🎯 ေသခ်ာတာကို မဲဲလိုက္စမ္းပါ
“နင့္ေယာက်ာ္းလည္း ေပၚမလာတာ အေတာ္ၾကာပါ ေရာလားဟ”
တစ္ေန ကၽြန္ေတာ့္ေယာက္ဖႀကီးရဲ႕ သားအႀကီးေကာင္ရဲ႕မိန္းမ အိမ္သို႔လာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္တူအေၾကာင္း ေရာက္သြားေလ၏။
“ဦးေလးတူ အလုပ္ေကာင္းေတြ လုပ္ေနတယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္မလာျဖစ္တာ”
“ဘာေတြမ်ားလဲဟ”
“ငါးရဥ့္လုိက္စုၿပီး ရန္ကုန္သြားေရာင္းတယ္၊ သူကိုယ္တို္င္လည္း ေခ်ာင္းထဲဆင္း
ငါးရွဥ့္ဖမ္းတယ္ေလ”
“အို… ဟယ္… မေရမရာေတြ”
“အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မန႔ဲ တက်က္က်က္ျဖစ္ေနတာ၊ ကိုယ့္ အလုပ္အကိုင္ ပစ္ၿပီး ေပၚပင္ေနာက္လိုက္ေနတာ”
သည္ေကာင္ကလည္း တစ္မိ်ဳးခင္ဗ်ာ၊ လယ္ေတြ ယာေတြ ႏြားေတြ ရိွလ်က္န႔ဲ
ေသခ်ာတာကို မဲခ်င္သဗ်ာ။ ေယာက္ဖအငယ္ရဲ႕သား အလတ္ေကာင္က်ေတာ့ တစ္မ်ိဳးခင္ဗ်ာ။ ေစ်းထဲမွာ ကုန္စိမ္းဆိုင္ကေလး ထူေထာင္ထားေပးတယ္။ ကုန္စိမ္းသမားေတြနဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးထားတယ္။ ဆိုင္ကေလးတစ္ထူတစ္ေထာင္ ျဖစ္ေနၿပီဗ်ာ၊ မိတ္ေတြလည္းရေနၿပီဗ်ာ၊ အဲသည္ဟာ မဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့၊ သံုးလံုး
ေယာင္ေယာင္ ႏွစ္လံုး ေယာင္ေယာင္ ျဖစ္သြားျပန္ကေရာဗ်ာ၊ ခက္လိုက္တာ။ တစ္ေန သူ႔ႏွမ သန္းသန္းေအးတို႔ လင္မယားေရာက္လာ။ သံုးႏွစ္သမီးကေလး တစ္ေယာက္လည္း ပါလာ။
“ကဲ… ညည္းတို႔ ဘာေရာင္း”
“ပဲတီစိမ္း ဦးေလး၊ တစ္တင္း ၈၂ဝဝ က်ပ္ေစ်း”
သ႔ူေယာက်္ားန႔ဲ စကားစပ္မိ၊ သည္ႏွစ္ တြက္ေျခအကိုက္သား၊ ႏွမ္းက ၁၅ တင္းေလာက္ရသတဲ့။ ပဲတီစိမ္းက တင္း ၂ဝ၊ ေျဟင္းဖူးက ၁၃၅ဝဝဝ က်ပ္ဖိုး ေရာင္းရသတ့ဲ။ စပါးက အတင္း ၅ဝ ဝမ္းစာေလာက္႐ံုမကလို႔ ပိုေတာင္ပိုဦးမတ့ဲ။
“ခုဒီကအျပန္မွာ ၾကက္သြန္စိုက္ဖို႔ စီစဥ္ရမယ္ ဦးေလး”
“မႏွစ္ကလည္း စိုက္ေသးလား”
မႏွစ္ကလည္း ၾကက္သြန္စိုက္ပါေသးသတ့ဲ။ တစ္ပုလင္းပ်ိဳးစိုက္တာ ၾကက္သြန္
တစ္ပိႆာ ၈ဝ က်ပ္ေဈးန႔ဲ ေရာင္းရလို႔၊ ေငြ ၂၅ဝဝဝ က်ပ္ ရပါသတ့ဲ။ ၾကက္သြန္အေစ့ တစ္ပုလင္းက ေထာင္ေသာ ပ်ိဳးပင္ေပါက္မ်ားကို တစ္ပုလင္းမ်ိဳးဟု ေခၚသည္။
တစ္ႏွစ္လုပ္စာ သူတို႔မိသားစု ဗိုက္႐ိုက္စားလို႔ မကုန္ ပိုေတာင္ပိုပါေသး။
“အကြက္ကိုယ္ပိုင္က နည္းေနလို႔ တခ်ိဳ႕သူမ်ားအကြက္ကို လုပ္ဖက္ယူလုပ္ရတာ ဦးေလး”
“ေဟ…”
