ ဒီကောင်ကြီး ၊ သားသမီး ကံ မကောင်းဘူးနော် ”
ကျွန်တော် က မှတ်ချက် တစ်ခု အဆိုပြုလိုက်သည် ။
“ သူ က သူ့ လွတ်လပ်မှု ကိုပဲ တန်ဖိုး ထားတော့ ကလေးတွေ ကလဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ် ကုန်တာ ပေါ့ကွာ ”
ကျွန်တော် ထွန်းရွှေ ကို လှမ်း ကြည့် လိုက်သည် ။
မသိမသာ ခေါင်းညိတ်မိလျက်သား ဖြစ်သွားသည် ကို ကိုယ် ဘာသာ သတိ ထားလိုက်မိပါ၏ ။
◾ လယ်တွင်းသားစောချစ်
📖 လေအန်ကုန်း အမှတ် ( ၂ )
www.facebook.com/aung.naingoo.3726613
.
No comments:
Post a Comment