ဟုတ္ပါ့၊ လုပ္ဖက္ဆိုေတာ့ ထြက္သမွ် ကိုယ္ခ်ည္းမရ၊ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္၊ သံုးစုတစ္စု၊ ေလးစုတစ္စု စသည္အားျဖင့္ အခင္းရွင္ကို ေပးရတာ။ ဒါေတာင္ က်ားကုတ္က်ားခဲလုပ္ေတာ့ ေရႊတြဲလဲ ေငြတြဲလဲပါ။ တန္ဖိုးသင့္မယ္ဆို သူတို႔လုပ္စာ တစ္ႏွစ္ေလးငါးသိန္းရတာ။ အကြက္ကလည္း လုပ္ေလာက္ေအာင္ မရႏိုင္ေပဘူးေလ။ သူတို႔အေဖအေမက သားသမီး ၉ ေယာက္ေမြးထားတာ သူ႔သားသမီးေတြ လုပ္ကိုင္ စားေလာက္ေအာင္ အကြက္ေတြ ႏြားေတြ ဘယ္ေဝေပးႏိုင္ပါ့မလဲ။ သန္းသန္းေအးတို႔ လင္မယားက ေတာသားေပမယ့္ အကင္းပါးတယ္ ဆိုရမယ္။ ေသခ်ာတာကိုပဲ မၾဲကေတာ့ ဝမ္းဝခါးလွ၊ ေငြပိုကေလးမ်ား ဆုပ္မိ။
ကၽြန္ေတာ္န႔ဲ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ သူေဌးတစ္ေယာက္ ရိွတယ္။ အေတာ္အေလးကို ခ်မ္းသာတာပါ။
“အစိမ္းထည့္မလား” ပဲတီစိမ္းေပၚခ်ိန္ သူ႔အေဖာ္ညိွ။
“ဟင္႔အင္းဗ်ာ” သူေခါင္းခါ။
“အငံုကိုက္ေလာက္တယ္၊ ဘယ္လို သေဘာရလဲ”
ပဲစိမ္းငံု ေလွာင္လက္ေတြ ဆြဲတ့ဲ အခ်ိန္ သူနဲ႔ေတြ႔။
“မေသခ်ာတာႀကီး မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်ာ၊ ေသခ်ာတာပဲ လုပ္ခ်င္တယ္”
သူ႔ အသက္ ၆ဝ ျပည့္တာ့မည္။ တစ္ႀကိမ္မွ် ကုန္မေလွာင္ခဲ့ဖူးဘူးတဲ့။ ဘာလုပ္တယ္ မွတ္သလဲ။ ကုန္စံုဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ အရမ္းကို စံုတာပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာဆီက ေျမပဲဆားေလွာ္ေတာင္ တင္ေရာင္းလိုက္ေသး၊ အေဝးေျပးကား
ေထာင္ထားတယ္။ အဲသည္မွာ ေငြက ပိုေနတုန္းပဲ။
“ဟား… ဟား… ေငြေခ်းတာလည္း ေသခ်ာေပါက္ အျမတ္ရတ့ဲ အလုပ္ပဲကြ”
သူန႔ဲ ရင္းႏွီးလို႔ မၾကာခဏ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျဟတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ထုတ္ေပးထားတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေတာ့ပ္စီးကရက္ေပါ့။ (မသိခ်င္ပါနဲ႔။) ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သန္းသန္းေအးတုိ႔ လင္မယားကို သေဘာက်တယ္။ သူေဌးရဲ႕
ေငြရွာပံုကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ ငါးရဥ့္ေယာင္ေယာင္၊ သင္းေခြခ်ပ္ေယာင္ေယာင္၊ သံုးလံုးေယာင္ေယာင္ေတြကို သေဘာမက်ဘူး၊
“ေသခ်ာတဲ့ဘက္ကို မဲလိုက္စမ္းပါကြာ၊ သူေဌးျဖစ္ဖို႔ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါဘူး”
ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလး ဦးေထာင္ မၾကာခဏေျဟေလ့ရိွေသာ စကား။ ယခုဦးေလးေထာင္ မရိွေတာ႔ပါ။ သူ႔စကားဟာ သည္ေန႔အထိ မွန္ကန္ေနတုန္းပါပ။ဲ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္တယ္။ စိတ္ကူးမလြဲနဲ႔။
ေသခ်ာတာကို မဲ။
ေမာင္ခ်မ္းသာ
